Hurra? Pora deszczowa znów nadeszła... z konsekwencjami dla Lung Addie i jego gościa

Tak, tutaj, w prowincji Chumphon i prawdopodobnie gdzie indziej, nadeszła coroczna pora deszczowa. Tutaj, na plantacjach oleju palmowego, ludzie błagali o wodę.

Tegoroczne lato było bardzo długie i suche. Nie sprzyja owocom oleju palmowego, które po prostu nie chciały rosnąć. Błaganie zostało w końcu wysłuchane przez Buddę i teraz mamy dość (miejmy nadzieję, że nie za dużo) dobra. Tej nocy mieliśmy stosunkowo silną burzę, z dużą ilością deszczu. Skutki tej burzy będą trwały przez cały dzień.

Mogliśmy wyraźnie zauważyć początek pory deszczowej w przyrodzie. Zwłoki, zwane tutaj Maleng Mao, wyszły z ziemi, a zwłoki były wszędzie rano, wszędzie tam, gdzie było jakiekolwiek oświetlenie. To początek pory deszczowej, co do tego nie ma wątpliwości, natura nigdy nas nie oszukuje. Najlepiej nie zapalać światła wieczorem i zamykać wszystkie drzwi i okna, które nie są wyposażone w moskitiery, głosi komunikat. Odkurzacz jest najodpowiedniejszym środkiem do sprzątania tego, co zostało po porannych skurczach. Jeśli zrobisz to pędzlem, bałagan po prostu lata. Dla owadożerców to czas zabawy: jedzenia pod dostatkiem, a zauważycie, że w „kupach”, które też rano możecie posprzątać…. W każdym razie nie narzekamy na to, taka jest natura w Tajlandii i na pewno nie będziemy jej krytykować, w końcu zdecydowaliśmy się tu mieszkać.

Jak zwykle wielu zimowych gości opuszcza Tajlandię tuż przed porą deszczową. Tak samo moi holenderscy przyjaciele, którzy przyprowadzają do mnie swojego psa, Lulu, biało-czarnego fox terriera, mimo że jestem Belgiem ha ha. To już trzeci raz, kiedy Lulu pojawia się w dżungli Lung Addie. Nigdy nie było żadnych problemów aż do zeszłego tygodnia. Silne burze w piątek po południu. Lulu, jak wiele psów, panicznie boi się niezrozumiałego zgiełku natury. Lung Addie nie wiedział, że w przypadku burzy pierwotni właściciele Lulu trzymają ją w domu, ponieważ ma tendencję do uciekania w panice. Nigdy nie miałem burzy w obecności Lulu. Lulu poszła schować się w swoim znajomym, bezpiecznym miejscu do spania pod barem. Kiedy nasz owczarek niemiecki Coke również chciał się tam dostać w bezpieczne miejsce (jego schronienie podczas burzy) odmówiono mu wstępu z warczeniem. Cola, prawdziwy dżentelmen, wymknął się i poszedł gdzie indziej, aby znaleźć schronienie…. Tak, tak… Panie na pierwszym miejscu…

Kiedy późnym popołudniem i po burzy chciałam przynieść Lulu jej danie dnia, pieczołowicie przygotowane skrzydełka z kurczaka, ryż, jej ulubioną karmę dla kotów, polane sosem z właśnie przygotowanego gulaszu (dla mnie wtedy ha ha), nigdzie nie było widać Lulu. Nie było też odpowiedzi na moje krzyki, że jest jedzenie… Lulu NIE MA! Do zmroku wciąż ani śladu Lulu… gdzie ona teraz jest, do diabła? Idź rozejrzyj się wzdłuż drogi, na pocztę... nigdzie nie widać.

To nie było normalne, Lulu nigdy nie wychodziła w nocy (ja tak robię), nawet w ciągu dnia nie opuszcza dużego obszaru 5 rai. Następnego ranka, po kilku nocnych kontrolach, nadal nie znaleziono Lulu. A więc następnego ranka, w trójkę ludzi, na motorze, szukając Lulu : NIC... Cały dzień i następną noc nadal ani śladu. Chociaż dom Lulu jest oddalony o 20 km i nigdy nie przyjeżdżała tu w żaden inny sposób niż samochodem, pojechaliśmy zobaczyć, czy nie udało jej się wrócić do swojego bardziej znajomego domu. Nic też, nikt nie widział Lulu. To było wtedy 4 dni po jej zniknięciu, kiedy musiałem przekazać złe wieści moim znajomym przez e-mail. Brak Lulu.... Poinformowałem w poczcie o okolicznościach i środkach, które podjęliśmy. Potem dostałem informację o zamknięciu w burzy…. Dla mnie za późno… ale nie ma co robić, stało się.

Piątego dnia po zniknięciu mokry od deszczu biało-czarny pies jedzie pełną parą drogą dojazdową do mojego domu. Lulu, przemoczona, śmierdząca i brudna, głodna i spragniona, podbiegła do mnie, wyjąc z radości. Po wytarciu jej do sucha, podaniu jej wody i pokarmu została dokładniej zbadana. Tak, miała kilka drobnych obrażeń od walki na swojej włóczędze. Tu i ówdzie brakowało kosmyka włosów, ale nic poważnego. Teraz porządne mycie i… myślę, że jeśli teraz będzie burza, to już nie ucieknie, tylko zostanie w bezpiecznym miejscu, pod barem Lung Addie. Kiedy zapytałem, gdzie była, nie otrzymałem odpowiedzi, tylko przepraszające spojrzenie.