Доживувате сè во Тајланд (132)

Работите понекогаш одат поинаку во Тајланд отколку што сме навикнати во Белгија и Холандија. Тоа често води до убави анегдоти и смешни приказни, но и до нервози. Нашите читатели ни раскажуваат за она што го доживуваат во Тајланд, денес Лекс е тој што ни ги споделува своите искуства за водоснабдувањето на неговата куќа.

Lees het verhaal van Lex over zijn huis in Bang Saphan Yai.

Снабдување со вода

Wij hebben in 2001 een huis gebouwd in Bang Saphan Yai. Het staat 100 meter van het strand, maar toentertijd midden in een Coconut Tree plantage. Geen fatsoenlijke weg ernaartoe, geen waterleiding, laat staan elektriciteit.

Van een buurman die 500 meter verderop zat, kregen we een ”aftakking” voor de elektriciteit, bestaande uit een kabel die van boom naar boom werd opgehangen. Water voor de bouw werd in vaten aangevoerd met een krakkemikkige auto die voor tractor moest doorgaan.

Na vijf maanden ploeteren stond er een mooi huis. Maar geen weg naar het perceel, geen elektriciteit en geen wateraanvoer…. Dat zou er volgens de gemeentelijke ambtenaren ook niet snel komen, want een gemeenschap van vissers beheerde de omgeving van het strand. En die hadden daar allemaal geen behoefte aan. Een gesprek van mijn vrouw met de vissers kon hun mening niet veranderen.

Gelukkig kwamen er kort daarna meer mensen op het idee om langs het strand wat huisjes te bouwen. Dit zijn (bijna) allemaal Thaise locals, alsook enige vissers (!!) en van de weeromstuit veranderde de houding van de ambtenaren. Ze kwamen zelfs in eigen persoon poolshoogte nemen.

Er kwam eerst elektriciteit, de laatste palen naar ons perceel moest ik overigens wel zelf betalen. Een paadje langs het strand werd omgetoverd tot een heuse strandweg. Eerst een dirt-road, maar sinds een jaar of tien beton met een asfalt laag.

En er kwam ook een gemeentelijke waterleiding. Daar sloten we gretig op aan. Voor de noodzakelijke waterdruk hebben we er zelf een pomp tussen geplaatst.

Echter een drie maanden later kwam er slechts bruine drab uit de waterleiding. Wat was er de hand? Het opvangbekken (wateropslag) in de heuvels verder landinwaarts, was leeg en dus geen water meer. Gelukkig hadden we nog een aluminium opslagvat van een 1000 liter dat helemaal vol zat, waarmee we ons even konden redden.

Voor het gemeentewater moest het eerst weer flink gaan regenen…. Alsof het de gewoonste zaak van de wereld is dat iets niet functioneert waarvoor het is aangelegd.

Ik heb na deze ervaring een eigen waterput laten slaan. Circa 15 meter diep. Pomp erin, aangesloten op een kunststof opslagvat van 1000 liter van waaruit we het water naar het huis pompen. Dit functioneert al 20 jaar naar behoren.

De wateraansluiting van de gemeente heb ik in ere gelaten, maar geen druppel meer verbruikt.