'ပန်းချီနောက်ကွယ်'- အချစ်၊ တာဝန်၊ သစ္စာစောင့်သိမှုနှင့် ဖြတ်သန်းခြင်းဆိုင်ရာ ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်

Kulap Saipradit (ဓာတ်ပုံ - Wikipedia)

အချက်အလက်ပိုမိုသိရှိရန်
'ငါ့ကိုချစ်တဲ့သူမရှိရင် ငါသေသွားပေမယ့် ငါချစ်တဲ့သူတစ်ယောက်ရှိတယ်ဆိုတာ ငါကျေနပ်တယ်'
Kirati သည် သူမ၏ သေမင်းအိပ်ရာပေါ်တွင် Nophorn သို့ စာရေးသည်။

ပန်းချီကားနောက်ကွယ်

'ပန်းချီနောက်ကွယ်' ကို ဒုတိယကမ္ဘာစစ်မပြီးမီ နှစ်များအတွင်းက Siburapha (စာရေးဆရာအမည် Kulaap Saipradit, 1905-1974) က ရေးသားခဲ့သည်။ မူလက နေ့စဉ်ထုတ် သတင်းစာတွင် အရစ်ကျ ထုတ်ဝေခဲ့ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် စာအုပ်အဖြစ် အကြိမ် လေးဆယ်ကျော် ပြန်လည်ပုံနှိပ်ခဲ့ပြီး ထိုင်းစာပေတွင် အကျော်ကြားဆုံးနှင့် အလှပဆုံးဝတ္ထုများထဲမှ တစ်အုပ်ဖြစ်သည်။ 1985 နှင့် 2001 တွင် ဇာတ်လမ်းကို ရုပ်ရှင်အဖြစ် ဖန်တီးခဲ့ပြီး 2008 တွင် Bie the Star မှ ဂီတအဖြစ် ပြောင်းလဲခဲ့သည်။

ဇာတ်လမ်းသည် ဂျပန်နိုင်ငံ၊ Mitake ရှိ တောင်တန်းရှုခင်းကို သရုပ်ဖော်ထားသည့် အလွန်ရိုးရှင်းသော ပန်းချီကားတစ်ချပ်ကို သေးငယ်သော ရုပ်ပုံနှစ်ပုံ၊ အမျိုးသားတစ်ဦးနှင့် အမျိုးသမီးတစ်ဦးတို့နှင့်အတူ ကျောက်တုံးပေါ်တွင် ထိုင်နေခြင်းဖြစ်သည်။ ထို့နောက် Nopphon သည် ပန်းချီကားနောက်ကွယ်မှ ဇာတ်လမ်းကို သူ့ကိုယ်ပိုင်စကားဖြင့် ပြောပြသည်။

Nopporn သည် Kirati ၏ လှည့်စားမှုအောက်တွင် ကျရောက်နေသည်။

Nophorn သည် ဂျပန်နိုင်ငံတွင် သုံးလကြာ ဟန်းနီးမွန်းခရီးတွင် ဇနီးမောင်နှံနှစ်ဦးနှင့် အတူလိုက်ပါရန် တိုကျိုရှိ အသက် 22 နှစ်အရွယ် ထိုင်းကျောင်းသူတစ်ဦးဖြစ်သည်။ Momrachawong [ရှင်ဘုရင်၏ မြေးတော်ဘွဲ့] Kirati သည် အသက် ၃၅ နှစ်တွင် အသက် ၃၅ နှစ် အရွယ်ရှိ မင်းမျိုးမင်းနွယ် ချောင်ခွန် အသီခန်ဘိုဒီနှင့် တန်းတူ လက်ထပ်ခဲ့သည်။

ပထမအကြိမ်တွေ့ဆုံမှုမှနေ၍ Nopphorn သည် လှပပြီး ချစ်စရာကောင်းပြီး ဉာဏ်ရည်ထက်မြက်သော Kirati ၏ လွှမ်းမိုးမှုအောက်တွင် ကျရောက်နေပြီး ၎င်းတို့၏နောက်ဆက်တွဲတွေ့ဆုံမှုများနှင့် စကားစမြည်ပြောဆိုမှုများတွင် အချစ်သည် ပိုမိုနက်ရှိုင်းပြီး ပွင့်လန်းလာသည်။ Mitake Nature Park တွင် ခြေလျင်လျှောက်နေစဉ်တွင် သူသည် သူမကို ချစ်ကြောင်း ထုတ်ဖော်ပြောဆိုကာ ပြင်းပြင်းထန်ထန် နမ်းသည်။ သူမသည် စိတ်အားထက်သန်မှုတွင် ပါဝင်နေသော်လည်း သူမတကယ်မချစ်သော ကြင်နာ၍ ယဉ်ကျေးသောခင်ပွန်းကို အသနားခံခြင်းဖြင့် သူမအား တွန်းလှန်ခဲ့သည်။

ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် Kirati နှင့် Chao Khun တို့ ဇနီးမောင်နှံသည် ထိုင်းနိုင်ငံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့သည်။ Nophorn သည် သူမအား နွေးထွေးမှုအပြည့်ဖြင့် ပြန်ဖြေပေးသည့် စိတ်အားထက်သန်သော စာများကို ရေးပေးကာ တခါမှ မပြောဘဲ သူမ၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ပြသသည်။ နိုဖွန်း၏ ချစ်ခြင်းမေတ္တာများ ပျောက်ကွယ်သွားကာ စာပေးစာယူ ရပ်တန့်သွားသည်။ Chao Khun ကွယ်လွန်ပြီး Nopporn သည် Kirati ၏ ဝမ်းနည်းကြောင်း မှတ်တမ်းကို ရေးသားခဲ့သည်။

Kirati ထွက်သွားပြီး Nophorn က ချစ်ကြောင်းကြေငြာတဲ့ မှတ်စုကို ရှာတွေ့တယ်။

ဂျပန်နိုင်ငံတွင် ခုနစ်နှစ်ကြာပြီးနောက် နော်ဖွန်းသည် ဖခင်ဖြစ်သူက ရွေးချယ်ထားသည့် (၇) နှစ်ကြာ စေ့စပ်ထားသည့် ပါရီနှင့် လက်ထပ်ကာ ထိုင်းနိုင်ငံသို့ ပြန်လည်ရောက်ရှိခဲ့သည်။ သူသည် Kirati သို့ အဆင်မပြေသော လည်ပတ်မှုများကို ပေးသည်။ ခဏအကြာတွင် နိုဖွန်းအား တီဘီရောဂါခံစားနေရသော ကီရတီ၏ သေခြင်းဆိုင်ရာ အိပ်ရာထဲသို့ ခေါ်ဝေါ်ခြင်းခံရကာ သူမ၏ အဖျားကြီးသည့်အချိန်များတွင် နိုဖွန်းဟူသော အမည်ကို အမြဲဖော်ပြနေပါသည်။ Kirati ကွယ်လွန်သောအခါ၊ Nophorn သည် အထက်ပါကိုးကားချက်မှ စာသားပါသော မှတ်စုတစ်ခုကို တွေ့ရှိသည်။

သီရိဘူရ၏ အတ္ထုပ္ပတ္တိ အတိုချုံး (Siburapha, စာသားအရ 'အရှေ့ဘုန်းကြီး')

၁၉၀၅ ခုနှစ်တွင် ဆင်းရဲသော မိသားစုမှ မွေးဖွားခဲ့ပြီး ချမ်းသာသူများ အတွက် ကျော်ကြားသော ကျောင်းကို တက်ရောက်ခဲ့သည်။ Thepsirin၊ သူသည် ၁၉၂၈ ခုနှစ်မှစ၍ စာအုပ်များစွာကို ရေးသားခဲ့ပြီး ဂျာနယ်လစ်ဇင်သို့ ဝင်ရောက်ခဲ့သည်။ ထိုအလုပ်အတွက် ဂျပန်နှင့် သြစတြေးလျသို့ သွားရောက်ခဲ့သည်။

စစ်ပွဲအပြီးတွင် သူသည် ကိုရီးယားစစ်ပွဲနှင့် နျူကလီးယားလက်နက်များကို ဆန့်ကျင်သည့် ငြိမ်းချမ်းရေးလှုပ်ရှားမှုကို တည်ထောင်ခဲ့ပြီး စာနယ်ဇင်းဆင်ဆာဖြတ်တောက်မှုကို ရုတ်သိမ်းရန်လည်း တောင်းဆိုခဲ့သည်။ သူသည် ဆိုရှယ်လစ်တစ်ဦးဖြစ်ပြီး ပထမဆုံး တော်ဝင်ဝါဒီများနှင့် နောက်ပိုင်းတွင် စစ်အာဏာရှင်များဖြစ်သည့် Phibun နှင့် Sarit တို့ကို ဆန့်ကျင်ခဲ့သည်။

၁၉၅၁ ခုနှစ်တွင် ဆူရင်မြို့အနီး ရေကြီးမှုအတွင်း အစားအသောက်နှင့် စောင်များ ဝေငှရန် 'ငြိမ်းချမ်းရေး လှုပ်ရှားမှု' မှ သူငယ်ချင်းများစွာနှင့်အတူ အိန္ဒိယသို့ သွားရောက်ခဲ့သည်။ ဘန်ကောက်သို့ ပြန်ရောက်သောအခါတွင် အခြား 'ကွန်မြူနစ်ခေါင်းဆောင်များ' တစ်ရာနှင့်အတူ ဖမ်းဆီးခံရပြီး ထောင် ၅ နှစ် ချမှတ်ခံခဲ့ရသည်။

1958 ခုနှစ်တွင် Kulaap သည် ကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့အား ပေကျင်းသို့ ဦးဆောင်ခဲ့သည်။ အခြားကိုယ်စားလှယ်အဖွဲ့ဝင်များ ထိုင်းနိုင်ငံသို့ ပြန်ရောက်သောအခါ ဖမ်းဆီးထောင်ချခြင်းခံခဲ့ရသည်။ Kulaap သည် 1974 ခုနှစ်တွင်သူသေဆုံးသွားသောတရုတ်တွင်နေရန်ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သူ၏သား Surapan သည် Pridi Phanomyong ၏သမီး Wanee နှင့်လက်ထပ်ခဲ့သည်။

စာအုပ်ထဲက စာပိုဒ်အချို့

နိုဖွန်းနှင့် ကီရတီတို့၏ ဟိုတယ်ဥယျာဉ်တွင် ကီရတီ၏ခင်ပွန်း ချောင်ခွန်အကြောင်း စကားဝိုင်းတစ်ခု။

(Nopphorn)….'ငါ သူ့ကို သိနေတာကြာပြီ။ သူက အရမ်းတော်တဲ့လူပါ။ အဲဒါကြောင့် သူ့ကို အရမ်းချစ်သင့်တယ်။'
ယခုအချိန်သည် ခဏတာ တိတ်ဆိတ်နေရန် Kirati ၏အလှည့်ဖြစ်သည်။ "ကျွန်တော်က ကြင်နာတတ်တဲ့ လူကြီးတစ်ယောက်လို ကလေးတွေကို သဘောကျတယ်။"
'မင်း အချစ်နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာမှ မပြောဘူး။ ခင်ပွန်းနဲ့ ဇနီး၊ ယောက်ျားနဲ့ မိန်းမကြားက ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို ဆိုလိုတာပါ။”
"ငါက ချောင်ခွန်ဆိုတာ မင်းမြင်ဖူးလား။ ကျွန်ုပ်တို့၏အသက်အရွယ်တွင် ကြီးမားသောကွာခြားချက်တစ်ခုရှိသည်။ ငါတို့ကြားက ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို အဟန့်အတားဖြစ်စေတဲ့ တောင်ကြီးတစ်ခုလိုပါပဲ။
"ဒါပေမယ့် အဘိုးကြီးနဲ့ မိန်းမပျိုကြားက ချစ်ခြင်းမေတ္တာက သေချာပေါက် ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား"
'ဒီလိုလူနှစ်ယောက်ကြားက အချစ်ကို ငါမယုံဘူး။ အဲဒါကို ပြီးမြောက်အောင် စိတ်ကူးမယဉ်ဘဲနဲ့ အဲဒါက မှားယွင်းတဲ့ စိတ်ကူးယဉ်မှုတစ်ခု ဖြစ်နိုင်တယ်လို့ ကျွန်တော် မထင်ပါဘူး။”
'ဒါပေမယ့် မင်းအိမ်ထောင်ရေးမှာ မင်းပျော်တယ်။ သင်တို့သည် အချင်းချင်း ချစ်ခြင်းမေတ္တာနှင့် မဆုံကြဟု ဆိုကြသော်လည်း၊
………'မိန်းမတစ်ယောက်က ကျိုးကြောင်းဆီလျော်စွာ ကျေနပ်နေတယ်ဆိုရင် အချစ်ရေးပြဿနာကို မစဉ်းစားတတ်ဘူး။ ချစ်ခြင်းမေတ္တာမရှိသည်ဖြစ်စေ ပျော်ရွှင်နေသရွေ့ သူမဘာကိုပိုလိုချင်နိုင်မှာလဲ……..အချစ်က ငါတို့ဘဝတွေကို နာကြည်းနာကျင်စရာတွေ ယူဆောင်လာပေးတယ်……..ဘာကြောင့် သူ့ကိုလက်ထပ်ခဲ့တာလဲဆိုတာ မင်းသိချင်လား။ ဒီညက ဇာတ်လမ်းရှည်ကြီး၊
နောက်ပိုင်းတွင် သူမသည် ချောင်ခွန်ကို ဘာကြောင့် လက်ထပ်ရကြောင်း ရှင်းပြသည်။ သူမသည် ဖိနှိပ်ချုပ်ချယ်ခံထားရသော မင်းမျိုးမင်းနွယ်များ၏ ပတ်ဝန်းကျင်မှ လွတ်မြောက်ချင်ခဲ့သည်။ သူမ၏အိမ်ထောင်ရေးသည် သူမအား အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ လွတ်လပ်မှုပေးသည်။

Nopporn နှင့် Kirati တို့သည် Mitake Nature Park တွင် လမ်းလျှောက်နေကြသည်။ ပျော်ပွဲစားအပြီးတွင် Kirati ကပြောသည်
.... 'ငါ လမ်းပြန်မလျှောက်နိုင်တော့ဘူး။'
“ငါ မင်းကို သယ်မယ်” လို့ ပြောလိုက်တယ်။ ကျွန်တော် မတ်တပ်ထရပ်ပြီး သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို ထောက်ဖို့ ကျွန်တော့်လက်ကို ပတ်ထားလိုက်တယ်။ သူမအကူအညီကို တိုးညှင်းသောအသံဖြင့် ငြင်းဆိုသော်လည်း နားမထောင်ပါ။ သူထပြီး လက်မောင်းကို ဆုပ်ကိုင်ထားရင်း အနားကို ကပ်လိုက်တယ်။ "ပျော်နေလား" လို့ မေးလိုက်တယ်။
'မြစ်အောက်က မြစ်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်တော့ တော်တော်ဝေးဝေးကို တက်သွားပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ ပြန်သွားဖို့ ခွန်အားရှိလားလို့ တွေးမိတယ်။'
ကျွန်တော် သူ့အနားကို တိုးကပ်လိုက်တော့ ကျွန်တော်တို့ ခန္ဓာကိုယ်တွေ ထိလုနီးပါး ဖြစ်သွားတယ်။ Kirati သည် အာရဇ်ပင်ကို မှီလိုက်သည်။ ကျွန်​​တော်​တို့ရဲ့ စိတ်​​တွေ ပြင်းပြင်းထန်​ထန်​ တုန်​လှုပ်​သွားသလို ခံစားလိုက်​ရတယ်​။
"ငါတို့အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဒီမှာ ပုံနှစ်ပုံဆွဲမယ်" ဟု သူမက ပြောသည်။
"မင်းနဲ့ နီးလို့ အရမ်းပျော်တယ်။"
"ပြီး​တော့ ကျွန်​​တော့်​ကို ဘယ်​အချိန်​မှာ လွှတ်​​ပေးမှာလဲ ကျွန်​​တော်​တို့ရဲ့ ပစ္စည်း​တွေကို ထုပ်​ပိုးနိုင်​ပါတယ်​"
"ငါ မင်းကို မလွှတ်ချင်တော့ဘူး။" ငါသူမ၏ခန္ဓာကိုယ်ကိုငါ့ကိုဖိ။
"Nopphorn ငါ့ကိုဒီလိုမကြည့်နဲ့။" သူမအသံက တုန်လှုပ်လာသည်။ 'သွားခွင့်ပြုပါ။ ငါ့ခြေနှစ်ချောင်းပေါ် ရပ်တည်နိုင်လောက်အောင် ကြံ့ခိုင်နေပြီလို့ ခံစားရတယ်။'
နူးညံ့တဲ့ ပန်းနုရောင် ပါးပြင်တွေနဲ့ မျက်နှာကို ဖိလိုက်တယ်။ ငါ့ကိုယ်ငါ မထိန်းနိုင်တော့ဘူး။ ကျွန်တော် သူမကို ဆွဲထုတ်ပြီး ပြင်းပြင်းထန်ထန် နမ်းလိုက်တယ်။ ခဏလောက်တော့ သတိလစ်သွားတယ်။
Kirati က ကျွန်တော့်လက်ကနေ လွတ်မြောက်ပြီး သူ့ကို တွန်းထုတ်လိုက်တယ်။ …. သူမသည် သစ်ပင်ကို မှီ၍ အဝေးကြီးကို လျှောက်သွားသကဲ့သို့ မောပန်းနွမ်းနယ်နေ၏။ သူမ၏ နှင်းဆီရောင် ပါးပြင်များသည် နေရောင်ကြောင့် လောင်ကျွမ်းသွားသလို နက်မှောင်လာသည်။
“န့ဖွန်း၊ မင်းငါ့ကို ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ မသိဘူး” ဟု သူမ အသံက တုန်ခါနေဆဲ။
"ငါမင်းကိုချစ်တာသိတယ်။"
"ဒါဆို မင်းငါ့ကို ချစ်တဲ့ပုံစံနဲ့ ဖော်ပြဖို့ သင့်လျော်ပါ့မလား"
"ဘယ်ဟာက သင့်တော်လဲမသိဘူး၊ ဒါပေမယ့် အချစ်က ငါ့ကို လွှမ်းခြုံပြီး အာရုံတွေ ဆုံးရှုံးလုနီးပါး ဖြစ်နေတယ်"
Kirati သည် ဝမ်းနည်းသော အကြည့်ဖြင့် ကျွန်တော့်ကို ကြည့်သည်။ 'မင်းစိတ်မရှည်တဲ့အခါ မင်းရဲ့အချစ်ကို အမြဲဖော်ပြနေသလား။ မင်းစိတ်ပျက်သွားတဲ့အခါ မင်းလုပ်ခဲ့တဲ့အရာတွေထက် မင်းနောင်တရစရာ ဘာမှမရှိဘူးဆိုတာ မင်းမသိဘူးလား။'

ရက်အနည်းငယ်ကြာသည်။
“ငါတို့ ဘယ်တော့မှ မဆုံသင့်ဘူး” လို့ Kirati က ငါ့ထက် သူ့ကိုယ်သူ ပိုပြီး စိတ်တိုတိုနဲ့ ပြောလိုက်တယ်။ "အရင်တုန်းက အရမ်းလှပေမယ့် အခုက နှိပ်စက်မှုအဖြစ် ပြောင်းသွားတယ်။"

Nophorn ရဲ့ ပထမဆုံးစာ။
"သင်္ဘောက အဝေးကို ဖြည်းဖြည်းချင်း ပျောက်ကွယ်သွားတော့ မင်းမျက်နှာရဲ့ အလှကို မမြင်နိုင်တော့တဲ့အခါ ငါရူးလုနီးပါးဖြစ်သွားတယ်။ မင်းရဲ့ဝှေ့ယမ်းနေတဲ့လက်ကို မမြင်နိုင်တော့တဲ့အခါ လှေကားပေါ်မှာ မူးမေ့လဲလုနီးပါးဖြစ်နေပြီ………… မင်းကို အကြိမ်ကြိမ်မေးပေမယ့် မင်းငါ့ကိုချစ်လား မချစ်ဘူးလားဆိုတဲ့ ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ အမှန်တရားကို အခုမှသိလိုက်ရတယ်။ မင်းရဲ့တိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်က မင်းငါ့အချစ်ကို ငြင်းပယ်ခဲ့တာမဟုတ်ဘူးဆိုတာ ငါသိတယ်။ ရှင်းရှင်းလင်းလင်း ပြောစေချင်တယ်။ မင်းငါ့ကိုချစ်တယ်လို့သာပြောခဲ့မယ်ဆိုရင် ဒါဟာ ငါ့ဘဝမှာ အကြီးမားဆုံးပျော်ရွှင်မှုပဲလေ။ ငါ့ဆန္ဒကို မင်း ပေးနိုင်မလား ငါတောင်းပန်တယ်'

Kirati ၏ ပထမဆုံး တုံ့ပြန်မှု။
'မင်း မအေးသေးဘူးဆိုရင် ရေခဲသေတ္တာထဲမှာ ဒါမှမဟုတ် အပြင်မှာ နှင်းတွေကျနေတဲ့အချိန်မှာ မင်းစာတွေရေးဖို့ ငါအကြံပေးရမယ်'

Nophorn ၏ ဒုတိယအကြိမ်မြောက် ဘန်ကောက်ခရီးစဉ်။
"Kirati ငါမင်းကိုပြောစရာရှိတယ်"
'သတင်းကောင်းပဲလို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ သင့်လုပ်ငန်းတိုးတက်မှုနှင့် ပတ်သက်မှုတစ်ခုခုရှိရမည်။' သူမ ကျွန်တော့်အဖြေကို စိတ်ဝင်တစား စောင့်မျှော်နေမိသည်။
'မဟုတ်ဘူး၊ ဒါဟာ သတင်းကောင်းပဲ၊ ဒါပေမယ့် ငါ့အလုပ်နဲ့ ဘာမှမဆိုင်ဘူး။ မကြာခင်လက်ထပ်တော့မယ်ဆိုတဲ့သတင်းကြားတော့ မင်းပျော်မှာသေချာတယ်' သူမသည် ဤသတင်းကို မမျှော်လင့်ထားသလို အနည်းငယ် ထိတ်လန့်သွားဟန်တူသည်။
'မင်းလက်ထပ်မှာလား' မသေချာသော လေသံဖြင့် သူမ ထပ်ခါထပ်ခါ ပြောလိုက်သည်။ "ဘန်ကောက်မှာ မင်းစောင့်နေတဲ့ မိန်းမပဲ မဟုတ်လား"
"အင်း ဒါဆို မင်းသိပြီးပြီလား"
'မဟုတ်ဘူး၊ မပြောတတ်ဘူး။ မှန်းဆကြည့်ရုံပါပဲ။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် သိတာကြာပြီလား။'
"သူက ငါ့ရည်းစား။"
'ဘယ်တုန်းကတည်းကလဲ' ကီရတီ၏ မျက်နှာသည် ပျော်ရွှင်မှုထက် သံသယစိတ်များ ပေါ်လာသည်။
ခုနစ်နှစ် ရှစ်နှစ်။ ဂျပန်ကိုမသွားခင်လေးမှာပဲ၊
"ဒါပေမယ့် ငါမင်းနဲ့ တိုကျိုမှာ ရှိနေသမျှ စေ့စပ်ထားသူအကြောင်း မင်း ငါ့ကို ဘာမှ မပြောဖူးဘူး။"

သူမသေတဲ့ အိပ်ယာပေါ်မှာ Kirati က Mitake ပန်းချီကားကို Nophorn ကို ပေးတယ်။
"အဲဒီမှာ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တာကို မှတ်မိလား Nophorn"
“အဲဒီမှာ ချစ်မိသွားတယ်” လို့ ပြန်ဖြေတယ်။
"ငါတို့အဲဒီမှာ ချစ်မိသွားပြီ၊ Nophorn" လို့ ပြောရင်း မျက်လုံးတွေကိုမှိတ်ထားလိုက်တယ်။ 'မင်းအဲဒီမှာ ချစ်မိသွားပြီး မင်းရဲ့အချစ်က အဲ့ဒီမှာ သေဆုံးသွားတယ်။ ဒါပေမယ့် ချစ်တဲ့သူတစ်ယောက်နဲ့တော့ ပိန်ပိန်ပါးပါး ခန္ဓာကိုယ်ထဲမှာ ရှင်သန်နေတုန်းပဲ။' မှိတ်ထားသော မျက်ဝန်းနောက်မှ မျက်ရည်များ စီးကျလာသည်။ Kirati သည် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်စွာဖြင့် တိတ်တိတ်လေး ထိုင်နေလိုက်သည်။ ဒီခန္ဓာကိုယ်ကြီးကို ချစ်ခြင်းမေတ္တာတွေနဲ့ ငေးကြည့်နေမိတယ်...။
တစ်ပတ်အကြာတွင် Kirati သေဆုံးခဲ့သည်။ အဲဒီအမှောင်အချိန်တွေမှာ သူမနဲ့ သူငယ်ချင်းရင်းနှီးတဲ့ ဆွေမျိုးတွေနဲ့ အတူရှိနေခဲ့တယ်။ မဆုံးခင်လေးမှာပဲ ဘောပင်နဲ့ စာရွက်ကို တောင်းခဲ့ပါတယ်။ သူမသည် တစ်ခုခုပြောချင်သော်လည်း သူမ၏အသံက ငြင်းဆိုသဖြင့် နောက်ထပ်အချက်အလက်များကို ရေးသားခဲ့သည်။ 'ငါ့ကိုချစ်တဲ့သူမရှိရင် ငါသေသွားပေမယ့် ငါချစ်တဲ့သူတစ်ယောက်ရှိတယ်ဆိုတာ ငါကျေနပ်တယ်'

ศรีบูรพา, ข้างภาพ, XNUMX๗
Siburapha၊ ပန်းချီနောက်ကွယ်၊ ပိုးကောင်စာအုပ်များ၊ ၂၀၀၀

- ပြန်တင်ထားသော မက်ဆေ့ချ် -