Sektor mleczarski w Tajlandii (1)

W moim opowiadaniu „Nabiał w Tajlandia” w marcu opowiadałam Wam już coś o produkcji mleka w Tajlandii, tym razem bardziej szczegółowo i głównie o gospodarstwach mlecznych.

Ogólne w tej sekcji informacyjny i kilka liczb na temat sektora mleczarskiego, w drugiej części podsumowuję badanie, które student z Wageningen wykorzystał jako projekt dyplomowy, aw końcu w części trzeciej dwa miłe wywiady z tajlandzkimi hodowcami bydła mlecznego.

Tajlandia nie ma tak naprawdę tradycji w produkcji mleka, około 30-40 lat temu krowy mleczne hodowano w małych gospodarstwach, ale spożycie produktów mlecznych było nadal bardzo uzależnione od importu (zwłaszcza z Australii i Nowej Zelandii). Rząd Tajlandii wspierał rozwój sektora mleczarskiego, co znalazło szczególne odzwierciedlenie w szeroko zakrojonym programie dotyczącym mleka w szkołach, który rozpoczął się w 1983 r. ) mleko w proszku, ale stopniowo zastępuj je świeżym mlekiem.

Ten udany program, ale także poprawa dochodów, urbanizacja i wzrost liczby ludności zwiększyły popyt konsumentów na mleko i przetwory mleczne. Tajlandia zdała sobie sprawę, że sektor ten nie tylko musi się rozwijać, ale także wymaga wielu ulepszeń i większej wiedzy specjalistycznej. Gwałtowny wzrost cen mleka w proszku na rynku światowym w 2007 roku po raz kolejny podkreślił, jak bardzo Tajlandia jest uzależniona od drogiego importu.

Produkcja mleka w Tajlandii wynosi obecnie około 750.000 400.000 ton rocznie przy stadzie liczącym ponad 22.000 40 krów. Liczbę gospodarstw mlecznych szacuje się na 10 30, z czego 20% posiada mniej niż 30 sztuk bydła, 20% posiada XNUMX krów mlecznych, a pozostałe XNUMX% posiada ponad XNUMX krów. Sektor mleczarski był od dawna chroniony wysokimi cłami importowymi, ustalaniem cen i subsydiami, ale obecnie znajduje się pod presją ze strony WTO, która ustanawia wolny handel. Wyzwanie dla Tajlandii polega zatem na konkurowaniu z zagranicznymi produktami mleczarskimi poprzez obniżenie kosztów produkcji i uczynienie sektora bardziej zrównoważonym z ekonomicznego, społecznego i środowiskowego punktu widzenia.

Holandia od kilkudziesięciu lat wspiera wszelkiego rodzaju projekty na małą skalę mające na celu poprawę łańcuchów mleczarskich w Azji, a „my” jesteśmy również aktywni w Tajlandii. Od kilku lat Uniwersytet Wageningen jest siłą napędową zrównoważonego rozwoju i poprawy sektora mleczarskiego w Tajlandii.

Na początku 2010 roku powstała grupa projektowa pod przewodnictwem Ir. Bram Wouters z WUR (Wageningen University and Research), który obejmuje również Kasetsart University, Surananee University, Thai Livestock Department, Thai Bovine Pracctioners Club i Foremost (fabryka nabiału FrieslandCampina). Rząd holenderski, który finansuje wiele projektów, jest reprezentowany przez Radę Rolniczą Ambasady.

Punkty uwagi dla tej grupy projektowej to:

• Poprawa jakości mleka
• Obniżenie ceny kosztu, czyniąc go bardziej konkurencyjnym w stosunku do produktów importowanych.
• Poprawa warunków higienicznych w gospodarstwach mleczarskich.
• Zwiększenie produkcji mleka na krowę.

Tajlandia jest interesująca dla ekspertów, ponieważ już teraz jest uważana za najlepszy kraj mleczarski w regionie. Produkcja mleka na krowę wynosi około 3.000 litrów rocznie, znacznie mniej niż średnia 8.400 litrów rocznie w Europie, ale także znacznie więcej niż w krajach sąsiednich.

Tajlandia jest nadal uzależniona od importu w przypadku nieco ponad 50% popytu konsumpcyjnego, podczas gdy w innych krajach regionu ponad 75%, z Filipinami jako najniższym punktem, gdzie lokalna produkcja mleka pokrywa tylko 5% zapotrzebowania.

W drugiej części pojawia się praca van Herjan Bekamp, ​​który ukończył studia w Wageningen i obecnie kontynuuje studia magisterskie. (dawniej Ir.) może wspomnieć.