Zachodni pisarze w Bangkoku: Paul Theroux

Paul Theroux w 2008 r. (fot. Rupal Agrawal, CC BY 3.0 Wikimedia)

Paul Theroux (ur. 1941) jest jednym z pisarzy, do których chciałbym od razu dołączyć, gdybym mógł sporządzić listę gości na ostateczny obiad. Dobra, jest arogancki i wszechwiedzący, ale jaki styl pisania ma ten człowiek…!

W swojej unikalnej mieszance reportażu i dziennika podróży zwykle wie, jak scharakteryzować kraj, region lub ludzi w kilku dobrze sformułowanych zdaniach. Theroux jest płodnym pisarzem, ale w jego obszernym dorobku nie ma, moim zdaniem, ani jednego słabego dzieła. Poza tym, podobnie jak ja, ma zdrową niechęć do turystów i emigrantów, którzy zostają podrzuceni w egzotyczne miejsce, a potem uparcie odmawiają poznania czegokolwiek o miejscowej ludności, kulturze czy historii. Dla niego i dla mnie podróżowanie to nauka i ktoś, kto z takim nastawieniem siada przy maszynie do pisania lub komputerze; Po prostu mam na to smykałkę.

Miałem zaszczyt poznać go osobiście tylko raz podczas wykładu, który wygłosił w październiku 2009 roku w pięknej i niepowtarzalnej scenerii Biblioteka Nelsona Haysa na ulicy Surawong w Bangkoku. I nie ukrywam, że byłem pod wrażeniem jego wiedzy o Azji Południowo-Wschodniej w ogóle, aw szczególności o Tajlandii. Powiedział, że do Tajlandii przyjechał już pod koniec lat sześćdziesiątych i jak regularnie wracał. Od 1968 do 1971 wykładał literaturę na Uniwersytecie im Uniwersytet Narodowy w Singapurze, co znacznie ułatwiło podróżowanie po regionie.

Pierwsze wersety, które poświęcił Tajlandii, można znaleźć w jego klasycznym „Wielki Bazar Kolejowy” który zjechał z drukarni w 1975 roku iw którym szczegółowo opisał swoją podróż pociągiem kontynentalnym, która zabrała go z Londynu do Osaki. Przeczytaj i ciesz się, jak dokładnie opisał stację Hua Lamphong w Bangkoku prawie pół wieku temu: „Jest to jeden z najlepiej utrzymanych budynków w Bangkoku. Zgrabna, fajna konstrukcja, o kształcie i jońskich kolumnach przypominająca pamiątkową salę gimnastyczną w zamożnym amerykańskim college'u, została wzniesiona w 1916 roku przez zorientowanego na Zachód króla Ramę V. Stacja jest uporządkowana i uporządkowana i podobnie jak kolej sprawnie prowadzony jest przez mężczyzn w mundurach khaki, którzy są równie wybredni jak harcerze rywalizujący o odznaki za dobre zachowanie.

w 'Pociąg widmo do Wschodniej Gwiazdy” W 2008 roku nie tylko powtórzył tę czteromiesięczną podróż, ale także ścigał ducha młodszego siebie. Podczas podróży pociągiem przez Tajlandię wydał m.in.przyjemna godzinka „obserwował współpasażerkę czytającą jedną ze swoich książek”zachwycona – lub prawie – zagryzając wargi podczas czytania„….

Paul Theroux regularnie pojawiał się w Tajlandii od początku swojej kariery pisarskiej w latach XNUMX., regularnie udzielając wywiadów m.in.Poczta z Bangkoku” wyraża swoją opinię o kraju i ludziach. W 1985 roku objął honory jako gościnny mówca podczas prestiżowej prezentacji Nagrody dla pisarzy z Azji Południowo-Wschodniej w równie prestiżowym hotelu Oriental w Bangkoku.

W 2012 roku pisał dlaAtlantycki' nowela'Noce syjamskie” w którym Boyd Osier, nieszczęśliwie żonaty amerykański biznesmen z Maine w Bangkoku w postaci Songa, chłoptaś, spotyka miłość swojego życia, która jednocześnie uczy go, że życie jest za krótkie. Ma na jej punkcie obsesję, ale kiedy związek się kończy, jego miłosna i egzotyczna przygoda z pewnością nie kończy się na różach i różach…