Desery w Tajlandii

Kasza, czasem maślanka z kaszą, czasem owsianka (palona), czasem kasza manna, posypana cukrem, to był mój deser w młodości.

Później zmieniło się to na budyń, wanilię lub czekoladę, a czasem kombinację (custard lip). Kiedy pierwszy raz przyjechałam do Niemiec, po posiłku lub lodach na stole pojawiała się taca z ciastkami.

Po gorącym posiłku ludzie jedli coś słodkiego, bo tak miało być. Na ogół ludzie nie mieli odpowiedzi na pytanie: dlaczego? Teraz wiemy, że słodki deser pobudza trawienie i rozprasza uczucie senności po jedzeniu.

Także w Tajlandia słodki deser jest zjawiskiem normalnym, aw większości supermarketów sprzedawane są kolorowe i (mdlące) słodkie „khanomy”. Tajskie desery mają długą historię, która - w literaturze - sięga okresu Sukhothai w XIV wieku i być może stała się jeszcze bardziej popularna w okresie Ayutthaya aż do XVIII wieku. Legenda głosi, że pewna cudzoziemka sprowadziła do Tajlandii kilka egzotycznych deserów.

Marie Guimar miała portugalskiego ojca i japońską matkę, a za króla Thaisy (1709 – 1733) została głową rodziny królewskiej, w której zatrudnionych było ponad 2000 kobiet. Marie nauczyła kobiety sztuki gotowania, ale przede wszystkim robienia deserów, które znała z Portugalii. Te desery są zwykle wytwarzane z miąższu i soku kokosowego, mąki ryżowej z żółtkiem jaja i cukrem jako głównymi składnikami, takimi jak „thong yip”, „thong yot”, „foi thong”, „sankhaya” i „mo kaeng” Do dziś popularne są ulubione słodkie przekąski Tajów.

Tajskie desery zawsze odgrywały ważną rolę podczas specjalnych okazji i ceremonii. W przeszłości niektóre odmiany Khanom były wytwarzane tylko raz w roku, takie jak „khao niao daeng” i „calamae”, oba wytwarzane z kleistego ryżu, kokosa, śmietanki i cukru z okazji Songkran, tajskiego Nowego Roku. Przygotowanie tych deserów zajmowało sporo czasu i zwykle robiła to grupa kobiet ze wsi lub okolicy. Desery zostały następnie ofiarowane mnichom buddyjskim w świątyni. Niestety ta tradycja zaginęła.

Tradycją, która jest nadal honorowana podczas corocznego Tajskiego Festiwalu Jesieni, jest ofiarowanie „kluai khai” (jajko z bananem) i „kraya sat”, mieszanki zmielonych ziaren ryżu, fasoli, sezamu i miąższu kokosa , który gotuje się z cukrem i zagęszcza na ciasto.

Również przy innych specjalnych okazjach podaje się szereg „chanomów” jako uzupełnienie posiłku. W buddyzmie ofiarowanie „chanomów” jest postrzegane jako znak przyjaźni i miłości. Oferowane desery mają zatem wszystkie piękne nazwy, które wyrażają szczęście. Wiele nazw deserów zaczyna się od „stringi” (złoto), na przykład „thong yip”, „thong yot” i „tong ek”. Złoto przynosi szczęście i symbolizuje sławę i bogactwo.

Podczas wesela prezentowane są również specjalne desery. Z przeszłości „sam kloe” (trzej przyjaciele) to coś tradycyjnego w małżeństwie. Są to kulki mąki, które są lekko sklejone i smażone na oleju. Wynik po podgrzaniu przewiduje przyszłość pary. Jeśli trzy kule trzymają się razem, czeka długie i dostatnie małżeństwo. Jeśli jedna kula wypadnie, oznacza to, że nie będzie dzieci, a jeśli wszystkie trzy kule wypadną, jest to zły znak dla młodej pary, ponieważ małżeństwo się nie powiedzie.

Tak więc większość tradycji dotyczących tajskich deserów zniknęła, ale desery nadal istnieją. Słodkie i często w pięknych kolorach, można je kupić wszędzie na ulicznych straganach, w sklepach i dużych supermarketach.

To wszystko jest dla mnie za słodkie, po posiłku trzymam się jakiegoś tajskiego owocu lub jogurtu owocowego.

– Przesłana wiadomość –