Moletsi oa boemeli o bua ho Thailandblog.nl

De klokkenluider die de affaire op de Nederlandse ambassade in Bangkok aan het rollen heeft gebracht, Dirk-Jan van Beek, is uitermate verbolgen over de Zwartepiet die hij in verschillende media krijgt toebedeeld. Met name de kleinerende reactie van NOS-correspondent Michel Maas is hem in het verkeerde keelgat geschoten.

In een brief aan NOS-radio schrijft Van Beek dat Maas de feiten moedwillig verkeerd weergeeft zonder hem de kans te hebben gegeven op een weerwoord.

Van Beek: “Ik was reeds klokkenluider binnen de ambassade medio februari van dit jaar. Op 3 juni heb ik een persoonlijk onderhoud gehad met een vertegenwoordigster van de IND (Immigratie- en Naturalisatie Dienst) op kantoor Bangkok en op haar verzoek zijn op 10 juni meerdere e-mails met meldingen verzonden. Op diezelfde dag kreeg ik nog een schriftelijk compliment van de ambassadeur Tjaco van den Hout over mijn inzet in het briefstembureau. Onze werkverhouding was totaal niet verstoord. Op zondag 13 juni is echter naar aanleiding van mijn e-mail naar de IND (waarom was verzocht) mijn kantoor op KGB-achtige wijze doorzocht.”

Betaald verlof

“Op 17 juni werd ik door de ambassadeur ongewild op betaald verlof gestuurd. Reden: mijn meldingen naar de IND. Ik was klokkenluider en daarvoor ben ik weggestuurd. Ik ben niet klokkenluider geworden omdat het contract van mijn ‘baantje’ niet werd verlengd, integendeel.”

Ook het door Maas gebezigde woord ‘rancune’ is volledig misplaatst. Ik heb mijn nek uitgestoken omdat belastinggeld verkwanseld wordt, diplomaten niet de waarheid spreken en de integriteitsregels met voeten treden. De ambassadeur is nu van zijn voetstuk gevallen.

Mijn ‘baantje’ omvatte onder meer:

• actief lid Bedrijfshulpverlening;
• lid Koninginnedagcomité;
• lid briefstembureau 2010;
• ondersteunende accountancy;
• werkzaamheden voor Algemene Zaken na het uitkomen van de diefstal van ruim 400.000 euro door een Sethaise medewerker;
• missies, zoals ondersteuning gestrande Nederlanders op het vliegveld van Bangkok als gevolg van de vulkaanaswolk;
• Ambtenaar van Dienst (piketdiensten) met noodtelefoon 24 uur per dag;
• Verlofadministratie uitgezonden- en lokale staf;
• Assistent Immigration Liaison Officer voor de Immigratie- & Naturalisatiedienst (part time à 20 uur per week, maar in realiteit ruim 30 uur).”

Op verzoek van Thailandblog verklaart Van Beek zich nader over de affaire op de Nederlandse Ambassade.

“Ik heb geen bedenkelijke reputatie; anders was ik niet aangenomen. Uit 33 kandidaten behoorde ik tot de laatste twee kandidaten voor de vacature Consulair medewerker. Men heeft toen gekozen voor Marjolein Bakker. Kort daarop ben ik voor de IND binnen de ambassade gaan werken.

Ik ben niet ontslagen bij Rowaco (Rob Waardenburg Co.). Rowaco is de afhandelende agent voor onder meer de Jong Intra Matsatsi a phomolo. R. Waardenburg was in 2007 ernstig ziek. Tijdens zijn medische behandelingen in NL heb ik zijn nieuwe kantoor in Silom naast Narai bemand. Met Rob was niet te werken. Ik ben op eigen initiatief weggegaan bij Rowaco. De werkvergunning ligt nog hier. Die is nooit teruggevraagd.

De moeder van mijn dochtertje (ik heb voogdij over mijn kind en ben gescheiden) heeft nimmer een drugsbar bezeten, zoals op dit blog is beweerd. Ze is na onze scheiding wel in de problemen geraakt. Maar ik ben niet verantwoordelijk voor andermans acties.

Ik heb bij het meer van Mabprachan gewoond en geen schulden bij niemand daar, net zo min als in de regio Pattaya/Jomtien. Ook geen schulden in BKK overigens.

De Telegraaf heeft mij nimmer geld geboden of betaald. Evenmin heb ik ooit om een vergoeding gevraagd. Dat is heel belangrijk. De afgelopen maanden hebben mij met onderzoeken (ik heb bijvoorbeeld de gedetineerde accountant twee maal bezocht om meer te weten te komen over de gang van zaken), scannen, printen, telefoon etc. zo’n beetje blut gemaakt. Maar ik weiger van BuZa of een krant geld aan te nemen. Pertinent.”

Zo lang de resultaten van het officiële onderzoek van Buitenlandse Zaken niet openbaar wordt, blijft het gissen naar wat zich binnen de muren van de Nederlandse ambassade heeft afgespeeld (of wellicht nog afspeelt). Helaas staat het diplomatieke bolwerk in Den Haag nu niet bekend om zijn openheid. Dat is betreurenswaardig voor alle betrokkenen, maar vooral voor BuZa zelf.