Francuski Amsterdam w Pattaya (część 1)

Zgodnie z powszechnym żądaniem będę kontynuował tam, gdzie przerwałem. Po liczbie „polubień” mogę stwierdzić, kiedy to wszystko staje się dla ciebie za trudne.

Przed hotelem, o który mi chodziło, były jeszcze dwa wolne pokoje na moim ulubionym piętrze – pierwszym – więc mogłam wybrać.

Nie musiałam się już martwić o moją torbę, chłopak trzymał ją mocno i bez wątpienia obroniłby ją za cenę życia, gdyby zaszła taka potrzeba, to był jego pierwszy cynk tego dnia.

Gdzie wszystko jest zlokalizowane i jak wszystko działa w pokojach tutaj, to już wiem. Zawsze jednak sprawdza, czy telewizor działa, czy minibar jest zaopatrzony, ustawia plastikowe krzesła na balkonie i sprawdza sejf. Ta szafka wydała o jeden sygnał za dużo. Część elektroniczna została poważnie uszkodzona, resetowanie nie pomogło.

Nie ma problemu, w ciągu pół godziny wymyśli kolejną. I rzeczywiście, po dwudziestu minutach rozległo się pukanie i znów tam był. To niewiele jak na taką szafkę, ale są ciężkie. Pot kapał mu z głowy, a może po prostu trzymał głowę pod kranem w nadziei na wskazówkę numer dwa.

Teraz mogłem spokojnie schować trochę rzeczy i wymienić 3 banknoty euro na 58 tajskich – po kursie 38.93 – bo hotel chciałby otrzymać zapłatę z góry.

Potem rzucił się na łóżko. O ile już byłem całkiem zadowolony z trzech miejsc w samolocie, to naprawdę zaczynało to tak wyglądać i żeby dogodzić nieco połamanym kościom i mięśniom, odpowiedziałem pozytywnie na wiadomość od jednego z moich znajomych na Facebooku, który miał już masaż na oferta. Bardzo sympatyczny ladyboy, który właśnie wrócił z kilkutygodniowego pobytu w Isaan.

Tata i mama mają tam piękny dom, duży ogrodzony ogród, szeroki podjazd, kilka samochodów, luksusowe wyposażenie, pięknie zagospodarowany ogród, klimatyzatory, telewizory z płaskim ekranem, prawdziwą kuchnię, codzienne bachanały, byłem zachwycony zdjęciami na Facebooku. Krótko mówiąc, ma tam wszystko, czego dusza zapragnie i nie ma nikogo, kto by ją stamtąd wypędził, nie ma dziecka do opieki, a rodzice nie czekają na przywiązanie.

Jednak często podróżuje do Pattaya, aby wynająć pokój Aggenebbes z wentylatorem i przysadzistą toaletą jako jedynym luksusem, a potem od czasu do czasu zdobywa klienta, aby przeżyć. Jak dobrze idzie, to dobrze jedzą, makijaż kupowany, jakieś ciuchy, aż się skończy, a jak nowy klient się nie zgłosi, nowy telefon wraca do wujka Jana i zostaje z miską Ryż.

Chyba nigdy nie dowiem się, co opętało taką osobę. To przykład kogoś, kto w ogóle nie spełnia wszystkich tak często używanych stereotypów.

W każdym razie chodziło o masaż i robi to doskonale. Po dwóch godzinach to się skończyło, a ja poczułem się odrodzony.
Niedługo po jej wyjeździe otrzymałem dwa zdjęcia. Na pierwszym widziałem, jakie smakołyki jadła, a na drugim pokwitowanie z bankomatu, że wpłaciła część swojej pensji na swoje konto.

– Przeniesiony ku pamięci Fransa Amsterdama (Fransa Goedharta) † kwiecień 2018 –