Wady wymowy w Tajlandii?

Kiedy jako młody człowiek opuściłem dom i wstąpiłem do marynarki wojennej, spotkałem chłopców ze wszystkich zakątków Holandii. Oczywiście Amsterdammertjes mieli największe usta i obwiniali Limburgerów i Groningerów za to, że nie byli w stanie ich zrozumieć z powodu ich wady wymowy.

Ja, urodzony w Twente, również mówiłem dialektem i chociaż starałeś się mówić „poprawnie”, zawsze było jasne, że mam specjalny akcent. Tak było właściwie zawsze, ponieważ dużo później, a czasem nawet dzisiaj, ludzie słyszą moje pochodzenie z Twente, chociaż nie mieszkam w Tukkerland od dziesięcioleci.

Różnica między dwoma dialektami lub dwoma językami polega głównie na dźwiękach używanych do powiedzenia czegoś. Mówimy, że Tukker używa innych dźwięków niż na przykład tajski, regionalny lub narodowy, ale to nie do końca prawda. wrócę do tego.

Większości ludzi mówienie przychodzi łatwo, ale należy pamiętać, że żaden ruch mięśni człowieka nie jest tak skomplikowany i subtelny, jak ruchy języka wymagane do wytworzenia dźwięków językowych. Koordynacja mięśni języka, jamy ustnej, płuc i warg potrzebnych do mowy jest skomplikowanym procesem.

Również sytuacja odwrotna — rozumienie tego, co ktoś inny do ciebie mówi — jest prawie zbyt skomplikowana, by można ją było wyrazić słowami. To cud, że jesteś w stanie bez świadomego wysiłku zrozumieć, co ktoś inny do ciebie mówi. Porusza ustami i strumień zniekształceń unosi się w powietrzu i rozumiesz, co chce powiedzieć.

Jak trudno jest to zrozumieć, staje się jasne, gdy uczysz się języka obcego. Nieuchronnie przychodzi etap, w którym znasz już całkiem sporo słów i bez większych problemów nadążasz za tekstem pisanym lub wolno recytowanym. Ale gdy tylko doświadczeni użytkownicy tego języka zaczną do ciebie mówić, masz kłopoty. Mogą mówić tylko słowa, które znasz, ale ich rozmowa brzmi jak długi, nierozerwalny strumień dźwięków. Nie możesz nawet usłyszeć, gdzie zaczyna się jedno słowo, a kończy drugie. Wygląda na to, że ci cudzoziemcy sklejają wszystkie słowa i zdania.

Wydawanie i rozumienie dźwięków mowy jest zadaniem niemal nieludzkim. Rozsądna osoba pomyślałaby, że nikt nie byłby w stanie zmusić swoich dzieci do takiej pracy. A jednak dzieje się to każdego dnia. Wszystkie narody, wszystkie kultury na świecie zawsze używały języka i oczekują, że ich dzieci nauczą się rozumieć ten język i mówić nim w młodym wieku.

Bardzo małe dzieci potrafią rozpoznawać i odtwarzać dźwięki swojego języka ojczystego. Wydaje się, że nawet noworodki słyszą różnicę między swoim językiem ojczystym a dźwiękami języka obcego. Uczyli się tego w zabawny sposób, bez wyraźnej edukacji, bez egzaminów i bez treningów pod fachowym okiem. Bez względu na to, jak wiele osób ma traumę z dzieciństwa, nikt nigdy nie narzeka na okropny czas, który musiał przejść, ponieważ musiał uczyć się języka ojczystego od rodziców.

Ponieważ język, każdy język, jest nieopisanie skomplikowany, nie tyle pod względem pisma i gramatyki, ale przede wszystkim pod względem dźwięków. Każdy dialekt lub język jest często niezwykle trudny do nauczenia się przez dorosłe osoby z zewnątrz: tubylec zawsze usłyszy, że nie jesteś prawdziwym rezydentem, który urodził się i wychował po wymowie. Ale, powtórzę to jeszcze raz, dziecko bardzo łatwo uczy się tego systemu, bez względu na to, jak bardzo szkoła i rodzice się temu sprzeciwiają.

Wyjaśnieniem tego, podanym przez naukę fonologiczną, jest to, że dziecko rodzi się z wieloma pomysłami w głowie na temat tego, jak mógłby wyglądać jego język ojczysty. Najważniejsza część mechanizmu znajduje się już w młodym mózgu. Tylko kilka przycisków trzeba ustawić we właściwej pozycji. To przełączanie tych przycisków może się łatwo zdarzyć tylko do okresu dojrzewania, potem jest już na zawsze za późno. To dziecko zaczyna ustawiać guziki w młodym wieku. Istnieją nawet przesłanki, że nauka języka zaczyna się w łonie matki. W każdym razie wydaje się, że noworodki są w stanie rozróżnić dźwięki własnego i obcego języka z rozsądnym powodzeniem. Tak długo, zanim zaczną mówić, nauczyli się już czegoś o swoim ojczystym języku.

Powiedziałem wcześniej, że język lub dialekt często ma specyficzne dźwięki, których nauczyłeś się od najmłodszych lat. Specyficzny nie znaczy wyjątkowy, ponieważ jest całkiem możliwe, że dźwięki z jednego języka występują również w innym języku. W końcu na świecie istnieją setki, jeśli nie tysiące języków i dialektów. Dobrym tego przykładem jest moje nazwisko rodowe Gringhuis. Wypatroszone „gr” na początku i kombinacja liter „ui”. Niech obcokrajowiec to wymówi, a usłyszysz najbardziej szalone warianty. A jednak jest to język, który opanowuje te dźwięki, bo między innymi w Arabii Saudyjskiej moje imię wymawiano bezbłędnie. Pomyśl także o słowie Scheveningen, również niewymawialnym dla wielu obcokrajowców.

My, mówiący po holendersku, również mamy trudności z niektórymi dźwiękami w językach obcych. Wystarczy zwrócić uwagę na prostą wymowę „th” w języku angielskim. Wymów z językiem przy zębach, ale zwykle zamiast tego używa się „d” lub „s”. „To” staje się wtedy „tamto” lub „sat”. Można podać wiele innych przykładów, ale chcę porozmawiać o „zaburzeniu mowy”. Tajlandia mieć.

Oczywiście nie jest to wada wymowy, ale Thais nie może lub z trudem wymawia niektóre dźwięki kombinacji liter z powodów wymienionych powyżej. „th” i „sh” są dla niego niemożliwe, więc sklep „Theo's Shoes” w najlepszym razie staje się „TO-Choo”. Masz pojęcie, co Tajlandczycy rozumieją przez „wonn-wor”? Nie zna V, więc to staje się W, nie zna też „l” jako ostatniej litery sylaby, a potem staje się „n”. Racja, rzeczywiście ma na myśli Volvo. Weź „Au bon pain” do amerykańskiego sklepu z kanapkami, który znajdziesz również w Tajlandii. Teraz sam Amerykanin ma już kłopoty z tym francuskim imieniem, ale tajska wymowa nie sięga dalej niż „Oh-Pong-Beng”.

Każdy, kto ma kontakt z Tajami, zna małe przykłady słów, których nie można wymówić. Dom staje się hou, żona staje się wai, pięć staje się fai, jeśli chcesz napić się białego wina, Tajlandczyk prosi o wai wai itp. Niech Taj mówi, że biurka lub jeszcze lepsze warzywa są niemożliwe!

Andrew Biggs napisał fajny artykuł w Bangkok Post o tej tajskiej wadzie mowy, w którym głównie opowiada o wizycie w IKEA. W Holandii mówimy „iekeeja”, Anglik „aikieja”, a Szwed – kraj pochodzenia IKEA – „iekee-a”, prawie nie wspominając o ostatnim a. W samochodzie Andrew zobaczył nazwę w języku tajskim, która fonetycznie przetłumaczona z powrotem na angielski stała się „Ickier”. Żart polega na tym, że to słowo oznacza po angielsku „nieprzyjemny” lub „staromodny”. „I” przed imieniem również nie znaczy wiele dobrego w języku tajskim, więc IKEA mogłaby być kimś o imieniu KEA, ale mniej sympatyczną osobą.

Wyjaśnienie, dlaczego Tajowie tak często wypowiadają „komiczne” stwierdzenia w języku angielskim w naszych uszach, stało się długą historią. I odwrotnie, nawet Tajowie mogą się czasem śmiać, gdy ktoś próbuje poprawnie wymówić tajskie słowo. Śmiech jest dozwolony, o ile odbywa się z poszanowaniem akcentu każdej osoby i nie jest oznaczony jako wada wymowy.

Język? To zawsze jest fascynujące! Nadal jestem zdumiony, gdy widzę razem dwoje dziwnych ludzi, którzy krzyczą na siebie najróżniejsze dźwięki. Jeden mówi, a drugi słucha i o dziwo, on też rozumie! Prawdziwy cud!

Uwaga: W tym artykule wykorzystałem fragmenty tekstu z książki „Tongval” Marca van Oostendorpa, którą można znaleźć w Internecie oraz artykuł Andrew Biggsa w Bangkok Post z 4 grudnia 2011 r.