Gdzie jesteś teraz?

1 lipca 1991 roku wykonano pierwszą rozmowę telefoniczną z wykorzystaniem komercyjnej sieci GSM. Teraz, 20 lat później, ponad 4,4 miliarda ludzi korzysta z sieci GSM za pośrednictwem 838 systemów w 234 krajach i terytoriach na całym świecie. A rynek telefonów komórkowych wciąż rośnie. Każdego dnia dodawanych jest 1 milion subskrybentów.

Liczby rozmów, które te osoby prowadzą każdego dnia, nie da się już wyrazić w liczbach, musi być astronomiczna. Możesz dokonać klasyfikacji typów rozmów, na przykład biznesowych, prywatnych i rekreacyjnych. Przez te ostatnie rozumiem większość wszystkich rozmów przez telefon komórkowy, który jest bezużyteczny i zbędny, aby mieć ze sobą kontakt z jakiegokolwiek powodu.

Pytanie „Gdzie teraz jesteś” to chyba najczęściej zadawane pytanie na telefonie komórkowym, często zupełnie nieistotne, jeśli nie planujesz spotkania z drugą osobą w najbliższym czasie. Kolejne świetne pytanie brzmi: „Co teraz robisz?” a mężczyzna, który leży w łóżku z piękną Tajką, posłusznie mówi żonie, że czyta książkę lub przygotowuje się do jutrzejszego spotkania.

Można już wyciągnąć wniosek, że nie jestem zwolennikiem tego całego używania telefonów komórkowych. Uważam to za kosztowne, często zbyteczne, a przede wszystkim bardzo często niepokojące. Bardzo się denerwuję, gdy rozmawiam z kimś, a jego telefon komórkowy wskazuje na jedną z niezliczonych możliwości (dzwonek, wibracje, muzyka itp.), że zbliża się rozmowa. I znowu, często jest to przypadkowa rozmowa z wyżej wymienionymi pytaniami.

W latach osiemdziesiątych na polecenie mojego kierownictwa miałem telefon samochodowy, poprzednik telefonu komórkowego. Masz pudło wielkości komputera w bagażniku, dodatkową antenę na dachu i można do ciebie dotrzeć przez ulicę. Przydało się, bo teraz mogłem zadzwonić do żony, żeby odstawiła ziemniaki na gaz, bo znowu stałem w korku. Później można było również skorzystać z telefonu komórkowego w samochodzie i było to przydatne, aby codziennie dzwonić do mojej drogiej Tajki. Handlowy? Tak, oczywiście również używane, ale bardzo ograniczone i powściągliwe. Jeśli dobrze przygotujesz się do wizyty u klienta, ten telefon jest zwykle zbędny.

Och, mogę podać wiele przykładów dobrego biznesowego wykorzystania telefonu komórkowego, ale jestem pewien, że duża liczba połączeń nie byłaby konieczna, gdyby ktoś był lepiej przygotowany.

W mojej firmie koszty połączeń telefonicznych ostatecznie wymknęły się spod kontroli, ponieważ ponad połowa pracowników miała telefony komórkowe i nie było podziału na rozmowy prywatne i służbowe. Na spotkaniach zawsze opowiadałem się za ograniczeniem rozmów do absolutnej konieczności, a kiedy to nie pomagało, co najmniej połowa użytkowników trzymała telefon w dłoni. Kiedyś musiałem rozmawiać z moim Zgromadzeniem Naczelnym, ale był zajęty (mobilny) i ta rozmowa trwała długo, można powiedzieć bardzo długo. Po zakończeniu rozmowy zapytałem go, z kim rozmawiał przez telefon. Okazało się, że był to mechanik, który dopiero zaczynał swoją pracę Tajlandia ukończył, napisał swój raport i omówił go ze swoim szefem przez telefon. Kiedy zapytałem, kiedy ten człowiek wróci, otrzymałem odpowiedź, że inżynier czeka na lotnisku na wylot do Holandii i jutro będzie z powrotem w biurze. Czy ta rozmowa @#$% nie mogła poczekać do następnego dnia?

Teraz, będąc na emeryturze i mieszkając w Tajlandii, oczywiście mam też telefon komórkowy. W końcu każdy ma jeden, a czasem nawet dwa? Prawie go nie używam – nie znam nawet własnego numeru – i zabieram go ze sobą, kiedy wyjeżdżam za miasto. Szczególnie w Tajlandii warto mieć ze sobą telefon na wypadek wszelkiego rodzaju problemów.

W moim kręgu znajomych nazywam się czasem Fred Flintstone, ponieważ nie uczestniczę w tych wszystkich kłopotach z telefonem komórkowym i wielu możliwościach, jakie oferuje telefon komórkowy. Staromodne, nie nadążanie za duchem czasu, tak to nazywają. Jeśli teraz siedzimy razem w 4 osoby, co najmniej 2 rozmawiają przez telefon lub surfują po Internecie. Sprytny koleś, dam ci przykład: mam listę wszystkich restauracji w Pattaya, klikasz na jedną i widzisz adres, telefon, a nawet mapę. Rany, to miło, kiedy wybierasz się do tej restauracji? Cóż, prawie nie chodzę do restauracji, ponieważ uważam, że są zbyt drogie. Żadnego Bahta w restauracji, ale iPad, Xoom czy jakkolwiek te rzeczy można nazwać za kilka (dziesiątki) tysięcy Bahtów.

Mój dobry znajomy ze Szwecji powiedział mi ostatnio, że ma w swoim telefonie komórkowym 1150 adresów e-mail przyjaciół, rodziny i znajomych. 1150? W swoim życiu zawodowym wysłałem i otrzymałem sporo e-maili, ale trudno mi sobie wyobrazić, że kiedykolwiek otrzymam tak wiele adresów e-mail. Z iloma masz stały kontakt, zapytałem. Po chwili namysłu nadeszła wąska odpowiedź: od 30 do 40 osób.

Jest rzeczą oczywistą, że wszyscy Tajowie mają telefon komórkowy iz pewnością dotyczy to również tajlandzkich bargirls. Usiądź przy barze, a połowa pań będzie siedziała z tym głupim urządzeniem na uszach lub wpatrywała się w ekran z całym zainteresowaniem. Jeśli Farang przychodzi usiąść przy barze ze swoją słodką panią, pierwszą rzeczą, jaką robi ta pani, jest podniesienie telefonu komórkowego i wykonanie połączenia. Pewnie po to, by złożyć przyjaciołom raport tymczasowy i pozbyć się tej trudnej rozmowy z tym Farangiem. Słyszałem nawet ostatnio historię, że Farang musiał przerwać swój krótki czas, ponieważ ta dama została wezwana.

Mógłbym dalej lamentować, ale chodzi mi o to, że już prawie ze sobą nie rozmawiamy lub po prostu nie rozmawiamy. Już nie umawiamy się na nadrobienie zaległości, jak będziemy mieli coś do powiedzenia to wyślemy sms. Wydaje się, że ten ostatni został również wyprzedzony przez inne systemy, takie jak Blueberry i tym podobne.

Nie nadążam już za tymi wydarzeniami – kto wie, co będzie dalej. Ja też tego nie chcę, bo uważam, że korzystanie z telefonów komórkowych przybiera coraz bardziej antyspołeczne formy.

Jestem ostatnio w restauracji i wchodzi Farang z Tajką. Nie rozmawiają ze sobą, prawie nie zwracają uwagi na menu, i tak zamawiają coś do jedzenia, a potem obaj siedzą i bawią się komórkami. Cóż, pomyślałem, pewnie piszą do siebie SMS-y.