ရှမ်းပြည်ကို အငြင်းပွားဖွယ် ထိုင်းသိမ်းပိုက်မှု (၁၉၄၂-၁၉၄၅)၊

ရာနှင့်ချီသော ဆံညှပ်များပါရှိသည့် ချင်းမိုင်နှင့် မယ်ဟောင်ဆောင်ကြားရှိ ကျော်ကြားသောလမ်းသည် ထိုင်းစစ်ပွဲသမိုင်းတွင် ကြာရှည်စွာ မေ့ထားခဲ့သော တစ်ခုတည်းသော အမှတ်အသားဖြစ်သည်။ ၁၉၄၁ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၈ ရက်နေ့တွင် ဂျပန်အင်ပါယာစစ်တပ်က ထိုင်းနိုင်ငံကို ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ပြီး နာရီအနည်းငယ်အကြာတွင် ထိုင်းအစိုးရသည် နေရာများတွင် ပြန်လည်တိုက်ခိုက်နေသော်လည်း အရေအတွက်အားဖြင့် ပိုမိုအားကောင်းပြီး ပိုမိုကောင်းမွန်သော လက်နက်ကိုင် ဂျပန်များကို ခုခံနိုင်မည်ဟု ယုံကြည်ကာ လက်နက်ချရန် ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သတ်သေပါ။ ထိုအချိန်မှစ၍ ဗြိတိန်နှင့် အမေရိကန်တို့က ထိုင်းကို ရန်သူသိမ်းပိုက်ထားသော နိုင်ငံအဖြစ် ဂျပန်၏ ရန်လိုမှု၏ သားကောင်အဖြစ် သတ်မှတ်ခဲ့သည်။

သို့သော်လည်း ထိုအချိန်က အငြင်းပွားဖွယ်ရာမရှိသော ထိုင်းအစိုးရခေါင်းဆောင် Field Marshal Phibun Songkhram က အခွင့်အလမ်းများသည် ယခုအခါ ရမှတ်ဟောင်းများစွာကို ဖြေရှင်းရန် ၎င်းတို့ကိုယ်မိမိ တင်ပြလာသည်ဟု ယုံကြည်ခဲ့သည်။ အခွင့်ကောင်းအချို့ကို မနှစ်သက်သူသည် ၁၉၄၀ ခုနှစ်တွင် ပြင်သစ်ကို ဂျာမန်ကျူးကျော်မှု၏ အခွင့်ကောင်းကို အသုံးချခဲ့ပြီး နောက်ဆက်တွဲ ပြင်သစ်မှ သိမ်းသွင်းခြင်းခံရသည်။ manu စစ်ရေး ၁၉ ရာစုအကုန်တွင် Siam သည် ပြင်သစ်လက်သို့ မလိုလားအပ်ဘဲ မဲခေါင်မြစ်အရှေ့ဘက် နယ်မြေအများအပြားကို ပြန်လည်သိမ်းပိုက်ရန်၊

မဟာမိတ်များနှင့် သူ၏အစိုးရအဖွဲ့ဝင်အများစု၏ နောက်ကွယ်တွင် ဖိဘွန်းသည် ဂျပန်နိုင်ငံနှင့် ပေါင်းသင်းဆက်ဆံရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ ၁၉၄၁ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာ ၁၄ ရက် အစောပိုင်းတွင် ဗြိတိသျှတို့လက်၌ရှိခဲ့သော မြန်မာနိုင်ငံအား ဂျပန်ကျူးကျော်မှုအား စစ်ရေးအကူအညီပေးရန် လျှို့ဝှက်စာချုပ်တစ်ရပ် ချုပ်ဆိုခဲ့သည်။ တစ်ပတ်အကြာတွင် ထိုင်း-ဂျပန် မဟာမိတ်အဖွဲ့သည် ထိုင်းနိုင်ငံ ဘန်ကောက်မြို့ရှိ Wat Phra Kaeo တွင် စစ်ရေးပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ရေး သဘောတူစာချုပ်ကို ဖိဘွန်း လက်မှတ်ရေးထိုးလိုက်သောအခါ တရားဝင်ဖြစ်နေပြီဖြစ်သည်။ အပြန်အလှန်အားဖြင့် ဂျပန်က ၁၉၀၉ ခုနှစ်တွင် ဗြိတိသျှလက်သို့ လွှဲပြောင်းပေးခဲ့သော မလေးပြည်နယ်များကို ထိုင်းက ပြန်လည်ရရှိမည်ဟု ကတိပေးခဲ့ပြီး ကိတ်မုန့်ပေါ်တွင် ရေခဲမုန့်အဖြစ်၊ပျောက်ဆုံးဒေသများ အထူးသဖြင့် ရှမ်းပြည်မှာ ရှိတယ်။ အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် ထိုင်းနိုင်ငံသည် ၁၈၀၃-၁၈၀၄ နှင့် ၁၈၅၂-၁၈၅၄ တို့တွင် ကျူးကျော်မှု နှစ်ခုမှလွဲ၍ သမိုင်းကြောင်းအရ ခိုင်လုံစွာ ရပ်တည်ရန် ခြေထောက်မရှိသောကြောင့် ဤနောက်ဆုံးအာမခံချက်မှာ သေချာပေါက် အခြေအတင်ဖြစ်ခဲ့သည်။ ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်ကြာပြီးနောက် ဖိဘွန်းသည် ၁၉၄၂ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီ ၂၅ ရက်တွင် ဗြိတိန်နှင့် အမေရိကန်တို့ကို စစ်ကြေညာခြင်းဖြင့် ခြေတစ်လှမ်းတိုးခဲ့သည်။ ထိုင်းအားလုံးက ကောင်းကောင်းမလက်ခံတဲ့ စစ်ကြေငြာချက်ဆိုတာ အနည်းဆုံးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ တိုကျိုရှိ ထိုင်းသံအမတ်ကြီးဟောင်း Pridi Banomyong နှင့် Direk Jayanaman တို့အပြင် ဝါရှင်တန်ရှိ ထိုင်းသံအမတ် Seni Pramoj သည်လည်း ဤဆုံးဖြတ်ချက်နှင့် ပတ်သက်၍ အကြီးမားဆုံး သံသယများ ထားရှိခဲ့သည်။ ပရာမို့ဂ်ျသည် အမေရိကန်အစိုးရထံ စစ်ကြေငြာချက်ကို ပြတ်ပြတ်သားသား လွှဲပြောင်းပေးရန် ငြင်းဆိုခဲ့ပြီး ချက်ခြင်းတည်ထောင်ခဲ့သည်။ ထိုင်းလွတ်လပ်ရေးလှုပ်ရှားမှု.

သို့သော် ဖိဘွန်းသည် အထင်ကြီးခြင်းမရှိဘဲ တပ်မကြီးသစ်ကို စတင်ခဲ့သည်။ မြောက်ပိုင်းတပ်မတော် Luang Seri Roengrit ၏ ကွပ်ကဲမှုအောက်တွင် မြန်မာနိုင်ငံကို ကျူးကျော်ဝင်ရောက်ပြီး သံလွင်မြစ်အရှေ့ဘက် နယ်မြေကို သိမ်းပိုက်ရန်၊ ရှမ်းပြည်နယ်အရှေ့ပိုင်း။ လျှို့ဝှက်သဘောတူစာချုပ်တွင် မြန်မာပိုင်နက်ပြန်လည်ပေးအပ်ရန် အာမခံထားသည့် ဂျပန်လူမျိုးများက မူအားဖြင့် ကန့်ကွက်ခြင်းမရှိသော်လည်း ကရင်ပြည်နယ်ကို ချက်ခြင်းတောင်းဆိုရန် Phibun ၏ အစီအစဉ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် ကန့်ကွက်ခဲ့ကြသည်။ တိုကျိုသည် Phibun ၏ကားမောင်းခြင်းကို အနည်းငယ်ငြီးငွေ့နေပေမည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် ဂျပန်တို့သည် ဗမာအမျိုးသားရေးဝါဒီ ဘမော် ဦးဆောင်သော မြန်မာ့ရုပ်သေးအစိုးရကို အာဏာရရန် ကူညီခဲ့သည်။ ထိုင်းစစ်တပ်၏ သိမ်းပိုက်ရေးအစီအစဥ်များကို အကြောင်းကြားလာသောအခါတွင်တော့ နောက်ပိုင်းတွင် စိတ်အားထက်သန်မှု မရှိခဲ့ပေ။ စင်္ကာပူတွင် ဗိုလ်ချုပ်ကြီး Hideki Tojo နှင့် ဘမော်တို့ တွေ့ဆုံစဉ်တွင် အပြင်းအထန် ငြင်းခုံမှုများ ဖြစ်ပွားခဲ့သော်လည်း ဖိဘွန်းအပေါ် ဝီစီမမှုတ်ရန် ဂျပန်က ဆုံးဖြတ်ခဲ့သည်။ သို့သော်လည်း သူတို့သည် ရှမ်းပြည်ကို သိမ်းပိုက်ခြင်းဟု အမြဲတစေ အသိတရားကင်းမဲ့သော ထိုင်းခေါင်းဆောင်က 'ရှမ်းပြည်ကို သိမ်းပိုက်ခြင်း' ဟု ယုံကြည်သောကြောင့် သူ့ကို အခြေချရန် ကြိုးပမ်းခဲ့သည်။ကိတ်မုန့်တစ်ဖဲ့'' ဖြစ်လာမှာပါ…

တကယ်တော့ အရာအားလုံးဟာ အနည်းငယ် ချောချောမွေ့မွေ့ ဖြစ်သွားခဲ့တယ်။ ပထမနှင့် အရေးကြီးဆုံးအချက်မှာ ထောက်ပံ့ပို့ဆောင်ရေးပြဿနာဖြစ်သည်။ ထိုင်းနိုင်ငံ မြောက်ဘက်စွန်း မီးရထားလမ်းသည် ချင်းမိုင်တွင် ရပ်တန့်သွားသည်။ ရလဒ်အနေဖြင့် ချင်းမိုင်မှ သယ်ယူပို့ဆောင်ရေးအားလုံးသည် တစ်ခါတစ်ရံတွင် အန္တရာယ်ရှိသော တောင်တက်လမ်းများထက်ပင် မကြာခဏ စိတ်ပျက်ဖွယ်ကောင်းသော လမ်းများပေါ်တွင် ဖြတ်သန်းခဲ့ရသည်။ ထို့အပြင် စစ်တပ်မှရရှိသောပစ္စည်းများသည် သီးနှံ၏မုန့်အဖြစ် အမှန်တကယ်ဖြစ်လာခြင်းမရှိပေ။ ပါဝင်သည့် စစ်သားအများစုသည် အိန္ဒိယမှ လာကြပြီး ၎င်းတို့၏ ပါးလွှာသော ယူနီဖောင်းများ ဝတ်ဆင်ထားသော ထိုင်းမြောက်ပိုင်း တောင်တန်းများ၏ ဆောင်းရာသီ ရာသီဥတုဒဏ်ကို မခံနိုင်ကြပေ။ ထို့အပြင်၊ သူတို့၏ စေ့ဆော်မှုမှာ အတော်လေး အားနည်းသွားခဲ့ပြီး အများစုသည် ၎င်းတို့၏ မစ်ရှင်ကို မည်သူမည်ဝါနှင့် တိုက်ခိုက်ရမည်ကို မသိကြဘဲ ... Phibun တွင် သေချာပေါက် မရေမတွက်နိုင်သော အရာမှာ တိုက်ခိုက်ရေး အတွေ့အကြုံ ရှိသူနှင့် ရင်ဆိုင်ရမည် ဖြစ်ကြောင်း၊ တရုတ်တပ်တွေ။

၁၉၄၁ ခုနှစ် ဒီဇင်ဘာလ ၇ ရက်နေ့တွင် ပုလဲဆိပ်ကမ်းကို ဂျပန်တို့ တိုက်ခိုက်ပြီးနောက် ချက်ချင်းဆိုသလိုပင် တရုတ်မျိုးချစ်ခေါင်းဆောင် ချန်ကေရှိတ်က ၎င်း၏ မျိုးချစ်ကူမင်တန်တပ်များကို မြန်မာနိုင်ငံ မြောက်ပိုင်းသို့ စေလွှတ်ရန် မဟာမိတ်များထံ ကမ်းလှမ်းခဲ့သည်။ မြို့တော် Chonqing ကို လုံခြုံအောင်ထားပါ။ တပ်မ ၉၃ သည် ယူနန်မှ ထွက်ခွာခဲ့သည်။^e ၁၉၄၂ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလကုန်ပိုင်းတွင် ရှမ်းပြည်သို့ရောက်ရှိလာပြီး ကျိုင်းတုံတွင် တပ်စွဲခဲ့သည်။ ၁၉၄၂ ခုနှစ် မေလ ၃ ရက်နေ့တွင် ထိုင်းလေယဉ် ၂၇ စင်းက ကျိုင်းတုံကို လှိုင်းနှစ်ချောင်းဖြင့် တိုက်ခိုက်ပြီး ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်အကြာတွင် မြောက်ပိုင်းတပ်များ ရောက်ရှိလာခြင်း၏ ရှေ့ပြေးအဖြစ်။ ကူမင်တန်တို့သည် ကျိုင်းတုံတဝိုက်ရှိ တောင်များနှင့် တောတွင်းသို့ ဆုတ်ခွာသွားကာ စစ်သူကြီး ပင်းချွန်ဟွာ၏ လက်အောက်တွင် ထိုင်းတပ်က တိုက်ပွဲမရှိဘဲ မြို့ကို သိမ်းပိုက်ခဲ့သည်။

ကြည်နူးဖီဘန်က သူ့တပ်တွေရဲ့ သတ္တိနဲ့ စစ်သားတန်ဖိုးကို ချီးကျူးတယ်၊ “ရှမ်းပြည်နယ်၊ရန်သူလက်မှ လွတ်မြောက်၊နယ်မြေဟူ၍ အမည်ပြောင်း၊မူရင်းထိုင်းနိုင်ငံ၊ ကျိုင်းတုံတွင် ယာယီ ထိုင်းအုပ်ချုပ်ရေးကို တပ်ဆင်ခဲ့သည်။ မကြာမီ အကြမ်းဖက်မှုများ ဖြစ်ပွားခဲ့သည့် မိုးရာသီသည် နောက်ထပ် စစ်ရေး စစ်ဆင်ရေးများကို တားဆီးခဲ့သော်လည်း ထိုင်းတပ်များအတွက် စမ်းသပ်မှု အသစ်တစ်ခု ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ စားနပ်ရိက္ခာနှင့် ဆေးဝါးပြတ်လပ်မှုကြောင့် ငှက်ဖျားနှင့် သွေးလွန်တုပ်ကွေးသည် တိုက်ပွဲများထက် ပိုများလာသည်။ ဖိဘွန်းသည် မြောက်ပိုင်းသို့ ကွီနိုင်ဆယ်တန် ပေးပို့ခြင်းဖြင့် ဤပြဿနာကို ကိုင်တွယ်ဖြေရှင်းခဲ့သည်မှာ ၁၉၄၃ ခုနှစ် ဇန်နဝါရီလအထိ ဖြစ်သည်။ ရက်သတ္တပတ်အနည်းငယ်ကြာသောအခါတွင် ခေါင်းဆောင်ကိုယ်တိုင်ပင် ဖြစ်သည်။မူရင်းထိုင်းနိုင်ငံ၊ အလည်အပတ်ရောက်ရှိနေတဲ့ သူ့တပ်တွေကို တွေ့လိုက်ရတဲ့အတွက် တုန်လှုပ်သွားတယ်။ ယူနီဖောင်းများ၊ ဝန်ထမ်းများ၊ သကြား၊ ပိုက်ဆံ၊ ဆေးဘက်ဆိုင်ရာဝန်ထမ်းများနှင့် ငှက်ပျောသီးလှည်းတစ်ရာအတွက် ဘန်ကောက်သို့ ချက်ချင်းအမိန့်စာပေးပို့ခဲ့သည်။ ထိုင်းတပ်များနောက်သို့ အနီးကပ်လိုက်ခဲ့သော ဂျပန်များ၏ ပံ့ပိုးမှုဖြင့် သူ့တွင် ချင်းမိုင်ကို ရှမ်းပြည်သို့ ဆက်သွယ်ရန် ကီလိုမီတာ ရာနှင့်ချီသော လမ်းသစ်များ ဖောက်လုပ်ထားသည်။ ဥပမာအားဖြင့် မယ်ဟောင်ဆောင်သို့သွားသည့်လမ်းကို ဖန်တီးခဲ့သည်။

Phibunsongkhram

စစ်ပွဲ၏ ကွဲလွဲမှုများသည် မဟာမိတ်များဘက်သို့ တဖြည်းဖြည်း ပြောင်းလဲလာသည်နှင့်အမျှ ထိုင်းအစိုးရများသည် ဖိဘွန်း လမ်းကြောင်းမှားနေနိုင်သည်ကို ဖြည်းညှင်းစွာ သိရှိလာသည်။ ဂျပန်သည် ရှမ်းပြည်နှင့် မလေးပြည်နယ်များဖြစ်သည့် Kelantan, Trengganu, Perlis နှင့် Kedah တို့ကို ထိုင်းပိုင်နက်အဖြစ် ၁၉၄၃ ခုနှစ် သြဂုတ်လတွင် တရားဝင် အသိအမှတ်ပြုခဲ့သည်။ '၌၊မူရင်းထိုင်းနိုင်ငံ၊ အားလုံးက ပန်းနုရောင် သိပ်မရှိလှဘူး။ ကူမင်တန်တပ်များ၏ လိုက်လျောညီထွေမှု ခံရပြီး ကျန်းမာရေးပြဿနာများ ရင်ဆိုင်နေရဆဲ ထိုင်းစစ်သားများ၏ အသက်၊ မြောက်ပိုင်းတပ်မတော် ပျော်စရာမရှိ။ ဖျားနာသော သို့မဟုတ် ဒဏ်ရာရရှိထားသော စစ်သားများအား ဆေးကုသရန် ဘန်ကောက်သို့ ပြန်ပို့လိုက်ခြင်းသည် ၎င်းတို့၏ စွန့်စားခန်းအတွက် စိတ်အားထက်သန်မှု ကင်းမဲ့ခြင်းအတွက် အံ့အားသင့်စရာ ဖြစ်ခဲ့ရသည်။ Phibun ၏ ဝါဒဖြန့်ဇာတ်လမ်းများကြားမှ မည်သူကမျှ ၎င်းတို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့သည့် အဖြစ်အပျက်များကို စိတ်ဝင်စားပုံမပေါ်... ထို့အပြင်၊ ၎င်းတို့၏ လူသိများသော မောက်မာမှုဖြင့် ဂျပန်တပ်များသည် တိုင်းရင်းသူလူထုကို ထိမ်းချုပ်ရာတွင် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်ပုံပေါ်သည်။ တရုတ်လူမျိုးများကို သတ်ဖြတ်ခြင်း၊ နှင်ထုတ်ခြင်း သို့မဟုတ် အဓမ္မလုပ်အားပေးအဖြစ် အသုံးပြုခြင်းတို့ကို ခံခဲ့ရသည်။ စိတ်မကောင်းဘူး'အသားပေးဖော်ပြသည်' ဟိုပန်ခရိုင် ပင်လုံရှိ တရုတ်ဟွေမွတ်ဆလင် အသိုက်အဝန်းကို လုံးလုံးလျားလျား ဖျက်ဆီးခြင်း ဖြစ်သည်။ ဤ လေးနက်သော မူဝါဒဖြင့် ဂျပန်တို့သည် 'စစ်မှန်သော သခင်' ဖြစ်သည့် ထိုင်းတပ်များကို နာကျင်စွာ ရှင်းလင်းပြောပြခဲ့သည်။မူရင်းထိုင်းနိုင်ငံ၊ ကုန်ပစ္စည်း…

စစ်ပွဲတွေ အရှိန်ပြင်းလာတာနဲ့အမျှ ရလာတယ်။ မြောက်ပိုင်းတပ်မတော် ပိုပိုပြီး မေ့လျော့လာတယ်။ 1944 ခုနှစ် နွေဦးပေါက်တွင် ဗြိတိသျှတို့က မြန်မာနိုင်ငံကို ထိုးစစ်ဆင်ပြီးနောက် ဘန်ကောက်တွင် အခြားကြောင်များကို ရိုက်နှက်ခြင်း ခံခဲ့ရသည်။. ထိုင်းမြို့တော်သည် မဟာမိတ်တပ်များ၏ ဗုံးကြဲတိုက်ခိုက်မှု၏ ပစ်မှတ်ဖြစ်လာပြီး ဂျပန်တို့က ၎င်းတို့၏ ထိုင်းအစိုးရကို ကိုင်တွယ်ပုံအပေါ် မကျေနပ်မှုများ၊မဟာမိတ်များ အနီးတစ်ဝိုက်တွင် သိသိသာသာ တိုးလာသည်။ ဂျပန်ဝန်ကြီးချုပ် တိုဂျိုသည် ၁၉၄၄ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၁၈ ရက်နေ့တွင် ရာထူးမှ နုတ်ထွက်ပြီးနောက် Tojo ၏ ရှေ့ပြေးအဖြစ် ရှုမြင်ခံရသော ဖိဘွန်းအတွက်လည်း ကျေနပ်စရာ ကောင်းလှသည်။ ဖိဘွန်းသည် ၁၉၄၄ ခုနှစ် ဇူလိုင်လ ၂၄ ရက်နေ့တွင် ထိုင်းဥပဒေပြုလွှတ်တော်မှ နှုတ်ထွက်ခဲ့သည်။ သူ၏ဆက်ခံသူ Khuang Aphaiwong သည် သြဇာကြီးသူအဖြစ် သတ်မှတ်ခံရသည်။ ထိုင်းလွတ်လပ်ရေးလှုပ်ရှားမှု စခန်းပြောင်းပြီး အကြီးမားဆုံးလျှို့ဝှက်ချက်ဖြင့် မဟာမိတ်များနှင့် စေ့စပ်ဆွေးနွေးရန် ဖိအားပေးခဲ့သည်။ နောက်ဆုံးတွင်၊ ဖိဘန်၏နောက်ကျောကို ဓားဖြင့်ထိုးခြင်းထက် ဒေါသပိုထွက်နေသော ဗြိတိသျှတို့သည် လက်စားချေရန် ထွက်လာခဲ့သည်မှာ လျှို့ဝှက်ချက်တစ်ခုဖြစ်သည်။ ပထဝီဝင်နိုင်ငံရေး အကြောင်းပြချက်များအတွက် ထိုင်းနိုင်ငံကို လိုအပ်သော အမေရိကန်ပြည်ထောင်စု၏ ပြင်းထန်သော သံတမန်ဖိအားပေးမှုကြောင့် နောက်ဆုံးတွင် Churchill သည် ထိုင်းအပေါ် ပြစ်ဒဏ်ခတ်ခြင်းမှ ရှောင်ကြဉ်ခဲ့သည်။

စစ်ပွဲ၏ နိဂုံးမှာလည်း နိဂုံးချုပ်သည်။မူရင်း ထိုင်းအစိုးရ။  ဂျပန်တပ်တွေ သိမ်းပြီးပြီးချင်းမှာပဲ ပျက်သွားတယ်။ မြောက်ပိုင်းတပ်မတော် ထိုင်းကို ပြန်သွားတယ်။ သို့သော်လည်း အချို့သော စစ်သားများသည် ရှမ်းပြည်တွင် နေထိုင်ရန် ရွေးချယ်ပြီး ထိုနေရာတွင် ဘဝသစ်ကို စတင်ခဲ့ကြသည်။ ၎င်းသည် ကူမင်တန် စစ်သား အများအပြားနှင့်လည်း သက်ဆိုင်သည်။ အဲဒီနောက်ပိုင်း သူတို့ ဖြစ်ပျက်ခဲ့တဲ့ အကြောင်းတွေကို ကျွန်တော့် ဆောင်းပါးမှာ ရေးခဲ့တယ်၊မေ့နေတဲ့ တပ်မတော် မဲစလုံကနေ