Губитак узгајивача ананаса је добитак за холандски супермаркет
Сви имате времена када се осећате помало непријатно у одређеним ситуацијама. Тога тренутно (мало) имамо код куповине ананаса. Како се уопште можете осећати непријатно због тога, вероватно се питате? објаснићу то.
Het is in ieder geval niet het ongemak in Nederland, waar je 3 euro neertelt en dan moet afwachten of je wel een rijp en zoet exemplaar hebt. Rijp en zoet zijn ze hier vrijwel altijd wel. Nee, het ongemak zit hem in de prijs, en wel in het feit dat die zo belachelijk laag is. Schreef ik vorige week nog bijna juichend dat ze nog geen 20 baht kostten, nu staan verkopers al met hele pick-ups vol langs de weg om ze te proberen voor 5 baht te verkopen. 5 baht, dat is iets meer dan 13 cent.
Dat is dus hartstikke mooi, zou je zeggen, maar als je de achtergrond kent wordt het ongemakkelijk. Er zijn gewoon te veel ananassen op de markt. Deels doordat het dit jaar optimaal ananassenweer was, deels omdat er meer mensen ananas zijn gaan kweken omdat de afgelopen jaren de prijs juist lekker hoog was. De markt doet zijn werk, maar zoals altijd heeft de markt geen boodschap aan individueel leed dat daardoor wordt veroorzaakt. De verkopers zien zich genoodzaakt om steeds goedkoper aan te bieden om ten minste nog iets te verkopen. Sommige telers nemen al niet meer die moeite en laten de ananassen wegrotten op hun land.
Dus zien we als we van Lampang naar huis rijden tijdens de rit van een kwartiertje zo’n 20 pickupjes met hoog opgetaste voorraad ananassen. We kunnen ons er wel ongemakkelijk bij voelen, maar als we daarom doorrijden schiet er ook niemand wat mee op. Dus kopen we er bij een van de pickupjes 2 en betalen 20 baht. En achteraf denk ik dat ik er eigenlijk wel 20 baht per stuk voor had moeten betalen. Dat was nog steeds een schijntje geweest. Het ongemakkelijke gevoel blijft.
Het verhaal van de ananassen voelt overigens extra wrang nadat ik pilletjes ben gaan halen bij de apotheek. Ik moest 60 baht afrekenen, zo’n € 1,60. De bijsluiter was helaas helemaal in het Thais. Ik heb het medicijn opgezocht op internet om te kijken of er een Engelse bijsluiter te vinden was, en dat bleek het geval. Een webshop die de pillen aanbiedt voor de Europese markt had de bijsluiter online staan. Prijs voor die pillen: € 9,90. Er wordt veel gemopperd over de kosten van de gezondheidszorg.
Duidelijk is dat het prima Nederlandse verzekeringsstelsel als bij-effect heeft dat de prijzen voor medicijnen (te) hoog zijn. De consumenten hebben geen idee wat ze kosten en geen belang bij het zoeken naar goedkopere oplossingen, althans, geen direct zichtbaar belang. En wrang is dat het prijsverschil tussen de pillen hier en in NL niet ten goede komt aan de mensen die het werk doen, maar aan de slimmeriken die een webwinkeltje starten. Ik realiseer me dat het met de ananassen niet anders is. De lage inkoopsprijs is een extra voordeeltje voor de Nederlandse supermarkten. Het verlies van de boeren hier is de winst van Albert Heijn.
Thaise ananssen worden niet in NL verkocht! Thailand exporteert vrijwel geen anassen.
In tegenstelling to fruit als appels, peren, druiven, kiwi’s en bananen rijpt een ananas niet na na de pluk. Om een geplukte ananas dus niet rot in NL te krijgen moet hij geplukt zijn 6 weken voor hij rijp is. Dat proces beheersen de Thai (nog) niet.
Dit is ook meteen de reden dat ananassen in NL zo slecht smaken vergeleken met ananassen hier, of in ieder land waar ze groeien. In NL beweren ze dat een ananas rijp is als je de bladeren eruit kan trekken. Wij verbouwen zelf ananas, en als dat kan gooien we de ananas weg, want dan is hij rot.
Арјен.
Leuk, zo’n aanvulling van een expert. Dank je wel, Arjen.
De inspiratie voor mijn schrijfsel kwam blijkbaar bij de verkeerde vrucht opborrelen. Voor de strekking van het verhaal mag je overigens ook andere landen en/of andere producten invullen.
Het is de omgeving waar ik verkeer, en het is een feit dat de ananassen zoeter zijn dan elders, met name Phuket.
Dat is ook de reden dat Dole ze hier inblikt en een hele hoop mensen om die reden werk verschaft, dat dan weer wel.
Overigens las ik dat Dole weer deel uitmaakt van Pepsico, het kan verkeren.
Dus de grote multinational heeft het profijt, anders dan AH
Thailand is de grootste exporteur ter wereld van anannas in blik. Grotendeels afkomstig uit de streek Prachuap Kirikan. Toch een leuk weetje als je anans kweekt.
Goed gezien, François. Ook ik voel me regelmatig ongemakkelijk bij sommige absurd lage prijzen die de oogst eigenlijk niet de moeite waard maken. Deels wordt het veroorzaakt door kopieergedrag: ohhh, de prijs is goed, dat ga ik ook verbouwen. Met als gevolg een te groot aanbod. Zie ook de rubber- en de cassaveprijzen………..
Dit is inderdaad een direct gevolg van het Thaise kopieer gedrag. Als er 1 winkeltje in de straat succesvoll is met de verkoop van fruitshakes, zijn er drie manden later wel 4 winkeltjes die dat daar verkopen. Met als gevolg dat dat eerst de kwaliteit, en daarna de prijzen omlaag gaan, resulterend in gesloten winkeltjes. Bij de rijst en rubberverbouw ging het precies zo.
Maar goed, het ministerie van landbouw heeft het veel te druk met andere zaken dan om zich te bemoeien met wat thaise boeren allemaal verbouwen…..
Thailand is wel een zeer grote exporteur van ananassen , maar alleen in blik.
Ik heb gelezen dat Thailand wereldwijd zelfs 1 van de grootste anannas exporteurs is .
Toch kan ik me herinneren dat met name Hawaï vroeger, zo’n 55 jaar geleden de grootste exporteur was, maar dat was vroeger, ja.
Extra wrang wordt het als een olifant uit het wild een pick up geladen met ananassen dwingt te stoppen en de achterbak voor ruim 100 kg. leegvreet. Dit gebeurde een paar keer!
Achtergrond van dit verhaal.
In het leefgebied van de olifanten valt steeds minder te eten en als dan een auto met “voer”langs komt, zal die dat proberen te pakken.
Vorige week vrijdag een ananas gekocht voor 10 Bt was in het geheel slecht van smaak, Is ook te groot om het geheel als alleenstaande op te eten, Was de dag nadien reeds rot. I neem aan dat hij reeds te lang geleden geoogst was
Voor 10 baht kun je je niet echt een buil vallen….
Overigens, als wij teveel fruit van het een of ander hebben, delen we het altijd graag met de buren. Een van de leuke kanten van Thailand vind ik juist dat men altijd alles deelt, dus wij krijgen ook heel vaak onverwacht heerlijke dingen terug!
Is jouw zoon soms ananastesist?
nu 14 dagen terug hier in de isaan nongkhai
10 kg ananas 200 bath .
klein for maat heerlijk zoet vele kramen
en pick ups die het langs de weg verkochten hier.
Op zich natuurlijk sneu voor de ananasboeren (telers) maar ook wel deels hun eigen schuld ,ze kunnen ook nooit verder kijken als hun neus lang is .Als er eentje begint met ananas dan heeft binnen een jaar het hele dorp ananas en zo is dat in Thailand overal mee .Kijk maar naar de rubberbomen ,dat heeft een poos goud opgeleverd maar nu staan er zoveel rubberbomen dat het amper of niet loont om de rubber af te tappen .
Kijk maar in de China Town ,ooit is er een winkel begonnen met schoenen en binnen de kortste keren verkoopt de hele straat schoenen . 10 jaar geleden hebben wij hier 24 appartementen gebouwd op een plaats waar een ieder van zei :: Daar komt toch geen hond daar in dat achteraf land !! Als je nu een cirkel trekt rondom onze appartementen van 500 meter staan er ook 500 appartementen en dus :: de helft staat leeg .
In Nederland klagen de boeren al jaren dat ze de melk moeten leveren tegen de kostprijs , gingen jullie daar ook de melk bij een boer kopen en betaalde 1 euro voor 1 liter omdat je medelijden met hem had terwijl hij in de winkel staat voor 50 eurocent ??
Nee, het verschil in levensstandaard maakt dat tot een tamelijk onzinnige vergelijking.
Mexico plus nog enkele landen in Centraal America zijn momenteel de grootste producenten en uitvoerders van “verse” ananas. Zij hebben een enorme afzetmarkt in de VS. Het transport, want dat is het probleem bij ananas, is veel korter dan bv naar Europa. Ananas rijpt niet na maar wordt, eenmaal geplukt gewoon rot, reeds na enkele dagen. Het transport van “verse” ananas naar Europa kan dus niet per schip maar moet per vliegtuig, dat een heel duur transportmiddel is.
Daar tegenover staat dat er in Europa meer vraag is naar ananas in blik. Thailand is één van de grootste exporteurs van ananas in blik. De overladen pickups, welke men vaak langs de snelwegen ziet, zijn niet op weg naar de markt maar wel naar de fabrieken waar de ananas ingeblikt wordt. De beste kwaliteitsananas gaat dan ook hierheen en daar krijgen ze wel, een vooraf bepaalde prijs voor hun waren. De prijzen zijn natuurlijk afhankelijk van de regel: vraag en aanbod.
Als ik het woord ananas hoor denk ik steeds aan de mop die mijn vader me 10-tallen jaren ooit heeft verteld.
Een duitse boer is op zoek naar z’n medewerker Peter en vraagt zijn zoon:
Boer: Wo ist der Peter?
zoon: er macht sudvruchte
Boer: Was?
zoon: Er macht Anna nass
Hier in het diepe zuiden (prov. Narathiwat) zijn ze veel duurder. Voor 1 ananas betaal je minstens 30 baht. Hoe het kan dat de prijzen elders zo laag zijn, snap ik dan ook niet. Het zal wel een combinatie van het klimaat en de veiligheid zijn. Hoppa, vorige week weer twee fruithandelaren doorzeefd met kogels en één onthoofd. Vlakbij mijn huis. Dat zal de prijs vast niet goed doen.
Bij ons in de buurt zijn het nu de water meloenen .
Had net een verkoopster hier en hebben paar gekocht
voor 10 baht per stuk en ze zijn heerlijk zoet .
Hebben we dat gevoel ook in NL, als we een waar gesubsidieerde paprika kopen, of een spitskool.
Zonder EU subsidie zou groente in NL waarschijnlijk tigx zo duur zijn en alleen voor de happy few bereikbaar
Nee, in Nederland heb ik dat gevoel in ieder geval niet, en precies om de reden die je noemt (en die Henk hierboven in zijn opmerking over het hoofd ziet). In Nederland betalen we uiteindelijk toch meer voor de paprika en spitskool dan we denken, want die subsidie moet ergens vandaan komen. Belasting noemen we dat.
Als wij van Phuket naar Hat Yai gaan dan kopen we ananassen zoveel als er in de kofferbak kunnen.
Langs de snelweg in Thalang zijn er heel veel stalletjes.
We geven ze dan aan familie en vrienden.
De ananas van Phuket smaakt beter dan die uit Phattalung en Songkhla.