Живеење на Исаан (Дел 13)

Инквизиторот сега има единствена можност да го следи просечниот живот на едно мало семејство Исаан. Братот на душичката. Типичен Исаански живот, подеми и падови, веројатно со главното прашање: како да се изгради живот во овој непривилегиран регион? Време е за продолжение, Инквизиторот ве води во минатото, во модерно време, во она што себеси се нарекува модерна земја.

Живеење на Исан (13)

Инквизиторот почнува да забележува. Во последниве недели се почесто се слуша: „по оризот“. Се што планираат овде е одложено. До по засадувањето на оризот. И на еден фаранг тоа му е чудно. Прво: само средината на април е, барем повеќе од еден месец пред да започнат, и покрај тушевите во моментов има уште премалку вода на полињата. На Де Инквизитор му е четврта сезона на ориз и тоа го знае од искуство. Во изминатите три години тие започнаа само на крајот на мај. Само на нивите што може да се наводнуваат луѓето почнаа да одгледуваат млади ластари.

Зошто Инквизиторот погодува, но ништо ново не е започнато. Ова го вклучува Тааи и плановите да се започне со продажба на подготвено пилешко. Итно им е потребен тој приход бидејќи веќе немаат готовина. Нулта точка нула. Последното нешто што генерира пари е продажбата на исушените клубени од . Останатото, како што е полето со грав, е подолгорочно бидејќи тие штотуку се појавуваат. Трудната крава е исто така долгорочна, телето ќе пристигне само за неколку месеци и тогаш не е ни сигурно дали е здрава, згора на тоа кога не се продава машко животно - значи нема готовина. Дневниците во моментов не се возможни во регионот, никаде не се работи ниту зграда, ниту нешто друго.

Сите нивни надежи се насочени кон оризот што ќе го одгледуваат. Тие размислуваат сосема поинаку од западниот инквизитор. Неговите аргументи дека им требаат пари за инвестирање за изградбата (млади ластари, ѓубриво, машини, работна сила), дека парите ќе дојдат дури кон крајот на ноември - нема никаква корист. Оризот ќе им донесе околу триесет илјади бати е пораката. Богатство во нивните очи. Но, тешко коцкање во зависност од толку многу фактори како што се времето, пазарните цени,…..

И сето тоа го прави Инквизиторот малку нервозен. Што во меѓувреме? Затоа што ги знае овдешните традиции, ги знае душо, го познава Пиак. Вториот финансиски ќе зависи од неговата најстара сестра, која не може да одбие поради нејзината добродушна природа, поради преовладувачката семејна култура. Веќе почна малку, Пиак и Тааи имаат тешка сметка во продавницата. Тие едноставно купуваат сè што им треба (а ние имаме широк асортиман според руралните стандарди на Исан, не само пијалоци и храна) без штедење, без двоумење.

Инквизиторот не е човек што треба да се земе здраво за готово, а освен тоа, тој веќе има стекнато големо искуство во Исан. Знае дека не треба да бара конфронтација, тоа нема да донесе ништо освен проблеми и кисела атмосфера. Но, тој нема намера да плаќа за животните трошоци на друго семејство. Затоа размислува повторно да најде некои добри заобиколувања.

Најпрво во продавницата е сметката на семејството Пиак. Премногу високо, тоа не е можно, максимум долг петстотини бати беше договорот кога ја започнавме продавницата и тоа важи за сите. Така, секогаш кога Пиак или Таи доаѓаат да земат нешто од полиците, инквизиторот се однесува како да му крвари од носот, ја става робата во пластична кеса, но не ја предава спонтано. Тој јасно ја наведува сумата што се должи за купувањето. На почетокот одговорот дојде брзо: ставете го на сметката. Следниот пат кога Де Инквизитор објави дека е веќе многу над петстотини бати, сите во селото, вклучувајќи ги Пиак и Таи, го знаат правилото. Мора да дојде душо да објасни зошто Пиак или Таи можат да го надминат тоа. Но, Инквизиторот продолжува да ја повторува играта, секој ден. Тоа е губење на образот за инволвираните, бидејќи Де Инквизитор првенствено го прави тоа кога има уште повеќе клиенти во продавницата. Во Исаан важи правилото: сите се еднакви пред законот. Така и другите муштерии почнуваат да мрчат, исто така сакаат да одат над петстотини некое време, нешто од што душо има голем страв.

Следниот потег беше да се изврши уште поголем притисок без директно соочување. Инквизиторот секој ден во продавницата купува во просек околу двесте бати. Млеко, јајца, бисквити, кафе, сладолед, вода и безалкохолни пијалоци, повремено пиво…. Зошто би отишол да ги купи тие работи на друго место? И тоа оди на сметка и обично Де Инквизитор плаќа после три дена. Сега тој не го прави тоа. Неговата сметка расте. Мила, на кого секако му треба готовина за нови набавки сака нешто да каже, но ја реализира стратегијата. Зошто Инквизиторот да плати, а нејзиниот брат не? Сметката на инквизиторот сега е висока како и на Пиак - над две илјади бати. Тој известува дека ќе плати во исто време со Пиак….

Тогаш Де Инквизитор повторно изнесува стар план, без навистина да има намера да го спроведе. Повторно покажува силен интерес за мотори, тешки мотоцикли. Илјада и повеќе кубика. Цени околу осумстотини илјади бати и погоре. Се поставува себеси да брои, во очите на драги-драги. Зборувај за тоа, споменува дека би сакал да потроши малку готовина оваа година и дека ќе биде тесно (Инквизиторот си плаќа месечна „плата“ како самовработен за да избегне луѓето да мислат дека може само да оди во банка за да подигне пари). Лиефје-слатка сега знае дека има уште малку за трошење, дека Инквизиторот ќе им посвети повеќе внимание на сатангите. Затоа што ја врати традицијата на домашната книга. Секојдневно запишувајте што се троши и посочете на што.
Лиефје-слатка сега сфаќа дека ако сака да ги издржува Пиак и семејството, ќе мора да го направи тоа со свои пари. Нешто што мрази, сè што заработува малку го става на заедничка банкарска сметка и и треба многу труд да повлече нешто од таму кога сака да потроши нешто….

Сето тоа не изгледа многу уредно, но во очите на Инквизиторот тоа е единствениот начин да се осигура дека тој нема да плаќа за егзистенција на другите. Ветувањето беше дека тој ќе се грижи само за неговата сопруга и нејзината ќерка, а не за семејството или некој друг. Едноставно би можеле да се соочите, но тоа тешко би направило нешто и хармонијата би била целосно нарушена.
Затоа што сега немојте да мислите дека има незадоволство. Не, секојдневниот живот продолжува среќно. Вчера не нападна огромно невреме со кофи дожд. Таму седевме, два часот попладне. Двете на дрвената кутија што веќе делумно ја поставивме во продавницата на влезот бидејќи ветрот го дуваше дождот хоризонтално. За кратко време сè е празно, молњите и громовите покажуваат и слушаат дека е веднаш над нас. Едвај половина час подоцна снема струја. Па, тоа секогаш се случува кога ќе почне да врне силен дожд, тоа стана рутина.

Убави сцени за гледање на улица и на полиња: луѓе на мопеди кои доаѓаат од пазар, се натопуваат и се смеат кога ќе видат дека имаме око на тоа. Пиак отиде да си ги земе кравите премногу доцна, животните се нервозни поради грмотевиците и трчаат напред-назад, Пиак го следи зад себе безуспешно. Терасата на продавницата се полни со кучиња кои доаѓаат да се засолнат, невремето ги тера да се остават сами. Таи се враќа целосно удавен од пазарот во градот, но ужива во тоа. После еден час решивме да го затвориме дуќанот, и онака сега никој не доаѓа.

Триесет метри меѓу продавница и куќа се премногу, сега се намокриме. Се смееме и забележуваме дека ги оставивме прозорците отворени, има локви во куќата, но не грижете се, тие подоцна ќе пресушат. Откако ќе се опуштиме малку на сега затворената (но богата со локви) горната тераса, бурата престанува. Се олади на дваесет и пет степени, од четириесет е навистина студено и влажната облека ни прави да се чувствуваме ладно. Во ред, убав топол туш! Среќа, сè уште нема струја, пумпата за вода и бојлерот за топла вода не работат.

Сега е пет часот попладне, Инквизиторот сака да готви. Не може. Замрзнувачот не смее да се отвори, којзнае до кога ќе нема струја. Одење во тоалет, тешко, што не се пушта. Спијте гладни по неколку колачиња, без туширање. Нема осветлување, работи со батериски ламби. Нема вентилатор или клима, спалната соба е многу топла.

Следното утро се уште нема струја. Кафе преку горилникот на гас. Интернетот не работи. Потоа веднаш отворете ја продавницата. Каде што Таи и Пиак се смеат до смрт со непријатноста без струја на Де Инквизитор. Тоа делува подигнувачки за парот, тоа воопшто не им пречи.

Инквизиторот може да се истушира ​​со нив. Куќа од груба тула без цементна окупација, под од набиена црвена земја. Тоалет за чучњеви точно во средината на кој Де Инквизитор постојано сопнува. Веднаш зад него се наоѓа голема када со ледено ладна вода. Груба дрвена штица виси од бандажот на покривот и се ниша. Тука се сапунот, шампонот, нивните четки и паста за заби, скршено парче огледало и чешел за коса што го чуваат куп геко. Светлината доаѓа од отворот на челичниот покрив, панелите се од вишок и само малку прекратки. Инквизиторот го набљудува огромна жаба, темно зелена со кафени топчиња на грбот, но ѕверот е премногу мрзлив да направи нешто. Црвената почва ги прави стапалата на Инквизиторот уште повалкани отколку пред туширање.

Тој е пресреќен кога напојувањето се враќа по дваесет часа без него. Неговиот замрзнат зеленчук, битербален, месни крокети и други деликатеси се уште се замрзнати. Мила-мила има помалку среќа. Сладоледот во замрзнувачот на продавницата се стопи. Дури откако Де Инквизитор укажа на нејзината одговорност за клиентите, таа е подготвена да располага со сè, повторното замрзнување може да предизвика медицински проблеми потоа е неговата позиција. Тааи која штотуку пристигна има помалку проблеми со него, таа носи сè дома за да го чува во замрзнувачот на нивниот фрижидер. Се надеваме дека на ПиПи нема да се разболи од тоа...

Продолжува