Tajska wymowa

Artykuł wstępny: nadesłany artykuł o języku tajskim autorstwa Fransa de Beera. 

Frans jest wiernym czytelnikiem bloga o Tajlandii, uczył się języka tajskiego i mówi nim z żoną i córką. Aby powiedzieć ludziom więcej o języku tajskim, napisał dwa artykuły, z których część 1 jest teraz dostępna. 

Pokazać

Żaden język nie jest wymawiany monotonnie, zawsze występują pewne różnice w tonie lub intonacji. Języki, w których znaczenie słowa zależy od wysokości dźwięku, nazywane są językami tonalnymi. Znamy języki tonów rejestrowanych i języki tonów konturowych. Zarejestruj języki tonalne mają wiele płaskich tonów różniących się wysokością. W językach tonalnych konturowych każdy kształt ma swój własny ton (opadający, płaski, wznoszący, opadający i ponownie wznoszący itp.), Ale w obrębie tego samego konturu możliwe są również różnice wysokości.

Tajski, podobnie jak inne typy języków orientalnych, należy do języków konturowych. W języku tajskim płaski kontur ma trzy wysokości. W języku tajskim wyróżnia się pięć tonów: niski, średnio-wysoki, wznoszący się i opadający. Tony wysokie, średnie i niskie są mniej więcej płaskie. W języku tajskim każda sylaba ma jeden z pięciu tonów. Słowo składające się z kilku sylab ma zatem tę samą liczbę tonów, które oczywiście nie muszą być takie same. W fonetycznym przedstawieniu języka tajskiego używamy myślników przed sylabą, aby wskazać ton.

toon	teken	voorbeeld	tajski
centrum	-	-aa	อา
niski	_	_aa	อ่า
spadkowy		aa	อ้า
Hoog	¯	¯aa	อ๊า
rosnący	/	/aa	อ๋า

Kolejność w tej tabeli nie jest po prostu wybierana, ale jest to kolejność, która również w niej występuje Tajlandia jest używany podczas wyszczególniania tonów. Pismo tajskie w całości opiera się na użyciu tonów. Słowa, które różnią się jedynie tonem, nadal są pisane inaczej.

Spółgłoski na początku wyrazu

Pojedyncze spółgłoski

W języku tajskim występują następujące początkowe spółgłoski

k k dźwięk ng ng dźwięk (jak w przypadku króla)

p bez przydechu p l

t bezdechowy t r krótki r dźwięk

d s

b godz

kh aspirowany k w dwuwargowy w

ph aspirowane p j

th aspirował do t tj jako tj w tjalk lub dj w vodje

m ch jak ch w zmianie

N ? gwałtowny początek lub koniec samogłoski

Spółgłoska jest zasysana, jeśli za dźwiękiem podąża strumień powietrza. W reprezentacji fonetycznej oznaczamy to literą h po spółgłosce. Dotyczy to spółgłosek k, p i t; aspirowane, więc kh, ph i th. W języku niderlandzkim często występują niewydechowe dźwięki k, p i t, ale formy przydechowe występują w dialektach północno-wschodniej Holandii. Język angielski aspiruje znacznie częściej (herbata, push itp.)

W języku tajskim spółgłoski przydechowe i nieprzydechowe znajdują się obok siebie. Ta różnica jest tak samo ważna, jak różnica między „d” i „t” w naszym języku. Dla nas słowo dach nabiera zupełnie innego znaczenia, jeśli wymawiamy je z literą „t” zamiast „d” (czyli gałąź). Nawiasem mówiąc, język tajski zna również różnicę między „d” i „t”. W języku angielskim ludzie cię zrozumieją, jeśli użyjesz niezadechniętych liter tu i tam, gdzie powinny być przydechowe. Jeśli nie zachowasz ostrożności w tym języku, w języku tajskim szerzy się nieporozumień.

Literę „ch” w języku tajskim można uznać za wersję wolnossącą słowa „tj”. W naszym języku nie ma „ng” na początku słowa. Tego początkowego dźwięku można się nauczyć przy odrobinie praktyki. Osoby posługujące się językiem tajskim często wymawiają „r” jako „l”. Jeśli w ogóle jest to dźwięk r, jest to krótkie poruszenie czubkiem języka.

Podwójne spółgłoski

Język tajski ma tylko niewielką liczbę skupisk spółgłosek (grup spółgłosek wymawianych jedna po drugiej bez udziału samogłoski). Klastry te znajdują się zawsze na początku sylaby, nigdy na końcu. Pierwszą literą jest zawsze k, p lub t, przy czym k i p mogą być również zasysane. Druga litera to r, l lub w. Nie wszystkie kombinacje występują, jak widać w poniższej tabeli.

kr bezdechowy k z krótkim r pl bezdechowy p z l

kl bez przydechu k z l pr bez przydechu p z krótkim r

kw niezasysany k z w phl zasysany p z l

khr zasysany k z krótkim r phr zasysany p z krótkim r

khl zasysany k z l tr niezasysany t z krótkim r

khw wolnossący k z w

Uwaga: osoby mówiące po tajsku dość niechlujnie wymawiają zbitki, czasami druga litera znika lub drugie r wymawia się jako l.

Końcowe spółgłoski

Na końcu słowa lub sylaby mamy następujące możliwości:

1. klinkier
2. Nagłe przerwanie samogłoski (samogłoska ze zwarciem krtaniowym))
3. Półspółgłoska; y lub w
4. M, n, ng (dźwięk nosowy lub nosowy)
5. K, p lub t (dźwięk dudnienia)

W przypadku słowa wielosylabowego, w normalnej mowie zwarte krtaniowe w słowie zanikają. Dlatego przypadek 2 dotyczy tylko końcówek wyrazów.

Sposób wymowy k, p lub t na końcu słowa w języku tajskim różni się zasadniczo od wymowy holenderskiej. K, p lub t to tak zwane okluzje. Powstają poprzez chwilowe odcięcie dopływu powietrza. Sposób zamykania determinuje dźwięk. Na przykład p powstaje poprzez zamknięcie warg, przy t przepływ powietrza zostaje zablokowany czubkiem języka i zębami, k powstaje poprzez dociśnięcie środkowej części języka do podniebienia.

Aby poznać język tajski, używamy słowa hopman. Wymowę „p” w języku Hopman można wykonać na dwa sposoby:

1. Słowo hop, po którym następuje słowo man. Po wymowie „p” usta tymczasowo się rozdzielają, a następnie ponownie zamykają, gdy powstaje „m”.
2. W drugiej wymowie usta pozostają złączone pomiędzy „p” i „m”. Kiedy wymawia się „p”, usta zamykają się, nie otwierają się ponownie, tworzy się „m” i dopiero przy „a” usta ponownie się otwierają.

Ten ostatni sposób jest używany w Tajlandii dla „k”, „p” i „t” jako końcowej spółgłoski. To tak różni się od naszej wymowy, że holenderskie ucho czasami w ogóle nie słyszy tej ostatniej spółgłoski. Dla nas brzmi to tak, jakby spółgłoska była wykończona dopiero w połowie, brakowało wyzwalającego strumienia powietrza na końcu.

W fonetyce rozróżnia się również te dwa sposoby wymowy. W języku niderlandzkim okluzje są uwalniane na końcu słowa. Fonetyczne tłumaczenie słowa kot to kath. Litera „h” na końcu oznacza uwolniony przepływ powietrza. W języku tajskim nie ma luźnych okluzji. Tajska wymowa słowa kot jest fonetycznie kotem.

klinkiery

W języku tajskim występują długie i krótkie wersje wielu czystych samogłosek. Długa wersja zajmuje około dwa razy więcej czasu niż krótka. Przegląd długich i krótkich samogłosek:

o krótki dźwięk

oo long o dźwięk jak na krośnie

och, krótko, och, brzmi jak rano, ale trochę dłużej

Oh? Długie, och, ale nagle skrócone

i short, tj. brzmi jak w Piet, ale krócej

długi, tj. dźwięk jak w patrz

oe krótki oe dźwięk jak w tkaninie

oe: długi oe dźwięk jak w beknięciu

krótko brzmisz; ty z szerokimi ustami

uu, długo brzmisz; godzinę z szeroko wyciągniętymi ustami

krótki dźwięk ee

ee long ee dźwięk jak w nodze

ae long ae dźwięk jak w nieszczęściu

eu long eu brzmi jak w de, ale dłużej

Do czystych samogłosek należą dźwięki polifoniczne; dźwięki samogłosek płynnie przechodzą w siebie.

Rozpoznawanie słów

Rozpoznawanie słów w języku tajskim opiera się w dużej mierze na samogłosce i tonie. Tajski sposób rozpoznawania słów działa inaczej niż nasz. Dla nas ważnym kryterium są zbitki spółgłosek na początku i na końcu sylaby. W Tajlandii ludzie dużo bardziej zwracają uwagę na samogłoskę i ton. To już słychać, gdy słyszy się, jak niektórzy Tajowie mówią po angielsku. Często skomplikowane końcówki wyrazów lub zbitki spółgłoskowe przeradzają się w pojedynczą spółgłoskę (przeciwnie staje się raz po raz.) Moje imię Frans wymawia się w języku tajskim Fan.

W języku tajskim zaniedbywanie zbitek spółgłosek powoduje znacznie mniej zamieszania wśród osób mówiących po tajsku, niż gdyby zrobiono to na przykład w języku niderlandzkim.

(źródło LJM van Moergestel)