Mekong jest coraz bardziej zagrożony przez bezgraniczne ambicje

Płaskowyż Tybetański w Chamdo

Wcześniej na blogu o Tajlandii zwracałem uwagę na wyjątkowe znaczenie Mekongu, jednej z najbardziej znanych i cieszących się złą sławą rzek w Azji. Jednak to nie tylko rzeka, ale droga wodna pełna mitów i historii.

Strumień wznosi się wysoko na Dachu Świata, w wiecznych śniegach Płaskowyżu Tybetańskiego w pobliżu Chamdo i przepływa przez Chińską Republikę Ludową, Birmę, Laos, Tajlandię, Kambodżę i Wietnam, a następnie delta dalej niż ściana do ściany po 4.909 km ujścia na Morzu Południowochińskim. Ten potężny strumień jest niewątpliwą siłą napędową regionu, który dał początek i pogrzebał jedne z najbardziej fascynujących cywilizacji i kultur na świecie.

Kruchemu ekosystemowi Mekongu zagraża dziś wyjątkowo niski poziom wody. Eksperci przewidują, że Tajlandia, Kambodża, Laos i Wietnam będą musiały zmagać się z okresem wyjątkowej suszy co najmniej do lutego, a może nawet do marca 2020 roku. Niedobór wody, który niewątpliwie będzie miał poważny i negatywny wpływ między innymi na rybołówstwo, ale z pewnością również na produkcję rolną, która jest uzależniona od nawadniania przez Mekong i jego dopływy, które według szacunków wyżywią 60 milionów ludzi.

Susza, będąca po części skutkiem bardzo słabej pory deszczowej, spowodowała najniższy poziom wody w rzece od 60 lat. W normalnym roku pora deszczowa w dorzeczu Mekongu rozpoczyna się w ostatnich tygodniach maja i kończy w październiku. W tym roku zaczęło się trzy tygodnie później, a skończyło prawie miesiąc wcześniej… Na konsekwencje nie trzeba było długo czekać. The Komisja Rzeki Mekongu powołana 24 lata temu jako międzynarodowa agencja zajmująca się gospodarką wodną i zrównoważonym zarządzaniem tym strumieniem, już w czerwcu biła na alarm o skrajnie niskim poziomie wody w zwykle szeroko rozpowszechnionej delcie Mekongu w Wietnamie Południowym.

Rzeka Mekong w Nong Khai

W tej chwili, pod koniec listopada, sytuacja nie uległa poprawie, częściowo z powodu niespodziewanie wysokich temperatur w regionie, a wręcz przeciwnie. Członkowie Komisja rzeczna teraz załóżmy, że sytuacja pogorszy się w ciągu najbliższych dwóch, trzech miesięcy, a Tajlandia i Kambodża, w porównaniu z Laosem i Wietnamem, zostaną najbardziej dotknięte. W ostatnich miesiącach duże obszary Tajlandii i Kambodży już ucierpiały z powodu niedoboru wody i suszy, ale w nadchodzących tygodniach i miesiącach spodziewany jest dodatkowy okres suszy, który jeszcze bardziej obciąży delikatną i cenną tkankę Mekongu ekosystem. zrobić. Widzę to na własne oczy, bo na moim podwórku płynie Mun, najdłuższy tajski dopływ Mekongu. To, czego nigdy wcześniej nie było, można teraz po prostu chodzić po kostki w wodzie, a czasem nawet po prostu przejść z mielizny na mieliznę, z jednego brzegu na drugi….

Jednak brak opadów to nie jedyna przyczyna skrajnie niskiego poziomu wody. Głównym zagrożeniem jest niewątpliwie budowa szeregu tam na Mekongu i szeregu dopływów. Prace konserwacyjne w ogromnej elektrowni wodnej Jinghong w południowej prowincji Yunnan w Chinach, która przez dwa tygodnie lipca podnosiła poziom wody w Mekongu, oraz testy na równie ogromnej zaporze Xayaburi w Laosie wydają się być częściowo odpowiedzialne za alarmująco niskie poziomy wody. Tajlandia nawet publicznie protestowała przeciwko testom na zaporze Xayaburi, co samo w sobie jest dość dziwne, gdy się wie, że to właśnie tajlandzki państwowy Urząd Wytwarzania Energii Elektrycznej Tajlandii (EGAT) jest głównym klientem budowy tej elektrowni wodnej…

Zapora Xayaburi w Laosie

Wielu ekspertów wskazuje oskarżycielskim palcem na komunistycznych władców stolicy Laosu, Vientiane. Ponad dziesięć lat temu zdali sobie sprawę, że wytwarzanie energii elektrycznej za pomocą energii wodnej może przynieść dużo pieniędzy. W dążeniu do 'Bateria Azji” rozpoczęła się seria ambitnych, prowadzonych głównie w Chinach, projektów spiętrzenia i budowy ogromnych elektrowni wodnych. Według ruchu ekologicznego niektóre z tych planów są owiane tajemnicą Rzeki międzynarodowe Laos ustaliłby jako cel nie mniej niż 72 nowe tamy, z których 12 byłoby już w budowie lub ukończonych, a ponad 20 innych byłoby na etapie planowania.

Fakt, że ta nieokiełznana furia budowlana nie jest pozbawiona niebezpieczeństw, stał się dramatycznie jasny 23 lipca 2018 r. Następnie zawaliła się część tamy w elektrowni wodnej na Xe Pian-Xe Nam Noi w pobliżu dystryktu Sanamxay w południowolaotańskiej prowincji Attapeu. Wśród klientów tego projektu byli Tajowie Holding wytwarzający energię elektryczną Ratchaburi, Korea Południowa Zachodnia potęga Korei i spółka państwowa Laosu Holding Laosu. Przez dziurę wirująca i mordercza masa wody, szacowana na 5 miliardów metrów sześciennych wody, przepłynęła przez wioski wzdłuż rzeki Xe Pian. Rząd Laosu, chcąc utrzymać sprawę w tajemnicy, kilka dni później oficjalnie przyznał, że utonęło 19 osób, kilkaset wciąż jest zaginionych, a 3.000 trzeba było ewakuować. Jednak według ekspertów ONZ co najmniej 11.000 150 Laotańczyków zostało dotkniętych tą katastrofą, a ponad 11 osób zginęło… Wcześniej, dokładnie 2017 września XNUMX r., zbiornik wodny budowanej tamy na rzece Nam Ao w Zawalił się dystrykt Phaxay w prowincji Xiangkhouang…

Sama Chińska Republika Ludowa ukończyła już budowę 11 tam na Mekongu, aw nadchodzących latach planowana jest budowa kolejnych 8. Te megalomańskie prace infrastrukturalne nie tylko zagrażają gospodarce wodnej i bezpieczeństwu, ale udowodniono również, że projekty te znacznie ucierpiały na stadach ryb w Laosie, Tajlandii, Kambodży i Wietnamie. Dla przykładu obliczono, że w okolicach tamy Theun Hinboum w środkowym Laosie, po zbudowaniu tej tamy w 1998 roku, połów ryb został zmniejszony o 70% zasobów rybnych przeznaczonych na budowę tej tamy. Albo jak bezgraniczne ambicje coraz bardziej zagrażają przyszłości zdolnego do przetrwania Mekongu…