Tam i z powrotem…..

Na szczęście nie ma żadnego „odwołanego” lotu

Nie, drodzy czytelnicy, nie jestem na słynnym promie dr. P. (*), ale średnio zatłoczonym samolotem Lufthansy, który zabierze mnie z Frankfurtu do Amsterdamu w niecałą godzinę. Opuścił Chiang Rai samolotem VietjetAir wczoraj po południu, czekał ponad 6 godzin w Suvarnabhumi na lot Lufthansy do Niemiec i spędzał czas na lotnisku we Frankfurcie przez 3,5 godziny wcześnie rano. Więc byłem w drodze przez jakiś czas, to będzie około 30 godzin od drzwi do drzwi.

Czy podróżuję teraz „tam”, czy podróżuję „znowu”? To zależy, podobnie jak w tekście dr. P., zależy od twojego spojrzenia na sytuację. Holandię traktuję jako bazę wypadową, nawet jeśli w Tajlandii spędzam ponad pół roku. Dlatego uważam to za podróż powrotną; więc znowu'.

W ciągu ostatnich kilku tygodni z radością oczekiwałem tego powrotu, ale jednocześnie trochę martwiłem się o podróż w przeciwnym kierunku za - miejmy nadzieję - kilka miesięcy. Niestety obecnie jest to trochę trudne. Czytelnicy tajlandzkiego bloga wiedzą lepiej niż ktokolwiek inny, że zasady i warunki mogą się ciągle zmieniać. Wyjechałem z Tajlandii z ważnym okresem pobytu na wizie non-O do połowy maja przyszłego roku plus zezwolenie na ponowny wjazd, w najbliższą niedzielę otrzymam pierwsze szczepienie Pfizer lub Moderna, drugie w połowie lipca – mogę zrobić o wiele więcej, nie rób tego sam, jak sądzę.

Mała aktywność w hali odlotów

Piłka jest po stronie Tajlandii: czy w tym roku będzie taki moment, kiedy będzie można wjechać do kraju jako osoba zaszczepiona bez obowiązku kwarantanny itp.? W grudniu zeszłego roku spędziłem pełne 15 dni kwarantanny i przeszedłem przez nią dobrze, ale nie jestem podekscytowany, że będę musiał to robić ponownie. Ale co, jeśli okaże się, że to jedyny sposób na wjazd do kraju jeszcze w tym roku? A co, jeśli wymagania ubezpieczeniowe obecnie związane ze Świadectwem Wjazdu nadal powodują problemy? Nie wiem i nie zamierzam z tego powodu długo spać - na razie po prostu nacieszę się latem w Holandii!

Powrót do podróży, która właśnie dobiega końca. Przez długi czas miałem wrażenie, że mogę wrócić bez testu na Covid, ale po reakcji czytelnika bloga dowiedziałem się, że Niemcy zmieniły zasady 20 maja i że teraz również muszę przedstawić negatywny test na Covid na lotnisku jako pasażer tranzytowy, aby dostać się do środka.

Szukałem więc miejsca testowego w Chiang Rai, które mogłoby również zapewnić mi certyfikat z języka angielskiego. Ze szpitala Overbrook, założonego przez misjonarzy w 1903 roku, otrzymałem informację, że mogą zrobić taki test RT-PCR Covid; nie trzeba było umawiać się na wizytę, mogłam po prostu przyjść w wybranym dniu i godzinie. Dwa dni przed planowanym badaniem zapytałam ponownie, żeby się upewnić – w końcu to Tajlandia – czy rzeczywiście muszę umówić się na wizytę, a potem powiedziano mi, że nie mają już tego testu…. Na szczęście inny lokalny szpital, Kasemrad Sriburin, był w stanie wykonać ten test. Badanie przed 3300 rano (za 3 bahtów) oznaczało, że wynik i certyfikat z języka angielskiego można było odebrać o godzinie XNUMX – oczywiście o ile wynik nie był pozytywny, bo wtedy byłbym zobowiązany do przyjęcia!

Zaraz po imigracji. W „normalnych” czasach nie da się tego sfotografować bez ludzi na zdjęciu

Trochę szokiem było też dzień przed wyjazdem, gdy czytelnik bloga skomentował, że 9 czerwca Belgia przesunęła Tajlandię na listę krajów „czerwonych”. Oznaczało to między innymi, że po przyjeździe trzeba przejść 7-dniową kwarantannę domową. Kiedy nieco później otrzymałem wiadomość od Lufthansy, że od teraz do wjazdu do Holandii wymagany jest również negatywny wynik testu Covid, po prostu założyłem, że Holandia zrobiła to samo co Belgia. Wynik testu i tak był mi potrzebny, ale myśl o pozostaniu w domu przez 7 dni po przyjeździe: nie sprawiała mi radości… Ostatecznie okazało się, że Holandia tego nie zrobiła i to było ulga.

Spędzanie czasu w Suvarnabhumi przez ponad 6 godzin nie jest zabawne i nie było też w czasach przed koronawirusem. Na lotnisku było cicho, bardzo cicho. Stanowisko odprawy zostało otwarte o 19.30:23.00 dla lotu odlatującego o XNUMX:XNUMX. Zameldowałem się od razu (i musiałem przedstawić wynik testu Covid), a następnie w ciągu kilku minut przeszedłem przez kontrolę bezpieczeństwa i imigrację.Chęć zjedzenia i wypicia czegoś, co ostatnio zrobiłem na początku popołudnia, okazała się o jeden most za daleko. Tej nocy nie było absolutnie nic otwartego. Ani jednej restauracji, kawiarni czy sklepu... Puste korytarze, zabite deskami sklepy, okazjonalny podróżnik: co za ogromny kontrast z tętniącym życiem miejscem, jakim było kiedyś lotnisko.

Przygnębiający widok, ten pusty terminal

Airbus A350, który był co najwyżej w połowie wypełniony, odleciał punktualnie. Podobnie jak w podróży powrotnej, miałem wygodny fotel w Premium Economy, z dużą ilością miejsca na długość i szerokość. Posiłek podany po godzinie, po przymusowej głodówce na lotnisku, rozpadł się jak przysłowiowy tort. Dobry kieliszek czerwonego wina, sama stewardessa zaproponowała, że ​​postawi obok drugi kieliszek i oczywiście takiej propozycji nie można odmówić…..

Przy okazji, cała chwała dla Lufthansy. Prawidłowa, miła obsługa na pokładzie i doskonała obsługa klienta. Kilka razy kontaktowałem się z biurem w Bangkoku, zarówno telefonicznie, jak i mailowo, w związku ze zmianami, które chciałem wprowadzić w podróż powrotną, i natychmiast podjęto działania, a następnie potwierdzono wynik.

Wciąż mnie fascynuje: pierwsze światło dzienne na wysokości 12 km nad ziemią

Pierwszy strzał zrobię w niedzielę, napisałem. Wizytę można było umówić przez Internet, ale okazało się, że nie jest to możliwe z zagranicy. Pracują nad tym, dali mi znać, ale jak dotąd nie przyniosło to rezultatów. Zaproponowano połączenie telefoniczne, ale nie jest to atrakcyjna opcja z zagranicy, biorąc pod uwagę czasami długi czas oczekiwania. W końcu zainstalowałem tylko VPN – Virtual Private Network – na moim iPadzie, abym mógł uzyskać dostęp do strony z spotkaniami.

Dodatkowa korzyść dla tego entuzjasty kolarstwa: nagle mogłem śledzić transmisje na żywo z Giro d'Italia w Eurosporcie i przez wiele tygodni obserwować, jak kolarze przemierzają piękne włoskie krajobrazy. Przez lata jeździłem na rowerze do Południowego Tyrolu na tydzień wiosną i jesienią, z hotelu między Merano a Bolzano, i zainspirowany pięknymi zdjęciami, zapragnąłem pojechać ponownie w nadchodzących miesiącach. Biorąc pod uwagę stan, który osiągnąłem w tym roku po przejechaniu 6700 kilometrów w Tajlandii (zobacz moje 9 odcinków „Chiang Rai i jazda na rowerze”) oraz rower górski z włókna węglowego, który waży ponad 6 kg lżej niż mój ciężko zbudowany tajski koń pociągowy, byłby to również moje 75^e nadal muszą być w stanie – czy jednak sny to mistyfikacja?

Następnie przez głośniki: „Załoga pokładowa, przygotować się do lądowania”. Koniec marzeń. To koniec, wracam!

(*): https://youtu.be/z8_kFhxfoFw