Lot kontynuacyjny

Chittapon Kaewkiriya / Shutterstock.com

Chociaż Tajlandczyk tak naprawdę nie różni się zbytnio od przeciętnego Holendra, czasami w Tajlandii doświadczysz czegoś, czego niełatwo doświadczysz w Holandii. O tym jest ta seria opowiadań. Dzisiaj: Kontynuacja lotu.

Lot kontynuacyjny

Dwadzieścia po dwunastej mój samolot EVA odleciał zgodnie z rozkładem do Bangkoku, gdzie wylądowałem prawie pół godziny wcześniej po niespełna jedenastu godzinach lotu o godzinie 04:05. Teraz przyszedł czas na zakup kolejnego biletu na dalszy lot do Ubon. W Holandii jeszcze tego nie robiłem, bo nie byłem pewien, czy zdążę na lot Thai Airways o 06:00. Jeśli nie, pojadę następnym samolotem.

Byłem przekonany, że miejsca wystarczy, bo przecież to był czas kryzysu (historia jest z 2009 roku). Na wszelki wypadek tydzień wcześniej sprawdziłem, czy jest jeszcze wystarczająca liczba miejsc na sobotni lot w tym tygodniu. Ale nawet z najtańszych miejsc przynajmniej cztery były wciąż dostępne.

Chociaż zdążyłem zdążyć na samolot o 06:00, wciąż spieszyłem się do walizek i odprawy celnej. O 04:40 zrobiłem to, a o 04:50 byłem przy stanowisku odprawy Thai Airways, aby zapytać, gdzie mogę kupić bilet. Okazało się, że 30m dalej, ale pani dodała, że ​​lot jest już zarezerwowany. I tak poszliśmy do biura Thai Airways, ale okazało się, że jest bezzałogowe; ponadto gdzieś podano, że biuro nie będzie otwarte do godziny 06:00. A to byłoby za późno na lot z odlotem zaplanowanym na 06:00 i wejściem na pokład o 05:30. Wróciłem więc tam, gdzie powiedziano mi, że biuro zostanie otwarte za 5 minut, o 05:00. Wróciłem więc do biura, w którym nadal nikogo nie było, a o 05:10 nadal go tam nie było. Po raz kolejny uzyskał informacje od kogoś innego; który powiedział mi, że 100 metrów dalej jest inne biuro Thai Airways. Okazało się, że 3 stanowiska były już obsadzone, ale czekała na mnie kolejka 3 osób (uwaga: była jeszcze noc!). O 05:20 rano – kiedy w końcu mi udzielono pomocy – z przerażeniem usłyszałem, że nie tylko lot o szóstej, ale także lot o 13:40 jest już w pełni zarezerwowany, ale że jest jeszcze miejsce w trzecim Thai Airways lot . Ale tak, odjedzie dopiero o 17:15.

W desperacji zapytałem, czy mogę zostać wpisany na listę rezerwową lotu o 06:00. Było to możliwe i wręczono mi karteczkę z poleceniem stawienia się przy stanowisku odprawy C12. Przybyliśmy tam o 05:25, czekało już trzech innych cierpiących: 2 starsze Tajki i młoda Tajka. Usłyszelibyśmy o 05:40, gdyby było jeszcze miejsce. O 05:40 rzeczywiście było miejsce dla dwóch starszych pań. Było jeszcze wolne trzecie miejsce i o dziwo je dostałem, prawdopodobnie ze względu na mój podeszły wiek.

Z wdzięcznością przyjąłem tę propozycję, choć obawiałem się, że moja 4-kilogramowa nadwaga spowoduje nowe problemy. Ale na szczęście nie było tak źle i mój bagaż zniknął na pasku, ale nie dostałem jeszcze karty pokładowej. Wciśnięto mi jeszcze jedną notatkę z prośbą o przekazanie jej w odległym o 30 metrów biurze Thai Airways, które na szczęście okazało się otwarte, ale do tej pory utworzyła się kolejka. Po pewnym nacisku udało mi się dokonać upragnionej wpłaty (niestety głównej nagrody w wysokości ponad 60 euro), po czym otrzymałem kolejną notatkę, aby w końcu odebrać kartę pokładową przy stanowisku odprawy.

W międzyczasie jednak wybiła godzina 05:46, a ja wciąż musiałem pokonać kilka przeszkód. Pierwszą była kontrola broni. Nie pozwolono mi jednak tak po prostu przejść przez bramkę kontrolną, ponieważ najpierw musiałem zdjąć pasek i włożyć bagaż podręczny. Przeleciałem przez bramkę kontrolną, która w związku z tym wydała tylko bardzo krótki sygnał dźwiękowy (na lotnisku Schiphol okazało się, że moje buty zawierają metal i nawet musiały przejść przez wykrywacz metalu osobno). Na szczęście wzięli ten krótki sygnał za pewnik, ale odkryli coś nielegalnego w moim bagażu podręcznym. Musiałem więc iść z oficerem i sam otworzyć torbę. Oczywiście okazało się, że to moja butelka whisky, która na szczęście wciąż była w zapieczętowanej torbie, dzięki czemu mogłem nadal przez nią przejść. Ale tak, zostało mi tylko 10 minut, a bramka A6 okazała się ostatnią bramką nowego lotniska w Bangkoku. Do bramki A6 były ruchome chodniki, ale nie doprowadzały mnie do bramki na czas. Wystartowałem więc jak rakieta z bagażem podręcznym w prawej ręce i paskiem, paszportem i kartą pokładową w lewej. Mój stan szybko zmusił mnie do zwolnienia tempa. Jednak nawet w tym bardziej umiarkowanym tempie klimatyzacja na lotnisku nie sprostała temu zadaniu (w Tajlandii nigdy nie widać nikogo biegającego), ponieważ dotarłem zlany potem tuż przed szóstą do wspomnianej bramki, gdzie byłem ostatni wejść na pokład samolotu. Przynajmniej tak myślałem, ale 5 minut później młody Taj (który podobno też dostał bilet) przyszedł zrelaksowany i zupełnie suchy i wsiadł do samolotu, po którym mogliśmy odlecieć.

Widzisz więc, w Tajlandii wszystko zawsze stawia na nogi, choć czasami zastanawiasz się, jak to możliwe.