Pamiętnik: Jacques Koppert wspomina budowę swojego domu

Jacques Koppert opisał wcześniej w „De Week van”, jak on i Soj opuścili Wemeldinge do swojego domu w Ban Mae Yang Yuang (Phrae) (25 grudnia). W swoim Dzienniku z 27 stycznia opisał szkolny dzień sportu 2012 i przełom roku. Dziś wspomina budowę swojego domu.

Od 1998 roku Soj i ja co roku jeździmy do Tajlandii. Oczywiście zawsze chodziliśmy do wioski, w której dorastała Soj i jej syn Pam, Mae Yang Yuang. Tam zamieszkaliśmy w domu rodzinnym, zamieszkałym przez dziadka i brata Soja z żoną i 2 córkami. Nie sądziłem, że pobyt tutaj był takim sukcesem. Dom nie był czysty.

Szwagierka jest wyraźnie innym typem niż Soj. To leniwy lis. Tak narodził się plan samodzielnego wybudowania domu. Szybko ustaliliśmy, że dom będzie na wsi. Lubimy być w Bangkoku przez kilka dni, wtedy hotel jest idealny. Soj ma swoją sieć rodziny, przyjaciół i znajomych w wiosce, a jeśli budujesz tam dom, wiesz też, że zawsze jest kontrola.

Dlaczego patrzyliśmy w miejsca, które były zbyt daleko?

W 2007 roku rozpoczęliśmy poszukiwania działki. Zaskakujące, ile jest na sprzedaż w tak małej wiosce. Po tym, jak przyjrzeliśmy się czterem miejscom bez rezultatów, musiałem porozmawiać z Sojem o tym, jaki jest teraz zamiar. Okazało się, że lokalizacja dalej niż kilkaset metrów od domu rodziców jest nie do przyjęcia.

Dlaczego więc patrzyliśmy w miejsca, które były bardziej oddalone? Bo trzeba być trochę miłym dla ludzi, którzy dają znać, że mają ziemię na sprzedaż. Wtedy nie mówisz od razu: nie, dziękuję.

Kiedy Soj zasugerowała, żebyśmy też przyjrzeli się domowi, który był na sprzedaż za 1 milion bahtów, najpierw zapytałem, czy chciałaby tam mieszkać. Nie, nie to. Całkowicie wbrew regulaminowi powiedziałem wtedy, że nie zamierzam oglądać. Czasami nie jestem taki miły.

Na sprzedaż pojawiła się ładna działka. Na rogu głównej ulicy i soi 8, ulicy, na której znajduje się dom dziadka. Mężczyzna chciał sprzedać, ale okazało się, że jest kwestia spadkowa. Dwie siostry, które mieszkały w Bangkoku, wydawały się niechętne do współpracy. Pomimo tego, że mężczyzna zapewniał, że wszystko będzie dobrze, zrezygnowaliśmy z zakupu. Ryzyko zawarcia nieważnej umowy sprzedaży wydało nam się zbyt duże.

To była pustynia; wszystkie drzewa i krzewy wyrwane z korzeniami i metr ziemi na wierzchu

W końcu udało nam się kupić działkę przylegającą do domu rodziców. Idealnie położony. Za 70.000 1 bahtów działka 10 rai. Nie sądzę, żeby to było zbyt drogie. To była dzicz, wszystkie drzewa i krzaki zostały wykarczowane, a potem niebieskie ciężarówki jeździły tam iz powrotem. Na wierzchu trzeba było ułożyć co najmniej metr ziemi, żeby nas nie zalało w porze deszczowej. Po zachodniej stronie działki płynie rzeka, zwykle szeroka na około XNUMX metrów, ale w porze deszczowej woda nie zatrzymuje się między brzegami. Oprócz podniesienia działka jest również całkowicie otoczona murem.

W międzyczasie trzeba było rozwiązać z sąsiadami inny problem majątkowy. Pomiędzy działkami była mała droga. Ta ścieżka już nie istniała, ale zgodnie z tajskimi zwyczajami granica własności znajdowała się na środku drogi. Nie było granic pól. Dziadek przyniósł, żeby wskazać, gdzie kiedyś musiała być ta ścieżka. Potem dużo dyskusji, zwłaszcza jeden sąsiad próbował zarobić, jak sądzę. Wbito i ponownie przesunięto rygle, wykonano przyjacielski gest finansowy i tak ostatecznie ustalono położenie muru. Problem z granicą rozwiązany.

Wymarzony dom można było zbudować i zainaugurować wielką imprezą

Teraz można było zbudować wymarzony dom Soja. Dokonaliśmy wyboru z książki firmy architektonicznej. Wykonano rysunki konstrukcyjne. Następnie podpisano umowy z wykonawcą. Dostarczył personel i wykonał pracę. Soj spędziła dużo czasu w Tajlandii podczas budowy, załatwiała z bratem dostawę materiałów i zajmowała się wszystkim, co było związane z budową. Mam wyjątkową żonę, która jest bardzo dobra w organizowaniu.

Budowa trwała około ośmiu miesięcy. Kiedy dom został ukończony w 2009 roku, uczczono to hucznym przyjęciem. Oczywiście zaczynając od mnichów, którzy odbyli błogosławieństwo w salonie a następnie udali się na obiad. Po ich odejściu rozbrzmiała muzyka i „zwykli” ludzie mogli jeść i pić. Uczestniczyła cała wieś. Więc każdy zna Home Koppert. Łatwy dla tych, którzy chcą wpaść, gdy już znajdziesz się w wiosce, każdy może wskazać ci drogę. Kosztowało to kilka milionów bahtów, ale za to mamy wygodny dom. Wezmę fałszywe kolumny, które według mojej żony są takie piękne.

Mamy dobrze ocieplony dach, więc w środku pozostaje względnie chłodno. Duży balkon od strony północnej, z którego rozpościera się widok na okolicę. Widzimy okoliczne domy, wielkie lasy bambusa i wysokie palmy kokosowe. Szkoła wiejska położona jest nad brzegiem rzeki. To daje rozrywkę, zobacz relację z dnia sportu (27 stycznia). Jeśli spojrzysz na teren szkoły, zobaczysz bramę świątyni.

Zioła, palmy kokosowe, bananowce, ananas, jackfruit, papaja i mango

Kiedy kupiliśmy ziemię, za naszym domem rosły drzewa tekowe, las produkcyjny. Teraz wszyscy zostali nawróceni. Teraz uprawia się kukurydzę. Kiedy jest zbierany, krowy chodzą, aby zjeść resztki. To, co zostaje, zostaje spalone, w taki dzień drzwi i okna pozostają zamknięte.

W naszym ogrodzie jest dużo drzew. Jest kącik z przyprawami i posadzono palmy kokosowe. Minie kilka lat, zanim będę mógł pić własny sok kokosowy. Na nabrzeżu rosną bananowce i ananasy. Jest też krzew, który daje chlebowca. Nie lubię tego, smak jest trochę mączny. Zebrano pierwsze papaje, są smaczne. Wkrótce pojawią się pierwsze mango.

W rzece od czasu do czasu łowi się ryby, rybacy chodzą grupami po wodzie i wzdłuż niej. Wędkowanie odbywa się za pomocą sieci poprzecznych, kwadratowych sieci z bambusowymi kijami wygiętymi na końcach, aby były napięte. Sieć zostaje opuszczona do wody i przy odrobinie szczęścia ryby będą miotać się, gdy ją wyciągniesz. Zawsze są widzowie, więc jest to szczęśliwa grupa.

Kochanie, roześmiała się, jesteśmy tu w Tajlandii, a nie w Holandii

Nie obyło się też bez przykrych niespodzianek po zakończeniu budowy. Dwie toalety w domu wkrótce zaczęły śmierdzieć. Jak to możliwe? Wykopano doły, aby zebrać wszystkie śmieci. Przyczyny szukano wszędzie, z wyjątkiem samych toalet. Ostatecznie okazało się, że konstrukcja zapomniała umieścić gumowego pierścienia między przyłączem muszli klozetowej a rurą odpływową. Zadanie 1 rozwiązane.

Po roku okazało się, że nasze ujęcie dostarcza rdzawą wodę. Źródło znajdowało się na głębokości około 15 metrów. Wtedy zdecydowano się wystąpić o pozwolenie na studnię głębinową. Grudzień 2010 zainstalowano wiertnicę. Skład gleby oceniano co pięć metrów. Gruboziarnisty piasek krzemionkowy został znaleziony na głębokości ponad 210 metrów, najwyraźniej idealnej warstwy gleby.

Rury o podwójnych ściankach trafiły do ​​​​gruntu, a następnie cylindryczna pompa. I tak, nagle zaczęła tryskać fontanna. Kolejny problem rozwiązany. Według raportu z analizy mamy teraz czystą wodę źródlaną. W budynku znajdują się filtry oraz zbiornik na 4000 litrów wody. Nasze zewnętrzne krany są używane przez okolicznych mieszkańców do uzupełniania zapasów wody pitnej.

Problem 3 ujawnił się w 2011 roku. Płytki na balkonie iw salonie poluzowały się. Zastosowano zwykły cement. Dziwne, każdy wykonawca umie kłaść kafelki. Usuń wszystkie płytki, a następnie ułóż ponownie, teraz za pomocą kleju do płytek. Co za bałagan. Mówiłem coś o gwarancji.

Moja żona uśmiechnęła się do mnie. Kochanie (zawsze mówi, kiedy chce głosować łagodnie) jesteśmy tu w Tajlandii, a nie w Holandii. Problem 3 również został rozwiązany. Po trzech razach nie oczekuję już żadnych ukrytych wad. Czy jestem realistą czy optymistą?