Lasītāja jautājums: Tamboen, no sirds vai acīm?

Dan ben ik gelukkig niet de enige die er zo over denkt.
Bij ons thuis bijna identieke situatie.

Die mensen die hun tamboen verrichten voor het oog van de tempel,of andere mensen zullen er zeker zijn, alleen 99% hou ik persoonlijk voor erg overdreven. Bovendien als iemand zo zeker is,vraag ik mij toch af waar hij/zij deze zekerheid vandaan haalt,omdat het hoogstens een vermoeden is,die sterk beinvloed wordt door zijn eigen denken,of gedrag. Iemand die zelf haast niets gelooft,kan zich vaak niet indenken dat er ook andere mensen zijn,en zal ook bij het gedrag van deze mensen blijven twijfelen. In veel andere culturen, waaronder ook de thaise, vindt je mensen die veel sterker in hun geloof staan,dan wij dit uit de westerse cultuur kennen. Waarom dit zo is,is een ander verhaal,en zal met zekerheid o.a ook met de opvoeding of het genoten onderwijs te doen hebben,maar om de intensietijd van een geloof of de handelingen die hiermee verbonden zijn te betwijfelen,en zeggen dat dit voor 99% voor het oog van de tempel en de medemens gebeurd,hou ik persoonlijk voor een erg gewaagde mening. Op Nederlands valt mij daar spontaan de spreuk te binnen van,,Hoe de waard zelf is,zo vertrouwd hij ook zijn gasten”.

Doet mij denken aan mijn grootouders-geboren rond 1880.Zeer godvrezend en zeer katholiek gelovig natuurlijk.Ook mijn ouders waren gelovig,doch gelukkig veel minder.Weg met al dat geloof.Als men ziet hoeveel godsdiensten er zijn in de wereld ong.190-begint ik toch na te denken.Heeft god de mens geschapen of hebben de mensen god geschapen?Hiedere godsdienst is begonnen als een sekte denk ik-en met genoeg aanhangers werd het later een godsdienst.Ik geloof in de mensen rondom mij -meer niet.

Ik denk ook dat het gros van de “gelovigen” in Thailand, en ook in mijn vaderland (Nederland), hun geloof vooral voor de bühne beleiden. Ik denk dat ze niet weten waar het in hun geloof werkelijk om gaat. Als er iemand is die een regio/land kent waar dat niet het geval is, wil ik dat graag horen.
Geloof zou volgens mij een privérelatie moeten zijn tussen een persoon en zijn aanbedene, gericht op geestelijke vervolmaking. De mening van andere mensen zou geen rol moeten spelen Maar ja, mensen zijn sociale dieren.
In TH zie ik vaak in het kader van ทำบุญ (thamboen) dat de vrijgevigheid van iemand door zoveel mogelijk mensen gezien moet worden.
In NL geldt de spreuk: “Geloven doe je in de kerk.” Dit zegt volgens mij al genoeg over de (afwezigheid van een) relatie tussen geloof en dagelijks leven.