Слета на тропски остров: Назад дома на Кох Фанган
Елс ван Вајлен редовно престојуваше со својот сопруг „де Куук“ на Кох Фанган. Нејзиниот син Робин отворил кафуле на островот. За жал, 'де Куук почина по кратко боледување.
**********
следете, следете го сонцето
и на која страна дува ветрот
кога ќе замине овој ден
**********
Ова се тешки времиња, но јас се вратив дома на Кох Фанган. Без мојот другар. Куукот е мртов.
Сè уште не е разбирливо.
Животите на сите што го сакале никогаш повеќе нема да бидат исти. Продолжуваме со Куук во нашите срца.
Попладнево гледам како се провлекува мала змија. Банч, мојата мачка, седи до неа и ја гледа.
Гледам тенка кафена врвка од околу 20 см како оди зад аголот, во кујната.
Така влегов повторно да го избришам кутрото животно. Скриен е под пултот зад некои пластични кутии. За среќа, штотуку е исчистено се како што треба, па не морам да се грижам дека и зад него живее голем пајак. Не се плашам од змија. Внимателно ја повлекувам пластичната кутија напред.
О, јас сум тотално исплашен.
Лице в лице сум со змија од најмалку еден метар. Тоа е поинаква приказна од еден голем црв.
Змијата исто така се уплаши и ја крева главата. Се погледнавме во очи дел од секундата. Излетувам од кујната и барам помош.
Бидејќи не знам за каква змија се работи, многу внимавам. Тука има и отровни видови. Тајланѓанец кој живее во близина доаѓа да гледа. Излегува дека е кобра, многу отровен примерок, потребна е стручна помош.
Стефан конторционистот добива повик. Тоа е Германец кој живее овде и со години истражува змии, особено кобра. Покрај тоа што е истражувач, тој е и вистинската личност кога треба да се отстранат змиите. На островот има многу змии, Стефан е прилично зафатен сам.
Мирно ја фаќа змијата и ја става во торбата. Излегува дека е годишно дете, кое ќе се растопи во рок од околу 5 дена. Па, тој само гледа што прави, се додека не остане надвор од мојата кујна. Стефан ја носи змијата во својата куќа додека не се фрли, а потоа ја пушта назад во природата.
Тој објаснува: отровните змии генерално не се навистина агресивни и нема само да напаѓаат. Вечерта во темница советува да понесете фенерче. Тогаш тешко се гледаат и ако ги згазнам, змијата би можела да касне од страв. Тие не секогаш гризат, понекогаш „удираат“ по глава за да ги исплашат.
Дури и кога кобра каснува, не секогаш ослободува отров. Но, во најлош случај кобра да касне и да испушти отров, секогаш имам околу 15 минути да ја однесам во болница, таму има антиотров.
Во болницата прво чекаат додека не се уверат дека е испуштен отров при каснувањето. Само тогаш се администрира противотров. Затоа што ако веднаш дадат противотров и се чини дека нема отров во крвта, ќе умрете од противотровот.
Па, какво олеснување.
Дали сакам да го знам сето ова??
Според Стефан, човекот змија, добро е да се знае ова, затоа што тогаш помалку брзо ве фаќа паника.
Тоа е подобро. Затоа што ако добиете отров во крвотокот и ве фати паника, срцето ќе ви чука побрзо и крвта ќе ви тече побрзо и отровот ќе делува побрзо.
Јасна приказна; во случај на каснување од кобра..не паничи...
Исто така, добро е да се биде свесен за фактот дека живееме на остров кој е заразен со кобри.
Наскоро во нашето маало ќе се врати и „мојата“ кобра, бидејќи таму припаѓа. И кобрите се паметни, а оваа млада змија повеќе нема да се вовлече во мојата кујна. Имаат добра меморија и ретко се гледаат на иста локација по втор пат. Контортионистот со години земал ДНК од кобрите што ги фатил и никогаш не уловил иста кобра двапати.
За правилно да ги проценам шансите за преживување на островот, се распрашувам за статистиката: 2 пати годишно некој е каснат. Во изминатите 10 години само 2 лица починале од каснување. Едниот ја исмеваше змијата, а другиот сакаше бакнеж од кобрата, каде што змијата го касна за јазикот на човекот. Жртвата беше поранешниот контортиционист овде на островот. Значи претходникот на Стефан.
Бројките донекаде ме уверуваат и ја ставам во перспектива опасноста, особено кога ќе помислам на бројот на жртви во сообраќајот овде на островот.
За да се справиме со шокот и да го прославиме добриот исход, пиеме со помошните трупи
но ледено, по што се качувам на скутерот без кацига за јадење.
**********
дишат, дишат во воздухот
поставете ги вашите намери
сонувај со внимание
утре е нов ден за сите,
сосема нова месечина, сосема ново сонце
**********
Мило ми е што повторно прочитав нешто од тебе, Елс. Сигурно си поминал многу лошо. И сега без „де Куук“. Тоа нема да успее. За среќа, мислам дека не сте од оние што треба да се откажат.
Добре дојдовте назад во Фанган.
се извинувам за вашата загуба
Добре дојдовте назад драг Елс, мило ми е што повторно читам од тебе. Нема да биде лесно без твојата љубов и другар. Вака сè уште размислувам за мојата љубов секој ден, понекогаш неколку секунди, понекогаш малку подолго. Понекогаш во убав сон. Насмевка и солза. Се извинувам за вашата загуба.
Честитки Елс! Мило ми е што повторно читам од тебе.
Сочувство за загубата на Куук, за жал не се проверува дали може да ти недостига саканиот, кога ќе дојде редот ќе ги оставиш сите колку и да е тешко.Во секој случај сила со обработката на оваа голема загуба. Добро е што се вративте со вашите убави приказни и колку и да звучи гласно, но мопењето зад гераниумите воопшто не помага, па одлично е што повторно ја кревате темата за да се отпишете и да ни направите услуга Значи :: ДОБРЕДОЈДЕ Елс.
Елс се случи она што се случи; и се вративте. Ќе го гледате својот живот како што беше уште долго време. човек не заборава. Но, животот продолжува. Обидете се да го искористите најдоброто од времето што ви остана овде со вашиот син и со луѓето околу вас.
Даниел
Ги пропуштив вашите делови на блогот на Тајланд. Колку е тажно за тебе. Сочувство за оваа страшна загуба.
Мило ми е што се враќаш на пишување. Среќно и успех, Хозе
Убава приказна и сочувство за вашата загуба
Драги Елс, мило ми е што се вративте, пишувате толку добро! Сочувство и сила со продолжување без Куук.
Навистина ја ценам оваа приказна за кобрата, фаќањето и враќањето во природата! Подобро отколку да убиваш... Но да, мора да имаш таков Стефан во близина...