Језуити во Сиам: 1687 година
Во корист на мојата дисертација, повторно работев во универзитетската библиотека во Амстердам, кога моето око падна на еден многу интригантен наслов на многу стара книга за Тајланѓаните:
ПАТУВАЊЕ ДЕ СИЈАМ ДЕС ПЕРСКИ ИСУИТИ, Пратеници на Рој […] важеше за набљудување на астрономиката и забелешките на физиката, географската, хидрографската и историјата. Амстердам, 1687 година.
Се разбира, морав да знам за себе и ја откопав книгата од специјалните збирки и ја ставив на располагање за моја проверка. Очигледно не ви е дозволено да однесете толку стара книга дома, само за да не бидете во искушение да ги исечете гравурите од книгата, да ги врамите и да ги продавате поединечно во Oudemanhuispoort!
Книгата е напишана од еден од татковците кои сакаат скитници, по име Гај Тачарт, и го опишува патувањето што компанијата го прави во име на кралот Сонце од Брест преку Кејп Добра Надеж и Бантам (Јава) до тогашниот главен град Сијам, кој тој вели го носи името на Крунг Си Аја Та Ја. Ова нè враќа на позната територија. Во оваа престолнина тие се среќаваат на сијамскиот двор со Португалецот Константин Фаулкон, кој се соработувал со тогашниот крал и имал позиција на премиер, многу моќен човек. Отците набргу сфатија дека нема да можат да постигнат многу, и доволно беше да ги држат очите и ушите зафатени и да научат што е можно повеќе за манирите и обичаите и религиозните верувања на Сијамците. Затоа, Гај опширно известува за ова и забавно е да се прочита до какви забелешки дошле, особено во областа на религијата. Еве неколку значајни најави.
Според Гај, нивната религија покажува толку многу сличности со католичката вера (се разбира единствената вистинска вера за него и неговите колеги татковци) што е речиси неизбежно евангелието да им било откриено и на сијамците одамна, но тоа беше во изменета и расипана со текот на времето од незнаењето и од нивните свештеници. Добар пример за преобратување на древните језуити и движење на инкорпорацијата!
Сијамците веруваат во Бог кој е совршено суштество, составено од тело и дух, кој им помага на луѓето давајќи им закон, насочувајќи ги како да живеат добро, поучувајќи ги за вистинската религија и поучувајќи ги потребните науки. Гај, исто така, забележува дека сијамците навистина не се заинтересирани за никаква наука и дека тие се само љубопитни за тоа што ќе им донесе иднината: за таа цел тие се консултираат со астролози и практикуваат секакви други суеверија.
Црквата Света Бројаница на брегот на реката Чао Фраја во Бангкок (1887) - (Дива Алјаска Кен / Shutterstock.com)
Среќата на нивниот Бог не е совршена додека тој не умре без повторно да се роди, зашто тогаш тој повеќе не е предмет на несреќа и беда. И луѓето можат да станат Бог, но само по значително време, зашто прво морале да постигнат совршена доблест. Сега е јасно дека Гај зборува за Буда, но интересното е што ова име го нема во целата книга! Збунувачки пропуст, или има језуитска шега зад тоа?
Според Гај тие го нарекуваат својот бог Сомоноходом, и тој кажува уште некои интересни работи за овој лик, но тоа би било предалеку овде. Тој објаснува зошто е многу мала веројатноста христијанството да се зацврсти во таа земја: Сијамците го мразат Христовиот крст затоа што да беше праведен човек, неговата правда и добрина ќе го заштитија од оваа ужасна казна што мораше да ја поднесе и против гневот на неговите непријатели.
Сијамците веруваат дека небото и земјата не се создадени, туку постоеле вечно и нема да имаат крај. Земјата е рамна и квадратна, плови по океанот и е опкружена со исклучително силен и прекрасно висок ѕид. Постојат рај и пекол кои ќе служат како привремена награда или казна за заслужните суштества додека не се реинкарнираат повторно. Нивните свештеници се сметаат за вистински имитатори на бог, кои немаат многу врска со светот. Тие никогаш не се поздравуваат со лаик, дури ни со самиот крал. Главните заповеди за мирјаните се:
- обожувајте го Бога и неговото Слово, покрај неговите свештеници и монаси;
- не кради;
- не лажете и мамете;
- не пијте алкохол;
- да не се убиваат живи суштества (луѓе и животни);
- не врши прељуба;
- постот на празниците;
- не работат во тие денови.
Ако ја споредите оваа листа со десетте заповеди, изненадувачки ќе ја пропуштите заповедта да ги почитувате вашите татко и мајка, што е цврст факт во тајландската култура. Освен тоа, тоа е прилично слично, освен алкохолот се разбира. Тоа е исто така очигледно, бидејќи огромното мнозинство од тие заповеди произлегуваат од фактот дека човекот е општествено суштество, стадо животно со поврзан морал. Воопшто не ти треба бог за да го смислиш и пропишеш.
Уште позабавно од самото гледање на друга култура со свои очила е да гледате друга култура низ очите на некој од друга култура и/или сосема различно време (што е приближно исто)!
– Повторно објавена поракат -
Ви благодариме што го споделивте вашето откритие, Пит. Многу интересно! Дали текстот на ваква книга не е дигитализиран од библиотеката за да биде пошироко достапен?
Книгата навистина е дигитализирана и е достапна бесплатно на https://books.google.be/books?id=vZMOAAAAQAAJ&printsec=frontcover&hl=nl&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false
Холандскиот превод на книгата може да се најде на: https://goo.gl/3X7CYJ
Интересна статија! Неколку дополнувања.
Константин Фаулкон бил Грк, а не Португалец. Тој беше погубен во јуни 1688 година заедно со неговите следбеници и сијамскиот престолонаследник додека неговиот патрон кралот Нараи лежеше на умирање. Успесите на тронот во Сиам често беа крвави работи.
Ова е она што Абе де Шоази, кој беше дел од дипломатската посета на Сијам, го рече во 1685 година за Фаулкон (од: Mémoires pour servir à l'histoire de Louis XIV, 1983:150)[
„Тој беше еден од оние во светот кои имаат најмногу духовитост, либералност, величественост, смелост и беше полн со големи проекти, но можеби сакаше да има француски војници само за да се обиде да се направи крал по смртта на неговиот господар, кој го гледаше како неизбежен. Беше горд, суров, безмилосен и со преголема амбиција. Ја поддржуваше христијанската религија бидејќи таа можеше да го поддржи; но никогаш немаше да му верувам во работи во кои не е вклучен неговиот сопствен напредок“.
Сомоноходом е најверојатно корупцијата на Сраманан Гаутама („Аскетски Гаутама“). Буда има многу имиња. Во седумнаесеттиот век, зборот „будизам“ сè уште не стигнал во Европа. На тајландски, Буда се разбира се нарекува phraphoéttáchâo.
Европските патници од тоа време речиси сите веруваа дека Буда е бог. Иако можете да го замислите ова на површен поглед, тоа не зборува за увидот, темелноста и интелектуалната моќ на овие Језуити. Без сомнение, сијамците ја сметале христијанската вера подеднакво суеверна во која биле во право.
„Језуитска шега“ е навредлив израз што го користат нивните противници за умешноста што паднатиот ред мораше да ја покаже за да може да ја објави она што тие ја сметаа за искрена вистина што не беше во согласност со (тогашната) римска православна тиранија, само за да се избегне тешка цензура и репресија. Овој термин исто така се користи во написот на блогот за неоправдано сомневање бидејќи, како што веќе посочи Тино Куис:
Во „Будизмот и науката: Водич за збунетите“, печат на Универзитетот во Чикаго, 2009 година, авторот Доналд С. Лопез Џуниор. тоа е вака: „Татко Тачард има да каже за Буда, кого го нарекува Сомоноходом, неговиот превод на тајландскиот изговор на епитетот на Буда, Шрама Гаутама, подвижникот Гаутама:“ (Следниот англиски цитат приближно одговара со онлајн верзијата на језуитскиот извештај за кој се дискутираше на француски јазик, поврзана од „Марк“.)
Транслитерацијата „Гаутама“ (во целосен санскрит: Siddhārtha Gautama, или пали: Siddhattha Gotama) е помодерна од „khodom“, но секако за неанглиските говорители води до помалку тајландски изговор на тоа лично име. Бидејќи во будистичките учења би имало неколку Буди, природно е језуитот да се осврнува на најпознатото, прославено како квази-божество, со неговото лично име и (заради учтивост или да го разликува од кој било истоименик) од неговите титули. Иако Новиот Завет го познава само 1. Спасител, објективен и скрупулозен Марсовец кој никогаш не го слушнал терминот „христијанство“ би го опишал не „Христос“, туку едноставно „Господ Исус“.
Ви благодариме за додавањето Тино. Константин Фаулкон навистина бил Грк. Неговото име на грчки е Κωσταντής Γεράκης или Константинос Геракис. Геракис значи сокол на англиски и затоа сокол на холандски. Никогаш не разбрав зошто неговото грчко име беше преведено на англиски во Сијам.
Се извинувам за неточниот превод на грчкото име на Константин Фаулкон, што треба да биде Κωνσταντῖνος Γεράκης. Патем, кралот Нараи му ја доделил на Константин Фаулкон титулата Чао Фраја Вичајен (เจ้าพระยาวิชาเยนทร์).
овој напис доаѓа како паднат од небо, за да остане во стил. Собирам материјал за местото на христијанството во Непал. Знам дека Језуитите направија многу околу земјотресот во 2015 година, но дека некои протестантски деноминации се многу напорни во објавувањето на нивната визија Искусете го сами. Сите информации добредојдени.
Ви благодариме за споделувањето, секогаш ми е убаво да се види различен поглед на една земја. Исто така, благодарност до Тино за дополнителни коментари.
Сега, кога Фаулкон имаше жена со мешана португалска крв, Марија Гујомар де Пиња, по смртта на нејзиниот сопруг таа стана робинка во кралската кујна. Нејзиното влијание врз тајландската кујна е огромно, бидејќи речиси сите тајландски традиционални десерти се од португалско потекло и воведени од неа.
нели овие мисионери ја основаа и КРК во Ауттаја? Свети Јосиф?
За луѓето кои се заинтересирани за историјата на Сиам, многу препечатени интересни книги за Сиам се објавени од White Lotus, кој се наоѓа во Хуа Јаи, често преведени и на англиски јазик.
Книгите во превод што ги објави White Lotus се, меѓу другите, и од мене.
За да останете расположени: уште една љубопитна христијанска гледна точка за земјата може да се најде во еден од оние англиски преводи: Опис на тајландското кралство или Сиам. Тајланд под кралот Монгкут, од монсињор Жан-Батист Палегоа, објавен во 1854 година. Тоа е најдобриот опис на манирите и обичаите во Сијам пред доаѓањето на големата модернизација под Н.М. кралот Чулалонгкорн.
Ф.Х. Турпин, Историја на кралството Сијам до 1770 година, објавена во 1771 година, е уште еден важен извештај за раната историја - во нашата западна перцепција, се разбира.
ГФ де Марини и неговиот Нов и интересен опис на Лао Кралството, уште еден мисионер, беше објавен во 1663 година. Се работи и за талапоите или монасите и за јазикот.
Исцрпен опис на Исан е од Etienne Aymonier, Isan Travels. Економијата на североисточниот Тајланд во 1883-1884 година, првпат објавена во 1895 и 1872 година со десетици високо детални мапи и имиња на места.
Фасцинантен и посебен. Христијанството и будизмот имаат многу сличности. Го посетувам Тајланд секоја година од 2003 година, првите десет години во име на една фондација. Најчесто престојував во селата во областа Паи. Запознав многу монаси кои зборуваа англиски и затоа можев да погледнам зад сцената на тајландскиот будизам. Језуитите тогаш сигурно би виделе дека будистите нема да прифатат друга вера. Ова е различно меѓу племињата на северот на Тајланд. Таму луѓето се анимисти, а протестантската црква е особено активна таму. Сакав овие цркви и нивните проповедници да останат дома. Језуитите го разбрале, но денешните христијани не. Но, тоа останува убав придонес, благодарение на Пиет.
Последните неколку пати кога поминав покрај Паи (провинција Чианг Маи), видов муслиманки облечени целосно црно на мопед; се чини дека има убава заедница само на запад. Во Чаи Пракан има малку кинески шинтоистички храм. Во провинцијата Чианг Раи неколку пати посетив кинески храм, а на север има и католички христијански цркви.
Анимизмот е длабоко карактеристичен за целиот Тајланд (освен можеби провинциите кои се граничат со Малезија со претежно муслимани): За многу Тајланѓани, будизмот Теравада е сос богат со статус кој тешко се применува надвор од третманот на монасите. Исто така, на пример, стапчињата кои предвидуваат иднина се тресат во водата, куќните благослови од монасите, куќата на духови и „лак муанг“ (градски пенис столб) се анимистички. Додека христијаните ги враќаа новогодишните елки, будистите го прифатија анимизмот, но обично без да се обидат да го врамат во будистичките учења или да го ослабат.
Последните неколку пати кога поминав низ Паи (провинција Чианг Маи), видов целосно црни забулени муслиманки на мопед; се чини дека има убава заедница само на запад. Во Чаи Пракан има кинески шинтоистички храм. Во провинцијата Чианг Раи посетував храм во интервали од години, каде што не можам да утврдам дали монашкото воспитување на сиромашните момчиња од кинеско потекло е главно социјална работа или маскирана семинарија. Долго пред да биде подигнат огромен Буда на теренот на храмот, ги забележав впечатливите свастики (вртечки тркала што симболизираат вечна промена и повторување) над влезовите и на покривите. На север има и католички христијански цркви. Многубројните анимистички „ридски племиња“ беа едвај прифатени од главните религии.
Анимизмот е длабоко карактеристичен за целиот Тајланд (освен можеби провинциите кои се граничат со Малезија со претежно муслимани): За многу Тајланѓани, будизмот Теравада е сос богат со статус кој едвај се практикува надвор од поддршката за „што“ и третманот на монасите. Исто така, на пример, стапчињата кои предвидуваат иднина се тресат во водата, куќните благослови од монасите, куќата на духови и „лак муанг“ (градски пенис столб) се анимистички. Додека христијаните ги враќаа новогодишните елки, будистите го прифатија анимизмот, но обично без да се обидат да го врамат во будистичките учења или да го ослабат.
Навистина убаво откритие и благодарам што ја споделивте содржината. Додека барав друга книга, наидов и на оваа:
http://www.dcothai.com/product_info.php?cPath=46&products_id=1152
Дали тоа може да биде превод на истата книга?
грц Вил
Добра приказна, комплименти. Дополнително: језуитскиот ред секако не бил сиромашен, за што сведочи опишаното патување во Сијам. Во средниот век, католичката црква, а особено језуитите ги користеле буквите IHS како монограм и сè уште можете да ги најдете на фасадите на црквите, молитвените картички и олтарите. Основачот на језуитскиот ред, Игнатиј од Лојола, ги избрал буквите IHS за свој печат. Моментално користените објаснувања за овие писма се Isem Habemus Socium (Го имаме Исус како придружник). Тоа беше богат, ако не и многу богат, ред и затоа буквите IHS беа преведени и како Iesuitae Habent Satis (језуитите имаат доволно) или како Iesuitae Hominum Seductorres (језуитите се заводници на мажите)
IHS е латинска кратенка на грчкиот правопис за Исус, само тоа име без понатамошно одложување. Поради флексија, во текстовите се јавуваат и IHM (акузатив) и IHV (генитив, датив). Грчко-латинската конверзија е прилично сложена бидејќи поради само делумно „модернизираната“ транслитерација во текот на средниот век, потеклото на IHS веќе не беше јасно препознатливо, така што сите видови бесмислени „објаснувања“ се појавија меѓу полу- и неуки, на пример „Iesus Hominum Salvator (Исус Спасителот на човекот).
Францисканецот Бернардин од Сиена (1380-1444) веќе нашироко го раширил правописот „IHS“. Језуитскиот ред, кој бил основан дури во 1534 година, главно бил инспириран од моделот Исус, па оттука и нивното име. Нивниот ко-основач Игнатиус Лојола (1491-1556) несомнено го знаел вистинското потекло на IHS. Така таа симболика беше очигледна за него и за неговите следбеници. Како резултат на тоа, IHS стана типичен за Језуитите.
Језуитскиот ред напишал „сиромаштија“ во своето правило (списокот на должности) и затоа е таканаречен „сиромашниот ред“. Не членовите, туку редот може да има имот. Имаше многу таканаречени „богати нарачки“ чии членови можеа да имаат личен имот. Меѓутоа, сите Језуити биле полноправни свештеници, кои на тој начин биле многу пообразовани од монасите од повеќето други редови. Тоа само по себе повлекува поинтензивни контакти во повисоките класи. Згора на тоа, бидејќи Језуитите исто така обезбедувале добро образование во нивниот регион, нивната најважна активност покрај мисионерската работа (и во најраните денови грижата за болните), многу од богатите самите студирале на језуитски колеџ. Тие „подобри кругови“ редовно му даваа значителна поддршка на редот, па не е чудно што тој стана побогат од другите редови на сиромашните. Но, богатството во однос на бројот на членови често беше многу поголемо во богатите редови.
Стана многу контроверзен поредок бидејќи се водеше долготрајна борба за моќ околу Католичката црква: Западноевропските католички секуларни владетели наспроти папата, кои можеа да сметаат на језуитите. Злобните говорници потоа намерно го злоупотребија гореспоменатото непрепознатливо потекло на IHS за да го дискредитираат и исмеваат наредбата како Џозеф Јонген погоре. Во 1773 година папата беше принуден да ја повлече својата главна поддршка, но надвор од Западна Европа тој папски налог беше игнориран и поредокот продолжи да постои; по Француската револуција беше официјално повторно основана од папата (1814).
Поради здружението језуити/IHS, IHS едвај се користел надвор од нив, но сегашниот папа, Франциско, навистина има IHS во својот грб. Се сомневам дека се навраќа на Бернардинус од Сиена.
Исправка: Мојата последна фраза се заснова на неговото избрано име на папата, што може да се очекува од Францисканец. Меѓутоа, тој се приклучил на језуитскиот ред во 1958 година, со што станал првиот језуит кој станал папа.
Почитуван Џеф, „Клеветниците потоа намерно го злоупотребија поранешното непрепознатливо потекло на IHS, за да ја дискредитираат и исмеваат наредбата како Џозеф Јонген погоре“, буквално пишувате. Дури и атеист не се потсмева, ниту сака некого да навреди, што ти мене ми го правиш.
Сегашниот папа е језуит
Не знам подобро од тоа дека IHS е кратенка од In Hoc Signo (во овој знак).
Еднаш научив на училиште дека IHS навистина значи IeHSus, но исто така и за ichthus, риба на старогрчки и симбол на Христос во првите векови
За заинтересираните, треба да прочитаат што пишува во заклетвата што ја полагаат језуитите пред да станат членови и да се зачленат.
На интернет е заклетвата на језуитите. Уживајте во читањето.