Dwa posągi Buddy

Rodzice moich przyjaciół chcą zainaugurować swój nowy dom. Będę tam o siódmej. Dom i podwórko pełne są bliskich i dalszych krewnych. Plus dwunastu mnichów. W domu znajdują się dwa duże posągi Buddy. Lśniący miedziany posąg siedzącego Buddy, wysoki na około trzy stopy. I ciemny posąg stojącego Buddy, wysoki na około pięć stóp.

Mnisi siedzą na poduszkach wzdłuż jednej ze ścian salonu. Od jednego z posągów Buddy rozciąga się bawełnianą nić do wszystkich mnichów i gdy w środku znajduje się tylko najbliższa rodzina, rozpoczyna się modlitwa. Rozpoznaję kilka melodii z poprzednich podobnych spotkań. Na zewnątrz kobiety są zajęte przygotowywaniem wyszukanego posiłku dla mnichów.

Po zakończeniu modlitwy najpierw jedzą mnisi, potem goście, potem rodzina, a na końcu ci, którzy przygotowali posiłek. Po posiłku stary mnich przechodzi przez wszystkie drzwi domu pomalowane białą farbą i złotą folią. Maluje buddyjskie postacie jako symbol połączenia z Buddą. Wreszcie, ponieważ jest teraz zajęty, robi to samo z furgonetką Volkswagena i samochodem Sita, przyjacielu. To cud, że do tej pory jechaliśmy bez uszkodzeń. Mnisi odchodzą, wszyscy oprócz jednego.

Żona Sita powiedziała mi wcześniej, że dwa posągi Buddy mają odpowiednio 9.000 14.000 sztuk. Koszt XNUMX XNUMX bahtów. Zrozumiałem, że to był czynsz za świątynię, do której należały, i pomyślałem, że to już pokaz rzymskiej komercji, ale kiedy przyjeżdżają po nie dwie furgonetki, Sit mówi, że jego ojciec kupił oba posągi w podzięce za fakt, że dawno temu otrzymał ziemię od ojca i dlatego jest teraz mniej lub bardziej zamożnym człowiekiem. Daje je dwóm świątyniom w Pichit. Dwa pick-upy obsługiwane są przez orkiestrę, która przed wyjazdem do świątyń gra wesołą muzykę. Tańczą tylko starsze kobiety. Zauważyłem to już wiele razy. Swoją drogą bardzo zgrabny.

Około dziesiątej wyruszyły dwa samochody z posągami Buddy z drzewkami pieniędzy i zebranymi banknotami. Rodzinę transportuje kilka pojazdów pomocniczych. W pobliżu znajduje się pierwsza świątynia. Budda zostaje wyładowany zjednoczoną siłą i zabrany na pierwsze piętro. Tam jest umieszczony jako wisiorek mniej więcej równej wielkości, a także stojący Budda. Nadal zastanawiasz się, czy te 14.000 XNUMX bahtów zostało optymalnie wydane, ale niewątpliwie będzie to kwestia odczuć, o których nie należy dyskutować.

Bliscy siedzą na podłodze. Bawełniana lina jest rozciągnięta wokół wszystkich ludzi i ponownie połączona z posągiem Buddy. Jeśli na życzenie zrobiłem jakieś zdjęcia, to też muszę usiąść w kręgu. Siostra Sit mówi, że ja też muszę trzymać ręce razem podczas modlitwy. Moje zapalone cygaro przeszkadza, więc wsuwam je między palce u stóp. To zaleta chodzenia boso. Później kupuje się wiele amuletów. Handel tymi, lekceważąco nazywanymi pamiątkami, wygląda trochę jak rzymski. Na sprzedaż są posągi Buddy za dwadzieścia bahtów, ale też za kilka tysięcy.

Musimy iść dalej. Teraz kolej na siedzącego Buddę. Długa wyboista gliniana ścieżka prowadzi do świątyni na pustkowiu. Znowu ten sam rytuał, ale już nie siedzę w kole, bo teraz tyłek mnie boli. Oglądam więc całość z ławki. To jest trochę bardziej rozbudowane. Oprócz modlitwy rodzice Sit ofiarowują mnichom wodę. Miska jest oczywiście połączona drutem z posągiem Buddy. Na koniec mnich ogłasza, że ​​drzewko pieniędzy dla tej świątyni zawiera 15.000 50.000 bahtów. Obliczyłem, że dziś do świątyń poszło około XNUMX XNUMX bahtów. Kiedy to się skończy, próbujemy szczęścia na zewnątrz w rodzaju loterii fantowej, gdzie trzeba ciągnąć losy z sufitu. Niestety nagroda, którą wygrałem, nie może zostać przyznana, ponieważ ta nagroda właśnie się wyczerpała. Pech.