Zimno w Tajlandii

Około dwudziestu stopni, większość mieszkańców Niziny natychmiast się na to zgadza. Uważają to za przyjemne. Dla Inkwizytora to plaga. Wszystko poniżej dwudziestu sześciu lat jest zimne.

W tropikalnym letnim upale, czyli temperaturze jego snu, klimatyzacja jest do tego dostosowana i wszyscy domownicy wiedzą, że nie wolno im tego zmieniać. Nie cieplej, nie zimniej. Wszystkie te zasady mądrych ludzi dotyczące konsumpcji, wiatru i innych to nonsens. Jak to odwieczne „pięć stopni mniej niż temperatura na zewnątrz”. Rany, w gorącym sezonie dochodzi tu do ponad czterdziestu pięciu stopni, nie można nawet ustawić klimatyzatora na czterdzieści. Zużycie energii elektrycznej nie jest również wydawane na De Inquisitor. Ze względu na niską cenę. Nie, on ma dwadzieścia sześć lat.

Ale każdego roku De Inquisitor jest zaskakiwany „zimną” porą roku. Zwykle pojawia się około grudnia i znika około czterech tygodni później. Przynajmniej taka była zasada, kiedy mieszkał w tej nadmorskiej enklawie Pattaya. Dwanaście lat temu De Inquisitor opuścił belgijską ojczyznę i osiedlił się tam na stałe, był to wrzesień. Nauczył się podczas swoich niezliczonych wakacji, że nawet tutaj, w Tajlandii, są pory roku, był tu prawie co miesiąc, ale uważał to za nieistotne. Mimo to są zdjęcia, które pokazują więcej ubrań niż T-shirt i szorty, zwykle w okresie Bożego Narodzenia. Jeden nawet z termometru na tarasie - dwadzieścia dwa stopnie.
Myślał, że było wtedy zimno.

Trzy lata temu przeniósł się do Isaan. Krzak. Boozewush. W internecie można przeczytać, że panuje tu „tropikalny klimat sawanny”, który przypomniał De Inquisitorowi Afrykę. Tak gorąco. Rzeczywiście, w okolicach maja, czerwca termometr przekracza czterdzieści stopni. Nowo wybudowany dom został całkowicie ochłodzony. Klimatyzatory. Tarasy. Sala. Kilku dodatkowych fanów i Inkwizytor był gotowy, by tu przetrwać.
Upał zmusił go nawet do zainstalowania dodatkowego klimatyzatora. A potem przyszło zimno.

Ryż został przywieziony, pola są jałowe i suche. Stopniowo ogromny upał ustępował, a temperatura utrzymywała się na poziomie około trzydziestu stopni. Pyszne. Piwo ze swoją piękną żoną pod niesamowitym rozgwieżdżonym niebem, cisza. Fantastyczny. Tego chciał Inkwizytor.

Następnego ranka De Inquisitor budzi się senny, za wcześnie, jest dopiero piąta. On jest zimny. Zaspany, po raz pierwszy od miesięcy zakłada długie spodnie. Dwie koszule i sweter.
Nawet skarpetki, podłoga wydaje się zimna, dziwna.
Poranny rytuał pozostaje ten sam: łazienka, zaparzenie kawy, włączenie komputera, czytanie gazet w internecie. Samotnie jest zimno. Dwadzieścia dwa czyta Inkwizytora. Chłopcze, on robi się mięczakiem.
Przez resztę dnia temperatura spada, a wieczorem dochodzi do szesnastu stopni.
Dodatkowa kołdra i po raz pierwszy od wieków koszula i szorty do spania.

Następnego ranka jest dziewięć stopni, w De Lage Landen jest cieplej! Rozpoczyna się agonia, nie tylko dla De Inquisitor, którego korzenie jednak wyłaniają się: znalazł gdzieś zimową czapkę i szalik oraz dodatkowy sweter. Buty nawet, po godzinie De Inquisitor ma już obolałe stopy.

Jeszcze gorzej jest z mieszkańcami. Nie mają zimowych ciuchów, ale kupę wszelkiego rodzaju tekstyliów. Mieszkają w pełnych przeciągów drewnianych domach, w których wieje wiatr. I po prostu zapominają zamknąć krzywe drewniane okiennice, prawdopodobnie to nie pomoże.
Rozpala się ogniska na zewnątrz, ale to nie przynosi ulgi przed zimnem. Ciepło z przodu, zimno z tyłu i odwrotnie.
Co więcej, wygląda na to, że jesteś powoli wędzony, dym z pożarów wsiąka w twoje ubrania, włosy, skórę.
Prysznic przed snem. Pech, elektryczny podgrzewacz wody nie działa. Nic tylko zimna woda, nawet lodowata. Mało romantyczny czołgający się Inkwizytor i jego ukochana w łóżku: mocno poobijani wszelkiego rodzaju koszulami, spodniami, skarpetkami. Nawet blisko siebie, pod podwójną kołdrą, nie nagrzewają się.

Mróz potrwa tydzień, ale po trzech dniach De Inquisitor jest już zepsuty. Jest sztywny i zmęczony wieloma ubraniami wokół swojego ciała. Śmierdzi węglem drzewnym i dymem. Palce u rąk i nóg zdrętwiały. Brak możliwości ogrzewania lub ocieplenia i brak ciepłej wody do prysznica.

Ognisko na tarasie niewiele pomaga, wielkie ognisko powoli gaśnie, bo godzinami pada mżawka. Odwrócone doniczki na gazie też nie pomagają. Zimne płytki podłogowe i ściany dają poczucie przebywania w zimnej piwnicy.
Ciepła zupa lub gorąca herbata: natychmiast stygnie. Piwo nie jest już możliwe, co jeszcze bardziej pogarsza uczucie zimna. Lao kao rozgrzewa się, ale kilka minut później ten efekt już minął.
Inkwizytor chce się stąd wydostać, tysiąc kilometrów dalej na południe wciąż jest ponad dwadzieścia stopni. Ale tak, jest córka w wieku szkolnym, jest sklep.

Nie, Inkwizytor nigdy nie wróci do Zimnych Krain nad Morzem. Musi mieć dwadzieścia sześć. Minimalna, jak temperatura snu. I trzydzieści+ jako temperatura w ciągu dnia.
Inkwizytor patrzy. Jak zbudować kominek w istniejącym domu. Lub nawet centralne ogrzewanie. Wszystko jest dobrze oprócz zimna.