Pytanie czytelnika: Tamboen, z serca czy dla oka?

Cieszę się, że nie tylko ja tak myślę.
Niemal identyczna sytuacja u nas w domu.

Ci ludzie, którzy wykonują swoje tambo przed świątynią, lub inne osoby tam będą, tylko 99% osobiście uważam za mocno przesadzone. Co więcej, jeśli ktoś jest taki pewny, to ja się zastanawiam skąd bierze tę pewność, bo co najwyżej jest to przypuszczenie, na które silny wpływ ma jego własne myślenie lub zachowanie. Ktoś, kto sam prawie w nic nie wierzy, często nie może sobie wyobrazić, że istnieją inni ludzie i nadal będzie wątpił w zachowanie tych ludzi. W wielu innych kulturach, w tym tajskiej, znajdziesz ludzi, którzy są znacznie silniejsi w swojej wierze, niż znamy z kultury Zachodu. Dlaczego tak jest, to już inna historia i na pewno będzie to miało związek z otrzymanym wychowaniem lub edukacją, ale zwątpienie w czas trwania przekonania lub działania z nim związane i stwierdzenie, że dzieje się tak w 99% przed świątynią i bliźnim, osobiście uważam, że to bardzo odważna opinia. Po holendersku spontanicznie przypominam sobie powiedzenie „Jaki jest karczmarz, takim ufa swoim gościom”.

Przypomina mi moich dziadków, urodzonych około 1880 roku. Oczywiście bardzo bogobojni i bardzo katoliccy. Moi rodzice też byli religijni, ale na szczęście w znacznie mniejszym stopniu. Precz z tą wiarą. Kiedy zobaczysz, ile religii jest na świecie , około 190- zaczynam myśleć. Czy Bóg stworzył człowieka, czy ludzie stworzyli Boga? Myślę, że każda religia zaczęła się od sekty, a przy wystarczającej liczbie wyznawców stała się później religią. Wierzę w ludzi wokół mnie – to wszystko.

Myślę też, że większość „wierzących” w Tajlandii, a także w mojej ojczyźnie (Holandia), praktykuje swoją wiarę głównie na scenie. Myślę, że nie wiedzą, na czym tak naprawdę polega ich wiara. Jeśli ktoś zna region/kraj, w którym tak nie jest, chciałbym o tym usłyszeć.
Wiara, moim zdaniem, powinna być prywatną relacją między człowiekiem a jego czcicielem, mającą na celu duchową doskonałość. Opinie innych ludzi nie powinny mieć znaczenia, ale tak, ludzie są zwierzętami społecznymi.
W TH często widzę w kontekście ทำบุญ (thamboen), że czyjaś hojność powinna być widziana przez jak najwięcej ludzi.
W NL obowiązuje powiedzenie: „Wierzysz w kościół”. Myślę, że to wystarczająco mówi o (braku) relacji między wiarą a codziennym życiem.