အရှေ့တောင်အာရှတွင် ကျား၊မ ဆက်ဆံရေးသည် အတိတ်ကာလ

အပါအဝင် အရှေ့တောင်အာရှရှိ ကျားမရေးရာ ဆက်ဆံရေးအကြောင်း အများအပြား ရေးသားထားသည်။ ထုိင္းႏုိင္ငံ. ကျွန်ုပ်တို့သည် အတိတ်မှ တစ်ခုခုကို သင်ယူနိုင်ပါသလား။ လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ် 300-500 က ဘယ်လိုလဲ။ ပြီးတော့ ငါတို့ အခုတွေ့နေတာလား။ ဒါမှမဟုတ်မဟုတ်ပါ?

နိဒါန်း

Thailandblog တွင် ထိုင်း-ထိုင်း သို့မဟုတ် ဖာရန်-ထိုင်း ဆက်ဆံရေးနှင့် ပတ်သက်သည်ဖြစ်စေ ထိုင်းနိုင်ငံရှိ အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသမီးကြား ဆက်ဆံရေးနှင့် ပတ်သက်၍ မကြာခဏ ဆွေးနွေးလေ့ရှိသည်။ ထင်မြင်ယူဆချက်များသည် တစ်ခါတစ်ရံတွင် လွန်စွာကွဲပြားသည်၊ အထူးသဖြင့် ပုဂ္ဂိုလ်ရေးအရ လွှမ်းမိုးမှုများအပြင် ဤဆက်ဆံရေးများကို ယဉ်ကျေးမှုအရ မည်မျှအတိုင်းအတာအထိ သတ်မှတ်သတ်မှတ်ထားသနည်းဟူသော မေးခွန်းနှင့် ပတ်သက်၍ သဘောထားများ ကွဲပြားပါသည်။ အကယ်၍ ကျွန်ုပ်တို့သည် ရာစုနှစ်များအတွင်း ယဉ်ကျေးမှုလွှမ်းမိုးမှုများ အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ စဉ်ဆက်မပြတ်ရှိသည်ဟု ယူဆနိုင်လျှင်၊ အထူးသဖြင့် အာရှ၏ ကိုလိုနီပြုခြင်းမတိုင်မီကာလဖြစ်သည့် ၁၄၅၀ မှ ၁၆၈၀ ခုနှစ်အထိ အချိန်ကိုပြန်သွားပါက ဤအကြောင်းတစ်ခုခုကို လေ့လာနိုင်ပေမည်။

ဤအဆုံးသတ်အတွက် ကျွန်တော်သည် Anthony Reid ၏ အရှေ့တောင်အာရှ ကူးသန်းရောင်းဝယ်ရေးခေတ်၊ 1450-1680 (1988) စာအုပ်မှ 'Sexual Relations' နှင့် 'Marriage' ဟူသော အခန်းနှစ်ခန်းကို ဘာသာပြန်ခဲ့ပါသည်။ ကျွန်ုပ်သည် ၎င်းနှင့်/သို့မဟုတ် သက်ဆိုင်ရာနှစ်ကို ရေးခဲ့သည့် ကွင်းစကွက်များတွင် ပိုဒ်အချို့ကို ချန်လှပ်ထားသည်။

"ယောက်ျားမှာ သမီးတွေများလေ၊ ပိုချမ်းသာလေ"

လိင်များအကြား ဆက်ဆံရေးများသည် အထူးသဖြင့် ၁၆ နှင့် ၁၇ ရာစုနှစ်များတွင် အရှေ့တောင် အာရှကို ပတ်ဝန်းကျင်နိုင်ငံများနှင့် သိသိသာသာ ကွဲပြားစေသည့် ပုံစံကို ပြသခဲ့သည်။ အစ္စလမ်ဘာသာ၊ ခရစ်ယာန်ဘာသာ၊ ဗုဒ္ဓဘာသာနှင့် ကွန်ဖြူးရှပ်ဘာသာတို့၏ လွှမ်းမိုးမှုသည် အမျိုးသမီးများ၏ ဆွေမျိုးလွတ်လပ်ရေးနှင့် စီးပွားရေးအရ ကတိကဝတ်ပြုမှုတွင် များစွာ ပြောင်းလဲခြင်းမရှိပေ။ တရုတ်၊ အိန္ဒိယနှင့် အရှေ့အလယ်ပိုင်းတို့တွင် အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သမီးများ၏တန်ဖိုးကို မေးခွန်းထုတ်နိုင်ခြင်းမရှိကြောင်း ရှင်းပြနိုင်သည် (ဂလ်ဗာအို၊ ၁၅၄၄)။

အရှေ့တောင်အာရှတစ်ခွင်လုံးတွင် ခန်းဝင်ပစ္စည်းသည် အမျိုးသားမှ အမျိုးသမီးဘက်သို့ ကူးသွားသည်။ ပထမခရစ်ယာန်သာသနာပြုများသည် ဤအလေ့အကျင့်ကို 'အမျိုးသမီးတစ်ဦးကိုဝယ်ခြင်း' (Chirino, 1604) ဖြစ်သည်ဟု ရှုတ်ချခဲ့ကြသော်လည်း ယင်းက အမျိုးသမီးတစ်ဦးကို မည်မျှတန်ဖိုးထားသည်ကို သေချာပေါက်ပြသသည်။ ခန်းဝင်ပစ္စည်းသည် အမျိုးသမီး၏ သီးသန့်ပိုင်ဆိုင်မှုအဖြစ် ကျန်ရစ်ခဲ့သည်။

တရုတ်ရိုးရာဓလေ့ကို ဆန့်ကျင်သော ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးသည် အမျိုးသမီး၏ရွာသို့ မကြာခဏ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်ကြသည်။ ထိုင်း၊ မြန်မာနှင့် မလေးရှားတို့တွင် အုပ်စိုးခဲ့သည် (La Loubère, 1601)။ စည်းစိမ်ဥစ္စာသည် ဇနီးမောင်နှံ၏လက်ထဲတွင်ရှိပြီး ၎င်းကို ပူးတွဲစီမံခန့်ခွဲပြီး သမီးနှင့်သားများကို တန်းတူရည်တူ အမွေဆက်ခံခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးများသည် ပိုးပန်းခြင်းနှင့် ပိုးပန်းခြင်းတွင် တက်ကြွစွာ ပါဝင်ခဲ့သည်။

အမျိုးသမီးများ၏ ဆွေမျိုးတော်စပ်သော လွတ်လပ်ရေးသည်လည်း လိင်ဆက်ဆံမှုအထိ တိုးချဲ့ခဲ့သည်။ အရှေ့တောင်အာရှရှိ စာပေများတွင် အမျိုးသမီးများသည် ပိုးပန်းခြင်းနှင့် ပိုးပန်းခြင်းတွင် တက်ကြွစွာပါဝင်ခဲ့ကြပြီး လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာနှင့် စိတ်ပိုင်းဆိုင်ရာ ကျေနပ်မှုတို့ကို ပေးစွမ်းသလောက် တောင်းဆိုခဲ့ကြသည်။ Java နှင့် Malaysia တို့၏ ဂန္တဝင်စာပေများတွင် Hang Tuah ကဲ့သို့သော အမျိုးသားများ၏ ဆွဲဆောင်မှုကို အကျယ်တဝင့် ဖော်ပြခဲ့သည်။ "ဟန်တူအာ ဖြတ်သွားတဲ့အခါမှာတော့ အမျိုးသမီးတွေက သူ့ကိုတွေ့ဖို့ ခင်ပွန်းဖြစ်သူရဲ့ ပွေ့ဖက်မှုကနေ လုံးပမ်းလိုက်ကြတယ်။" (Rassers 1922)

မလေးလို 'patun' နှင့် ထိုင်းဘာသာဖြင့် 'lam' တို့သည် မြေကြီးတေးသီချင်းများနှင့် သီချင်းများဖြစ်ပြီး၊ အမျိုးသားနှင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးသည် အပြန်အလှန်ပြောဆိုမှုတွင် ဟာသနှင့် နူတ်ဆက်စကားများပြောဆိုရန် ကြိုးစားခဲ့ကြသည့် တူညီသည့်လက္ခဏာများဖြစ်သည်။

Chou Ta-kuan (1297) က ကမ္ဘောဒီးယားအမျိုးသမီးတွေဟာ သူတို့ရဲ့ခင်ပွန်းတွေ ခရီးသွားတဲ့အခါ ဘယ်လိုတုံ့ပြန်ခဲ့သလဲဆိုတာ ပြောပြထားပါတယ်- 'ကျွန်တော်က တစ္ဆေမဟုတ်ပါ၊ တစ်ယောက်တည်း အိပ်ဖို့ ဘယ်လိုမျှော်လင့်နိုင်မလဲ' နေ့စဉ်ဘ၀တွင်၊ ယောက်ျားသည် အချိန်ပိုကြာအောင် (တစ်နှစ်ခွဲမှ) ပျက်ကွက်ပါက အိမ်ထောင်ရေးသည် အလိုအလျောက်အဆုံးသတ်စေသည့် စည်းမျဉ်းဖြစ်သည်။

လိင်တံတစ်ဝိုက်တွင် ဘောလုံးပန်းကုံးများ

အမျိုးသမီးများ၏ သန်မာသော အနေအထား၏ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း အတည်ပြုချက်မှာ အမျိုးသားများသည် ဇနီးသည်၏ စိတ်ပျော်ရွှင်မှုကို မြှင့်တင်ရန် နာကျင်သော လိင်တံခွဲစိတ်မှုဖြစ်သည်။ ယင်းနှင့်ပတ်သက်သည့် အစောဆုံးအစီရင်ခံစာများထဲမှတစ်ခုမှာ ၁၄၂၂ ခုနှစ်တွင် Siam ၌ ကျင့်စဉ်တစ်ခုအကြောင်း အောက်ပါအတိုင်း ရေးသားခဲ့သော တရုတ်မွတ်စလင် Ma Huan မှဖြစ်သည်။

'အသက်နှစ်ဆယ်မတိုင်ခင် အမျိုးသားတွေဟာ လိင်တံတစ်ဝိုက်မှာ လက်စွပ်တစ်ကွင်းဖြစ်လာတဲ့အထိ ဓားနဲ့ ပုတီးစေ့တွေကို ပွင့်သွားတဲ့ အရေပြားကို ခွဲစိတ်မှု ခံယူရပါတယ်။ ရှင်ဘုရင်နှင့် အခြားသူကြွယ်များသည် ဤအတွက် ရွှေပုတီးစေ့များကို ယူ၍ သဲအနည်းငယ်စီ ချထားကာ သာယာလှပသည်ဟု ထင်မြင်ယူဆကြသည့် မြည်သံကို မြည်စေသည်။

Pigafetta (1523) သည် ဤအရာကြောင့် အလွန်အံ့အားသင့်သွားကာ လူပျို၊ လူအို အများအပြားကို ၎င်းတို့၏ လိင်တံကို ပြသရန် တောင်းဆိုခဲ့သည်။ ဒတ်ခ်ျ ရေတပ်ဗိုလ်ချုပ် Van Neck (1609) က Pattani က ချမ်းသာတဲ့ ထိုင်းလူမျိုး အနည်းငယ်ကို အဲဒီ ရွှေရောင် ခေါင်းလောင်းကြီးရဲ့ ရည်ရွယ်ချက်က ဘာလဲ လို့ မေးတဲ့အခါ 'အမျိုးသမီးတွေက သူတို့ဆီက ဖော်မပြနိုင်တဲ့ ကြည်နူးမှုကို ခံစားရတယ်' ဆိုတဲ့ အဖြေကို ရရှိခဲ့ပါတယ်။

အမျိုးသမီးများသည် ဤခွဲစိတ်မှု မပြုလုပ်ရသေးသော အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် လက်ထပ်ရန် ငြင်းဆိုလေ့ရှိသည်။ Kama Sutra သည် ဤလုပ်ထုံးလုပ်နည်းကို ဖော်ပြထားပြီး ဂျာဗားအလယ်ပိုင်း (၁၅ ရာစုအလယ်ပိုင်း) ရှိ ဟိန္ဒူဘုရားကျောင်းတစ်ခုရှိ linga တွင် တွေ့မြင်နိုင်သည်။ ဆယ့်ခုနစ်ရာစု အလယ်လောက်မှာတော့ ဒီဓလေ့ဟာ အရှေ့တောင်အာရှရဲ့ ကမ်းရိုးတန်းရှိ ကုန်သွယ်ရေးမြို့ကြီးတွေမှာ ပျောက်ကွယ်သွားခဲ့တယ်။

မင်္ဂလာဆောင်; monogamy အောင်နိုင်သည်၊ ကွာရှင်းရန်အတော်လေးလွယ်ကူသည်။

အိမ်ထောင်ရေး၏ လွှမ်းမိုးမှုပုံစံမှာ နှစ်ဦးစလုံးအတွက် ကွာရှင်းခြင်းသည် နှစ်ဦးစလုံးအတွက် အတော်လေးလွယ်ကူသော်လည်း၊ Chirino (1604) က 'ဖိလစ်ပိုင်မှာ 10 နှစ်ကြာပြီးနောက် မယားများစွာနဲ့ ယောက်ျားကို တစ်ခါမှ မတွေ့ဖူးဘူး' လို့ ဆိုပါတယ်။ အုပ်စိုးရှင်များနှင့်အတူ ဤစည်းမျဉ်းအတွက် အံ့မခန်းခြွင်းချက်များ ရှိခဲ့သည်- သူတို့နှင့်အတူ အမျိုးသမီး အများအပြားသည် ၎င်းတို့၏ အဆင့်အတန်းနှင့် သံတမန်လက်နက်အတွက် ကောင်းမွန်သည်။

ကွာရှင်းခြင်းသည် အလွန်လွယ်ကူသောကြောင့်၊ ကွာရှင်းခြင်းသည် ကျေနပ်ဖွယ်မရှိသော အတူယှဉ်တွဲနေထိုင်မှုကို အဆုံးသတ်ရန် ဦးစားပေးနည်းလမ်းဖြစ်သည်။ ဖိလစ်ပိုင်တွင် “သဟဇာတရှိသရွေ့ အိမ်ထောင်ရေးသည် အနည်းငယ်မျှသော အကြောင်းကြောင့် လမ်းခွဲခဲ့ကြသည်” (Chirino၊ 1604)။ Siam တွင်လည်း အလားတူပင်- "လင်မယား မယားငယ် နှစ်ယောက်စလုံး လိုက်ဖက်ညီရင် လင်မယား ကွာရှင်းပြီး သားသမီးနဲ့ ပစ္စည်းတွေ ခွဲဝေပြီး အကြောက်၊ အရှက်မရှိ၊ ဒါမှမဟုတ် ပြစ်ဒဏ်မပေးဘဲ နောက်အိမ်ထောင်ပြုနိုင်တယ်။" (ဥပမာ Schouten၊ van Vliet၊ 1636) တောင်ဗီယက်နမ်နှင့် ဂျာဗားတို့တွင် အမျိုးသမီးများသည် ကွာရှင်းရန် အစပြုလေ့ရှိသည်။ “ခင်ပွန်းဖြစ်သူကို မကျေနပ်တဲ့အမျိုးသမီးက အချိန်မရွေး ကွာရှင်းပြတ်စဲဖို့ တောင်းဆိုနိုင်ပါတယ်။” (Raffles၊ 1817)

အင်ဒိုနီးရှားနှင့် မလေးရှား- ကွာရှင်းမှုများစွာ။ ဖိလစ်ပိုင်နှင့် Siam: ကလေးများကို ခွဲခြားထားသည်။

နယ်မြေတစ်လျှောက်လုံးတွင် အမျိုးသမီး (သို့မဟုတ် ၎င်း၏မိဘများ) သည် လင်မယားကွာရှင်းမှုတွင် ဦးဆောင်သူဖြစ်ပါက ခန်းဝင်ခန်းကို သိမ်းဆည်းထားသော်လည်း ကွာရှင်းမှုအတွက် ကြီးကြီးမားမားတာဝန်ယူပါက အမျိုးသမီးသည် ခန်းဝင်ပစ္စည်းကို ပြန်လည်ပေးဆောင်ရမည် (၁၅၉၀-၁၆၆၀)။ အနည်းဆုံး ဖိလစ်ပိုင်နှင့် Siam (ဗန်ဗလီယက်၊ ၁၆၃၆) တွင် ကလေးများသည် ပထမမိခင်ထံ၊ ဒုတိယဖခင်ထံ စသည်တို့ကို ခွဲခြားခဲ့ကြသည်။

မြင့်မားသော စက်ဝိုင်းများတွင် မကြာခဏ ကွာရှင်းခြင်း၏ ဤပုံစံကိုလည်း ကျွန်ုပ်တို့ တွေ့မြင်ရပါသည်။ အာဏာနှင့် ပစ္စည်းဥစ္စာများ အဓိကအခန်းကဏ္ဍမှပါဝင်သည့် Makassar တရားရုံးတွင် XNUMX ရာစုတွင် သိမ်းဆည်းထားသည့် ရာဇဝင်ချုပ်သည် ကွာရှင်းပြတ်စဲခြင်းအား သြဇာကြီးသော အမျိုးသားတစ်ဦးတည်း၏ ဆုံးဖြတ်ချက်အဖြစ် မဖော်ပြကြောင်း ဖော်ပြသည်။

ပုံမှန်အမျိုးသမီးအသက်မွေးဝမ်းကြောင်းတစ်ခုသည် 1634 တွင်မွေးဖွားသော Kraeng Balla-Jawaya မှပိုမိုမြင့်မားသော Markassarian မျိုးရိုးများထဲမှတစ်ခုဖြစ်သည်။ အသက် 13 နှစ်တွင် သူမသည် နောက်ပိုင်းတွင် အရေးအကြီးဆုံး စစ်ပွဲခေါင်းဆောင်များထဲမှ တစ်ဦးဖြစ်သော Karaeng Bonto-Marannu နှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။ သူမသည် အသက် 25 နှစ်တွင် ကွာရှင်းခဲ့ပြီး မကြာမီ သူ၏ပြိုင်ဘက် ၀န်ကြီးချုပ် Karaeng Karunrung နှင့် နောက်အိမ်ထောင်ပြုခဲ့သည်။ သူမသည် အသက် 31 နှစ်တွင် ပြည်နှင်ဒဏ်ခံခဲ့ရသောကြောင့် ဖြစ်နိုင်ပြီး နှစ်နှစ်အကြာတွင် ဒတ်ခ်ျအကူအညီဖြင့် သူ့နိုင်ငံကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သော Arung Palakka နှင့်လက်ထပ်ခဲ့သည်။ သူမသည် ၃၆ နှစ်တွင် ကွာရှင်းခဲ့ပြီး နောက်ဆုံး ၈၆ နှစ်တွင် သေဆုံးသွားခဲ့သည်။

'အရှေ့တောင်အာရှသားတွေဟာ လိင်မှုကိစ္စကို စွဲလမ်းကြတယ်၊

အင်ဒိုနီးရှားနှင့် မလေးရှားတွင် ကွာရှင်းမှုနှုန်းမှာ လွန်ခဲ့သည့်ရာစုနှစ် ခြောက်ဆယ်ကျော်မှ ငါးဆယ်ရာခိုင်နှုန်းအထိ ကွာရှင်းပြတ်စဲရန် အလွန်လွယ်ကူသော အစ္စလာမ်ဘာသာကြောင့်ဟု ယူဆကြသည်။ သို့သော် ပို၍အရေးကြီးသည်မှာ ကွာရှင်းခြင်းသည် အမျိုးသမီးတစ်ဦး၏ အသက်မွေးဝမ်းကျောင်းမှု၊ အဆင့်အတန်းနှင့် မိသားစုဆက်ဆံရေးကို ရှင်းရှင်းလင်းလင်း မထိခိုက်စေနိုင်သည့် အရှေ့တောင်အာရှတစ်ခွင်ရှိ အမျိုးသမီးလွတ်လပ်ရေးဖြစ်သည်။ Earl (23) က ၎င်းတို့၏ စတုတ္ထခင်ပွန်း သို့မဟုတ် ပဉ္စမခင်ပွန်းနှင့်အတူ နေထိုင်သည့် အသက် 1837 နှစ်အရွယ် အမျိုးသမီးများကို ဂျာဗားအသိုက်အဝန်းတွင် အမျိုးသမီးများ ခံစားခဲ့ရသော လွတ်လပ်မှုနှင့် စီးပွားရေးအရ လုံးလုံးလျားလျား လက်ခံခဲ့ကြောင်း Earl (XNUMX) က အသိအမှတ်ပြုသည်။

ဆယ့်ရှစ်ရာစုအထိ၊ ခရစ်ယာန်ဥရောပသည် အတော်လေး 'သန့်ရှင်းသော' လူ့အဖွဲ့အစည်းဖြစ်ခဲ့ပြီး အိမ်ထောင်ရေးတွင် ပျမ်းမျှအသက်အရွယ် ကြီးမြင့်မှု၊ တစ်ကိုယ်ရေအတော်အတန်များပြားပြီး လက်မထပ်ဘဲ မွေးဖွားမှုနည်းပါးသော လူ့အဖွဲ့အစည်းတစ်ခုဖြစ်သည်။ အရှေ့တောင် အာရှသည် ဤပုံစံနှင့် လုံးဝဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်ပြီး၊ ထိုအချိန်က ဥရောပလေ့လာသူများသည် ၎င်း၏မြို့သူမြို့သားများအား လိင်မှုအပေါ် စွဲလမ်းမှုရှိကြောင်း တွေ့ရှိခဲ့သည်။ ပေါ်တူဂီလူမျိုးများသည် မလေးလူမျိုးများအား “ဂီတကို နှစ်သက်သည်” (Barbosa, 1518) တွင် ဂျာဗား၊ ထိုင်း၊ မြန်မာနှင့် ဖိလစ်ပိုင်လူမျိုးများသည် “ယောက်ျားရော မိန်းမပါ အလွန်အမင်း မြူဆွယ်” ကြသည်ဟု ပေါ်တူဂီတို့က ယူဆကြသည် (Scott, 1606)။

ဆိုလိုသည်မှာ လက်မထပ်မီ လိင်ဆက်ဆံမှုကို ခွင့်လွှတ်ပြီး အိမ်ထောင်ရေးတွင် အပျိုစင်ဖြစ်ခြင်းကို နှစ်ဖက်စလုံးက မမျှော်လင့်ထားဟု ဆိုလိုခြင်းဖြစ်သည်။ စုံတွဲများသည် ကိုယ်ဝန်ရှိချိန်တွင် လက်ထပ်သင့်သည်၊ သို့မဟုတ်ပါက ကိုယ်ဝန်ဖျက်ချခြင်း သို့မဟုတ် မွေးကင်းစကလေးများကို သတ်ပစ်ရန် တစ်ခါတစ်ရံ အနည်းဆုံး ဖိလစ်ပိုင်တွင် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည် (Dasmarinas, 1590)။

ဥရောပသားများသည် အိမ်ထောင်တစ်ခုအတွင်း သစ္စာရှိမှုနှင့် ကတိကဝတ်များကို အံ့သြကြသည်။

အခြားတစ်ဖက်တွင်၊ ဥရောပတိုက်သားများသည် အိမ်ထောင်တစ်ခုအတွင်း သစ္စာရှိမှုနှင့် ဆည်းကပ်မှုတို့ကို အံ့အားသင့်ခဲ့ကြသည်။ Banjarmasin ၏ အမျိုးသမီးများသည် အိမ်ထောင်ရေးတွင် သစ္စာရှိကြသော်လည်း တစ်ကိုယ်တည်းသမားအဖြစ် အလွန်ပေါ့လျော့ကြသည်။ (Beeckmann၊ 1718)။ ဖိလစ်ပိုင်လူမျိုးတို့၏ လိင်အကျင့်စာရိတ္တကို အထူးနှစ်သက်ခြင်းမရှိသော စပိန်လူမျိုးရာဇဝင်များပင်လျှင် “အမျိုးသားများသည် မိမိတို့၏ဇနီးမယားများကို ကောင်းစွာဆက်ဆံပြီး ၎င်းတို့၏ဓလေ့ထုံးစံအတိုင်း ချစ်ကြသည်” (Legazpi၊ 1569) ဟုဝန်ခံခဲ့သည်။ Galvao (1544) သည် Moluccan ဇနီးသည်များ '.. အမြဲတမ်း ဖြူစင်ပြီး အပြစ်ကင်းစင်နေပုံရသော ယောက်ျားများကြားတွင် ကိုယ်လုံးတီးနီးပါး ကျင်လည်နေရသော်လည်း၊ ထိုသို့သော သိက္ခာမဲ့သူများနှင့် မဖြစ်နိုင်ဟု ထင်ရသည်' ဟု Galvao (XNUMX) က အံ့ဩသွားသည်။

Cameron (1865) သည် ကျေးလက်မလေးများတွင် ကွာရှင်းရန်လွယ်ကူမှုနှင့် ထိုနေရာတွင် အိမ်ထောင်ရေးသွင်ပြင်လက္ခဏာရှိသော နူးညံ့သိမ်မွေ့မှုတို့ကြား ဆက်နွှယ်မှုကို မြင်နိုင်ဖွယ်ရှိသည်။ အမျိုးသမီးများ၏ စီးပွားရေးလွတ်လပ်မှုနှင့် ကျေနပ်ဖွယ်အိမ်ထောင်ရေးအခြေအနေမှ လွတ်မြောက်နိုင်မှုတို့သည် နှစ်ဖက်စလုံးမှ ၎င်းတို့၏အိမ်ထောင်ရေးကို ထိန်းသိမ်းရန် အတတ်နိုင်ဆုံး လုပ်ဆောင်ရန် တွန်းအားပေးကြသည်။

စကော့ (၁၆၀၆) က Banten တွင် ၎င်း၏ ဗီယက်နမ်ဇနီးကို ရိုက်နှက်ခဲ့သော တရုတ်အမျိုးသားတစ်ဦးကို မှတ်ချက်ချခဲ့သည်– 'ဂျာဗားလူမျိုးများသည် ၎င်းတို့၏ဇနီးများကို ရိုက်နှက်ခြင်းကို သည်းမခံနိုင်သောကြောင့် ဒေသခံအမျိုးသမီးတစ်ဦးတွင် ထိုသို့မဖြစ်နိုင်ပါ။'

အပျိုစင်ဘဝသည် အိမ်ထောင်ရေးတွင် အဟန့်အတားတစ်ခုဖြစ်သည်။

သိချင်သည်မှာ၊ အမျိုးသမီးများတွင် အပျိုစင်ဘဝသည် အိမ်ထောင်ရေးတွင် ပိုင်ဆိုင်မှုတစ်ခုထက် အတားအဆီးတစ်ခုအဖြစ် ပို၍မြင်လာရသည်။ Morga (1609) ၏ အဆိုအရ စပိန်နိုင်ငံသို့ မရောက်ရှိလာမီက 'အပျိုစင်ဘဝကို လက်ထပ်ခြင်းအတွက် အတားအဆီးတစ်ခု' ဖြစ်သောကြောင့် ဖိလစ်ပိုင်တွင် ပန်းပွင့်မိန်းကလေးများကို ပြုစုပေးသော အထူးကုဆရာဝန်များ ရှိခဲ့သည်။ ပဲခူးနှင့် မြန်မာနှင့် Siam ရှိ အခြားဆိပ်ကမ်းများတွင် နိုင်ငံခြား ကုန်သည်များကို သတို့သမီးလောင်းအဖြစ် သတို့သမီးလောင်းခိုင်းသည် (Varthema, 1510)။

အန်ကောဝပ်တွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် အရွယ်ရောက်ပြီးသူနှင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ လှုပ်ရှားမှုများပြုလုပ်သည့် ထုံးတမ်းစဉ်လာအဖြစ် ငွေကုန်ကြေးကျခံ အခမ်းအနားတစ်ခုတွင် ယဇ်ပုရောဟိတ်များသည် ဓမ္မတေးများကို ချိုးဖျက်ကြသည် (Chu Ta-kuan၊ 1297)။ အနောက်တိုင်းစာပေများသည် ဤအလေ့အကျင့်အတွက် ရှင်းပြချက်များထက် မက်လုံးများပေးသည်၊၊ အရှေ့တောင်အာရှအမျိုးသားများသည် အတွေ့အကြုံရင့်အမျိုးသမီးများကို ပိုနှစ်သက်သည်ဟူသော အကြံပြုချက်မှတပါး၊ သို့သော် ယနေ့ခေတ် နေရာအတော်များများတွင် ပြုလုပ်နေကြဆဲဖြစ်သည့်အတိုင်း ဆီးစပ်ဖောက်ထွင်းခြင်း၏အသွေးကို အန္တရာယ်ရှိပြီး ညစ်ညမ်းစေသည်ဟု အမျိုးသားများက မြင်ကြသည်မှာ ပိုများပါသည်။

နိုင်ငံခြားသားများကို ယာယီဇနီးအဖြစ် ကမ်းလှမ်းထားသည်။

အိမ်ထောင်မပြုမီ လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ လှုပ်ရှားမှုနှင့် ခွဲခွာရလွယ်ကူသော ဤပေါင်းစပ်မှုသည် ပြည့်တန်ဆာလုပ်ငန်းထက် ယာယီသမဂ္ဂများသည် နိုင်ငံခြားကုန်သည်များ ဝင်ရောက်လာမှုကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းရန် အဓိကနည်းလမ်းဖြစ်ကြောင်း သေချာစေသည်။ Pattani ရှိ စနစ်အား Van Neck (1604) မှ အောက်ပါအတိုင်း ဖော်ပြခဲ့ပါသည်။

''နိုင်ငံခြားသားတွေက စီးပွားရေးကိစ္စနဲ့ ဒီနိုင်ငံကို လာတဲ့အခါ ယောက်ျားတွေက ချဉ်းကပ်ပြီး တစ်ခါတလေ မိန်းမနဲ့ မိန်းကလေးတွေက မယားလိုချင်လားလို့ မေးကြတယ်။ မိန်းမတွေက သူတို့ကိုယ်သူတို့ တင်ပြပြီး ယောက်ျားက တစ်မျိုးကို ရွေးနိုင်တယ်၊ အဲဒီ့နောက် စျေးနှုန်းတစ်ခုကို အချိန်အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ သဘောတူလိုက်တယ် (အနည်းနဲ့အများတော့ ဝမ်းသာစရာပါပဲ)။ သူမသည် သူ့အိမ်သို့လာကာ နေ့ခင်းဘက်တွင် သူ့အိမ်အကူနှင့် ညဘက်တွင် အိပ်ဖော်လုပ်သည်။ ဒါပေမယ့် တခြားမိန်းမတွေနဲ့ မပေါင်းသင်းနိုင်သလို ယောက်ျားတွေနဲ့လည်း မပေါင်းသင်းနိုင်ပါဘူး… သူထွက်သွားတဲ့အခါ သူသဘောတူထားတဲ့ ပမာဏတစ်ခုပေးကာ ခင်မင်ရင်းနှီးကြပြီး ရှက်စရာမရှိဘဲ အခြားခင်ပွန်းကို ရှာနိုင်ပါတယ်။'

nutmeg ရာသီအတွင်း Banda ရှိ Javanese ကုန်သည်များအတွက် အလားတူအပြုအမူကို ဗီယက်နမ်၊ ကမ္ဘောဒီးယား၊ Siam နှင့် မြန်မာနိုင်ငံရှိ ဥရောပသားများနှင့် အခြားသူများအတွက် ဖော်ပြထားပါသည်။ Chou Ta-kuan (1297) က ဤဓလေ့ထုံးတမ်းများ၏ နောက်ထပ်အကျိုးကျေးဇူးကို ဖော်ပြသည်- 'ဤအမျိုးသမီးများသည် အိပ်ဖော်များသာမကဘဲ ခင်ပွန်းများပေးသော ကုန်ပစ္စည်းများကို လက်ကားအရောင်းအ၀ယ်ထက် ပိုမိုအကျိုးရှိသော ဆိုင်တွင် ရောင်းချလေ့ရှိသည်'

ဒတ်ချ်ကုန်သည်နှင့် Siamese မင်းသမီးတို့ကြားတွင် အရူးအမူးစွဲလမ်းမှု

ပြင်ပလူများသည် ဤအလေ့အကျင့်မျိုးသည် ထူးဆန်းပြီး ရွံရှာဖွယ်ကောင်းသည်ကို တွေ့ရတတ်သည်။ 'ဘာသာခြားများသည် မွတ်စလင်အမျိုးသမီးများနှင့် ထိမ်းမြားလက်ထပ်ကြပြီး မွတ်စလင်အမျိုးသမီးများသည် ခင်ပွန်းအတွက် သစ္စာဖောက်ယူကြသည်' (Ibn Majid, 1462)။ Navarette (1646) က ​​'ခရစ်ယာန်အမျိုးသားများသည် မွတ်ဆလင်အမျိုးသမီးများကို စောင့်ရှောက်ကြပြီး အပြန်အလှန်အားဖြင့် မနှစ်သက်ကြောင်း ရေးသည်။ နိုင်ငံခြားသားတစ်ဦးသည် တရားရုံးနှင့် နီးစပ်သော အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် လက်ထပ်လိုပါက ပြင်းပြင်းထန်ထန် ဆန့်ကျင်မှုများ ရှိနေသည်။ ဒတ်ခ်ျကုန်သည်တစ်ဦးနှင့် Siamese မင်းသမီးတို့ကြား ဆိုးရွားသော အချစ်ရေးမှာ ဘုရင် Prasatthong ၏ 1657 ခုနှစ် နိုင်ငံခြားသားနှင့် ထိုင်းအမျိုးသမီးတို့ လက်ထပ်ထိမ်းမြားခြင်းအား တားမြစ်ခြင်းအတွက် တာဝန်ရှိသည်ဟု ယူဆနိုင်သည်။

မွတ်ဆလင် လူဦးရေများသော ဆိပ်ကမ်းမြို့ကြီးများတွင် ဤယာယီအိမ်ထောင်ပြုခြင်း အမျိုးအစားများသည် သာမန်ထက်နည်းပြီး ကျွန်အမျိုးသမီးများကို မကြာခဏ ရောင်းစားနိုင်ပြီး သားသမီးများကို အခွင့်မရှိသောသူများ၊ စကော့ (၁၆၀၆) က Banten ရှိ တရုတ်ကုန်သည်များသည် ကလေးများစွာမွေးခဲ့သော ကျွန်အမျိုးသမီးငယ်များကို ဝယ်ယူခဲ့ကြောင်း ရေးသားခဲ့သည်။ သူတို့မွေးရပ်မြေကို ပြန်ရောက်တဲ့အခါ အဲဒီအမျိုးသမီးကို ရောင်းစားပြီး ကလေးတွေကို ခေါ်သွားကြတယ်။ Jan Pieterszoon Coen (1606) ကို ယုံနိုင် ရင် အင်္ဂလိပ် မှာ အလားတူ အလေ့အထ ရှိ ပါ တယ်။ တောင်ဘော်နီယိုရှိ အင်္ဂလိပ်ကုန်သည်များသည် အစားအသောက်ရရန်အတွက် 'သူတို့၏ပြည်တန်ဆာများကို ရောင်းစားခြင်း' ဖြင့် အလွန်ဆင်းရဲမွဲတေကြသည့်အတွက် ဝမ်းမြောက်မိပါသည်။

ပြည့်တန်ဆာလုပ်ငန်းသည် ၁၆ ရာစုအကုန်တွင်သာ ပေါ်ပေါက်ခဲ့သည်။

ထို့ကြောင့် ပြည့်တန်ဆာသည် ယာယီအိမ်ထောင်ပြုခြင်းထက် များစွာရှားပါးသော်လည်း ၁၆ ရာစုအကုန်တွင် မြို့ကြီးများတွင် ပေါ်ပေါက်လာခဲ့သည်။ ပြည့်တန်ဆာများသည် အများအားဖြင့် ဘုရင် သို့မဟုတ် အခြားမှူးမတ်များ၏ ကျွန်များဖြစ်သည်။ ဘရူနိုင်းရှိ 'ရေမြို့တော်' တွင် လှေငယ်များဖြင့် ဝန်ဆောင်မှုပေးသည့် ဤအမျိုးသမီးမျိုးအကြောင်းကို စပိန်လူမျိုးများက ပြောပြသည် (Dasmarinas, 1590)။ ဒတ်ခ်ျလူမျိုးများသည် 1602 ခုနှစ်တွင် Pattani တွင် အလားတူဖြစ်စဉ်ကို ယာယီထိမ်းမြားလက်ထပ်ခြင်းထက် အကြိမ်ရေနည်းပြီး ဂုဏ်သရေရှိသော်လည်း (Van Neck, 1604)။

1680 ခုနှစ်နောက်ပိုင်းတွင် ထိုင်းအရာရှိတစ်ဦးသည် အယုဒ္ဓယတရားရုံးမှ အမျိုးသမီး 600 ပါဝင်သော ပြည့်တန်ဆာလုပ်ငန်းကို လက်ဝါးကြီးအုပ်တည်ထောင်ရန် တရားဝင်ခွင့်ပြုချက်ရရှိခဲ့ပြီး အားလုံးသည် ပြစ်မှုအမျိုးမျိုးအတွက် ကျွန်ခံခဲ့သည်။ ဤသည်မှာ ပြည့်တန်ဆာလုပ်ငန်းမှ လျောက်ပတ်သော ၀င်ငွေရရှိသည့် ထိုင်းရိုးရာဓလေ့၏ မူလအစဖြစ်ပုံရသည် (La Loubère, 1691)။ ၁၈ ရာစု ရန်ကုန်တွင် ကျွန်မိန်းကလေးများအားလုံး 'ပြည်တန်ဆာရွာများ' ရှိသည်။

ခရစ်ယာန်ဘာသာနှင့် အစ္စလာမ်ဘာသာ စည်းမျဉ်းများနှင့် ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သည်။

ဤကျယ်ပြန့်သောလိင်ဆက်ဆံမှု၊ လွတ်လွတ်လပ်လပ် လက်မထပ်ရသေးသောဆက်ဆံရေး၊ တစ်ကိုယ်ကောင်းဆန်မှု၊ အိမ်ထောင်ရေးအတွင်း သစ္စာစောင့်သိမှု၊ ရိုးရှင်းသောကွာရှင်းမှုနည်းလမ်းနှင့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာကစားခြင်းတွင် အမျိုးသမီးများ၏ ခိုင်မာသောရပ်တည်ချက်၊ ဤဒေသအပေါ် ၎င်းတို့၏ ချုပ်ကိုင်မှုကို တဖြည်းဖြည်း အားကောင်းလာစေသည့် အဓိကဘာသာတရားများ၏ စည်းမျဉ်းများနှင့် တိုးများလာနေသည်။

အိမ်ထောင်မပြုမီ လိင်ဆက်ဆံခြင်းအား အစ္စလာမ့်ဥပဒေအရ ပြင်းထန်စွာ အပြစ်ပေးခံရပြီး (အလွန်) ငယ်ရွယ်သော မိန်းကလေးများကို အိမ်ထောင်ပြုစေခဲ့သည်။ ၎င်းသည် ရာထူးနှင့် ကြွယ်ဝမှုအရ အစုရှယ်ယာများ ပိုမိုမြင့်မားသည့် ချမ်းသာသော မြို့ပြစီးပွားရေး အထက်တန်းစားများအတွက် ပို၍ပင် အရေးကြီးပါသည်။ ဗုဒ္ဓဘာသာ Siam မှာတောင် သာမန်လူတွေနဲ့မတူဘဲ အထက်တန်းလွှာတွေက သူတို့ရဲ့သမီးတွေကို အိမ်ထောင်မပြုမချင်း ဂရုတစိုက် စောင့်ရှောက်ကြတယ်။

ကြီးထွားလာနေသော မွတ်စလင်အသိုင်းအဝိုင်းသည် အိမ်ထောင်သည်များနှင့် ပတ်သက်သည့် လိင်ပိုင်းဆိုင်ရာ ပြစ်မှုများကို နှိမ်နင်းခဲ့သည်။ Van Neck (1604) သည် ချစ်ခြင်းမေတ္တာစာများလက်ခံရရှိသောကြောင့် မလေးဘုရင်ခံတစ်ဦးသည် ၎င်း၏အိမ်ထောင်သည်သမီးကို လည်ပင်းညှစ်သတ်ရန် အကြပ်ကိုင်ခံခဲ့ရသည့် Pattani တွင် ကြေကွဲဖွယ်ဖြစ်ရပ်တစ်ခု၏ရလဒ်ကို မျက်မြင်တွေ့ရှိခဲ့သည်။ အာချေးနှင့် ဘရူနိုင်းတို့တွင် ဤကဲ့သို့ သေဒဏ်ပေးခြင်းများသည် ရှာရီယာဥပဒေနှင့်အညီ သာမာန်ဖြစ်သင့်သည်။ အခြားတစ်ဖက်တွင်၊ Snouck Hurgronje သည် မြို့ပြအထက်တန်းလွှာများ၏ လွန်ကဲသောအလေ့အကျင့်များသည် ကျေးလက်ဒေသကို ကျော်လွန်၍မဝင်ရောက်နိုင်ခဲ့ကြောင်း 1891 ခုနှစ်တွင် ဖော်ပြခဲ့သည်။

၁၄၆၂ ခုနှစ်တွင် အာရပ်ခရီးသည်ကြီး Ibn Majib က မလေးလူမျိုးများသည် “ကွာရှင်းခြင်းကို ဘာသာရေးဆိုင်ရာ လုပ်ရပ်အဖြစ် မမြင်ကြ” ဟု တိုင်ကြားခဲ့သည်။ ဘရူနိုင်းရှိ စပိန်လေ့လာသူတစ်ဦးက အမျိုးသားများသည် 'မိုက်မဲသောအကြောင်းပြချက်များ' ဖြင့် ၎င်းတို့၏ဇနီးမယားများကို ကွာရှင်းနိုင်ကြောင်း မှတ်ချက်ချခဲ့သော်လည်း ကွာရှင်းမှုသည် အများအားဖြင့် အပြန်အလှန်အခြေခံ၍ ဆန္ဒအလျောက် လုံးလုံးလျားလျားလုပ်ဆောင်ကြပြီး ခန်းဝင်ပစ္စည်းနှင့် သားသမီးများကို အချင်းချင်း ခွဲဝေပေးကြသည်။