Pytanie czytelnika: Starzenie się i choroba w Tajlandii

W życiu nie ma gwarancji.
Jeśli jesteś sam i masz demencję, powinieneś się zastanawiać, czy to nie czas, aby się wydostać.

Zaaranżować? Nic, myślę. Po prostu kochaj ludzi wokół siebie. I rób dla innych (Tajlandczyków) wszystko, co masz nadzieję, że zrobią dla ciebie, kiedy nadejdzie czas. Pod tym względem bardziej ufam Tajom niż Holendrom, którzy są przyzwyczajeni do przenoszenia opieki do organizacji zawodowych.

Cóż, droga Jo, twoje pytanie jest tak ogólne, że pojedyncza odpowiedź jest prawie niemożliwa. Mimo wszystko spróbuję.
Zastanawiasz się, co zrobić, aby nigdy nie być zaniedbywanym, maltretowanym i/lub okradanym, gdy będziesz starszy i chory (notatka). Nie bez powodu zadajesz to pytanie: albo doświadczyłeś tego we własnym gronie, albo z pogłosek, albo jesteś zdany na siebie. To nie ma znaczenia, inne warianty są nawet do pomyślenia, to z pewnością skłoniło cię do myślenia. Szkoda, że ​​nie podzieliłeś się z nami tym procesem myślowym, bo ułatwiłoby to odpowiedź.

Bo co warto umówić się wcześniej? Oczywiście ma to związek z tym, jak wygląda Twoja sytuacja życiowa. Mój jest taki, że mam młodszą, bardzo kochającą żonę, którą znam od lat i z którą jestem żonaty od prawie 25 lat. Ona się mną zaopiekuje. Ale co jeśli umrze wcześniej? Wtedy różni teściowie są gotowi przejąć nade mną tę opiekę. Mógłbym nawet dołączyć do rodziny kilku znajomych. Bo co oznacza ten fakt? Mój teść zmarł ze starości, podobnie jak inni ojcowie, i w związku z tymi wydarzeniami zawsze pojawia się pytanie, co powinno się ze mną stać na dłuższą metę. Jesteśmy tacy szczerzy i otwarci.

Ale co, jeśli jesteś zdany na siebie? Na początku roku zdarzyło mi się obejrzeć niemiecki dokument o WDR o tym, jak spędzić „starość” w Tajlandii. Starsza kobieta zamieszkała w Hua Hin po śmierci męża i miała w domu prywatną opiekunkę. Koszt: 15 tys. Powiedziała jej, żeby zaufała tej pielęgniarce jak własnej córce. Ale co się stało? W kablu były załamania, ponieważ żądano coraz wyższych miesięcznych zarobków, a zatem koniec historii na dłuższą metę. Kobieta, o której mowa, doszła do wniosku, że nie można oczekiwać żadnego zabezpieczenia nawet za zapłatę. Życie jest i pozostaje niepewne, a im starsze, tym bardziej bezbronne.

Nigdy (!) nie stań się ofiarą zaniedbania, znęcania się lub kradzieży: tego właśnie chcesz. Ale kto tego nie robi? Intruzi, oszuści, złodzieje? To nie działa nawet w Holandii. Od sąsiadów, znajomych, (teściowej) rodziny, własnego partnera? Nigdy nie można całkowicie wykluczyć takiej sytuacji, zwłaszcza jeśli decyzje podejmowane są bez mądrości i zrozumienia. Tak jak mówisz: trzeba polegać na innych ludziach. Myślę, że od tego się zaczyna. Upewnij się, że otaczasz się miłymi, kochającymi ludźmi i upewnij się, że zadomowiłeś się i zakorzeniłeś się. Zajmuje to kilka lat, można to osiągnąć jedynie dzięki szacunkowi i zaufaniu i nigdy nie można go kupić za pieniądze, ale za osobistą inwestycję z twojej strony. Cóż, została sformułowana kolejna odpowiedź. Użyj go na swoją korzyść!