Inkwizytor i „Isaan Love”

Izaan i miłość. Część 2  

W poprzednim blogu De Inquisitor obserwował pewne relacje w swojej wiosce. I zdał sobie sprawę, że będzie musiał się dostosować.

---

Inkwizytor i „Isaan Love”

W poprzedniej rezydencji De Inquisitor, gdzieś niedaleko Pattaya, zaczął się związek z miłością jego życia. Przyjemny, wesoły, zrelaksowany. Bo dużo zabawy do zrobienia, prawie żadnych zobowiązań, nic do konserwacji ani naprawy, tylko jeden członek rodziny bliskiej osoby w pobliżu, jej córka daleko, krótko mówiąc, wieczne wakacje. A przede wszystkim ludzie żyli prawie po prostu na Zachodzie. W kontaktach ze sobą, w kontaktach z innymi. W większości zachodni krąg przyjaciół, dla których Boże Narodzenie jest ważniejsze niż Songkran. Codzienne zachodnie jedzenie, od czasu do czasu coś ze straganu z jedzeniem. Prywatność w domu, prywatność w ogrodzie.

Ale porozumienie zostało zawarte. Ukochana, zrozpaczona tęsknotą za domem, chciała wrócić do rodzinnej wsi, z powrotem do córki – przez pierwsze dziesięć lat życia musiała być pod opieką babci, z powodu biedy w rodziny, dzieci, gdy dorosły, musiały wyjechać do pracy gdzie indziej w Tajlandii.

Inkwizytor, zakochany po uszy, zgodził się po kilku wizytach w wiosce. W końcu nie znikasz ze świata, dzień jazdy i wracasz w razie potrzeby.

I szczerze mówiąc, był już trochę zmęczony dolce-vita w Pattaya i okolicach.

Tak zaczęły się ekscytujące czasy związane z budową domu. Nadzorować, przejeżdżając tam osiemset pięćdziesiąt kilometrów, a następnie osiemset pięćdziesiąt kilometrów z powrotem po dwóch tygodniach. Niezrównoważone, więc przenieś dobytek gospodarstwa domowego i przechowuj je na razie, aby zostać z matką. Coś, czym De Inquisitor zarządzał tylko przez dwa miesiące. Następnie zatrzymaj się w pokoju, który jest zbyt prosty w prostym „krótkim” kurorcie. Gdzie można dostać lao kao, ale bez filiżanki kawy.

Problemy z budową, problemy z obsługą, problemy z relacjami - ponieważ od razu okazało się, że w Pattaya istniał świat różnic społecznych, nie mówiąc już o własnych belgijskich korzeniach. Problemy językowe też, Inkwizytor dość biegle włada językiem tajskim, ale raz w wiosce nic nie rozumiał. Nie mógł się wypowiedzieć. Frustrujące, nauka innego języka, ale Isan czy Lao, poszło źle.

Krótko mówiąc, w życiu De Inquisitor powrócił stres.

Ostatni ruch nastąpił po siedmiu miesiącach. Miłość rozkwitła, ponieważ uwolniła się od stresu związanego z farangiem, w którym musiała żyć, najpierw w Bangkoku, a potem w Pattaya. Ciężko pracowała na lepsze życie i wreszcie jest. Zrelaksowała swoje własne środowisko, swoją rodzinę, swoich współmieszkańców.

Inkwizytor był jednak jak pies w kręglach. Zderzenie ze wszystkim.

Na szczęście oboje okazaliśmy się chętni do walki o dobry związek, potrzebowaliśmy tylko czasu, zdaliśmy sobie sprawę, że w tej chwili jest to trudne przez te wszystkie zmartwienia.

Inkwizytor musiał najpierw stać się bardziej tolerancyjny. W ten sposób oduczono go widocznej dezaprobaty dla rzeczy, cokolwiek ludzie robią, jakkolwiek działają, to nie jest nasza sprawa. Mówi o tym tylko w całej intymności ze swoją pięknością. I dobrze się teraz z tym czuje.

Nauczył się, że nigdy nie powinien publicznie wytykać niczego, z czym się nie zgadza. Że nawet gdy jesteśmy tylko we dwoje, nigdy nie powinien podnosić głosu, gdy istnieje różnica zdań, bez względu na to, jak trudne jest to z powodu jego temperamentu. Musi też uważać na innych. Nie angażuj się w konfrontacyjne rozmowy. Nigdy nie wskazuj palcem. Utrata twarzy czyni Isaanera zamkniętym, zdolnym do ignorowania cię przez wiele dni.

Co i jak chcesz to zrobić, możesz to osiągnąć tylko objazdami. Coś, w czym De Inquisitor stopniowo stał się mistrzem.

Po kilku miesiącach Inkwizytor pomyślał, że to Isan to zrobiła. Dom zbudowany, więc oboje są zadowoleni, ponieważ przyszłość jest zapewniona. Wystarczyło dbać o miłość i córeczkę w codziennym życiu i pończocha była skończona. Mielibyśmy normalne, relaksujące życie. Pani kot.

Po wybudowaniu domu De Inquisitor czuł, że wciąż coś w nim jest. Miłość była niespokojna. I po wielu objazdach i rozmowach pojawił się. Miała niewiele własnych pieniędzy i nie miała już dochodów.

Pierwsza odpowiedź była naprawdę egoistyczna: „Dbam o ciebie, prawda?”.

Ale po namyśle Inkwizytor zrozumiał, że wytykanie komuś ręki nie jest zabawne. Co więcej, eega wiedziała, że ​​bacznie obserwuje, czy rodzinie nie idzie za dużo finansów, nie mogła iść dalej.

Podczas gdy opieka rodzinna w tym społeczeństwie jest właściwie całkiem normalna, w rzeczywistości nawet obowiązkowa.

Po długich konsultacjach zrodził się pomysł założenia sklepu, bo De Inquisitor nie bardzo lubił wychodzić do pracy, bo cały dzień był sam w domu? Był na tyle sprytny, by wiedzieć, że wszelkie „wsparcie rodziny” zwróci się częściowo dzięki zakupom w sklepie. Wiedziałem też, że dostarczanie darmowego piwa tutaj, w domu, trafi do strumienia fanów, a wręcz przeciwnie, pieniądze popłyną z powrotem.

Inkwizytor zadowolony, żona zadowolona bo własne dochody. Więc dobrze. Znowu zły kot.

Wybranym przedmiotem jest złoto. Inkwizytor nienawidził tego.

Ale pokazuje dobrobyt i status. A także reprezentuje rodzaj ubezpieczenia społecznego, coś, o czym Inkwizytor nie pomyślał. Na przykład Izaanie uważają za całkiem normalne, że sprzedają bransoletkę, naszyjnik lub cokolwiek innego, jeśli nadejdą złe czasy. Nawet jeśli był to prezent na specjalną okazję. To coś więcej niż status.

Miłość zawsze pozostawała przed tymi specjalnymi sklepami przez długi czas, tak długo, że nawet Inkwizytor zaczął to rozumieć, wiedział, co miała na myśli.

I znowu zaczęły się rozmowy. On: „Kiedy możesz to teraz nosić?”. Ona: „No, przy każdej okazji, jak jest dużo ludzi”. On: „Więc dlaczego?” : „Trzeba się popisywać, to daje szacunek, status. Co więcej, jest to wyraz szacunku dla podczaszego, moja droga.

Inkwizytor ma szczęście. Najpiękniejsza na ziemi ma urodziny piętnastego lutego, dzień po walentynkach. Dwa ptaki na jednym ogniu. A teraz, co piętnastego lutego, przekazuje bransoletkę. Lub naszyjnik, parę kolczyków lub pierścionek. To nawet nie powinno być drogie. Dla Valentijna i jej wspólnych urodzin.

I rzeczywiście, to złoto wygląda ładnie na tak opalonej skórze, seksownie, nawet gdy ma na sobie tylko to….

Inkwizytor myślał, że zwariował, gdy życzenie dziecka pojawiło się i nie ustawało. Uważał, że jest o wiele za stary. Czy potomek ma np. piętnaście lat, jak sobie z tym poradzi, gdy będzie miał prawie siedemdziesiąt lat? Inkwizytor wciąż się temu nie poddaje, ale konfrontuje się z tym na co dzień, nie tylko z miłości. Rodzina, przyjaciele, sąsiedzi, tak naprawdę każdy zawsze ma pierwsze pytanie: czy nie ma jeszcze dzieci?

Społeczeństwo jest tutaj inne.

Można to porównać do kogoś, kto odmówiłby ubezpieczenia zdrowotnego i świadczenia emerytalnego w De Lage Landen aan Zee. Co za idiota by to zrobił. I to są tutaj dzieci. Ubezpieczenie na później. Inkwizytor zdaje sobie sprawę, że jest to drażliwy temat.

Inkwizytor nie czuje się odsysany, zaczepiany ani nic takiego. Wręcz przeciwnie, związek powoli, ale zdecydowanie przerodził się w wzajemny szacunek i miłość - po wielu rozmowach, czasem nawet gorących dyskusjach. Miłość dostosowała się również do faranga.

Musi zaakceptować rzeczy, których tak naprawdę nie chce, mimo że wszystkie z nich są bardzo powszechne w jej własnej kulturze.

Takich jak członkowie rodziny mieszkający w – De Inquisitor tego nie chce.

Po prostu rozdawanie wszystkiego, dzielenie się, pożyczanie. On też tego nie chce, jest bardzo wybredny.

Rodzina, która chciałaby tu przychodzić cały czas, żeby coś zjeść i napić się. Nic z tego.

Pożyczanie pieniędzy - De Inquisitor prawie tego nie robi, a jeśli jest to dozwolone, należy dodać umowę.

Czy od czasu do czasu sypiają z córką? Nigdy w życiu. Miłość należy do Inkwizytora w łóżku.

Opieka nad matką i bratem? Nigdy. Czy powinni zarabiać na życie?

Zabierz mamę do siebie, jest teraz sama. Nigdy. Wstyd – jest dwa lata młodszy od Inkwizytora. Musi tylko znaleźć partnera.

Wyjazd na kilka dni – robimy to razem, nawet córka nie może przyjść, Inkwizytor lubi mieć od czasu do czasu wszystko dla siebie.

I, co zabawne, podczas jednej z najtrudniejszych dyskusji, nie chce telewizora w sypialni….

Więcej wzajemnego zaufania pojawiło się po intymnej rozmowie przed snem, podczas której słodycz, która teraz stopniowo dobrze wtapiała się w jej skórę, rzadko otwierała się całkowicie.

Jeszcze jakieś sześć miesięcy temu Inkwizytorka wciąż miała poczucie: „Czy ona naprawdę mnie lubi?”. – Czy nie wyrzuci mnie za kilka miesięcy, skoro wszystko jej się podoba?

Ale nic nie powiedział, zdusił to w sobie.

Cóż, w tej rozmowie nagle spontanicznie wpadła na to samo: „Cały czas mam wrażenie, że mnie zostawisz” „Że mnie zostawisz i co wtedy mam zrobić?”.

Miała te same wątpliwości co Inkwizytor. Wciąż trochę podejrzane.

Inkwizytor nie jest już psem w kręglach. Czuje się teraz bardziej jak kot, szczęśliwie przemykając tam iz powrotem między tymi wszystkimi nieoczekiwanymi rzeczami, które wydają się być powszechne w Isaanie. Ale prawdopodobnie miłość również jest w takiej sytuacji, zawsze czekając, aby zobaczyć, jak farang zareaguje na pewne rzeczy….