Gdzie idziesz? Czy już jadłeś?
W poprzednim artykule omówiłem koncepcję „tajskości”, Tajskiej Tożsamości. Wspomniałem już, że ta tożsamość nie zawsze obejmuje starożytne tajskie dziedzictwo, ale często jest konstruowana, tworzona w określonym celu. Teraz chcę to pokazać dobrze znanemu tajskiemu pozdrowieniu „sawatdee”.
Ci, którzy mają szczęście mieszkać lub odwiedzać wieś w Tajlandii, wiedzą, że najczęstszym powitaniem nie jest „sawatdee”, ale ไปใหน „pai nai?” Gdzie idziesz? lub ไปใหนมา 'pai nai maa? Skąd idziesz skąd przybywasz? i กินข้าวหรือยัง'kin khaaw reu jang?' (patrz ilustracja) Czy jadłeś już? To są prawdziwe oryginalne tajskie pozdrowienia.
Król Rama V rozpoczął ofensywę cywilizacyjną
Od początku ubiegłego wieku, a zwłaszcza od lat trzydziestych, Tajlandia musiała się westernizować. Zaczęło się od słynnego króla Ramy V (Chulalongkorn), który dużo podróżował, najpierw do Indii i Holenderskich Indii Wschodnich, a później do Europy. Kontrasty, jakie widział między „cywilizowanym” Zachodem a jego własnym, wciąż „barbarzyńskim” Syjamem, raniły go.
Również w celu powstrzymania mocarstw kolonialnych rozpoczął ofensywę cywilizacyjną, która była kontynuowana za kolejnych królów i osiągnęła swój punkt kulminacyjny podczas ultranacjonalistycznych rządów feldmarszałka Luanga Plaeka Phibunsongkraama (zwanego dalej Phibun, nie lubił imienia Plaek, co oznacza „dziwne”, ok. 1939-1957).
Tajom narzucono wiele elementów cywilizowanej kultury zachodniej, zasady dotyczące ubioru (mężczyźni i kobiety często chodzili z nagą klatką piersiową), spodnie, spódnice i nakrycia głowy były obowiązkowe, a żucie betelu zostało zakazane. Ostatecznie wiele elementów tej importowanej kultury zostałoby gloryfikowanych jako tajność, starożytna tajska tożsamość.
W 1943 roku „sawatdee” stało się oficjalnym pozdrowieniem Tajlandii
Częścią tej westernizacji było używanie języka. Jest to okres, w którym wymyślono wiele nowych tajskich słów. Według legendy to profesor Phraya Uppakit jako pierwszy wprowadził powitanie „sawatdee” na Uniwersytecie Chulalongkorn, gdzie szybko rozpowszechniło się ono w całym kampusie i poza nim.
Ale to Phibun uczynił „sawatdee” „oficjalnym” tajskimi pozdrowieniami w 1943 roku, osiem miesięcy po uproszczeniu tajskiego pisma. 27 stycznia 1943 r. Wydział Propagandy ogłosił, co następuje:
Jego Ekscelencja Premier rozważył tę sprawę i doszedł do wniosku, że w celu promowania własnego honoru i honoru narodu tajlandzkiego w sposób, który będzie promował pochwałę narodu tajlandzkiego jako narodu cywilizowanego, a także ponieważ stan naszego umysłu musi istnieć nowoczesne, nowe powitanie, w związku z czym postanowił, co następuje. Wszyscy urzędnicy powinni witać się rano „sawatdee”, abyśmy mogli traktować się jak przyjaciele i używać tylko obiecujących słów. Ponadto prosimy wszystkich urzędników służby cywilnej, aby używali tego pozdrowienia również w swoich domach.
„Sawatdee” jest używane prawie wyłącznie w wyższych sferach
Tak zaczęło się powitanie „sawatdee”. Nadal uważam to powitanie za nieco niezręczne w życiu codziennym, jest ono używane prawie wyłącznie w „wyższych sferach” lub tym, co je uchodzi, podczas oficjalnych okazji oraz przez ekspatów, którzy uważają, że jest to szczyt tajskiej uprzejmości, ponieważ na tym polega podróżowanie przewodniki i książki językowe każą nam w to wierzyć.
W 2008 roku Komisja ds. Tożsamości Narodowej rozpoczęła kampanię mającą na celu zastąpienie angielskiego „cześć” słowem „sawatdee” w rozmowach telefonicznych, co zakończyło się klapą. To ironiczne, że takie nowe powitanie jak „sawatdee”, zrodzone z idei westernizacji kultury tajskiej, stało się obecnie integralną częścią starożytnego tajnośćTajska tożsamość jest wzniosła.
Słowo „sawatdee” pochodzi z sanskrytu
„Sawatdee” nie jest słowem tajskim, ale pochodzi z sanskrytu (końcówka -dee- przypomina tajskie słowo oznaczające „dobry”, ale nim nie jest). Jest to adaptacja sanskryckiego słowa „svasti”, które oznacza „błogosławieństwo” lub „dobre samopoczucie” i ma wspólny rdzeń ze słowem „svastyka”, czyli swastyką, starożytnym hinduskim symbolem „pomyślnej, pomyślnej łaski”. Może to przypadek, że Phibun był wielbicielem włoskiego, niemieckiego i japońskiego faszyzmu, ale może nie.
Oprócz „sawatdee” wymyślono inne słowa, takie jak „aroensawat” (porównaj „Wat Aroen”, Świątynia Świtu), dzień dobry i „ratreesawat”, dobranoc, ale można je znaleźć tylko w literaturze, mało kto zna je bardziej. Nawiasem mówiąc, „sawatdee” jest często skracane do „watdee” (patrz ilustracja).
Jeśli witasz się z Tajlandczykiem w nieformalnej sytuacji, zwłaszcza na wsi, powiedz „kin khaaw reu jang” (ton środkowy, opadający, wznoszący się, średni). Jadłeś już? lub „pai nai ma” (środkowy, wznoszący się, średni ton), skąd idziesz? To brzmi tak ciepło.
Informacje na temat „thainess” można znaleźć w artykule www.thailandblog.nl/background/ik-ben-een-thai/
Dzięki za tę lekcję kultury/historii. Bardzo lubię, gdy ludzie pytają, czy już jadłeś. Również grappg, że tajski pyta o to po angielsku. Tak, też irytujący kierowcy tuktuk, ale jeśli po prostu idziesz na spacer po wioskach i przedmieściach, to ja też byłem kilka razy pytany („pai nai” „dokąd idziesz? lub jedno i drugie). Choć często pozostaje z przyjaznym uśmiechem/kiwnięciem głowy. Są ciekawi, kiedy ulicami przechadza się szalony/zabłąkany farang (sam).
Tutaj w Isaan paj naj nie jest używany tylko przez barmanki i włóczęgów, tutaj ludzie mówią krapong lub krapon, nie wiem co to znaczy.
to i tak nie jest khap khun.
Sam też mam coś w stylu w co ty ingerujesz, ale przede wszystkim co ty o tym wiesz??
Khin Kao jest tu używane przed jedzeniem lub khao nohn przed pójściem spać.
Mieszkam niedaleko Mancha Khiri i wszyscy tutaj używają pai nai.
W naszej wiosce mówią pai sai?
Zwykle mówię pai talaat, a potem się śmieją
Tutaj w Izaanie paj naj jest używane nie tylko przez barmanki i włóczęgów, tutaj ludzie mówią krapong lub krapon, co oznacza ja jestem, w luźnym tłumaczeniu: ja też.
to i tak nie jest khap khun.
Sam też mam coś w stylu w co ty ingerujesz, ale przede wszystkim co ty o tym wiesz??
Khin Kao jest tu używane przed jedzeniem lub khao nohn przed pójściem spać.
Nigdy tak naprawdę nie witają się po angielsku z sokiem thora / mobuy – ale tłumaczenie na język tajski, czyli „allo” – brzmi bardziej po francusku. Potem pojawia się nieuniknione pytanie „gdzie teraz jesteś”.
W BKK zwykle słyszy się: yang may ma-mee rot thit. Innymi słowy: jeszcze nie dotarł, jest korek/plik.
Właśnie skończyłem 2-dniową wycieczkę autobusem z 5 tajlandzkimi przyjaciółmi do biegania. Jeden z nich ma swoje minivany, którymi byliśmy i opowiedział, jakie znalazł dziwne zwyczaje obcokrajowców i inne historie.
Na przykład wydało mu się dziwne, że cudzoziemiec zawsze mówi „dobranoc” i „dzień dobry”, kiedy kładzie się spać lub budzi się. Taj nic nie mówi, ale znika i pojawia się bez słowa.
Swoją drogą, słowo sen wydało mu się bardzo dziwne. Dwóch bardzo pijanych Holendrów, których przewiózł z Nongkhai do Bangkoku, poprosiło o nocleg w Koracie. Mógł wypowiedzieć słowo prefekt. Współpasażerowie myśleli, że jeszcze bardziej szalone jest to, że chcą po drodze udać się do hotelu, podczas gdy w bardzo luksusowym minibusie było tylko 6 bardzo przestronnych miejsc do siedzenia/sypiania. Śpisz w podróży, po co płacić także za hotel? Zgięli się ze śmiechu.
Drogi Hansie,
Sawatdee khrap/kha zawsze tworzy pewien dystans, coś w rodzaju „Jak się masz? po angielsku. To naprawdę nie jest tak, że „sawatdee” jest ustalonym powitaniem we wszystkich dziedzinach życia, z wyjątkiem sytuacji formalnych. Przykład: wybierasz się na poranny spacer po polach ryżowych i spotykasz dziwnego rolnika. Możesz powiedzieć „sawatdee”, on odpowiada tak samo, a potem każdy idzie w swoją stronę. Możesz bardzo dobrze powiedzieć pai nai Dokąd idziesz? To jest ciepłe i przyjazne i zaprasza na krótką pogawędkę. I to jest problem.
Ogólny komentarz. Z mojego doświadczenia wynika, że tajlandzcy partnerzy zawsze uczą swojego kochanka oficjalnych słów, nigdy konwersacyjnych, słodkich słów, nie mówiąc już o przekleństwach lub przekleństwach, które są również szeroko stosowane w Tajlandii. Ale twój ukochany też temu zaprzeczy. Zapytaj ją, co znaczy „cholera” i „gówno” po tajsku. Istnieją również w języku tajskim, a jeśli ktoś uderzy się młotkiem w kciuk, też to usłyszysz.
Ruud,
Oczywiście mówisz sàwàtdie khráp we wszystkich formalnych sytuacjach i do nowo poznanych osób. Ale jeśli nadal mówisz „sàwàtdie” tylko swojemu sąsiadowi, którego znasz od 10 lat, to nie jest zabawne. W Holandii nie zawsze mówi się znajomym „jak się masz, panie Jansen?”, może po prostu dla zabawy. Mówisz: „Jak się masz, Piet? Znowu myjesz samochód? „Zła pogoda dzisiaj, powiedz!” "Hej, dobrze dzisiaj wyglądasz, stary!" itp.
I nigdy nie rozumiem, dlaczego nie możesz nauczyć się tajskich przekleństw. Nie znasz żadnych holenderskich lub angielskich przekleństw? Myślisz, że Tajowie nigdy się nie nazywają? Nawet Prayut czasami używa przekleństw, takich jak „âi hàa” i khîe khâa na swoich konferencjach prasowych i przemówieniach. Suthep był również bardzo dobry w tym, jak np. ngôo, co oznacza „głupia suka”. Zgadnij, kto uderzył.
Jeśli znasz swojego sąsiada od 10 lat, jesteś w Tajlandii wystarczająco długo, aby wiedzieć, jak najlepiej go powitać.
Wcześniej najbezpieczniej jest ograniczyć się do formalnego powitania.
Nawiasem mówiąc, sposób powitania zależy nie tylko od osoby, ale także od sytuacji.
Ludziom, których spotykam na co dzień, zwykle mówię po prostu sawatdee lub sawatdee khrap, bez wai.
„Pai nai maa” zwykle nie jest odpowiednie i obawiam się, że „kin kwaaw leew ruu yang” zostanie odebrane jako zaproszenie na obiad.
Przyjaciołom, którzy przeprowadzili się do miasta, powiem sawatdee khrap i zawaham się, kiedy ich spotkam.
Jeśli jednak zostaną w pobliżu, a ja widuję ich częściej, będzie to ograniczone do sawatdee bez wai.
Sołtysowi zwykle macham, gdy przechodzę obok, a on siedzi sam.
Czasami dzwoni na pogawędkę.
Czy on siedzi na zewnątrz ze swoją rodziną, podchodzę i witam rodzinę sawatdee.
Czy on jest z osobami trzecimi, mówię sawatdee i również się waham.
Z drugiej strony sołtys też często podaje sobie ręce.
Zawsze witam opata formalnie przez sawatdee khrap i wai
Odpowiedź brzmi wtedy sawatdee lub cześć, cześć.
Pozdrowieniami odpowiadam na „Cześć” młodzieży.
Tego uczą młodzież w szkole (to też jest w podręcznikach szkolnych)
Mówię im, że to nie jest grzeczna forma powitania starszego mężczyzny.
Miłe dla twoich przyjaciół lub rodziców, ale nie dla innych.
Nawiasem mówiąc, โง่ (ngôo) oznacza głupie.
Podróżuję do Tajlandii od dziesięcioleci i mieszkam tu od kilku lat z tajskim partnerem. Kiedy jesteśmy w rodzinnym mieście, słyszę, jak członkowie rodziny rozmawiają ze sobą wcześnie rano, więcej krzyków z jednego domu do drugiego. Kiedy pytam mojego partnera „o czym oni rozmawiają?” Wtedy odpowiedź brzmi: co dzisiaj jesz? To jest tajskie!
Są to uprzejmości za mówienie, nic nie mówienie…
Nawet kiedy wychodzę z mieszkania, ochrona lub inni tajscy znajomi pytają „dokąd idziesz?” Nie żeby byli zainteresowani tym, dokąd idę, ale po prostu chcą być uprzejmi i przyjaźni i okazywać zainteresowanie. Z wyjątkiem Sa waa de khrap, są to proste formy uprzejmości.
Pai hnai, kin khaaw lew hmai i sabai dee hmai to nieformalne pozdrowienia, które nie obejmują się nawzajem.
Raczej potwierdzenie, że byłeś widziany i że jesteś znany/akceptowany.
Czasami dotykanie cię jest również częścią tego.
Pai sai jest lokalnym dialektem w Isan i codziennie mówi do mnie mały chłopiec, który jest nieco wyższy niż moje kolano.
Sawatdee jest nieco bardziej formalne i jest używane częściej, gdy zatrzymujesz się, aby porozmawiać.
Oficjalnym pozdrowieniem dla turystów w miejscowościach turystycznych jest He You!!
Niezły Tino, jak ciągle analizujesz język tajski. Twoje tłumaczenie „pai nai maa” jest bardzo dosłowne i dlatego wydaje się nieco dziwne. Raczej przetłumaczyłbym to jako „gdzie byłeś”. „Kin lub Thaan khaauw rue yang” to, jak sądzę, najczęściej stosowana forma nieformalnego powitania.
To słowo maa sprawia, że to już przeszłość, ponieważ jesteś w drodze powrotnej.
Więc pai nai staje się "dokąd idziesz?"
Maa przekształca to w „gdzie poszedłeś”/ „gdzie byłeś”.
Kiedy wychodzę z domu, zawsze pytam „pai nai”.
Kiedy idę w kierunku mojego domu, ludzie zawsze pytają „pai nai maa”.
Słowo „maa” jest nieco mylące, ponieważ często jest używane ze słowem „lew”.
Zastanawiałem się, czy to „maa…… leew” może być powiązane z formą powrotu.
Ale nawet jeśli ktoś jadł w domu, można powiedzieć „phom kin khaaw maa leew” lub „phom kin khaaw leew”.
Możliwe, że w przeszłości to „maa” wiązało się z powrotem, ale najwyraźniej nie w dzisiejszych czasach.
Do innego Ruuda: tak naprawdę znam tylko wyrażenie maa lew, jeśli jakiś ruch również miał miejsce.
Maa znaczy przyjść.
Kiedy jestem u kogoś w domu i pytam, czy skończył już jeść, nigdy nie otrzymałem odpowiedzi kin khaaw maa lew.
Zawsze jest to kin leew lub kin khaaw leew i nigdy kin MAA leew.
Jeśli jednak stoję u czyichś drzwi, może się to zmienić w kin maa leew.
Nawet jeśli jadł w domu.
Ale jedzenie w domu mogło mieć miejsce w innym miejscu niż ja w tej chwili i mówca przyszedł do mnie.
Z grubsza przetłumaczone: zjadłem w środku, a potem poszedłem do twoich drzwi tutaj.
Ale to moja interpretacja i być może język tajski jest bardziej subtelny,… lub bardziej niechlujny.
I coś Tino. Sawatdee Khrap lub Wadee khrap lub po prostu Wadee, wadee (2x w krótkich odstępach czasu) jest moim zdaniem mniej formalne niż mówisz.
„Ratreeswat nolafandee” nauczyłem się kiedyś od barmanki, kiedy naprawdę szliśmy spać. Podobno literat. Każdy i tak rozumie.
Drogi Frans, musiało być bardzo późno, kiedy poszedłeś spać i może dlatego nie usłyszałeś poprawnej wymowy, dlatego napisałeś to w ten sposób. Jest całkiem możliwe, że wielu wie, co masz na myśli, ale lepiej byłoby powiedzieć to w ten sposób, Ratriesawat Noonlap fandee, co z grubsza tłumaczy się jako Dobranoc, śpij dobrze i śnij dobrze.
Rzeczywiście pochodzi z pamięci fonetycznej, która znajdowała się na końcu łaciny. Dzięki za sprostowanie, pomyślę o tym później.
Sawatdee jest mi regularnie powtarzane.
Ale tylko na spotkaniu, więc jak ktoś do mnie przyjdzie, albo ja do kogoś innego.
Inne wyrażenia są używane, gdy po prostu przechodzisz obok.
Dzieci w wieku szkolnym często na mój widok krzyczały „Dzień dobry” (od Nauczyciela Dzień dobry, jak się masz w szkole)
Zarówno rano, po południu, jak i wieczorem.
Nauczyciel chyba nie wie nic lepszego.
Kilka razy wyjaśniałem im znaczenie poranka, a teraz niektóre dzieci również zaczynają krzyczeć „Dzień dobry”.
Najwyraźniej ta wiedza jest zaraźliwa, bo jest ich więcej niż tych, którym ją wyjaśniłem.
No to nie wiem gdzie mieszkasz. Mieszkałem w Bangkoku przez 4 lata, a teraz w Chiang Mai przez 2,5 roku, ale tutaj wszyscy naprawdę witają się Sawasdee. Również moi tajscy przyjaciele między sobą
Rzeczywiście, Nicole, moja żona jest Tajką i myślę, że to miłe, że nagle należymy do „wyższych kręgów”…
Czy to prawda, jeśli mieszkasz na wsi i jesteś w drodze, wita cię „Pai nai”? Na przykład, jeśli ktoś wie, że jesteś już w drodze do domu, czy to powitanie zmienia się na „Pai nai ma? przy czym oba warianty dotyczą bardziej powitania, a znacznie mniej dokładnej wiedzy, dokąd idziesz lub gdzie byłeś. Sawasdee jest stosowane tylko wtedy, gdy kogoś odwiedzasz i na przykład dotarłeś już do jego domu lub uzgodnionego miejsca spotkania.
W dzisiejszych czasach nie trzeba już narzucać zachodniej „cywilizacji” w Tajlandii. W Tajlandii jest bardzo mile widziany. Coca Cola, KFC, Mac Donalds, kręgielnie, kina, nie mówiąc już o całym cyfrowym rimramie i masowej komunikacji. Wszędzie sarongi zostały zastąpione pozbawionymi wyobraźni dżinsami. Strój międzynarodowy. Wszędzie plastik Wszędzie cyna. A rano: Dzień dobry. Wieczór Dobranoc. nie biorę udziału. W Tajlandii po prostu kładę się do łóżka, nie mówiąc nikomu.
Należy bardzo uważać, aby nie uważać zwyczajowych powitań na wsi Isan za tajską normę, ponieważ tak nie jest. I nigdy nie używaj tych pozdrowień w środkowej Tajlandii, a już na pewno nigdy w metropolii Bangkoku, bo wtedy natychmiast zostaniesz sklasyfikowany jako chłop i nie będziesz już uważany za dobrze wykształconego.
Dodatkowa wskazówka.
W środkowej Tajlandii i Bangkoku mówi się tylko w standardowym języku, a już na pewno nie w dialekcie Isan.
Khin Khao reuh yang wcale mnie nie dziwi. Kiedy widzi się, co przeciętny Taj zjada na co dzień, można się zastanawiać, dlaczego nie pękają one z hukiem, jak we francuskim filmie „La Grande Bouffe” At the Pai nai mar? ludzie z pewnością będą się zastanawiać, w której restauracji jadłeś. W Pai Nai? Czy ludzie myślą: Gdzie będziesz jadł? Czy mogę ci towarzyszyć?
Drogi sklepie mięsnym,
Dziękuję za ciekawe, przemyślane i pouczające komentarze. To jest bardzo doceniane. W ten sposób czegoś się uczymy.
Ogólnie rzecz biorąc, nie sądzę, że powinieneś przesadzać z tymi kilkoma słowami, które znasz jako przeciętny wczasowicz.
Czasami widzę, jak Amerykanin wchodzi do baru, krzyczy bardzo głośno „sawatdee krap”, z naciskiem na r i jego p w krabie, a potem krzyczy w najbardziej amerykański sposób: Poproszę dwa piwa! Jakby od trzech tygodni obchodził Ramadan.
Nikomu to nie imponuje. I chociaż nienawidzę francuskiego i francuskiego: C'est le ton qui fait la musique.
Po prostu zapytam jutro w barze, co myślą, kiedy zapytam, skąd są i dokąd zmierzają.
Tino Kuis, absolutnie nie chcę cię poprawiać. Jeśli tak myślisz, przepraszam. Prawdą jest, że każdy Tajlandczyk, łącznie z sąsiadami, którzy przychodzą do mojego domu lub z którymi spotykam się na ulicy, zawsze wita mnie Sawatdee i nikt nigdy nie zapytał mnie „Pai Nai?”. Czasami robię to sam, ale wtedy osoba, której to mówię, jest lekko zirytowana.
Teo,
Naprawdę doceniam, kiedy ludzie mnie poprawiają lub uzupełniają. Po reakcjach widać, że wszędzie i między różnymi ludźmi jest inaczej. Oczywiście zawsze mówię nieznajomym, starszym i „eleganckim” ludziom „sawatdie tight”. Aby zamknąć znajomych, przyjaciół, rodzinę itp. Pai nai. To cieplejsze, równoważne z naszym „Hej, koleś, dokąd idziesz?” Lub „Roon, na” „Hot, powiedz!” itp.
Tutaj, na południu, również rzadko wita się się „paai nai” lub „kin khaaw leaaw”. Sawaddee Khap, po którym następuje „sabaai dee maai”, jest tu powszechne. Czasami to słyszę, ale wtedy tylko starsi ludzie pozdrawiają w ten sposób.
Wstając i kładąc się spać, zwykle nie wyraża się żadnego życzenia… są rano, a wieczorem nagle znikają. Kiedyś wydawał mi się dziwny i niegrzeczny, teraz już nie, ale ja zawsze mówię, kiedy kładę się spać, i życzę dzień dobry, kiedy wstaję, przynajmniej jeśli nie budzę się pierwszy, jak zwykle.
W Chiang Mai moje doświadczenia są podobne do Tino. Jako powitanie rzadko słyszę sawatdii, ale często pai nai/pai nai maa, a także kin kaaw ruu yang. Nie oczekuje się obszernej odpowiedzi, ale może to być wstęp do rozmowy.
Jeśli widać, że pochodzę z rynku lub byłem na 7-11, suu arai jest również używane jako powitanie, co kupiłeś? , powiedział. Nawet wtedy wystarczy krótka reakcja.
Myślę, że wszystko zależy od tego, co jest powszechne w danym regionie, a zwłaszcza od tego, jak dobrze lub powierzchownie znasz tę osobę.
Myślę, że Tino chciał po prostu wyjaśnić, że jest coś więcej niż raczej fajne „Sawatdee”, aby kogoś powitać.
Dokładnie…….
Jaka jest „standardowa” odpowiedź na pytanie „Dokąd idziesz?” Jadłeś już.?
Nie ma standardowej odpowiedzi, ponieważ same w sobie nie są pytaniami, na które ludzie tak naprawdę chcą odpowiedzi.
Bardziej chodzi o przywitanie się i ewentualnie rozpoczęcie rozmowy.
Pytania są zadawane bardziej z uprzejmości, ponieważ pokazują zainteresowanie tym, co dana osoba robi, zamierza zrobić lub zrobiła.
(Oczywiście można to też nazwać ciekawością)
Albo rozpoczynasz rozmowę z osobą, która zadaje Ci to pytanie, ale jeśli nie masz na to ochoty lub nie masz czasu, możesz po prostu powiedzieć jej, dokąd się wybierasz. Dlatego nie musi to być Twój prawdziwy cel końcowy, jeśli tego nie chcesz. Może być również bardzo ogólny, np. „Idę do autobusu, na rynek itp.”. Przychodzisz z jedzenia czy zamierzasz gdzieś zjeść? Można oczywiście też tak powiedzieć.
W rzeczywistości jest to bardzo proste: Pai Nai Ma lub w skrócie Pai Nai mówi się bliskim przyjaciołom, znajomym lub sąsiadom, kiedy się spotykają, Sawasdee Krap/Ka, a następnie Wai, które mówi się nieznajomym lub osobom o „wyższym” statusie.
Mówisz Kin Khao Leaw tylko dobrym przyjaciołom i znajomym lub sąsiadom, nigdy nieznajomym lub osobom o „wyższym” statusie.
Są to formy uprzejmości, które nie tyle proszą o odpowiedź, możesz powiedzieć prawdę lub po prostu udzielić niejasnej odpowiedzi w stylu tam (pai ti w południe lub w skrócie w południe w południe) lub stąd (ma w południe) i któremu towarzyszy skinienie głową lub niejasny gest ręki.
Odpowiedzią na Kin Khao Leaw (Reuh Yang) jest Kin Leaw (już zjedzony) lub Kin Yang lub po prostu Yang (jeszcze nie zjedzony)
Daj z siebie wszystko, Lindo
Dodam tylko, że Kin Khao Leaw (Reuh Yang) mówisz to tylko rano, w południe i wieczorem w porze posiłków, cóż, wiem, że Tajowie (mogą) jeść przez cały dzień, ale jest taka konwencja, że rób to w tych porach dnia, a nie w ciągu dnia. Jest jednak wyjątek: możesz to powiedzieć lub zostanie to Tobie powiedziane, jeśli Ty lub ktoś inny je poza „normalnymi” godzinami posiłków. Właściwie to ukryte zaproszenie na kolację.
Zjedz je, pa Linda
Mamy też Sabai Dee Mai (grzeczny dla dobrych przyjaciół) lub Sabai Dee Mai Krap/Ka (bardziej uprzejmy dla znajomych lub sąsiadów) lub Sabai Dee Mai Na Krap/Ka (najbardziej uprzejmy) tak mówisz tylko przyjaciołom, znajomym dawno się nie widzieliśmy, więc nie obcym i/lub osobom o „wyższym” statusie
Teraz chyba wreszcie rozumiem, dlaczego jedna z pokojówek zawsze pyta: „Dokąd idziesz?”.