Комеморативна средба Канчанабури 2016 година
Како и секоја година на 15 август, холандската амбасада во Бангкок оваа година организираше состанок на воените гробишта Дон Рук и Чунгкаи во Канчанабури за да им оддаде почит и да им оддаде почит на оние кои страдаа за време на Втората светска војна во Азија. Многумина загинаа за време на изградбата на контроверзната железница Сиам-БСиамрма, вклучително и бројни Холанѓани.
Оваа година, амбасадорот Карел Хартог одржа трогателен и инспиративен говор во кој ја истакна важната улога што треба да ја имаат новите генерации во чествувањето на споменот на трагедиите што се случија за време на војната и на жртвите. Цитирам неколку извадоци:
„Војните често се предизвикани од недоразбирање, нетрпеливост и секако глад за моќ и територија. Денешниот свет покажува дека недоразбирањето и нетрпеливоста и одењето за доброто на сопственото јас, за жал, не се протерани од овој свет, а можеби тоа никогаш нема целосно да се случи.
Токму кога нема војна, луѓето почнуваат да го земаат мирот здраво за готово. Особено кога глобалните тензии се зголемуваат. Особено со активно вклучување на новите генерации, младите, без разлика на нивната религиозна или етничка припадност.
И затоа, исто како и минатата година, сакам да го истакнам фактот дека слободата не може да се земе здраво за готово. Таа слобода бара труд. Дека мораме да се спротивставиме и да се заштитиме едни со други од злото. Дистанцирајќи се од луѓето кои изговараат говор на омраза, од оние кои ги ставаат луѓето еден против друг. Не постојат лесни решенија за сложените современи проблеми во светот, лесните текстови само водат до лажни очекувања и на крајот само ги комплицираат нашите животи и нашиот соживот“.
Целосниот текст на говорот можете да го прочитате на: thailand.nlambassade.org/bijlagen/nieuws/toespraak-ambassador.html
Во продолжение неколку прекрасни фотографии од овогодинешниот состанок.
Извор: Фејсбук страница на Холандската амбасада, Бангкок.
Штета, штотуку се вративме дома од Канчанабури... го пропуштивме ова за три дена.
Местото и околината и историјата поврзана со ова место се секогаш прекрасни. За време на нашите посети, секогаш се сеќавам на многу луѓе кои мораа да преживеат таму во најмизерни услови, од кои многумина не успеаја.
Утрово, додека одев преку мостот и туристите среќно правеа десетици селфи и други групни фотографии, си помислив дека пред неколку генерации подеднакво голем број или повеќе беа бркани на мостот како жив штит. Верувам дека едвај имало туристи кои го сфатиле тоа или биле навистина заинтересирани за тоа.
Како и да е, тоа не беше нашата последна посета...
Туристите мора да знаат нешто бидејќи во спротивно не би се мачеле да го посетат мостот. Всушност, убаво е што луѓето сега можат да се смеат на места како ова каде што се пролеа крв во минатото. Можеби не секој турист што прави селфи сфаќа што навистина се случило, но дури и за оние што ќе се обидат, сè уште е тешко. Знам графички приказни од моите баба и дедо за „Јапонците“ и дека благодарение на атомските бомби сега сум на оваа земја, но навистина разбирам што се случило таму или овде... тоа не е можно.
Убавите филмови како Железничарот и Писмата од ИвоЏима (จดหมายจากอิโวจิมา) можат само да се приближат. Неодамна наидов на второто на тајландски онлајн, и неколку мои тајландски познаници навистина го гледаа тој филм. Но, што можете да кажете за тоа? Само што сето тоа страдање, омраза и загуба на животи е толку неразбирливо.
Ви благодариме за вниманието на оваа специјална средба.
Забелешка: Вториот цитат е неточен, но е точен во додатокот.
Навистина… Канчанабури е едноставно импресивен и емотивен… Патувањето со воз од неколку часа, исто така, ве тера да размислувате… Само да размислите за момент… Многу почит за Холандија, која одржува сè…
Дефинитивно ќе се вратам по трет пат...