'پينٽنگ جي پويان': هڪ ناول محبت، فرض، وفاداري ۽ منتقلي بابت

ڪلپ سيپرادت (فوٽو: وڪيپيڊيا)

وڌيڪ معلومات وڌيڪ ڄاڻ
'مان مران ٿو بغير ڪنهن جي مون سان پيار ڪرڻ لاء، پر مان مطمئن آهيان ته ڪو آهي جيڪو مون سان پيار ڪيو'
آخري لفظ ڪرٽي پنهنجي بستري تي نوفرن کي لکي ٿو.

مصوري جي پٺيان

’پينٽنگ جي پويان‘ ٻي مهاڀاري لڙائيءَ کان اڳ جي سالن ۾ سبورافا (ليکڪ جو نالو ڪولاپ سيپرادت، 1905-1974ع) لکيو هو. اصل ۾ هڪ روزاني اخبار ۾ قسطن ۾ شايع ٿيل، ان کان وٺي چاليهه ڀيرا هڪ ڪتاب جي طور تي ٻيهر ڇپيل آهي ۽ ٿائي ادب ۾ سڀ کان وڌيڪ مشهور ۽ خوبصورت ناولن مان هڪ آهي. اها ڪهاڻي 1985ع ۽ 2001ع ۾ فلم جي صورت ۾ ٺاهي وئي ۽ 2008ع ۾ بي دي اسٽار جي اداڪاريءَ سان موسيقيءَ ۾ تبديل ٿي.

ڪهاڻي جي شروعات هڪ تمام عام پينٽنگ تي نظر اچي ٿي جنهن ۾ جاپان جي شهر ميٽيڪ ۾ هڪ جبل جي منظرنامي کي ظاهر ڪيو ويو آهي، جنهن ۾ ٻه ننڍڙا شخصيتون، هڪ مرد ۽ هڪ عورت، هڪ پٿر تي ويٺل آهن. نوفون وري پنهنجي لفظن ۾ مصوري جي پويان ڪهاڻي ٻڌائي ٿو.

Nopphorn ڪرٽي جي جادوءَ هيٺ اچي ٿو

نوفورن ٽوڪيو ۾ 22 سالن جو ٿائي شاگرد آهي جڏهن هن کي چيو ويو آهي ته هو هڪ جوڙي سان گڏ ٽن مهينن جي هني مون تي جاپان ذريعي. Momrachawong [هڪ بادشاهه جي وڏي پوٽي جو لقب] Kirati 35 سالن جي عمر ۾ پندرهن سالن کان وڏي ۽ برابر جي امير چاو Khun Athikaanbodi سان شادي ڪئي.

پهرين ملاقات کان وٺي، نوفورن خوبصورت، دلڪش ۽ ذهين ڪرٽي جي جادوءَ هيٺ اچي ٿو، ۽ اها محبت انهن جي ڪيترين ئي ملاقاتن ۽ گفتگوءَ ۾ اونهي ۽ گل ٿي ٿي. Mitake نيچر پارڪ ۾ گھمڻ دوران، هن پنهنجي پيار جو اعلان ڪيو ۽ هن کي شوق سان چمي ٿو. جيتوڻيڪ هوءَ ان جذبي ۾ شريڪ ٿي رهي آهي، پر هوءَ هن کي پنهنجي فرض نڀائڻ جي اپيل ڪندي پنهنجي مهربان ۽ سخي مڙس کي روڪي ٿي، جنهن سان هوءَ واقعي پيار نه ڪندي آهي.

ڪجهه هفتن کان پوء، جوڙو ڪيريٽي ۽ چاو خن ٿائيلينڊ ڏانهن موٽيو. نوفورن پنهنجا پرجوش خط لکي ٿو، جن جو هوءَ وڏي گرمجوشي سان جواب ڏئي ٿي، ۽ جيڪي ڪڏهن به چوڻ کان سواءِ هن جي محبت کي ظاهر ڪن ٿيون. نوفرن جي محبت ختم ٿي وئي، خط و ڪتابت بند ٿي وئي. چاو خن مري ويو ۽ نوفورن ڪرٽي کي پنهنجي تعزيت سان هڪ نوٽ لکي ٿو.

ڪرٽي پنن ۽ نوفورن کي پيار جي اعلان سان هڪ نوٽ ملي ٿو

جاپان ۾ ستن سالن کان پوءِ، نوفورن ٿائلينڊ واپس اچي ٿو جتي هن پنهنجي پيءُ پاران چونڊيل 7 سالن جي پنهنجي منگيتر پري سان شادي ڪئي. هو ڪرٽيءَ جا ڪجهه عجيب دورا ڪري ٿو. ٿوري دير کان پوءِ، ڪرٽي جي موت جي بستري تي نوفرن کي سڏيو وڃي ٿو، جيڪو ٽرمينل ٽيوبرڪلوسس ۾ مبتلا آهي، پنهنجي بخار جي لمحن ۾ نوفورن جو نالو ياد ڪندو رهي ٿو. جڏهن ڪرٽي مري ويندو آهي، نوفورن مٿي ڏنل اقتباس مان متن سان هڪ نوٽ ڳوليندو آهي.

ศรีบูรพา جي مختصر سوانح عمري (Siburapha، لفظي طور تي 'The Glorious East')

1905ع ۾ هڪ غريب گهراڻي ۾ ڄائو، هن امير ماڻهن جي مشهور اسڪول ۾ داخلا ورتي، Thepsirin هن 1928ع کان پوءِ ڪيترائي ڪتاب لکيا ۽ صحافت ۾ پڻ قدم رکيو. ان ڪم لاءِ هن جپان ۽ آسٽريليا جو سفر ڪيو.

جنگ کان پوءِ هن ’امن تحريڪ‘ جو بنياد رکيو، جنهن ڪورين جنگ ۽ ايٽمي هٿيارن جي مخالفت ڪئي ۽ پريس سينسرشپ کي ختم ڪرڻ جو مطالبو پڻ ڪيو. هو سوشلسٽ هو ۽ پهرين شاهي ۽ بعد ۾ فوجي آمرن جهڙوڪ فبون ۽ سريت جي مخالفت ڪندو هو.

1951ع ۾ هن ’امن تحريڪ‘ جي ڪيترن ئي دوستن سان گڏ ايسان جو دورو ڪيو ته جيئن سرين ڀرسان ٻوڏ دوران کاڌو ۽ ڪمبل ورهائي. بئنڪاڪ واپس اچڻ تي، کيس ٻين سؤ ’ڪميونسٽ اڳواڻن‘ سان گڏ گرفتار ڪيو ويو، ۽ 5 سال جيل ۾ وڌو ويو.

1958ع ۾ ڪولاپ هڪ وفد جي اڳواڻي ۾ بيجنگ روانو ٿيو. جڏهن وفد جا ٻيا ميمبر ٿائلينڊ موٽيا ته کين گرفتار ڪري جيل ۾ وڌو ويو. ڪولاپ چين ۾ رهڻ جو فيصلو ڪيو جتي هن 1974 ۾ وفات ڪئي. سندس پٽ سورپن پردي فانوميونگ جي ڌيءَ واني سان شادي ڪئي.

ڪتاب جا ڪجهه حصا

ڪرٽي جي مڙس چاو خن بابت پنهنجي هوٽل جي باغ ۾ نوفورن ۽ ڪرٽي جي وچ ۾ گفتگو.

(نوپفورن) .... 'مان هن کي گهڻي وقت کان سڃاڻان ٿو. هو تمام سٺو ماڻهو آهي. ان ڪري توکي هن سان تمام گهڻو پيار ڪرڻ گهرجي.
هاڻي ڪرٽيءَ جي بار هئي ته هڪ لمحي لاءِ خاموش رهي. "مان هن کي پسند ڪريان ٿو جيئن ٻارن وانگر هڪ مهربان بزرگ وانگر."
”تو پيار جي باري ۾ ڪجهه نه چيو. منهنجو مطلب آهي هڪ مڙس ۽ زال جي وچ ۾ پيار، هڪ مرد ۽ عورت جي وچ ۾.
”تو ڏٺو آهي ته مان ڇا آهيان ۽ چاو خن ڇا آهي. اسان جي عمر ۾ وڏو فرق آهي. اهو هڪ جبل وانگر آهي جيڪو اسان جي وچ ۾ محبت کي روڪي ٿو ۽ اسان جي محبت کي محسوس ٿيڻ کان روڪي ٿو.
”پر يقيناً هڪ پوڙهي مرد ۽ جوان عورت جي وچ ۾ پيار ممڪن آهي؟
”آئون اهڙن ٻن ماڻهن جي محبت ۾ يقين نه ٿو رکان. مان نه ٿو سمجهان ته اهو واقعي ممڪن آهي جيستائين اسان تصور نه ڪريون ته اهو ٿي سگهي ٿو، ۽ اهو غلط تصور ٿي سگهي ٿو.
”پر تون ته پنهنجي شاديءَ ۾ خوش آهين. پوءِ به توهان چئو ٿا ته توهان هڪ ٻئي سان پيار ۾ نه ٿا ملن.'
”جيڪڏهن عورت معقول طور تي مطمئن آهي، ته هوءَ محبت جي مسئلي بابت نه سوچيندي آهي. ان کان وڌيڪ هوءَ ڇا ٿي چاهي جيستائين هوءَ خوش هجي، محبت سان هجي يا پيار کان سواءِ……..پيار اسان جي زندگين ۾ تلخيون ۽ درد آڻي سگهي ٿي……..ڇا تون ڄاڻڻ چاهين ٿي ته مون هن سان شادي ڇو ڪئي؟ اها هڪ ڊگهي ڪهاڻي آهي، اڄ رات لاءِ تمام ڊگهي آهي.
بعد ۾ هوءَ ٻڌائي ٿي ته هن چاو خن سان شادي ڇو ڪئي. هوءَ ان جابرانه اشرافيه ماحول مان نڪرڻ ٿي چاهي ٿي جنهن ۾ هوءَ قيد هئي. هن جي شادي هن کي ڪجهه حد تائين آزادي ڏني.

Nopphorn ۽ Kirati Mitake فطرت پارڪ ۾ ھلندا آھن. پکنڪ کان پوء، Kirati چوي ٿو:
.... 'مان مشڪل سان واپس هلڻ جي قابل آهيان.'
”مان توکي کڻي ويندس،“ مون چيو. مان اٿي بيٺس ۽ پنهنجي هٿ کي هن جي جسم جي چوڌاري هن کي سهارو ڏيڻ لاء. هن گهٽ آواز ۾ منهنجي مدد کي رد ڪيو، پر مون نه ٻڌو. جڏهن هوءَ اُٿي ته مون سندس هٿ جهليو، مان هن جي ويجهو ٿي ويس. ”تون خوش آهين؟“ مون پڇيو.
”جڏهن مان هيٺ درياهه کي ڏسندو آهيان ته سمجهان ٿو ته اسان تمام گهڻو مٿي چڙهندا آيا آهيون. مان حيران آهيان ته ڇا مون وٽ واپس وڃڻ جي توانائي آهي.'
مان هن جي ويجھو ويس ته اسان جا جسم لڳ ڀڳ ڇهڻ لڳا. ڪريٽي هڪ ديوار سان ٽيڪ ڏنو. مون محسوس ڪيو ته اسان جون دليون زوردار ڌڙڪن ٿيون.
”جڏهن اسان واپس گهر پهتاسين ته مان هتي ٻن انگن اکرن جو ڊرائنگ ٺاهيندس،“ هن چيو.
"مان ڏاڍو خوش آهيان ته توهان جي ويجهو آهيان."
”۽ تون مونکي ڪڏهن وڃڻ ڏيندين ته جيئن اسان پنهنجون شيون پيڪ ڪري سگهون؟
"مان توهان کي وڌيڪ وڃڻ نٿو چاهيان." مون هن جي جسم کي منهنجي خلاف دٻايو.
”نوفورن، مون کي ائين نه ڏس. سندس آواز ڏڪڻ لڳو. 'مون کي وڃڻ ڏيو. مان هاڻي پنهنجي ٻن پيرن تي بيهڻ جي سگهه محسوس ڪري رهيو آهيان.'
مون پنهنجو منهن هن جي نرم گلابي ڳلن تي دٻايو. مان پاڻ کي وڌيڪ ڪنٽرول ڪري نه سگهيس. مون هن کي پاڻ ڏانهن ڇڪيو ۽ هن کي شوق سان چميائين. هڪ لمحي لاءِ مان غفلت ۾ پئجي ويس.
ڪريٽي منهنجي گرفت مان ڀڄي ويو ۽ مون کي ڌڪي ڇڏيو. …. هوءَ وڻ سان ٽيڪ ڏئي بيٺي ۽ ائين ٿڦڪي رهي هئي ڄڻ هوءَ ڊگها پنڌ ڪري ٿڪجي پئي هئي. هن جا گلابي گل ائين اونداهي ٿي ويا هئا ڄڻ ته سج کين ساڙي ڇڏيو هجي.
”نوفورن، توکي خبر ناهي ته تو مون سان ڇا ڪيو آهي،“ هن چيو، هن جو آواز اڃا به ڏڪي رهيو آهي.
"مون کي خبر آهي ته مون کي توسان پيار آهي."
”ته پوءِ ڇا اهو مناسب آهي ته تون مون سان پنهنجي محبت جو اظهار هن طرح ڪرين؟
"مون کي خبر ناهي ته ڇا مناسب آهي، پر پيار مون تي غالب ٿي ويو ۽ مون تقريبا منهنجي حواس وڃائي ڇڏيو."
ڪرٽيءَ مون ڏانهن اداس نظرن سان ڏٺو. ”ڇا توهان هميشه پنهنجي پيار جو اظهار ڪندا آهيو جڏهن توهان پنهنجي ذهن کان ٻاهر آهيو؟ ڇا توهان کي خبر نه هئي ته توهان کي ان کان وڌيڪ ٻيو ڪجهه به ناهي جيڪو توهان ڪندا آهيو ان کان وڌيڪ افسوس جو جڏهن توهان پنهنجي دماغ کان ٻاهر آهيو؟'

ڪجهه ڏينهن کان پوءِ.
”اسان کي ڪڏهن به ملڻ نه گهرجي ها،“ ڪريٽي حيرت مان چيو، مون کان وڌيڪ پاڻ ڏانهن. "اها پهرين ته ڏاڍي خوبصورت هئي، پر هاڻي اها اذيت ۾ تبديل ٿي وئي آهي."

Nopphorn جو پهريون خط.
”مان تقريباً چريو ٿي ويس جڏهن ٻيڙي آهستي آهستي فاصلي تي غائب ٿي وئي ۽ مان تنهنجي چهري جي خوبصورتي کي وڌيڪ ڏسي نه سگهيس. مان لڳ ڀڳ گودي تي بيھوش ٿي ويس جڏھن مان تنھنجو ھلندڙ ھٿ ڏسي نه سگھيس....... مون کي ھاڻي ئي اھو خوفناڪ سچ سمجھ ۾ آيو آھي ته، جيتوڻيڪ مون توکان ڪيترائي ڀيرا پڇيو، پر تو ڪڏھن به نه چيو ته تو مون سان پيار ڪيو آھي يا نه. مون کي خبر آهي ته تنهنجي خاموشيءَ جو مطلب اهو ناهي ته تو منهنجي محبت کي رد ڪري ڇڏيو. مان واقعي چاهيان ٿو ته توهان اهو واضح طور تي چئو. جيڪڏهن توهان صرف مون کي ٻڌايو ته توهان مون سان پيار ڪيو آهي ته منهنجي زندگي ۾ سڀ کان وڏي خوشي هوندي. ڇا توهان منهنجي خواهش پوري ڪري سگهو ٿا، مان توهان کي عرض ڪريان ٿو؟'

ڪرٽي جو پهريون جواب خط ذريعي.
”جيڪڏهن تون اڃا ٿڌو نه ٿيو آهين ته پوءِ مان توهان کي صلاح ڏيان ٿو ته پنهنجا خط ريفريجريٽر ۾ يا ٻاهر برفباريءَ دوران لکو.

بئنڪاڪ ۾ ڪرٽي جو ٻيو دورو Nopphorn.
”ڪيرٽي، مون کي توکي ڪجهه ٻڌائڻو آهي.
'مون کي اميد آهي ته اها سٺي خبر آهي. ان جو ضرور توهان جي ڪم ۾ پيش رفت سان ڪو تعلق هوندو. هوءَ دلچسپيءَ سان منهنجي جواب جو انتظار ڪندي رهي.
'نه. اها سٺي خبر آهي، پر ان جو منهنجي ڪم سان ڪو به واسطو ناهي. مون کي پڪ آهي ته تون اهو ٻڌي خوش ٿيندين ته مان جلد شادي ڪرڻ وارو آهيان. هوءَ ٿورو حيران ٿي وئي، ڄڻ ته هن کي ان خبر جي توقع ئي نه هئي.
'تون شادي ڪري رهيو آهين؟' هن هڪ غير يقيني آواز ۾ ورجايو. ”اها اها عورت آهي جنهن جو توهان بئنڪاڪ ۾ انتظار ڪيو هو، نه؟
”اڙي، توکي اڳي ئي خبر هئي، پوءِ؟
”نه، مون کي خبر نه هئي. مون صرف اندازو لڳايو. ڇا توهان هڪ ٻئي کي ڊگهي عرصي کان سڃاڻو ٿا؟'
”هوءَ منهنجي منگيتر آهي.
'ڪڏهن کان؟' ڪرٽيءَ جو چهرو خوشيءَ سان ٽمٽڻ بدران شڪ جو اظهار ڪيو.
”ست يا اٺ سال. جپان وڃڻ کان ٿورو اڳ.
”پر مان سڄو وقت توڪيو ۾ توسان گڏ هئس، تو ڪڏهن به مون کي منگيتر بابت ڪجهه نه چيو.

سندس موت جي بستري تي، ڪرٽي پينٽنگ ميٽيڪ کي نوفرن کي ڏئي ٿو.
”توکي ياد آهي ته اتي ڇا ٿيو هو، نوفرن؟
”مون کي اتي پيار ٿي ويو،“ مون جواب ڏنو.
”اسان کي اتي پيار ٿي ويو، نوفورن،“ هن اکيون بند ڪندي چيو. ”تو اتي پيار ڪيو ۽ تنهنجو پيار اتي ئي مري ويو. پر ڪنهن ٻئي سان اها محبت اڃا تائين هڪ ڪمزور جسم ۾ رهندي آهي. هن جي بند ٿيل پلڪن جي پويان ڳوڙها وهي رهيا آهن. ڪيرتي بيزاريءَ سان چپ ٿي ويٺو. مون ان لاش کي پيار ۽ اداسي سان ڏٺو....
هڪ هفتي کان پوءِ ڪيرٽي مري ويو. مان ان اونداهي ڪلاڪن ۾ ساڻس گڏ هئس، سندس دوستن ۽ ويجهن مائٽن سان. بس ختم ٿيڻ کان اڳ هن هڪ قلم ۽ ڪاغذ گهريو. هن ڪجهه چوڻ چاهيو پر هن جي آواز انڪار ڪيو ۽ پوءِ هن لکيو: وڌيڪ معلومات 'مان مران ٿو بغير ڪنهن جي مون سان پيار ڪرڻ لاء، پر مان مطمئن آهيان ته ڪو آهي جيڪو مون سان پيار ڪيو'

ศรีบูรพา, ข้างหลังภาพ, ๒๕๓๗
سيبورفا، پينٽنگ جي پويان، ريشم جا ڪتاب، 2000

- ٻيهر پوسٽ ٿيل پيغام -