Pytanie czytelnika: Dać łapówkę czy nie?

Drogi Klaasie,

1- mówisz o swoim pytaniu, że cię to niepokoi. Ze względu na etykę. Jeśli bardzo zależy Ci na etyce, odpowiedz etycznie na pytanie. Jeśli jest tak, że do kieszeni oficera rekrutacyjnego trafi prawdopodobnie kwota 300 tys. bahtów, to odpowiedź powinna brzmieć, że nie współpracujesz. Poza tym nie zapłacisz tajlandzkiej armii za zatrudnienie pasierba. Plus: nie będziesz próbował pozbyć się swojego pasierba przez tajskiego oficera.

2- Ale jest jeszcze jedno pytanie: dlaczego zamierzasz zapłacić za wyciągnięcie pasierba z domu w ten sposób? To też jest etyka.

3- Mówisz, że twój pasierb poszedł do liceum podczas snu i że kontynuacja technikum jest taka sama. Czy kiedykolwiek siedziałeś przy stole z matką i synem? Czy matka i syn wiedzą, co sądzisz o wynikach w szkole? Czy kiedykolwiek rozmawiałeś z nauczycielami? Czy istnieją alternatywy? Czego chce twój pasierb? Jak zamierza kontynuować naukę? Czy byłbyś skłonny zapłacić za inny rodzaj ścieżki edukacyjnej na prośbę matki i/lub syna? Wciąż mnóstwo pytań do odpowiedzi.

4- Moja dziewczyna nawet nie pomyślałaby o tym, że mogłabym zostać poproszona, a tym bardziej wymagana ode mnie, abym „otwarła sznurki torebki”. Fakt, że tak to formułujesz, wiele mówi o Twoich relacjach z dziewczyną (i jej synem).
Najpierw rozmawiamy, nic nie zakładamy ani nie fantazjujemy, a omawiane są realistyczne propozycje. Nic takiego: coś się dzieje i ty to rozwiązujesz (finansowo). Jest to również kwestia etyczna.

Wniosek i rada: nie dawaj łapówek i przyjrzyj się uważnie swoim wzajemnym stosunkom.

Bardzo jasne dla mnie: nigdy, przenigdy.
W ciągu 9 lat, odkąd tu mieszkam, nigdy nikomu nie płaciłem za „usługi” i nigdy nie przyjmowałem prezentów ani pieniędzy od – w tym przypadku – studentów, którzy chcieli mieć rację.

Drogi Klaasje123,

Również z doświadczenia nie zaczynaj płacić, płacisz dalej.
(wskaż również miejsce pobytu)

Drogi Klaasje 123,
Radziłabym Wam spisać wszystko z historią od początku, żebyście je znali, wtedy już prawie wiedzieli, co robić! Mogę opowiedzieć Ci o kilku niezbędnych doświadczeniach, które przeżyłem z bliska, co nie jest punktem odniesienia, ale daje wyobrażenie o tym, co może Ci się przydarzyć, ale znowu nie musi być tak samo.
powodzenia z tym co postanowisz.

To samo przeżyłem pod koniec lat 90. w złotym wieku. Zostałem wtedy poproszony o zapłacenie równowartości 1000 guldenów za przyjęcie syna mojej tajskiej żony do tajskiej armii. Zrobiłem to i nie żałowałem tego później 16 po latach ma teraz dobrą stałą pracę w wojsku z dobrymi dochodami.

Klaasje, ja bym zapłacił, gdybym miał pewność, że chłopak też tego chce i sprawi, że tak się stanie.
Przyjęło się płacić za dobre (na czas nieokreślony) stanowisko.

Moja żona i mój 18-letni syn jadą dzisiaj do Amphura, żeby zapisać go do poboru, to nic nie kosztuje. Szkoła Oficerska kosztuje, ale nie pobór, a Szkołę Oficerską trzeba zapłacić, tak jak wszystkie inne szkoły.