Na małej stacji

Francois i Mieke (zdjęcie powyżej) przyjechali do Tajlandii w styczniu 2017 roku. Chcą zbudować swój mały raj w Nong Lom (Lampang). Thailandblog regularnie publikuje teksty obu o życiu w Tajlandii.  

Na małej stacji

Den Haag Staatsspoor, tak powinna wyglądać stacja. Solidna żeliwna konstrukcja dachu w ciężkich łukach. Hala z prawdziwymi ludźmi za ladami i mężczyzną w czapce przy wejściu na każdy peron, który zdecydowanym ruchem wycina dziurę w bilecie peronowym. I oczywiście pociągi już czekają na swoich pasażerów. Jako dziecko czasami chodziłem tam oglądać pociągi, podczas gdy moi rodzice myśleli, że bawię się na Rodeleeuwstraat.

Mieszkaliśmy w Hadze, a rodzina moich rodziców mieszkała głównie w Utrechcie. Nie mieliśmy samochodu, więc kilka razy w roku jeździliśmy do Staatsspoor, żeby tam wsiąść do pociągu. Ponieważ była to stacja końcowa, zawsze była gotowa, kiedy przyjechaliśmy. Więc dla mnie to było bardzo naturalne. W Utrechcie widocznie nie bardzo wiedzieli, jak to załatwić na takiej stacji, bo tam trzeba było czasem czekać kwadrans przed przyjazdem pociągu.

Haska Kolej Państwowa

Kiedy Staatsspoor został zburzony, aby zrobić miejsce dla betonowego kolosalnego Dworca Centralnego, Haga nie miała już prawdziwego dworca w moich dziecięcych oczach. Dopiero dużo później, długo po opuszczeniu miasta, utknąłem na Hollands Spoor i byłem w stanie stwierdzić, że był to i nadal jest piękny budynek. Wraz z budową Centrali zniknęła również ta wyjątkowa sytuacja w Holandii, że trzeba było jechać tramwajem na inną stację w celu przesiadki; coś, co Haga miała wspólnego z miastami takimi jak Paryż i Londyn. Od tego momentu pociąg z Rotterdamu do Amsterdamu ostro skręcał z Hollands Spoor do Staats, ehhh, do Centraal.

Liège

Stacje zawsze mnie fascynowały. Piękne stare budynki Haarlem, Groningen i, jak już wspomniano, Hollands Spoor. Ale także nowa budowa np. Liège. Przeprowadzka do Maashees znacznie zmieniła moje preferencje dotyczące stacji. Stacja Vierlingsbeek stała się moją ulubioną. Łąka, linia kolejowa i peron. Rano można zobaczyć wschodzące słońce i usłyszeć śpiew ptaków. Bez pośpiechu, bez tłumów, bez zakupów. Po prostu stacja, jaka powinna być: miejsce, w którym można złapać pociąg.
Vierlingsbeek

Podróżując po Szkocji odkryłam, że są jeszcze piękniejsze stacje niż Vierlingsbeek. Roger jest jednym z nich. Tuż obok dworca znajdują się stare wagony kolejowe, które służą jako pensjonat. Pociąg zatrzymuje się w Rogarcie 8 razy dziennie, czyli wtedy, gdy pasażer zasygnalizuje, że chce wysiąść w tym miejscu lub gdy maszynista zobaczy kogoś czekającego na peronie. Kierowniczka pensjonatu powiedziała, że ​​ostatnio widziała, jak jeden z jej gości czekał na niewłaściwym peronie. Dzikimi wymachami rąk udało jej się przekonać kierowcę do zatrzymania się. Pociąg znajdował się wtedy już kilkaset metrów od stacji, ale zgrabnie wrócił po pasażera. Nie do pomyślenia w Holandii. Chociaż… rozkład jazdy jest obsługiwany przez spółkę zależną NS Abellio, bardziej znaną w Holandii z oszustwa w przetargu Maaslijn niż z usługi.

Zawieszony czat stacji

Od niedawna znowu mieszkam na najpiękniejszej stacji na świecie. Stacja Hang Chat (na zdjęciu), na linii z Bangkoku do Chiang Mai, przewyższa wszystko, co kiedykolwiek widziałem na stacjach. Piękny budynek stacji, z karpiem koi w stawie. Znakomite oznakowanie parkingu, sprzedaż biletów (proszę zdjąć buty), miejsca pracy zawiadowcy i pomocnika zawiadowcy stacji, z oryginalnymi żeliwnymi uchwytami do obsługi zwrotnic, no i oczywiście pełna obsada.

Liczba pociągów dziennie: 2. Duża tablica wskazuje godziny przyjazdów i odjazdów. Pociąg 408 do Nakhon Sawan, skąd można kontynuować podróż do Bangkoku, wjeżdża na peron 11 o 47:1 i odjeżdża o 11:48. O 12:45 przyjeżdża pociąg 407, również na torze 1, by po minucie kontynuować podróż do Chiang Mai. Ruch pociągów przez cały dzień jest obsługiwany w 59 minut. Bez pośpiechu, bez tłumów, bez zakupów. Po prostu stacja, do której idziesz się cieszyć.