E ui lava ou te le fiafia tele i mea taugata ma e mautinoa lava e le tele ni mea e ofo mai e fai ma faamanatu, ou te alu i nisi taimi mo le to'i. E masani lava ona popole i se asiasiga i se nofoaga mamao e le maualuga le tamaoaiga ma e mafai ona faia se sao itiiti i le le tele o le ola ola e ala i se faʻatau.
Uaina
Terwijl ik dit schrijf kom ik tot de conclusie dat je ook in eigen land wel eens iets uit niet rationele overwegingen koopt. Zeer onlangs bracht ik in Nederland in de omgeving van mijn woonplaats een bezoek aan een wijngaard. De eigenaar had een proeverij en een rondleiding door de wijngaard georganiseerd. Met heel veel enthousiasme leidde hij mij door zijn wijndomein en vernam heel wat interessante wetenswaardigheden omtrent de regionale wijnbouw. Daarna kun je toch niet vertrekken zonder een paar flesjes wijn te kopen.
Zelf ben ik een aardige wijndrinker maar reken me niet tot het gilde der wijnkenners.
Hoewel; ik ga nog steeds prat op het feit dat ik in de wijnkelders gelegen in de mergelgrotten van het gerenommeerde -met Michelin ster gedecoreerde- restaurant Chateau Neercanne te Maastricht bij een wijnproeverij als winnaar uit de strijd te voorschijn kwam. Alles goed behalve die ene witte van Wijngaard Slevante uit Maastricht die ik verwisselde met een uit Frankrijk afkomstige wijn. Chapeau voor Slevante!
Wijnkenners
Als ik de zogenaamde kenners van het druivensap met een kennersblik van hier tot ginder de beoordeling op kleur, reuk, afdronk en wat al niet meer aanhoor, kan ik veelal een glimlach niet onderdrukken. De kenners ruiken hout, exotisch fruit, bosviooltjes, aroma’s van noten, framboos en kruiden, zwarte en rode kersen en zelfs gedroogde vijgen. In de mond proeven ze iets vlezigs met paars fruit en zoethout in de finale.
Sappig en rond in de mond met een prettige lange afdronk. In de neus allemaal herkenbaar en in de mond mooi glad en rond met een mooie structuur.
Kijk dat is nu het verschil tussen een wijnkenner en een wijndrinker.
De laatste heft het glas, kijkt in de mooie blauwe of donkerbruine ogen van de aanwezige dames en lacht het mooie exotisch fruit dat hem omringd toe en waant zich in een bos vol viooltjes. Hij geniet van al die met een mooie structuur hem omringende schoonheden. Kortom een gezelschap voor een onvergetelijke afdronk.
Wijngaarden
Terug naar die Nederlandse wijngaard; de prijs- kwaliteitsverhouding was niet best. Heb er echter intens van genoten om zogenaamde kenners zonder de afkomst bekend te maken te laten proeven van een nobel glas wijn uit eigen streek. Menige ‘kenner’ viel door de mand!
Nederland is evenmin als Thailand een echt wijnland en de kwaliteit kan niet wedijveren met de échte wijnlanden.
Op vakantie in Thailand heb ik genoten van bezoeken aan de Monsoon Valley wijngaard in de omgeving van Hua Hin, de Silverlake wijngaard, die ik samen met Gringo bezocht nabij Pattaya en het bezoek aan een wijngaard in Loei. Heerlijke herinneringen waarbij de sfeer een grote rol speelde en de wijnen daardoor zichzelf overstegen. En dat geldt in niet mindere mate als ik voor een goede gast een fles opentrek uit mijn woonplaats.
Manatua
Van de hak op de tak springend nu weer even terug naar het onderwerp souvenirs. En daar heb ik in dit geval de hulp van u lezers voor nodig. Ongeveer twintig jaar geleden werd in een galerie te Chiangmai niet ver van de Anusarn markt mijn aandacht getrokken door een soort houten wiel lijkend op een kleine molensteen. Mijn kennis van de Thaise taal was destijds en nu nog, zeer minimaal en de galeriehouder sprak geen andere taal. Zou nu na zoveel jaren eens willen weten wat het voorstelt. Heb soortgelijke ‘ronde wielen’ ooit eerder gezien maar ben er tot op heden niet achter gekomen wat het is. Kocht het destijds compleet met de standaard waar het ‘houten wiel’ decoratief op rust. De afgebeelde foto verduidelijkt het.
Mijn vraag: wie kan mij wegwijs maken en vertellen wat het voorstelt?
Ga er daarna wellicht anders naar kijken want ook een dergelijk object is zoiets als wijn; de herinneringen en sfeer bepalen het genot.
Ben in Hua Hin ook op bezoek geweest. Pure afzetterij ! Dit is geen wijngaard. Ze hebben enkele wijnranken geplant waar je met een olifant kan wandelen. Wijn wordt gemaakt tussen de 30º en 50º breedtegraad. Er stonden ook geen ketels. Wel 2550 bath vragen voor een fles wijn die naar koffie rook. Alleen de zoete wijn was drinkbaar, met kaas.
Pele Iosefa,
We hebben elkaar laatst ontmoet bij ‘The Game’ a d Sukumvith blvd. Toen viel me al iets op aan je gezicht; ik ontwaarde een of andere afdruk.
Maar nu is het muntje gevallen. Ik ken dit ‘instrument’!
Het is nl ‘n oud, weliswaar intensief-gebruikt, massagewiel. Dat werd gebruikt voor zg ‘druk-massage’ nog vóór de tijd van ‘drukpunt-massage’. Het was van lichtgewicht houtsoort, moeilijk te vinden want de meeste tropische houtsoorten zijn zwaar.
Het werd op je borst gelegd en er met milde druk gewerkt. Het grote gat was voor de behandelde om de behandelaar de zien en het kleine om te kunnen ademen en evt aanwijzingen- cq pijngrens aan te geven.
We treffen elkaar weer.
Beste Peer, we hebben gezellig met elkaar gesproken en wij houden beiden van een grapje, maar ik wilde toch iets meer omtrent dit ‘wiel’ weten. Jouw antwoord neem ik jammer genoeg niet serieus.
Ik ben geen kenner maar Ik zou zeggen dat het het ‘levenswiel’ uit het boeddhisme is.
Beste Joseph, volgens mijn vrouw ( Thai al 60 jaar ) is het een onderdeel van een molen waarmee ze o.a. rijst en andere dingen mee maalden, bovenop dat houten blad zat nog een maalsteen een soort pers.De ribbels in het hout zorgden voor de afvoer van sappen die dan weer opgevangen werden.
Beste Joseph, Ed,
In het vierkant werd rijst en water gedaan, daarboven hoort nog een soortgelijk wiel”.
Door het draaien en persen ontstond een soort brij waar men iets van eten kon maken”.
De naam van het apparaat die ze noemden ben ik weer vergeten.
Aldus uit mijn Thaise omgeving.
Verder weet ik het niet!