Ósmy cud świata (część 1)

Z centrum Bangkoku można odbyć wiele podróży transgranicznych różnymi tanimi liniami lotniczymi za bardzo rozsądną cenę. Ósmy cud świata, jak przez wielu nazywane są tarasy ryżowe Banaue na Filipinach, od jakiegoś czasu widnieje na mojej liście.

Nawet piękne pola ryżowe Bali, jeśli mam w to wszystko wierzyć, nie mogą być w cieniu legendarnych, nie mniej niż dwudziestowiecznych pól ryżowych wykutych w górach. Powód, aby zobaczyć to na własne oczy.

Przygotowanie

Wcześniej próbowałem dowiedzieć się kilku rzeczy przez internet, a zwłaszcza jak się tam dostać. Można tam dojechać autobusem z Manili, ale 10-godzinna, głównie nocna jazda, niespecjalnie do mnie przemawia. Inną opcją jest skorzystanie z 5-6 godzinnej jazdy autobusem do Baguio i zatrzymanie się tam. Miejsce to jest wysoko oceniane przez ludność filipińską ze względu na chłodniejszy klimat i szeroką gamę hoteli.

Niestety, istnieje duża niepewność co do godzin odjazdów i czasu trwania różnych firm autobusowych, więc nie można stać się dużo mądrzejszym. Przyda się więc trochę improwizacji. Pociesz mnie myślą, że to też ma swój urok. Podejmij dobrą decyzję i zarezerwuj lot z Bangkoku do Manili na pokładzie Cebu Pacific Air. Wylot z Bangkoku na 3-godzinny lot o 9.40:14.00 z lądowaniem w Manili o 1:XNUMX. (różnica czasu z Tajlandią + XNUMX godzina)

Dokładnie o 14.00:3 lądujemy na Terminalu 1900, jednym z lotnisk w Manili. Znajdź taksówkę, aby dostać się do Monumento, terminalu autobusowego Victory liner, największej firmy autobusowej na Filipinach. Tutaj również musisz być uważny, a nie tylko przyjąć pierwszą ofertę. Starannie ubrana dama wychodzi z ceną 1 pesos. (52.5 euro = 1400 peso). Ignorując ofertę, kilka kroków dalej korzystam z lepszej oferty za XNUMX pesos.

W porównaniu z Tajlandią stawki taksówek są tu znacznie wyższe. Po dokonaniu płatności odbierz rachunek i przyjedzie pierwsza kwalifikująca się taksówka. Nie zwykłą taksówką, ale furgonetką, która sama zawiezie mnie na odpowiedni dworzec autobusowy. Chociaż jestem do czegoś przyzwyczajony w Bangkoku, nie mogę się doczekać chaosu na drogach. Wszystko skręca w lewo, w prawo, z przodu iz tyłu obok siebie. Po ponad godzinnym „napawaniu się” chaotycznym ruchem ulicznym i wieloma innymi niezwykłymi rzeczami, które umykały mi przed oczami w metropolii Manila, tuż po czwartej jestem na dworcu autobusowym.

Autobus do Baguio odjeżdża o 18.40:XNUMX na około sześć godzin jazdy. Niezbyt miła perspektywa przybycia o północy w miejsce, które jest mi zupełnie nieznane, a potem dodatkowo szukania hotelu.

Do Angeles City

Autobus do Baguio jedzie przez Angeles City, gdzie kiedyś byłem, a wydłużona nocna ulica jest trochę podobna do Walking Street w Pattaya. Zdecyduj się na półtorej godziny jazdy autobusem do Angeles. Po przyjeździe (terminal autobusowy Dau) cała armia trójkołowców jest natychmiast dostępna. Trójkołowiec składa się z motocykla z przymocowanym do niego dwuosobowym krytym wózkiem. W tym przypadku trzeba spojrzeć na koncepcję dwojga ludzi przez azjatyckie okulary. Wciśnijcie mnie razem z walizką do wózka i pozwólcie się zawieźć do znanego mi z wcześniejszej wizyty hotelu Clarkton za sumę 140 pesos. Jest poza sezonem, więc pokoje są więcej niż wystarczające. Byłem w drodze przez długi dzień i skorzystałem z dobrze przygotowanej kolacji w formie bufetu, w której myślę, że zasłużyłem na dobry kieliszek wina.

Do Baguio

Dziś rano wyruszamy w podróż do Baguio. Na Filipinach dosłownie potykasz się o trójkołowce, więc po wymeldowaniu się z hotelu zabawny środek transportu jest od razu pod drzwiami, aby zabrać mnie na dworzec autobusowy w Dau. O której godzinie odjeżdża autobus, pozostaje tajemnicą, o której nikt nie może nic powiedzieć. Kilku panów z przypiętą do piersi kartką, która ma świadczyć o tym, że są ekspertami, nie może powiedzieć nic więcej poza tym, że jestem we właściwym miejscu na autobus do Baguio.

Zwycięski liniowiec

Po godzinie oczekiwania jeden z mężczyzn mówi mi z uśmiechem, że jedzie autobus liniowy Victory. Pomaga załadować walizkę i mówi, że mogę kupić bilet w autobusie. Nieważne jest też, jak długo trwa przejażdżka, o czym przekonamy się pod koniec przejażdżki. Autobus jest zajęty prawie do ostatniego miejsca i mam to szczęście, że na tylnym siedzeniu jest jeszcze wolne miejsce.

Sądząc po kolorze skóry, jestem jedynym nie-Azjatą. Trasa jest zróżnicowana i początkowo mijamy dużą liczbę wiosek, które są ze sobą połączone jak długa wstęga. Później krajobraz zmienia się z pochyłego na bardziej górzysty. Jest to również zauważalne, ponieważ autobus regularnie musi się sporo wspinać. Zbliżamy się do Baguio i autobus regularnie zatrzymuje się, aby wypuścić pasażerów. Po dokładnie pięciu godzinach jazdy dojeżdżamy do dworca autobusowego miasta i jednocześnie do pętli autobusowej.

Do hotelu

Tutaj również nie ma żadnego problemu ze znalezieniem środka transportu do hotelu. Sformułowałem opinię w Internecie przed tym, gdzie się udać. Mój wybór padł na City Center Hotel ze względu na, jak sama nazwa wskazuje, jego centralne położenie. Ktoś chce mnie tam zabrać za sto pesos (2 euro) i nie muszę się długo zastanawiać nad tą ceną.

Jest miłym facetem, który mówi rozsądnie po angielsku i wydaje się niezawodny. Pyta, co będę robić jutro. Może pokazać mi teren jako przewodnik. Zaakceptuj ofertę i zgadzamy się odebrać mnie z hotelu jutro rano o 10 rano. W hotelu otrzymuję gratkę finansową. Ze względu na niski sezon hotel ma promocję: dwa noclegi w cenie jednego i to jest bonus.

W mieście, które ma czterysta tysięcy mieszkańców, jest tłoczno. Niedaleko hotelu dostrzegam brązową, ładną knajpkę o nazwie Rumours. Nie bogate menu, ale bardzo przytulna atmosfera. Kładę się dość wcześnie, ponieważ Norman Buenaventura będzie jutro w drzwiach o dziesiątej.

Aby kontynuować.