Шумо ҳама чизро дар Таиланд эҳсос мекунед (68)

(THIPPTY / Shutterstock.com)

Ҳар як хориҷие, ки ба зебоии Тайланд ошиқ мешавад, бояд дар як лаҳза бо он мубориза барад. Ҳадди ақал, агар ишқ мутақобила бошад ва ин муносибат ба муносибатҳои камтар ё ҷиддӣ табдил ёбад. Вақте ки хонум дар бораи боздид ба деҳаи худ дар Исон барои шиносоӣ кардани марди хуб ба волидон сӯҳбат мекунад, шумо бояд эҳтиёт бошед. Ҳодисаи муҳим барои ӯ, чизе барои ӯ боз дар бораи ҳаёти Исан ба ҳайрат меояд.

Blogbeheerder Peter overkwam dat een flink aantal jaren geleden, schreef daar een verhaal over, dat mooi past in onze serie.

Як сатил барои роҳибон

Tijdens de tweede dag van mijn bezoek aan een Thais dorp in Isaan mocht ik mee naar de plaatselijke monnik. Het gezelschap dat zich richting monnik begaf, bestond uit een Thaise schone, haar ouders en een reuteltje kinderen. Dit alles gevolgd door een farang, die geen idee heeft wat er gaat gebeuren.

Ин ҳам як чизи хуб дар Таиланд аст, шумо ҳеҷ гоҳ намедонед, ки чӣ рӯй медиҳад ва ҳеҷ кас ба шумо фаҳмондан намехоҳад. Ҳамин тавр, ин ҳар дафъа ҳайратовар аст.

De monnik woont op steenworp afstand. Een buurtmonnik dus. Zo’n haarloze monnik in doeken gewikkeld ziet er altijd indrukwekkend uit. Je krijgt automatisch respect voor hem. Het monnikencharisma straalt er mijlenver van af. Een monnik behoudt altijd zijn waardigheid, zelfs als hij gewoon nieuwsgierig is en vraagt waar die lange bleke farang vandaan komt. Niet dat ik zijn vraag begreep. Maar in het antwoord van mijn vriendin hoorde ik zoiets als “Ollan-t”. Nu kun je van de Thaise taal al geen soep maken, in Isaan spreken ze ook Lao of zelfs Khmer. Daarnaast hebben ze ook nog een eigen taal die ik voor het gemak, maar Isaans noem.

Ба сахт хандидан

Рохиб гуё аз «Оллан-т» буданамро тасдик карда бошад, сар чуш мезанад. Умедворам, ки ӯ дар куҷо будани «Оллан-т»-ро дар мактаби роҳибон фаҳмид. Зеро тайиҳо фикр мекунанд, ки Таиланд ба ҳар ҳол маркази ҷаҳон аст. Аммо роҳиб ҳама чизро медонад. Ӯ ба Буддо наздиктар аз мо ҷонҳои оддӣ аст.

De monnik zit op een verhoging als een Keizer op zijn troon. In kleermakerszit. Als ik de houten vlonder wegdenk, zweeft hij een stukje boven de grond. Ik ben altijd licht gespannen bij dergelijke belangrijke gebeurtenissen. Bang dat ik het verpruts. Dat ik iets vreselijk fout doe en de familie van schaamte moet verhuizen naar een ander dorp. Gelukkig zijn Thai geduldig en heb jij als onhandige farang veel krediet. Als je blundert dan gaan Thai hard lachen. Niet om jou uit te lachen, maar om je de mogelijkheid te geven je uit een hachelijke situatie te redden. Dat doe je dan door hard mee te lachen. De Thai lossen alles op met lachen of met geld (geld heeft wel een lichte voorkeur).

Беодоб

Ман якчанд қоидаҳои муҳими бозиро аз ёд кардам. Шумо набояд ҳеҷ гоҳ пойҳои худро ба роҳибон нишон диҳед. Ин хеле дағалона аст. Аз ин рӯ, ба як роҳибон нишон додани он хеле заҳматталаб аст, ки шумо навакак пойафзоли худро дар "Ван Харен" боз кардаед.

Барои он ки дар канори бехатар бошам, ман дӯстдухтари худро бодиққат нигоҳ медорам. То он даме, ки ман мисли вай кор мекунам, он бояд кор кунад. Мо бояд кафшхоямонро пушонем ва дар болои тахтачае, ки дар назди сутунчае, ки рохиб менишинад, нишинем. Пойҳо албатта бармегарданд. Он метавонад оғоз шавад. Аввал роҳибон лифофаеро бо мазмунаш мегирад. Мисли ҳама ҷо, рӯҳониён аз пул девонаанд. Онҳо метавонанд ин пулро барои кӯмак ба дигарон, ба мисли худ истифода баранд. Охир, рохиб факат одам аст.

Сатил қаҳваранг

Ook krijgt de oude monnik een emmer. Een emmer met inhoud. En dat fascineert me zo dat het zelfs de inspiratiebron vormt voor dit artikel. Die speciale monnikenemmers met inhoud koop je namelijk bij de plaatselijke HEMA. In die emmer zitten alledaagse zaken zoals oploskoffie, thee, noedels en wierookstokjes. Zaken die een monnik hard nodig heeft voor het eenvoudige monnikenbestaan. De bruine emmers zijn het goedkoopste, dus ook het populairste om weg te geven. Al vraag ik me af wat een monnik met zoveel bruine emmers moet.

Он гоҳ он дар ҳақиқат оғоз меёбад. Роҳиб ба сухан оғоз мекунад. Ин бештар ба мавъиза монанд аст, баъзан он мисли нола садо медиҳад. Шояд дар бораи ҳаёти роҳибони душвораш. Барои он роҳибон осон нест. Албатта, онҳо ҳанӯз ҳам бачаҳое ҳастанд, ки баъзан мехоҳанд худро нишон диҳанд. Ва ҷисм нотавон аст.

Ин инчунин метавонад бошад, ки ӯ дар бораи чизи тамоман дигар бо забони роҳибон ғусса мекунад. Ки аз гирифтани сатили қаҳваранг боз ноумед шуд. Ки вай як кабудро афзалтар медонист, бо чунин сарпӯши қулай. Дар он ҷо ҳадди аққал шумо метавонед мукаабҳои ях гузоред.

De kinderen die ook op het matje zitten, vervelen zich. Ze gaan continu verzitten. Met de voeten naar de monnik. Ma probeert krampachtig de kinderbeentjes naar achteren te vouwen. Dat lukt niet. Maar het geeft niet, het zijn kinderen. Ik vouw mijn handen met enige regelmaat in een Wai. Soms moet ik ze voor me op de grond zetten en mijn hoofd naar de grond buigen. Ik doe alles braaf mee. Wie weet helpt het ergens voor. De monnik smijt ook met water. Het lijkt de katholieke kerk wel.

Баракати Тайланд

Дар охири маросим роҳиб махсусан ба дӯстдухтари ман ва шахси ман муроҷиат мекунад. ба мо хушбахтй ва нашъунамои зиёд орзу мекунад. Дӯсти ман роҳибро такрор мекунад ва маро ба иштирок ташвиқ мекунад. Ҳоло Тайланди ман каме маҳдуд аст. «Арои мак мак» хозир мувофик нест. Аммо хап хун хап бояд имконпазир бошад, бо тамоми соддагй фикр мекардам. Бинобар ин ман бо рухбаландй нидо мекунам: «Хап хун хап!». Ҳама ба хандидан оғоз мекунанд. "Не, не" мегӯяд дӯстдухтари ман барои равшан кардани он, ки беҳтараш чизе нагӯям. Чунин баракати тай-ёрй осон нест.

Роҳиб ниҳоят намозашро тамом кард ва акнун оҳиста-оҳиста бозпас мегирад, то бубинад, ки дар лифофа чӣ қадар пул ҳаст.

Боз бо ақли мунавварам, таҷрибаи бойтар ва сатил камбағалтар ба хона меравам.