ထိုင်းနိုင်ငံရှိ တရုတ်လူမျိုးများ၏ အတိုချုံး သမိုင်းကြောင်းကို ငြင်းပယ်ခြင်းနှင့် ပေါင်းစည်းခြင်း

'တရုတ်ခရီးသွားတွေ ထိုင်းနိုင်ငံကို လွှမ်းမိုးနေတယ်' လို့ သတင်းစာတွေမှာ ရံဖန်ရံခါ ဖတ်ရတယ်။ ဒါပေမယ့် အဲဒါက အသစ်အဆန်းမဟုတ်ပါဘူး၊ ဒါဟာ ရာစုနှစ် နှစ်ခုကြာခဲ့ပြီ။ နယ်ပယ်များစွာတွင် တရုတ်လူမျိုးများသည် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးတွင် အဓိကအခန်းကဏ္ဍမှ ပါဝင်ခဲ့သည်ကို ကောင်းစွာသိပါသည်။ ဤအသိုက်အဝန်းသည် ထိုင်းနိုင်ငံ၏ ခေတ်မီတိုးတက်ရေးနှင့် ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးတို့နှင့် ရှုပ်ထွေးစွာ ဆက်စပ်နေသော်လည်း ၎င်း၏ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားမှုများ မပါဝင်ခဲ့ပေ။

၎င်းတို့သည် ၎င်းတို့၏ မူရင်းနိုင်ငံပြင်ပတွင် အကြီးဆုံးတရုတ်အုပ်စုဖြစ်ပြီး အခြားသော အရှေ့တောင်အာရှနိုင်ငံများနှင့် နှိုင်းယှဉ်ပါက ပေါင်းစည်းမှုအရှိဆုံးအသိုက်အဝန်းလည်းဖြစ်သည်။ အများစုသည် ယခုအခါ ထိုင်းလူမျိုးဟု သတ်မှတ်ကြသည်။ တိုးပွားလာသော လူနည်းစုသည် တရုတ်ရိုးရာဓလေ့များကို ထိန်းသိမ်းကာ ဘာသာစကားကို ပြောဆိုကြသည်။

ထိုင်းနိုင်ငံရှိ ဝန်ကြီးချုပ်နှင့် လွှတ်တော်အမတ်အားလုံး၏ ထက်ဝက်နှင့် စီးပွားရေးလုပ်ငန်းကြီးများ၏ ၈၀ ရာခိုင်နှုန်းမှာ တရုတ်လူမျိုးများဖြစ်သည်။ ယေဘုယျအားဖြင့် ထိုင်းလူဦးရေ၏ ဆယ့်လေးရာခိုင်နှုန်းနှင့် သက်ဆိုင်သည်ဟု ကောင်းသော ခန့်မှန်းချက်တစ်ခုက ဆိုသည်။ ထိုင်းဘုရင်များကလည်း ဤရုပ်တုကို ပြသသော်လည်း အတိုင်းအတာတစ်ခုအထိ ကြီးမားသည်။ ဥပမာအားဖြင့် ဘုရင်တက်ဆင်၏ဖခင် (နန်းစံ ၁၇၆၇-၁၇၈၂) သည် တရုတ်လူမျိုးများနှင့် အခွန်ကောက်ခံသူဖြစ်ပြီး တရုတ်လူမျိုးများနှင့် မကြာခဏ ပူးပေါင်းဆောင်ရွက်ခဲ့သည်။ ရာမ ၁ နှင့် ရာမ ၆ တို့သည် တရုတ်လူမျိုးတစ်ဝက်ဖြစ်ပြီး ကွယ်လွန်သူ ဘူမိဘော (ရာမ ၉) မှာ လေးပုံတစ်ပုံဖြစ်သည်။

ထိုင်းနိုင်ငံသို့ တရုတ်နိုင်ငံသားများ ပြောင်းရွှေ့နေထိုင်မှု

အယုဒ္ဓယခေတ် (၁၃၅၀ - ၁၇၆၇) တွင် တရုတ်အသိုင်းအ၀ိုင်းငယ်တစ်ခုနှင့် တရုတ်နိုင်ငံနှင့် နီးကပ်သော ကုန်သွယ်မှု ဆက်ဆံရေးရှိခဲ့သည်။ Taksin (1350 – 1767) ဘုရင် နန်းတက်စဉ်အတွင်းနှင့် ထိုအချိန်က Siam တွင် ကုန်သွယ်မှုနှင့် အခြားစီးပွားရေးလုပ်ငန်းများ လျင်မြန်စွာ တိုးတက်လာခဲ့သည်။ အထူးသဖြင့် ဤသည်မှာ Mongkut (1767-1782) လက်ထက်တွင် ဗြိတိသျှတို့နှင့် Bowring စာချုပ်ကို နိဂုံးချုပ်ပြီး နောက်ပိုင်းတွင် နိုင်ငံခြားသားများနှင့် ကုန်သွယ်မှုဆိုင်ရာ အထူးအခွင့်အရေးများစွာကို ပေးအပ်သည့် အခြားနိုင်ငံများနှင့်လည်း သက်ဆိုင်ပါသည်။ ဒါကိုလည်း တရုတ်အသိုင်းအဝိုင်းက အကျိုးပြုတယ်။

ဘာကြောင့်လဲ ဆိုတော့ ထိုင်းလူမျိုးတွေက အဲဒါနဲ့ ဆက်စပ်နေသေးတယ်။ နိုင်ဖရိုင်း အလုပ်သမားများအဖြစ် ၎င်းတို့၏အသုံးပြုမှုကို ဟန့်တားသည့် (သခင်-ကျွန်) စနစ် - တရုတ်လူမျိုးများ၏ ရွှေ့ပြောင်းအခြေချမှု အများစုသည် အရှေ့တောင်ဘက် ကမ်းရိုးတန်းပြည်နယ်များမှ စတင်ခဲ့သည်။ သူတို့က ဈေးပေါတယ်၊ လိုက်လျောညီထွေရှိပြီး ဝီရိယရှိကြတယ်။ ၁၈၂၅ ခုနှစ်မှ ၁၉၃၂ ခုနှစ်အကြားတွင် တရုတ်နိုင်ငံသား ခုနစ်သန်းသည် ထိုင်းနိုင်ငံသို့ အလုပ်သမား ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူများအဖြစ် ထိုင်းနိုင်ငံသို့ ပြန်လာခဲ့ကြသော်လည်း အများစုမှာ တရုတ်နိုင်ငံသို့ ပြန်သွားကြသော်လည်း အနည်းဆုံး သန်းပေါင်းများစွာ နေထိုင်ခဲ့ကြသည်။ 1825 ဝန်းကျင်တွင် ဘန်ကောက်မြို့၏ လူဦးရေမှာ တဝက် တရုတ်လူမျိုးများဖြစ်သည်ဟု ဆိုသည်။ အစပိုင်းတွင် အမျိုးသားများသာ ရောက်လာကြပြီး ဆင်းရဲမွဲတေမှုနှင့် စစ်ပွဲများကြောင့် ၎င်းတို့၏ မွေးရပ်မြေတွင် အများစုမှာ ငွေကြေးမဲ့ပြီး မကြာခဏ ဖျားနာကြသော်လည်း ၁၉၀၀ နောက်ပိုင်းတွင် အမျိုးသမီး အများအပြားလည်း ရောက်ရှိလာကြသည်။

သူတို့ရဲ့ ပထမဆုံးအလုပ်

တရုတ်ရွှေ့ပြောင်းအလုပ်သမားများသည် ဆောက်လုပ်ရေးလုပ်သားများ၊ သင်္ဘောကျင်းများနှင့် ကူလီများအဖြစ် သွားရောက်လုပ်ကိုင်ကြသည်။ သူတို့သည် တူးမြောင်းများ တူးကြပြီး နောက်ပိုင်းတွင် ရထားလမ်းများပေါ်တွင် လုပ်ကိုင်ကြပြီး လမ်းကြောင်းများကို ထိန်းချုပ်ခဲ့သည်။ sam-lo ရဲ့ (စက်ဘီးတက္ကစီများ)။ ပန်းပဲဆိုင်များတွင် လက်သမားဆရာများအဖြစ် လုပ်ကိုင်ကြပြီး အနည်းစုမှာ ကုန်သည်များ၊ လုပ်ငန်းရှင်များ သို့မဟုတ် အခွန်ကောက်ခံသူများ ဖြစ်လာကြသည်။ တချို့က ချမ်းသာပြီး တန်ခိုးကြီးလာတယ်။

ထိုအချိန်က အရေးအကြီးဆုံး ပို့ကုန်ထုတ်ကုန်ဖြစ်သည့် ဆန်ကုန်သွယ်မှုသည် ၁၈၅၀ နှင့် ၁၉၅၀ ကြားတွင် အချက် ၁၅ ချက် တိုးလာသည်။ တရုတ်တို့သည် ဆန်ဝယ်ရန် စက်လှေများဖြင့် တူးမြောင်းများအတွင်း ရွက်လွှင့်ခဲ့ကြပြီး ဆန်စက်များ (နာမည်ကြီး ခေါင်ဆန်လမ်းဟု အဓိပ္ပာယ်ရသည့် 'စပါးခွံလမ်း') ကို ထူထောင်ကာ ၎င်းတို့၏ ငွေကြေးများကို စီမံခန့်ခွဲရန် အတူတကွ လုပ်ဆောင်ခဲ့ကြသည်။

အယ်ဒီတာ့အာဘော် ခရက်ဒစ်- SAHACHATZ/Shutterstock.com

၁၈၀၀-၁၉၀၀ တော်ဝင်တရားရုံးတွင် စည်းစိမ်ဥစ္စာတိုးပွားမှုနှင့် ဆက်စပ်မှု

၎င်းတို့၏ ကုန်သွယ်မှု ချိတ်ဆက်မှုများသည် ကျန်အာရှရှိ အခြားသော တရုတ်အသိုင်းအဝိုင်းကို အကျိုးပြုခဲ့သည်။ လယ်ယာစိုက်ပျိုးပြီး စည်းစိမ်ဥစ္စာများရရှိသူများသည် တော်ဝင်နန်းတွင်းများနှင့် ဆက်ဆံရေးထူထောင်ကြပြီး ဘွဲ့တံဆိပ်များရရှိကြပြီး၊ ရံဖန်ရံခါတွင် ၎င်းတို့၏သမီးတော်များကို Mongkut နှင့် Chulalongkorn ၏ ဟာရမ်များထံ ပေးအပ်ကြသည်။ တော်ဝင်နန်းတွင်းနှင့် ချမ်းသာသော တရုတ်အသိုင်းအဝိုင်းကြား အပြန်အလှန် အကျိုးစီးပွားရှိခဲ့သည်။ ဥပမာနှစ်ခု။

Khaw Soo Cheang သည် မြင့်မြတ်သော နာရနောင်းမိသားစုကို တည်ထောင်သူဖြစ်သည်။ 1854 ခုနှစ် အသက် XNUMX နှစ်တွင် မလေးရှားနိုင်ငံ ပီနန်မြို့သို့ ခေတ္တအလုပ်သမားအဖြစ် လုပ်ကိုင်ခဲ့သည်။ ရနောင်း၊ Chumphon နှင့် Krabi ၏ သံဖြူလုပ်ငန်းတွင် အခွန်ကောက်ခံသူအဖြစ် ထိုင်းနိုင်ငံ ရနောင်းမြို့သို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ သူသည် တရုတ်အလုပ်သမားများကို ပိုမိုတင်သွင်းကာ စည်းစိမ်ဥစ္စာနှင့် ဂုဏ်သိက္ခာများ မြင့်မားလာကာ ဘုရင်က သူ့ကို ရနောင်းခရိုင် အုပ်ချုပ်ရေးမှူးအဖြစ် ခန့်အပ်ခဲ့သည်။ သူ၏သားခြောက်ယောက်စလုံးသည် တောင်ပိုင်းပြည်နယ်များ၏ ဘုရင်ခံဖြစ်လာမည်ဖြစ်သည်။

Jin Teng သို့မဟုတ် Akorn Teng သည် 1842 ခုနှစ်တွင်မွေးဖွားခဲ့ပြီး Sophanodon မိသားစု၏ဘိုးဘေးဖြစ်သည်။ အသက်ဆယ့်ရှစ်နှစ်တွင် သင်္ဘောကျင်းတွင် ထမင်းချက်လုပ်ကာ ဘန်ကောက်သို့ ရောက်ရှိခဲ့သည်။ နောက်ပိုင်းတွင် သူသည် ကုန်သွယ်မှုနှင့် ငွေထုတ်ချေးခြင်းတို့ကို အာရုံစိုက်ခဲ့သည်။ သူသည် ချင်းမိုင်သို့ ထွက်ခွာသွားပြီး တော်ဝင်နန်းတော်နှင့် အဆက်အသွယ်ရှိသည့် တာ့ခ်ခရိုင်မှ အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် လက်ထပ်ခဲ့သည်။ ဘိန်း၊ ကျွန်း၊ ပြည့်တန်ဆာ နှင့် လောင်းကစား လုပ်ငန်းများ အတွက် အခွန် ကောက်ခံသူ ဖြစ်လာပြီး ထိုအချိန်က နိုင်ငံတော် အတွက် အဓိက ၀င်ငွေ အရင်းအမြစ် ဖြစ်သည်။ ၁၈၉၃ တွင် ဆန်စက်ငါးစက်၊ လွှစက်၊ သင်္ဘောကျင်းနှင့် အကောက်ခွန်ဗျူရိုကို စီမံခန့်ခွဲသည့် ဘန်ကောက်သို့ ပြောင်းရွှေ့ခဲ့သည်။ သားဖြစ်သူက ဘဏ်လုပ်ငန်းကို ဝင်ခဲ့တယ်။

ဒါပေမယ့် အဲဒါက ကိတ်မုန့်နဲ့ ကြက်ဥ မဟုတ်ဘူး၊ ၁၉ တုန်းက^e ရာစုနှစ်တွင် ထိုင်းစစ်သားများနှင့် တရုတ်စီးပွားရေးအုပ်စုများအကြား အသေအပျောက် ၃,၀၀၀ လောက်အထိ ပြင်းထန်သော တိုက်ပွဲများဖြစ်ပွားခဲ့ပြီး 3.000 ခုနှစ်တွင် Ratchaburi နှင့် 1848 နောက်ပိုင်းတွင် အခြားနေရာများတွင် အသေအပျောက်များကြောင်း အခိုင်အမာပြောဆိုခဲ့ကြသည်။ တရုတ်လျှို့ဝှက်လူ့အဖွဲ့အစည်းများသည် Ang-yi (Triads သို့မဟုတ် guanxi ဟုခေါ်သည်) ကို ဆန့်ကျင်ခဲ့ကြသည်။ အစိုးရအရာရှိတချို့ကို သတ်ပစ်တယ်။ မတူကွဲပြားသော တရုတ်အုပ်စုများ အကြား တင်းမာမှုများနှင့် အကြမ်းဖက်မှုများ ဖြစ်သည့် Teochew၊ Hakka၊ Hainanese နှင့် Hokkiens တို့လည်း ရှိခဲ့သည်။ ယင်းကြောင့် 1878 ခုနှစ်တွင် လျှို့ဝှက်အဖွဲ့အစည်းအက်ဥပဒေသို့ ဦးတည်ခဲ့ပြီး အဆိုပါလျှို့ဝှက်အဖွဲ့အစည်းများကို ပိတ်ပင်ခဲ့သည်။ သို့သော် ယနေ့အချိန်အထိ သြဇာလွှမ်းမိုးမှုအချို့ကို ဆက်လက်ထိန်းသိမ်းထားနိုင်မည်ဖြစ်သည်။

တရုတ်တန်း

ခုခံမှုနှင့် ဖိနှိပ်မှု၊ ၁၉၀၀ မှ ၁၉၅၀

1900 မှ 1950 ခုနှစ်များနောက်ပိုင်းနှစ်များသည် အဓိကအားဖြင့် ပေါင်းစည်းမှု နိမ့်ပါးလာမှုနှင့်အတူ တရုတ်သြဇာလွှမ်းမိုးမှုကို ခံနိုင်ရည်ရှိသော ပေါ်ထွန်းလာသော လက္ခဏာရပ်များဖြစ်သည်။

 ချူလာလောင်ကွန်း (Rama V ၊ 1868-1910 ) သည် ကျွန်စနစ်နှင့် sakdina serf စနစ်ကို တဖြည်းဖြည်း ဖျက်သိမ်းလိုက်သောကြောင့် ထိုင်းလူမျိုးအများစုသည် တရုတ်အလုပ်သမားအားလုံးနီးပါးနှင့် ယှဉ်ပြိုင်ရန် လွတ်မြောက်လာခဲ့ကြသည်။

ဘုရင်ဝဇီရာဝုဒ် (Rama VI, 1910-1926) က ဒါကို သတိပြုမိခဲ့တယ်။ နန်းမတက်ခင် မကြာခင်မှာပဲ ဘန်ကောက်မှာ တရုတ်အလုပ်သမားတွေရဲ့ သပိတ်မှောက်မှုကို သူမြင်တွေ့ခဲ့ရပြီး မြို့တွင်းမှာ လေဖြတ်လုနီးပါး ဖြစ်နေပြီး ကုန်သွယ်မှုကို ထိခိုက်စေပြီး စားနပ်ရိက္ခာ ထောက်ပံ့မှုကို အနှောင့်အယှက်ပေးခဲ့ပါတယ်။

၁၉၁၅ ခုနှစ်ခန့်က 'အရှေ့ဂျူးများ' စာအုပ်တွင် တရုတ်လူမျိုးကွဲဖြစ်သည့် ဝဇီရာဝုဒ်က အောက်ပါအတိုင်း ရေးသားခဲ့သည်။

“တရုတ်ပြည်က ရွှေ့ပြောင်းအခြေချသူတွေကို ကြိုဆိုတဲ့သူတွေ အများကြီးရှိတယ်ဆိုတာ ကျွန်မသိပါတယ်၊ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သူတို့ဟာ လူဦးရေ တိုးပွားမှုနဲ့ ဒီနိုင်ငံရဲ့ သာယာဝပြောရေး ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်ရေးကို အထောက်အကူ ပြုတာကြောင့်ပါ။ သို့သော် ၎င်းတို့သည် ဤပြဿနာ၏ တစ်ဖက်ခြမ်းကို မေ့သွားပုံရသည်၊ တရုတ်လူမျိုးများသည် အမြဲတမ်း အခြေချနေထိုင်သူများ မဟုတ်ကြပြီး၊ လိုက်လျောညီထွေဖြစ်အောင် ဇွတ်အတင်းငြင်းဆန်ကြပြီး နိုင်ငံခြားသားများအဖြစ် ဆက်လက်တည်ရှိနေကြပါသည်။ တချို့က လုပ်ချင်ပေမယ့် သူတို့ရဲ့ လျှို့ဝှက်ခေါင်းဆောင်တွေက သူတို့ကို တားတယ်။ သူတို့သည် ချမ်းသာကြွယ်ဝမှုကို ဖန်တီးသော်လည်း တရုတ်သည် ထိုင်းထက် ပိုမိုအကျိုးရှိသည်။ ဤယာယီနေထိုင်သူများသည် ၎င်းတို့၏ ကံဆိုးသော သားကောင်များ၏ သွေးကိုစုပ်ယူနေသည့် သွေးစုပ်ဖုတ်ကောင်များကဲ့သို့ မြေ၏အရင်းအမြစ်များကို ယိုစီးစေပါသည်။"

ထို့အပြင် တရုတ်ဧကရာဇ် (၁၉၁၁) ၏ အစစ်ခံမှုနှင့် ဆွန်ယက်ဆင်၏ ရီပတ်ဘလစ်ကန် လက်ရာများကို အန္တရာယ်များအဖြစ် ရှုမြင်ခဲ့သည်။ သူ့စာအုပ်တွေကို ပိတ်ပင်ထားတယ်။ တရုတ်မှာ ကွန်မြူနစ်တွေ လွှမ်းမိုးနေတယ် ဆိုတဲ့ စွပ်စွဲချက်တွေဟာ အဖြစ်များတယ်။ တရုတ်အလံများနှင့် တရုတ် "အမိမြေ" ကို ချီးမြှောက်ခြင်းသည် ထိုင်းအမျိုးသားရေးဝါဒကို အားဖြည့်ပေးသည်။ သတင်းစာကို 'Thai Thae' ဟူသော 'Real Thais' ဟုခေါ်သည်။

ဝဇီရာဝုဒ်သည် တရုတ်တို့၏ လွှမ်းမိုးမှုနှင့် ပေါင်းစည်းမှုကို တားဆီးရန် အမျိုးမျိုးသော အစီအမံများကို ပြုလုပ်ခဲ့သည်။ တရားရုံးနှင့် တရုတ်စီးပွားရေးသမားများအကြား ယခင်က နီးကပ်ပြီး အပြန်အလှန်အကျိုးရှိသော ဆက်ဆံရေးကို ဖြတ်တောက်ခဲ့သည်။ တရုတ်တွေကို 'နိုင်ငံခြားသား' တွေ အမြတ်ကြီးစားနဲ့ ပိုဆိုးတယ်။ တရုတ်လူမျိုးအားလုံး ထိုင်း (မျိုးရိုးအမည်) အမည်များကို ခံယူသင့်ကြောင်း ၎င်းက တောင်းဆိုခဲ့သည်။ (ဤမျိုးရိုးအမည်များကို ၎င်းတို့၏ အရှည်အားဖြင့် မကြာခဏ အသိအမှတ်ပြုနိုင်ဆဲဖြစ်ပြီး များသောအားဖြင့် စာလုံး ၄ လုံးထက် ပိုပါသည်။) ၎င်းတို့သည် လက်အောက်ခံအဖြစ် ဆက်လက်ရပ်တည်ခဲ့ရပြီး နိုင်ငံရေးအခန်းကဏ္ဍတွင် ပါဝင်ခွင့်မရခဲ့ပါ။ သူတို့သည် ၎င်းတို့၏ တရုတ်လူမျိုးတို့၏ ကိုယ်ပိုင်လက္ခဏာကို ပထမဆုံး စွန့်လွှတ်ခဲ့ရသည်။ ဤမူဝါဒသည် အတင်းအကျပ် ရောနှောခြင်း၊ ယဉ်ကျေးမှု ဖိနှိပ်ခြင်းနှင့် လူမှုရေး လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်ခြင်းတို့ကို 4 ခုနှစ်ခန့်အထိ ကျင့်သုံးခဲ့သည်။

သံဖြူစက်ရုံ (၁၉၂၁)၊ ဓာတ်ရထား (၁၉၂၂)၊ သင်္ဘောကျင်း (၁၉၂၅) နှင့် အဝတ်အထည်စက်ရုံ (၁၉၂၈) တို့တွင်လည်း တရုတ်အလုပ်သမားသမဂ္ဂများ က စီစဉ်သည့် သပိတ်များသည် တရုတ်လူမျိုးများ၏ အဆိုးမြင်အကဲဖြတ်မှုကို ဖြစ်ပေါ်စေခဲ့သည်။ အသိုင်းအဝိုင်း။

ထိုအချိန်တွင် မင်းသား ချူလာချာခရာဘွန်ဆီ က 'တရုတ်များရှိနေခြင်းကြောင့် ကျွန်ုပ်တို့သည် ပြည်ပအန္တရာယ်များကိုသာမက ပြည်တွင်းပြဿနာများကိုပါ ကာကွယ်ရန် လိုအပ်သည်' ဟု မှတ်ချက်ချခဲ့သည်။

နောက်ပိုင်း ထိုင်းအစိုးရများသည် တရုတ်ပညာရေးကို ကန့်သတ်ပြီး တရုတ်သတင်းစာများကို ပိတ်ပင်ခဲ့သည်။ တရုတ်ကျောင်းများအားလုံးကို ခွင့်မပြုတော့ဘဲ တရုတ်ဘာသာစကားဖြင့် သင်ခန်းစာများကို တစ်ပတ်လျှင် ၂ နာရီသာ ကန့်သတ်ထားသည်။

Thumkatunyoo foundation သည် အပြာရောင်ကောင်းကင်နောက်ခံ ၊Bangkok ၊

ပေါင်းစည်းမှု

ယင်းသည် အဓိကအားဖြင့် ဒုတိယကမ္ဘာစစ်မှ ဖြစ်ပွားခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ ယင်းတွင် အရေးကြီးသောအချက်မှာ ထိုင်းနိုင်ငံသား နိုင်ငံသားရရှိရန် လွယ်ကူသော အလားအလာဖြစ်သည်။ ၁၉၇၀ ပြည့်လွန်နှစ်များအထိ ထိုင်းဥပဒေအရ ထိုင်းမြေတွင်မွေးဖွားသူတိုင်းသည် အားထုတ်မှုနှင့် ငွေကြေးအနည်းငယ်ဖြင့် ထိုင်းနိုင်ငံသားကို ရရှိနိုင်သည်။

အများစုသည် ထိုင်း ဗျူရိုကရေစီကို ငြီးတွားကြသော်လည်း အများစုသည် ထိုသို့ပြုကြသည်။ Botan သည် သူမ၏စာအုပ် 'Letters from Thailand' (1969) တွင် ဤတဖြည်းဖြည်းပေါင်းစပ်မှုကို ကောင်းမွန်သောနည်းလမ်းဖြင့် ဖော်ပြသည်။ ထိုစာအုပ်၏ အဓိကဇာတ်ကောင်မှာ ပထမမျိုးဆက် တရုတ်လူမျိုး ရွှေ့ပြောင်းနေထိုင်သူဖြစ်ပြီး ထိုင်းလူမျိုးများနှင့် ၎င်းတို့၏ အလေ့အထနှင့် ဓလေ့ထုံးစံများကို အမှန်တကယ် နားမလည်ပေ။ ပျင်းရိပြီး ဖြုန်းတီးတာကို တွေ့ရပေမယ့် မကြာခင်မှာ ဝီရိယရှိတဲ့ ထိုင်းသားမက်နဲ့ တွေ့ဆုံချိန်မှာတော့ စာအုပ်ရဲ့အဆုံးမှာ သူတို့ကို သဘောကျဖို့ ရောက်ရှိလာပါတယ်။ သူ့သားသမီးများသည် နောက်ဆုံးပေါ် ဖက်ရှင်များကို လိုက်နာပြီး ထိုင်းလူမျိုးများကဲ့သို့ ပြုမူကြသည်မှာ စိတ်ပျက်စရာ ကောင်းလှသည်။

1950 တွင် နောက်ထပ် လူဝင်မှု ကြီးကြပ်ရေး ကို လုံးဝ ရပ်ဆိုင်းခဲ့သည်။ တရုတ်လွှမ်းမိုးမှုကို ဆန့်ကျင်သည့် တိကျသော အရေးယူဆောင်ရွက်မှုများ ထွက်ပေါ်လာခြင်း မရှိပေ။ သို့သော် တရုတ်အပေါ် ဆန့်ကျင်သည့် ရှေးရှေးအာဃာတ အကြွင်းအကျန်များကို တစ်ခါတစ်ရံတွင် မြင်တွေ့နေရဆဲဖြစ်သည်။ XNUMX ခုနှစ်များအတွင်း ကွန်မြူနစ်ဆန့်ကျင်ရေးတိုက်ပွဲကာလအတွင်း ပိုစတာများတွင် တရုတ် (ကွန်မြူနစ်) အုပ်ချုပ်မှု ညံ့ဖျင်းပြီး ချို့တဲ့နွမ်းပါးသော တောင်သူလယ်သမားများအပေါ် အုပ်ချုပ်ပုံများကို ပြသခဲ့သည်။

ယနေ့တွင် ယခင်တရုတ်အသိုက်အဝန်းသည် ထိုင်းပတ်ဝန်းကျင်သို့ လုံးလုံးလျားလျား ပေါင်းစည်းလုနီးပါးဖြစ်ကာ ထိုအထောက်အထားကို လုံးလုံးလျားလျား သိမ်းပိုက်လုနီးပါးဖြစ်နေပြီဟု ကျွန်ုပ်တို့ လုံခြုံစွာပြောနိုင်သည်။

ပြီးတော့ မေးစရာက- တရုတ်နွယ်ဖွားတွေ ပေါင်းစည်းမှု ပြီးပြည့်စုံလုနီးပါး ဖြစ်နေပြီဆိုတဲ့ အတိတ်က တရုတ်ဆန့်ကျင်ရေး အစီအမံအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်သလား၊ တကယ်တော့ တရုတ်-ထိုင်း လို့ မကြာခဏ ခေါ်ဝေါ် နေကြဆဲ ဖြစ်တဲ့ အတွက် မူရင်း ထိုင်း တွေ ထက် ' ထိုင်း ' ကို ပိုပြီး ခံစား လာပြီး ပြုမူ လာပါတော့တယ်။

သတင်းရင်းမြစ်:

• Pasuk Phongpaichit, Chris Baker, Thailand, Economy and Politics, 1995
• ဘန်ကောက်မြို့ရှိ အလုပ်သမားပြတိုက်မှ အချက်အလက်များကို Rob V.
• ဝီကီပီးဒီးယား ထိုင်း တရုတ်
• ရုက္ခဗေဒ၊ ထိုင်းမှစာများ၊ ၁၉၆၉
• Jeffrey Sng၊ Pimpraphai Bisalputra၊ ထိုင်း-တရုတ်သမိုင်း၊ 2015

ထိုင်းနိုင်ငံရှိ တရုတ်အသိုက်အဝန်းအကြောင်း ဗီဒီယိုကို ၎င်းတို့၏အလုပ်အပေါ် အလေးထားသည်။ လှပသောပုံများကား ကံမကောင်းစွာဖြင့် ထိုင်းဘာသာဖြင့်သာ။