Мини-рӯзномаи Тео ван дер Шааф: нашъамандӣ
Het is ‘s morgens iets over achten op Schiphol. Ik heb nog wat tijd over en wil koffie. Bij de Deli France is het me te druk. Ik weet een betere plek onderweg naar mijn gate. Daar aangekomen krijg ik gelijk; er is bijna niemand.
Terwijl ik bestel, komt er een lange knappe vrouw naast mij staan. Ze wacht tot de ober terugkomt. Ondertussen zie ik haar blik naar de sigarettenautomaat gaan, iets verderop. Ze heeft haar portemonnee in de hand en begint er munten uit te leggen.
Nadat ze twee (jammer) koffie besteld heeft, loopt ze naar de automaat en trekt een pakje Marlboro Light. Wanneer ze naast me staat, zeg ik: “Moeilijk hè, stoppen?”
Ze kijkt me verbaasd, enigszins van haar stuk gebracht, aan en zegt: “Nou, weet je, ze zijn zo duur in Engeland.”
Ik kijk haar glimlachend aan en zeg niets.
Ze rekent de koffie af en zegt dan: “Maar hoe wist je dat nou?”
“Kan ik niet echt uitleggen”, zeg ik, “maar, verslaafden onder elkaar denk ik, zoiets?”
We kletsen nog wat, terwijl ik mijn koffie drink. Als de hare koud dreigt te worden, moet ze weg. Als ik naar de gate loop, zie ik haar uit een ooghoek aan een tafeltje zitten. Zij wijst naar mij. Haar partner volgt mij met een chagrijnige blik…
Ingezonden door Theo van der Schaaf