Czekając na wodę: wojna na wyniszczenie

Lepiej się zabezpieczyć niż żałować, pomyślał Jan Verkade (69 l.) dziesięć dni temu. Ilość wody, która zgromadziła się na północ od Bangkoku, nie wróżyła dobrze.

Jan mieszka na polu golfowym w Bangsaothong. To oficjalnie Samut Prakan, ale jest przedłużeniem On Nut, widzianym z Bangkoku za lotniskiem Suvarnabhumi. Już rozumiesz: Jan nie musi w życiu codziennym gryźć kija. Ale woda nie bierze tego pod uwagę.

Pierwsze doniesienia mówiły, że pole golfowe może znajdować się poniżej trzech metrów wody. Chociaż dom Jana jest teraz nieco wyższy, gdyby przepowiednia się sprawdziła, w salonie nadal byłby metr wody. Jan jest byłym ogrodnikiem z Westland i dlatego nie można go złapać za jedną dziurę. To znaczy: mur z czterech cegieł dla wszystkich wejść i okien, później podniesiony do sześciu cegieł. Jan wciąż ma wystarczająco dużo kamieni w zapasie, aby w razie potrzeby wznieść ściany jeszcze jednym kamieniem.

Jego własne (drogie) samochody stoją na parkingu w mieście i na lotnisku. Wynajął samochód do codziennego transportu. Jan kupił wystarczającą ilość wody i jedzenia na trzy tygodnie, kupił generator, ale także kilku gości, pompę głębinową i tak dalej. W wannie jest pełno wody, ale poza tym w basenie to jedyna woda, którą widać w promieniu wielu kilometrów. W domu panuje bałagan, bo prawie wszystko jest teraz na piętrze.

„Wkrada się nuda. Siedzę w domu od dziesięciu dni. Już trzy razy byłam na zakupach spożywczych, żeby uzupełnić zapasy. Niepewność, co się stanie, to wojna na wyniszczenie, bo każdego dnia myślę, że to już ten czas. The informacyjny jest niejasny, a wszelkiego rodzaju mapy są błędne lub nieaktualne. To popadać w przygnębienie.. Czasami myślę: niech woda przyjdzie teraz. Z drugiej strony wolę, żeby było sucho i nie mam na co narzekać, bo woda to twój dom – jak by na to nie patrzeć – to i tak wielka katastrofa”.

Ma teraz niewielki kontakt z innymi Holendrami. Zadzwonimy do siebie, gdy przyjdzie woda, ale jak dotąd było cicho. Szczęście w wypadku: Jan Verkade kupił 80 butelek wina tuż przed powodzią. „Przy pół butelce dziennie starczy mi na prawie pół roku” — mówi filozoficznie.