Доживувате сè во Тајланд (22)

Друга епизода од серијата приказни, раскажува како ентузијастите од Тајланд доживеале нешто посебно, смешно, љубопитно, трогателно, чудно или обично во Тајланд.

Vandaag een verhaal van bloglezer Cees Noordhoek over een vermakelijke busreis naar Chiang Mai.

Доколку и вие сакате да го споделите вашето искуство со нас и со читателите на блогот, испратете ја вашата порака, можеби со фотографија што самите сте ја направиле, до уредниците преку контактирајте.

Ова е приказната за Cees Noordhoek.

Een busreis naar Chiang Mai

Eind december 2019 hebben mijn Thaise vrouw en ik een busreisje gemaakt van Buriram naar Chiang Mai en Chiang Rai. Het reisje werd verkocht door een vrouw uit een naburig dorp, mijn vrouw had er reuze zin in en ik eigenlijk ook wel, we waren daar nog nooit geweest. Het bleek ook nog een vermakelijk gebeuren qua Thais organisatietalent.

De vrouw is 3x aan de deur geweest voor het rond was, de eerste keer of we er wat voor voelden, de 2de keer om een papiertje te brengen waar de details op stonden (alles in het Thai uiteraard) en de 3de keer om het geld op te halen.

Ze sprak toen ook af om ons op te komen halen om 14.00 uur, de bus zou om 16.00 uur vertrekken, ruim op tijd dacht ik nog…. om 15.30 nog niemand gezien, papier opgezocht en maar eens gebeld. Ze waren ons vergeten, er kwam nu iemand aan ons op te pikken. Inderdaad, in een mum stond er een auto voor de deur. Op naar de bus en instappen, het gekakel in de bus verstomde gelijk, oooh falang! Inderdaad, een falang, sawasdeekrahb! Ze moesten even wennen, maar het gekakel begon alweer! Uiteindelijk om 16.30 uur vertrokken…

Ik kon niet rechtop staan, want heel het plafond was volledig behangen met discolampen en luidsprekers, ook boven de bagagebakken. Toen ik eenmaal zat dacht ik nog het zal toch niet waar zijn…jawel, na een half uurtje rijden een mannetje heen en weer lopend met een microfoon en aan knopjes draaiend, karaoke met het volume op 10! De ramen in de bus trilden, ik voelde de bassen in mijn lijf. Om 23.00 uur vonden een paar vrouwen het welletjes en draaiden resoluut de knop om, slapen.

Eenmaal in Chiang Mai was het de hele dag tempel in, tempel uit, markt op, markt af, mijn vrouw genoot, ik wat minder, hoef niet alle tempels te zien. Aan het eind van de dag de slaapplek opgezocht, wij hadden een kamer in een steegje bij een plein vol bussen, de Thai gingen naar een gezamenlijke slaapzaal. Hoe laat vertrekken we morgen? 5 uur was het antwoord…pff 5 uur? Ja, we moeten vroeg weg, we gaan naar de sneeuw kijken, of ik wel eens sneeuw had gezien? Nu had ik wel eens gelezen dat het daar kan vriezen, rijp dus, maar voor de Thai is het sneeuw.

Opgestaan om 04.30 uur, 5 uur buiten, niks of niemand te zien, ook geen bus, om 05.30 maar eens gebeld hoe het nu verder ging, ja, we werden zo opgehaald, en jawel, een songtaew die ons naar de rest van het gezelschap zou brengen, die hadden blijkbaar ergens anders geslapen. De chauffeur wist het ook niet, wel 3x gestopt en gebeld en rijden maar weer, er waren bij de eerste stop nog 3 songtaews aangesloten…. vreemd vond ik, maar werd later duidelijk, waar het gezelschap geslapen had, daar stond ook geen bus. Iedereen ingeladen en op naar de bus, het was inmiddels al 06.30 uur geweest.

Er moest weer 3x gestopt en gebeld waar de bus nu stond, rijden maar weer, ben hier eerder geweest, dacht ik nog, en jawel hoor, de bus stond op het pleintje waar wij geslapen hadden….. het werd 07.30 uur voor de bus vertrok, waren we iets van 2 uur door Chiang Mai gesleept om uiteindelijk weer voor de deur in te stappen.

Ik heb er maar niks van gezegd, helpt toch ook niet meer, ben wel wat gewend van Thai en de klok en organiseren, wereldkampioen zijn ze daarin, maar ik had gewoon tot 7 uur kunnen slapen en sneeuw hebben we niet gezien, +6 graden….