ດົນຕີຈາກອີສານ: ລູກທົ່ງ
BNK Maritime Photographer / Shutterstock.com
ສິ່ງທີ່ແນ່ນອນໂດດເດັ່ນໃນເວລາທີ່ທ່ານເບິ່ງໂທລະພາບໃນ ປະເທດໄທ ບາງຄັ້ງແມ່ນດົນຕີ Isan ທົ່ວໄປ. ມັນເບິ່ງຄືວ່າຈົ່ມເລັກນ້ອຍ. ຮູບແບບດົນຕີທີ່ຂ້ອຍຫມາຍເຖິງແມ່ນ 'ລູກທັ່ງ' ແລະມາຈາກໄທ pleng Luk Thung. ແປແບບວ່າງໆແປວ່າ: 'ເພງລູກທົ່ງ'. ບົດເພງແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຂອງຄົນທຸກຍາກຢູ່ຊົນນະບົດໄທ (ອີສານ). tempo ແມ່ນຊ້າແລະສຽງຮ້ອງແມ່ນປະກອບດ້ວຍ vibrato ຫຼາຍ. ນອກຈາກດົນຕີແລ້ວ, ການຟ້ອນພື້ນເມືອງທີ່ສະແດງອອກຍັງເປັນທຳມະດາຂອງຮູບແບບນີ້.
ລູກທົ່ງ, ຫຼື “ເພງຊົນນະບົດ” ໃນພາສາໄທ, ແມ່ນປະເພນີດົນຕີທີ່ນິຍົມໃນປະເທດໄທທີ່ໄດ້ຝັງເລິກໃນວັດທະນະທໍາຊົນນະບົດຂອງປະເທດ. ຮູບແບບດົນຕີນີ້ເກີດຂຶ້ນໃນຊຸມປີ 60 ແລະສະທ້ອນເຖິງຊີວິດປະຈໍາວັນ, ຄວາມຮັກ, ຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະຄວາມຝັນຂອງຊາວຊົນນະບົດຂອງໄທ. ເນື້ອເພງມັກມີບົດກະວີແລະຫົວຂໍ້ຕ່າງໆເຊັ່ນ: ຄວາມຄິດເຖິງບ້ານເກີດເມືອງນອນ, ຄວາມສວຍງາມຂອງຊີວິດຊົນນະບົດ, ແລະ ຄວາມສຳພັນສ່ວນຕົວ, ໃນຂະນະທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດແກ້ໄຂບັນຫາສັງຄົມ ແລະ ການເມືອງ.
ລູກທົ່ງລວມເຄື່ອງດົນຕີພື້ນເມືອງຂອງໄທເຊັ່ນ: ກະເອັນ (ເຄື່ອງມືປາກໄມ້ໄຜ່) ແລະ ພິນ (ເຄື່ອງສາຍທີ່ຄ້າຍຄືສຽງເປ) ໂດຍມີອິດທິພົນຂອງພາກຕາເວັນຕົກຄື jazz, rock ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນແມ່ນ Hip-hop. ອັນນີ້ສົ່ງຜົນໃຫ້ມີສຽງທີ່ເປັນເອກະລັກ, ມ່ວນຫຼາຍ ແລະມັກມີອາລົມ.
ນັກສິລະປິນເຜົ່າລື້ທີ່ມີຊື່ສຽງທີ່ສຸດຄື:
- ປ້ອມ ດວງຈັນ – ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມ “ລາຊິນີແຫ່ງລູກທົ່ງ” ມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງດ້ວຍສຽງອັນມີພະລັງ ແລະ ການຕີຄວາມທັນສະໄໝຂອງສະໄຕລ໌, ປະສົມປະສານດົນຕີປັອບ ແລະ ເອເລັກໂທຣນິກ.
- ສຸລະພອນ ສົມບັດຈະເລີນ - ສ່ວນຫຼາຍຖືວ່າເປັນ "ກະສັດຂອງລູກທົ່ງ", ລາວມີບົດບາດສໍາຄັນໃນການພັດທະນາປະເພດຕົ້ນໆແລະເປັນທີ່ຮັກແພງສໍາລັບບົດເພງທີ່ເລິກເຊິ່ງແລະການສະແດງທີ່ມີຄວາມຮັກແພງຂອງລາວ.
- ຕ່າຍ ອໍລະໄທ – ໜຶ່ງໃນບັນດາດາລາປະຈຸບັນຂອງ Luk Thung, ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກດ້ວຍສຽງທີ່ແຈ່ມແຈ້ງ, ສະແດງອອກ ແລະ ວິທີການທີ່ທັນສະໄຫມ.
- ຈິນຕະລາ ປູນລາບ – ຮູ້ຈັກກັບສຽງອັນມີພະລັງ ແລະ ຄວາມສາມາດໃນການສະແດງເພງລູກທົ່ງທັງແບບດັ້ງເດີມ ແລະ ທັນສະໄຫມ, ນາງໄດ້ສ້າງຖານແຟນບານຢ່າງກ້ວາງຂວາງ.
ລູກທົ່ງບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນປະເພດດົນຕີເທົ່ານັ້ນ, ຫາກຍັງແມ່ນສັນຍາລັກດ້ານວັດທະນະທຳທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຈິດໃຈສັງຄົມຂອງຊົນນະບົດໄທ ແລະ ຍັງຄົງມີອິດທິພົນຢ່າງໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ສັງຄົມໄທ.
ບໍ່ແມ່ນເພງນີ້ມັກກ່ຽວກັບຄວາມຮັກທີ່ເສຍໄປ ຫຼືກ່ຽວກັບຜູ້ຊາຍທີ່ໜີໄປ ຫຼືການຫຼອກລວງບໍ?
ງາມ, ຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າທີ່ດັງຢູ່ໃນສຽງຂອງນາງ.
ຮັກເພງໄທນີ້, ຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈແຕ່ຄິດວ່າມັນດີ. ນອກຈາກນັ້ນ ບາງຄັ້ງເມື່ອຜູ້ຊາຍ ແລະຜູ້ຍິງກຳລັງລົມກັນຢ່າງຫວານຊື່ນ ບາງຄັ້ງກໍສຽງທີ່ຊື່ນໃຈ ແລະອ່ອນນ້ອມນຳອີກ.
PG ປົກກະຕິແລ້ວເພງເຫຼົ່ານັ້ນແມ່ນແທ້ໆກ່ຽວກັບການໂກງ. ຖ້າຜູ້ຊາຍຮ້ອງ, ຜູ້ຍິງກໍເປັນຜູ້ແພ້ ແລະຖ້າຜູ້ຍິງຮ້ອງເພງກໍແມ່ນຜູ້ຊາຍ.
ບໍ່ຮູ້ວ່າເປັນແນວນີ້ແທ້, ມັກຖາມແຟນຂ້ອຍສະເໝີວ່າເຂົາເຈົ້າຮ້ອງເພງຫຍັງ ແລະມັກຈະໄດ້ຄຳຕອບຂ້າງເທິງນີ້, ນາງຍັງບອກອີກວ່າເພງທີ່ງາມທີ່ສຸດແມ່ນມາຈາກພາສາອີສານ. ມັນຈະ, ບໍ່ສາມາດປະຕິເສດວ່າ.
ອ້ອມຮອບຈາກຂ້ອຍແມ່ນຮ້ານອາຫານ 5 ແຖວຕິດຕໍ່ກັນ (ບໍ່ມີການທ່ອງທ່ຽວ) ທີ່ຄົນໄທມັກໄປຫຼິ້ນກິນລ້ຽງ, ມັກຈະມີການຕິດຕັ້ງຄາລາໂອເກະ. ມ່ວນສະເໝີ ແລະຖ້າຜູ້ຍິງຮ້ອງເພງໄດ້ດີ ເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບເງິນຈາກຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນການສະແດງ. ຖ້າຫາກວ່າຂ້າພະເຈົ້າ, ໃນຖານະເປັນຄົນຕ່າງປະເທດ, ໃຫ້ບາງສິ່ງບາງຢ່າງ, ມັນເປັນທີ່ຊື່ນຊົມໃນທັນທີແລະມັນເປັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຮ້ອງເພງ Sinterklaas capoentje, ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີພອນສະຫວັນ
ທັງໝົດແມ່ນເປັນແບບດິຈິຕອລຕາມປົກກະຕິໂດຍວິດີໂອໂຄສະນາ. ເບິ່ງມັນແລະເຈົ້າຈະເຂົ້າໃຈຂໍ້ຄວາມ. ເດັກຊາວກະສິກອນທີ່ທຸກຍາກຕົກຢູ່ໃນຮັກກັບເດັກຍິງທຸກຍາກ. ເດັກຍິງເລືອກຜູ້ຊາຍທີ່ມີລົດແລະເງິນແລະຮ້ອງໄຫ້. ເຈົ້າສາມາດໄດ້ຍິນມັນຢູ່ໃນດົນຕີ! ຮ້ອງໄຫ້! ຊາຍໜຸ່ມພົບຄວາມປອບໃຈຢູ່ລາວເລື້ອຍໆ. ຫຼືວ່າ: ເຈັບໃຈຄິດຮອດບ້ານຂອງກຳມະກອນກໍ່ສ້າງຊາວອີສານທີ່ບ້ານຂອງລາວຢູ່ອີສານ. ພໍ່ແມ່ຜູ້ທຸກຍາກທີ່ລາວໄປເຮັດວຽກຢູ່ບາງກອກຍັງລົງຮູບແນ່ນອນ! ແນ່ນອນວ່າມີສະບັບພາສາແມ່ຍິງ. ຜູ້ຊາຍໂກງ. ຜູ້ຊາຍທີ່ອອກຈາກທ້ອງຂອງເຂົາເຈົ້າແລະອື່ນໆ
ນ້ຳຕາໄຫຼແທ້. ຖ້າຂ້ອຍໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ສຶກຍ້ອນການດື່ມເຫຼົ້າຫຼາຍເກີນໄປ, ເຊິ່ງເກີດຂື້ນເລື້ອຍໆ, ມັນດຶງດູດຂ້ອຍ!
ດົນຕຣີມ່ວນໆ ຟັງແລ້ວຝັນດີຈາກປະເທດນີ້
ປີທໍາອິດຂ້ອຍຄິດເຖິງດົນຕີຕະຫລົກ, ບັນຍາກາດດີ, ປີທີສອງຂ້ອຍຮູ້ມັນ, ຈາກປີທີສາມ "ເປັນສິ່ງທີ່ດີຫຼາຍ" ເພາະວ່າມັນບໍ່ເຄີຍມີຫຍັງອີກ. ຢູ່ໃນພາກພື້ນພາກຕາເວັນອອກແມ່ນຍາກທີ່ຈະຊອກຫາບ່ອນທີ່ສຽງດົນຕີນີ້ບໍ່ດັງຕະຫຼອດຄືນ.
ໂດຍສະເພາະໃນບ້ານທີ່ "ຄາຣາໂອເກະ" ເປັນການບັນເທີງເທົ່ານັ້ນ, ມັນບໍ່ຢຸດແລະມັກດັງທີ່ສຸດເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້. ມັນຕ້ອງເປັນເພງຊາດໃນຈໍແດນ ຫຼື Fado ໃນປອກຕຸຍການ.
ຫຼັງຈາກ 6 ປີມັນບໍ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍມີຄວາມສຸກອີກຕໍ່ໄປ, ບາງຄັ້ງຂ້ອຍກໍ່ບໍ່ຮູ້ວ່າຈະຫນີໄປໄວເທົ່າໃດ, ຫນ້ອຍທີ່ສຸດແມ່ນຍ້ອນຕໍາແຫນ່ງຂອງປຸ່ມປະລິມານ.
ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍແປກໃຈສະເໝີວ່າທຸກໆວັດທີ່ເຄົາລົບຕົນເອງກໍ່ສ້າງເວທີດັ່ງກ່າວໃນວັນພັກທີ່ສໍາຄັນທີ່ມີນັກເຕັ້ນລໍາທີ່ນຸ່ງຫົ່ມຢ່າງນ້ອຍ vig=f ແລະນັກຮ້ອງຈໍານວນຫນ້ອຍຂອງດົນຕີນີ້. ຮ່ວມກັບ lao kao ທີ່ຈໍາເປັນ (ຈາກນອກສະຖານທີ່), ຄວາມສໍາເລັດແມ່ນຮັບປະກັນ.
ຖ້າຂ້ອຍມີຄວາມຊື່ສັດຫຼາຍ, ຂ້ອຍຕ້ອງຍອມຮັບວ່າຕົວເຮົາເອງໄດ້ສະຫລອງຫຼາຍງານລ້ຽງໃນສວນ / ຖະຫນົນຂອງພວກເຮົາດ້ວຍກຸ່ມເຕັ້ນລໍາແລະດົນຕີທີ່ມີຈຸດປະສົງ. ວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອໃຫ້ແຂກໄປ. ສະນັ້ນສະເຫມີຄວາມຮູ້ສຶກສອງເທົ່າ. ຄົນທີ່ປະສົບກັບມັນຄັ້ງທໍາອິດແນ່ນອນຈະຕື່ນເຕັ້ນ.
Haha ຂ້ອຍຮູ້ສຶກແບບນັ້ນຄືກັນ. ງາມໃນຕອນທໍາອິດ ... ແຕ່ຂີ້ຮ້າຍທີ່ເວລາຜ່ານໄປ. ແລະດຽວນີ້: ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຟັງການຈົ່ມນັ້ນໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ ແລະ ຍ່າງໜີ ຫຼືດຶງປລັກສຽບ. ທັງຫມົດຂອງປະເພດຂອງດົນຕີ.
ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍປະຫລາດໃຈສະເຫມີວ່າເປັນຫຍັງຄົນສະເຫມີຕ້ອງການໃຫ້ຄົນອື່ນເພີດເພີນກັບສຽງ / ດົນຕີຂອງພວກເຂົາຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ? ເຖິງແມ່ນວ່າໃນເວລາທີ່ສະເຕີລິໂອໄດ້ຖືກຫັນລົງ, ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງສາມາດມີຄວາມສຸກມັນແລະສົນທະນາກັບກັນແລະກັນ. ແຕ່ບໍ່ແມ່ນ, ຖະຫນົນທັງຫມົດຕ້ອງໄດ້ຍິນມັນແລະພວກເຂົາບໍ່ສາມາດເວົ້າຄໍາທີ່ຢູ່ໃນເຂດໃກ້ຄຽງຂອງເຮືອນຂອງພວກເຂົາເພາະວ່າບໍ່ມີໃຜເຂົ້າໃຈພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ. ແລະດັ່ງນັ້ນເຂົາເຈົ້າສືບຕໍ່ກັບປະເທດເພື່ອນບ້ານແຕ່ກໍາລັງເວົ້າລົມແບບເກົ່າ.
ນອກເໜືອໄປຈາກວຽກງານຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ດົນຕີກໍໄດ້ເປັນຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ໃນປະເທດເນເທີແລນ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າກໍສາມາດປະຕິບັດໄດ້ໃນລະດັບສູງພໍສົມຄວນໃນຖານະເປັນຜູ້ປະພັນ/ຜູ້ຈັດຕັ້ງ/ນັກຮ້ອງແປ້ນພິມຂອງການຮ້ອງເພງ, ນັບແຕ່ພຣະກິດຕິຄຸນຈົນເຖິງສະເພາະສະພາບສະໄໝໃໝ່.
ດົນຕີອີສານເຈັບຫູ. ໂຊກດີ, ນັກຮ້ອງທີ່ໄດ້ກ່າວມາ ແລະ ສະແດງອອກມານັ້ນມີສຽງທີ່ສວຍງາມ, ແຕ່ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຍິນຢູ່ນີ້ໃນພາກຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້ນັ້ນ ມີຄວາມໝາຍເຖິງສຽງຮ້ອງ. ແລະທຸກໆເພງແມ່ນຄືກັນກັບບົດກ່ອນ (ແລະຕໍ່ໄປ) ມັກຈະເປັນ (ເພາະວ່າເຄື່ອງດົນຕີຂຸ່ຍໄມ້ໄຜ່ທີ່ຊື່ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້) ແຕ່ຢູ່ໃນຫນຶ່ງແລະ chord ດຽວກັນກັບສາຍ bass ທີ່ຊ້ໍາກັນ. ສຽງເບດນັ້ນຖືກຕັ້ງໃຫ້ດັງຫຼາຍຈົນສາມາດໃຊ້ເປັນເຄື່ອງປັ້ນຫີນໝາກໄຂ່ຫຼັງໄດ້. ເພື່ອນບ້ານຂອງຂ້ອຍ, ຫ່າງຈາກຂ້ອຍປະມານ 500 ແມັດ, ຜະລິດປະລິມານຫຼາຍທີ່ຂ້ອຍວັດແທກ 83 decibels ຫຼາຍກວ່າຫນຶ່ງຄັ້ງຢູ່ເທິງລະບຽງຂອງຂ້ອຍ. ແລະນັ້ນແມ່ນຫຼາຍແທ້ໆ. “ນີ້ແມ່ນປະເທດໄທ” ແມ່ນການຕອບສະຫນອງໃນເວລາທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຖາມວ່າມັນສາມາດເປັນພຽງເລັກນ້ອຍ. ໂຊກດີ, ຂ້ອຍຍັງຮູ້ຈັກປະເທດໄທແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ ແລະຂ້ອຍມີຄວາມສຸກກັບສ່ວນທີ່ເຫຼືອຢ່າງເຕັມທີ່.
ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າມັນຍັງ "ບໍ່ຮູ້ຈັກເຮັດໃຫ້ບໍ່ຮັກ". ທຸກຢ່າງໃນໂທລະພາບແລະວິທະຍຸແມ່ນຂອງໄທແລະມີພຽງແຕ່ດົນຕີພາກພື້ນທີ່ໄດ້ຮັບການຫຼິ້ນ.
ເມື່ອ karaoke ເລີ່ມຂ້ອຍແລ່ນ. ແຕ່ບໍ່ມີການໂຕ້ຖຽງກ່ຽວກັບລົດຊາດແລະແຕ່ລະຄົນຂອງຕົນເອງ. ແຕ່ ……… ກະລຸນາອ່ອນລົງເລັກນ້ອຍ 🙂
ດົນຕີທີ່ງາມ, ລຸງທອງ ແລະ ມໍລະກົດ, ຍັງ ມໍລາວ ; ບໍ່ສາມາດໄດ້ຮັບພຽງພໍຂອງມັນ!
ຂອບໃຈ Youtube ເກືອບທຸກຄືນທີ່ຟັງແລະເບິ່ງ Tai Orathai, Leaw Ajareeya Bussaba, Mangpor, Earn the Star, Banyen, etc. ກັບກຸ່ມເຕັ້ນທີ່ສະຫງ່າງາມຂອງພວກເຂົາແລະ - ຢ່າລືມ - ເສຍດາຍທີ່ທ້າຍຂອງ Pompuang Duangjan, ແຮງບັນດານໃຈຂອງ Luuk Thoong.
ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ເຄີຍໄດ້ໄປປະເທດໄທ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າມີຄົນຮູ້ໄທຫຼາຍ.
ດົນຕີທີ່ປະເສີດທີ່ຂ້ອຍຍັງຮັກຫຼັງຈາກປີທັງຫມົດນີ້.
ຂ້ອຍມາຢູ່ໄທປະມານ 10 ປີແລ້ວ ແລະມີຄວາມສຸກທຸກຄັ້ງ...
ຂ້ອຍຈະກັບໄປທີ່ນັ້ນໃນອີກປະມານ 4 ອາທິດເພື່ອໄປຢາມທີ່ຮັກຂອງຂ້ອຍ.
ເຊັ່ນດຽວກັນກັບທຸກໆປະເທດໃນໂລກນີ້, ປະເທດໄທມີຂໍ້ດີແລະຂໍ້ເສຍຂອງມັນ.
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຄິດຮອດທີ່ສຸດເມື່ອຢູ່ໄທແມ່ນເພງ “ດີ”, ທຸກທີ່ເຈົ້າໄປເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງເພງໄທຍ໌ນີ້, ໄລຍະໜຶ່ງຂ້ອຍບໍ່ມີບັນຫາຫຍັງຫຼາຍ, ແຕ່ເມື່ອຂ້ອຍຢູ່ທີ່ນັ້ນດົນໜ້ອຍໜຶ່ງຂ້ອຍ ຕ້ອງໄດ້ອອກໄປແລະໄດ້ຍິນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຫນີເຂົ້າໄປໃນ bars, ພຽງແຕ່ຊອກຫາທຸກຄັ້ງວ່າມັນບໍ່ດີກວ່າຫຼາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ຄືກັນຢູ່ທົ່ວທຸກແຫ່ງ ... Queen, ACDC, Scorpions ແລະເພງເກົ່າແກ່ອື່ນໆ, ຖ້າ. ທ່ານຕ້ອງການດົນຕີທີ່ທັນສະໄຫມຫຼາຍ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນ bars ແລະ disco ບ່ອນທີ່ຄົນຫຼິ້ນ R&B ແລະ Hip-hop ຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ… sigh… (ທ່ານສັງເກດເຫັນ ... ທ່ານກໍາລັງຈັດການກັບນັກດົນຕີຢູ່ທີ່ນີ້.) ຖ້າຂ້ອຍຕ້ອງການສິ່ງທີ່ເຕັ້ນລໍາ Insomnia ໃນ pattaya ແມ່ນ ຂ້ອນຂ້າງງາມ, ແຕ່ນອກຈາກນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຊອກຫາສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າມັກ.
ຖ້າມີຄົນຢູ່ໃນເວທີນີ້ຜູ້ທີ່ມີຄໍາແນະນໍາ, ຂ້ອຍຢາກໄດ້ຍິນພວກເຂົາ!
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍກໍາລັງຊອກຫາແມ່ນຕົວຈິງແລ້ວບ່ອນທີ່ຄົນຫັນປ່ຽນບາງສິ່ງບາງຢ່າງໃນທິດທາງຂອງສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ຍິນໃນ Studio Brussels ...
ຂ້ອຍໄດ້ຍິນດົນຕີນີ້ຕັ້ງແຕ່ເກີດ, ບໍ່ແປກໃນຕົວມັນເອງ. ເນື່ອງຈາກວ່າໄລຍະນີ້ໄປປະເທດຂອງພໍ່ແລະແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ແຕ່ດົນຕີປະເພດນີ້ຍັງຄົງຢູ່ກັບຂ້ອຍສະເໝີ, ບໍ່ມີໃຜ, ໂດຍວິທີທາງການ, ມັນເປັນສຽງທີ່ຫນ້າເສົ້າໃຈກັບດົນຕີພື້ນຫລັງທີ່ສວຍງາມ. ຄິດເຖິງກີຕ້າທີ່ດັງນັ້ນ, ຫຼືສຽງສັ່ນນັ້ນ. ຂ້ອຍສືບຕໍ່ຮັກມັນ. ເມື່ອຂ້ອຍຖາມຫຼານຊາຍ ແລະ ຫຼານສາວຈາກ ບ.ກ.ກ. ວ່າເຂົາເຈົ້າຄິດແນວໃດ, ເຂົາເຈົ້າຕອບສະເໝີວ່າ ເຂົາເຈົ້າຄິດວ່າມັນເປັນເພງປະເທດ. ແຕ່ເນື້ອເພງແມ່ນເກືອບສະເຫມີໄປກ່ຽວກັບຄວາມຮັກ, ແລະຫຼັງຈາກທີ່ຟັງດົນເກີນໄປເຂົາເຈົ້າສຽງຄ້າຍຄືກັນຫຼາຍ. ເທົ່າທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຫ່ວງ, ພວກເຮົາສາມາດປຽບທຽບມັນກັບດົນຕີພື້ນເມືອງຂອງໂຮນລັງບໍລິສຸດ, ຫຼືດົນຕີ tearjerkers/schlager.
ນັກຮ້ອງສຽງດີ, ສຽງດີ. ແລະນາງເອງອາດຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ງາມຢ່າງມະຫັດສະຈັນ.
ຂ້ອຍຢາກຮູ້ວ່າເພງນີ້ກ່ຽວກັບຫຍັງ, ຂ້ອຍຈຶ່ງຖາມໝູ່ເພື່ອນຄົນໄທຄົນໜຶ່ງແປເປັນພາສາອັງກິດ. ຂ້ອຍແປອີກເປັນພາສາດັດ:
"ເຈົ້າກິນເຂົ້າແລ້ວບໍ? (ທັກທາຍ). ເຈົ້າເຮັດຫຍັງ? ຂ້ອຍຄິດຮອດເຈົ້າ ແລະນັ້ນແມ່ນເຫດຜົນທີ່ຂ້ອຍໂທຫາເຈົ້າ. ເຈົ້າເຮັດວຽກຢູ່ໄກ ແລະນັ້ນຄືເຫດຜົນທີ່ຂ້ອຍໂທຫາເຈົ້າ.
ເຈົ້າເຮັດວຽກໜັກບໍ? ນາຍຈ້າງຂອງເຈົ້າດີກັບເຈົ້າບໍ? ເຈົ້າມີລາຍໄດ້ຕາມທີ່ເຈົ້າຄິດບໍ? ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເສຍໃຈທີ່ເຈົ້າເຮັດວຽກໜັກເພື່ອຫາລ້ຽງຊີບ. ຂ້ອຍເປັນຫ່ວງສຸຂະພາບຂອງເຈົ້າ. ແລະດັ່ງນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຕື່ມເງິນໃສ່ບັດໂທຂອງຂ້າພະເຈົ້າທີ່ຈະສາມາດໂທຫາທ່ານແລະເຕີມເງິນຄວາມຮັກຂອງພວກເຮົາຂ້າພະເຈົ້າໂທຫາເພື່ອປອບໂຍນແລະມ່ວນຊື່ນທ່ານ. ເຈົ້າກິນອາຫານດີ ແລະນອນຫຼັບດີບໍ? ແກ່ນຄໍາຖາມດຽວກັນເພາະວ່າຂ້ອຍເປັນຫ່ວງ. ຂ້ອຍກັງວົນຖ້າທ່ານເມື່ອຍ. ເງິນໝົດແລ້ວ, ຫວັງວ່າຈະໄດ້ພົບກັນອີກ ແລະ ກິນເຂົ້ານຳກັນ. ເງິນຂອງຂ້ອຍເກືອບຫມົດແລ້ວ, ພວກເຮົາຈະພົບກັນອີກແລະກິນເຂົ້າແລງນຳກັນ”
ເພງເລົ່າຂານເຫຼົ່ານັ້ນມັກກ່ຽວກັບການແບ່ງແຍກກັນ: ຊາຍຫຼືຍິງເຮັດວຽກຢູ່ບາງກອກແລະຄິດກັບບ້ານ. ເຂົາເຈົ້າມັກຈະເປັນເລື່ອງເລັກນ້ອຍເຊັ່ນນີ້.
ພູວົງ ເຄີຍຂຽນເພງກ່ຽວກັບຄັ້ງທຳອິດທີ່ນາງຂຶ້ນລົດເມໄປບາງກອກ (ນາງອາຍຸ 16 ປີ) “ຂ້ອຍຂຶ້ນລົດເມ. ຜູ້ຊາຍນັ່ງຢູ່ຂ້າງຂ້ອຍ. ລາວຮູ້ສຶກເຖິງຮ່າງກາຍຂອງຂ້ອຍເມື່ອຂ້ອຍມາຮອດບາງກອກ…” ແລະອື່ນໆ.
ດຽວນີ້ຂ້ອຍໄດ້ເຫັນຜູ້ຍິງຄົນນີ້ເປັນເທື່ອທຳອິດໃນຊີວິດຂອງຂ້ອຍ, ແລະເຈົ້າກໍເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍພໍໃຈຫຼາຍ.
ຂ້ອຍມີນິໄສເມື່ອເຮົາໄປທ່ຽວໃນໄທ ຫຼືຢູ່ປະເທດໜຶ່ງທີ່ສວຍງາມຫຼາຍບ່ອນວ່າ ຖ້າຂ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງເພງມ່ວນໆຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງຈະຊອກຫາ CD ໄດ້ຢູ່ໃສ.
ວິທີນັ້ນຂ້ອຍມີເພງທີ່ສວຍງາມຢູ່ທີ່ນີ້ທີ່ຂ້ອຍມີຄວາມຊົງຈໍາທີ່ສວຍງາມ, ແລະຍັງສາມາດໃຊ້ໃນ PC ຂອງຂ້ອຍເພື່ອປະກອບຮູບເງົາແລະວິດີໂອ.
ເມື່ອປີກ່ອນພວກເຮົາຂີ່ລົດເມຜ່ານອີສານ, ບໍ່ຮູ້ວ່າຢູ່ໃສແລ້ວ, ແລະຄົນຂັບລົດໄດ້ຫຼິ້ນດົນຕີທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ພູມສັນຖານແມ່ນຫນ້າສົນໃຈ, ບັນຍາກາດແມ່ນບ້າ, ເວົ້າສັ້ນໆ, ຊີວິດກໍ່ສວຍງາມ.
ຕໍ່ມາພວກເຮົາໄດ້ຈັບສຽງເພງດ້ວຍມືແລະຕີນຢູ່ໃນຮ້ານດົນຕີ, ທັງແມ່ຍິງຄົນຂາຍແລະພວກເຮົາຫົວຫົວ. ເມື່ອຖາມວ່າເພງນີ້ແມ່ນດົນຕີອັນໃດກໍຄິດບໍ່ອອກ, ໃນທີ່ສຸດມັນເອີ້ນວ່າດົນຕີອີ່ແສນ”, ປະຈຸບັນຈຶ່ງຮູ້ວ່າເພງນີ້ແມ່ນ Pleng Luk Thung, ແມ່ນມ່ວນຫຼາຍທີ່ຮູ້ວ່າ.
ຂ້າພະເຈົ້າເກືອບໄດ້ຫຼິ້ນເພງນີ້ເປັນຕ່ອນ, ມັນກໍ່ຢືນອອກ.
ມື້ນີ້, ປີຕໍ່ມາ, ຂ້ອຍເຫັນນາງເປັນຄັ້ງ ທຳ ອິດ, ຂອບໃຈ……..
Damn ດຽວນີ້ຂ້ອຍຕ້ອງຮ້ອງໄຫ້ອີກ, ຂ້ອຍຕ້ອງຮ້ອງໄຫ້ຢູ່ສະ ເໝີ ເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ຍິນຜູ້ຍິງຄົນນີ້ຫຼືຄົນອື່ນໆທີ່ສະແດງດົນຕີນີ້.
ສໍາລັບຂ້ອຍ, ປະເທດໄທທັງຫມົດ, ຫຼືຢ່າງຫນ້ອຍມັນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດກັບຂ້ອຍ, ແມ່ນຢູ່ໃນດົນຕີນີ້, ຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈຄໍາສັບຂອງມັນ, ແຕ່ມັນເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້ສຶກເຖິງເວລາແລະເວລາອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.
ຄັ້ງໜຶ່ງຂ້ອຍໄດ້ຊື້ CD ຈາກຜູ້ຍິງຄົນນີ້ເພື່ອຕອບຄລິບໃນໂທລະພາບ, ເມື່ອມາຮອດໂຮງແຮມ, ນັ່ງຢູ່ລະບຽງພ້ອມກິນເບຍ, ຂ້ອຍຂໍຮ້ອງໃຫ້ພະນັກງານຄົນໜຶ່ງເອົາ CD ແຜ່ນນີ້ໃສ່ເພື່ອໃຫ້ຂ້ອຍໄດ້ມ່ວນກັບມັນ. ທັດ ສະ ນະ ກ່ຽວ ກັບ ຕາ ເວັນ ອອກ ແລະ ດົນ ຕີ; ແລ້ວນາງເຮັດແນວນັ້ນໃຫ້ຂ້ອຍ.
ແຕ່ເຈົ້າຄິດແນວໃດ, ພາຍໃນຫນຶ່ງນາທີ, ຜູ້ຈັດການຢູ່ເທິງລະບຽງ, ຜູ້ທີ່ເອົາມັນເຂົ້າໄປໃນຫົວຂອງລາວເພື່ອໃສ່ດົນຕີນີ້, ມັນກໍ່ເປັນໄປບໍ່ໄດ້, ກໍາຈັດມັນອອກ. ມັນຕ້ອງເປັນຕາເວັນຕົກ, ສະນັ້ນບໍ່ດົນ CD jazz ທີ່ບໍ່ຊັດເຈນບາງອັນໄດ້ຖືກວາງໄວ້ໂດຍນັກເປຍໂນ jazz ທີ່ບໍ່ຊັດເຈນເທົ່າທຽມກັນທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍກັງວົນໃຈ, ທີ່ຫນ້າສົງສານຮູບພາບຂອງຂ້ອຍໃນຊ່ວງເວລາຂອງແສງຕາເວັນໄດ້ຖືກລົບກວນຢ່າງໂຫດຮ້າຍ ………….
ໄທຍຄວນມີພັນທະທີ່ຈະຫລິ້ນເພງຈາກວັດທະນະທຳຂອງຕົນເອງທຸກເພງຈາກພາກຕາເວັນຕົກທີ່ມີຄະແນນສູງ (ຮາຮາຮາຮາຮາຮາ) ຄືກັບສາວງາມຄົນນີ້ທີ່ຈັບມືຂ້ອຍອີກຄັ້ງ ……….
ຂໍຂອບໃຈທ່ານກັບໂປສເຕີທີ່ໄດ້ນໍາເອົາຄວາມສົນໃຈມາທີ່ນີ້.
ຂ້ອຍມີປະສົບການທີ່ຄ້າຍຄືກັນ.
ການເດີນທາງສອງຄັ້ງທຳອິດຂອງຂ້ອຍໄປປະເທດໄທແມ່ນຈັດໂດຍ Swiss 'Hotelplan'. ໃນປີ 1983, ໃນລະຫວ່າງການໄປຢ້ຽມຢາມຄັ້ງທໍາອິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ພາກກາງແລະພາກເຫນືອຂອງໄທ, ມີພຽງແຕ່ດົນຕີໄທໄດ້ຫຼິ້ນໃນລົດເມ. ມັນເປັນເລື່ອງໃຫມ່ສໍາລັບຂ້ອຍແລະຂ້ອຍຮັກມັນ. ເມື່ອກັບຄືນໄປປະເທດແບນຊິກ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊື້ເຄື່ອງສຽງປະມານ 20 ແຜ່ນທີ່ມີເພງໄທ.
ໃນປີ 1987, ໃນໄລຍະການທ່ອງທ່ຽວຄັ້ງທີ 2 ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ໃນປັດຈຸບັນໂດຍຜ່ານພາກໃຕ້, ມີພຽງແຕ່ດົນຕີຕາເວັນຕົກໄດ້ຮັບການຫຼິ້ນໃນລົດທ່ອງທ່ຽວ. ເມື່ອຂ້ອຍຖາມວ່າເປັນຫຍັງບໍ່ມີດົນຕີໄທ, ຄໍາຕອບສັ້ນໆຈາກຜູ້ນໍາທ່ຽວຕາເວັນຕົກແມ່ນວ່ານັກທ່ອງທ່ຽວມີຄວາມມັກໃນເລື່ອງນັ້ນ. ມັນເປັນການເດີນທາງທີ່ມີການຈັດຕັ້ງຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງຂ້ອຍ.
ຕອນນີ້ຂ້ອຍຢູ່ໄທໄດ້ 7 ປີແລ້ວ ຂ້ອຍຟັງເພງໄທເທົ່ານັ້ນ.
ເຕີບໃຫຍ່ດ້ວຍດົນຕີໂຮນລັງ, ຮິນດູ Rock, ວິທະຍຸ Veronica ແລະວິທະຍຸ Luxenburg ແລະດົນຕີຫຼາຍຮູບແບບ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພັດທະນາເປັນຄົນຮັກດົນຕີຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ມີຫຍັງບັງຄັບໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ. ຫຼັງຈາກຊີວິດທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍດົນຕີ, ຂ້ອຍເຊື່ອວ່າການພັດທະນາດົນຕີຂອງຂ້ອຍແມ່ນຢູ່ໄກກວ່າ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຫມູ່ເພື່ອນມັກຈະຕິດຢູ່ກັບ Ike ແລະ Tina Turner ຫຼື Andre Hazes. ຫຼືຕິດຢູ່ໃນສີຟ້າ.
ຄວາມສົນໃຈຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນດົນຕີໄທໄດ້ຮັບການກະຕຸ້ນໂດຍດົນຕີ Luk tung. ຮູບແບບພາສາໄທຂອງ tearjerkers ຫຼືດົນຕີປະເທດອັງກິດຂອງພວກເຮົາ. ດົນຕີທີ່ດີທີ່ຈະຟັງ.
ທັງໝົດແມ່ນເລີ່ມຈາກແມ່ລູກຕົງ, ປູພວງ. ເລື່ອງຊີວິດຂອງນາງໄດ້ເປັນແຮງບັນດານໃຈໃຫ້ແກ່ຄົນລຸ້ນໜຸ່ມໃນສະໄໝນັ້ນ. ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ນາງໄດ້ເສຍຊີວິດໃນໄວຫນຸ່ມແລະພາຍໃຕ້ສະຖານະການທີ່ໂສກເສົ້າ. ນາງ Jintara Poonlarp ໄດ້ຖືກເຫັນມາດົນນານເປັນຜູ້ສືບທອດຂອງນາງ. ສຽງຂອງນາງເກືອບບໍ່ມີຕົວຕົນ. ຕໍ່ມາການພັດທະນາດົນຕີໄທຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍໄປຍັງສິລະປິນອື່ນໆລວມທັງຂອງຄົນໄທ. ການບໍລິໂພກດົນຕີແມ່ນບໍ່ແຕກຕ່າງຈາກການບໍລິໂພກອາຫານ. ເຈົ້າເລີ່ມຈາກສິ່ງທີ່ເຈົ້າມັກ ແລະ ພັດທະນາຕົນເອງໂດຍການເຕີບໃຫຍ່ໄປສູ່ການບໍລິໂພກອາຫານທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ປ່ຽນແປງໄດ້.
ການຢືນຢູ່ໃນການພັດທະນາຂອງຂ້ອຍບໍ່ແມ່ນທາງເລືອກ, ທີ່ເຮັດໃຫ້ຊີວິດທີ່ຫນ້າຕື່ນເຕັ້ນສໍາລັບຂ້ອຍ.
ຫວ່າງມໍ່ໆນີ້, ດ້ວຍຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຸດຄົ້ນປະຫວັດສາດ ແລະ ແຫຼ່ງກຳເນີດຂອງລູກທົ່ງ. ນີ້ແມ່ນຜົນໄດ້ຮັບ: http://blog.glitterati.be/the-history-of-luk-thung/
ດີ,
ຮັກຢ່າງບໍ່ຫນ້າເຊື່ອທີ່ຈະຕັນເພງ, ໃຊ້ມັນເປັນການໂຄສະນາ.
ຊາວໄທເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ຮູ້ວ່າສື່ມວນຊົນສັງຄົມເຮັດວຽກແນວໃດຫຼືສາມາດເຮັດໃຫ້ມັນເຮັດວຽກສໍາລັບທ່ານ.
ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ແທ້ໆວ່າມີຄົນໂງ່ແບບນີ້ຢູ່ໄທ.
ເພງນີ້ຢູ່ໃນ YiuTube 10 ເທື່ອ, ຕົວຢ່າງເພງນີ້
https://www.youtube.com/watch?v=mor75Zk2P7M
Kin khaaw reu jang “ກິນເຂົ້າແລ້ວບໍ? ເພງແມ່ນເອີ້ນວ່າ, ເບິ່ງຂ້າງເທິງສໍາລັບຂໍ້ຄວາມພາຍໃຕ້ chaliow (ຊື່ຂອງ ex ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ).
ວິດີໂອດີໆແບບນີ້ ແຕ່ຖືກບລັອກ EU ຍ້ອນລິຂະສິດກົດໝາຍໄທ!
ສະນັ້ນ ວິດີໂອທັງໝົດບໍ່ສາມາດເປີດ ຫຼືຢູ່ໃນ you tube ໄດ້
ສະນັ້ນ ຖ້າໃຜຮູ້ວ່າຂ້ອຍສາມາດອັບໂຫລດ Isaan usic ໄດ້ແນວໃດ, ກະລຸນາບອກໃຫ້ຂ້ອຍຮູ້
ຕົວຢ່າງ: ຂອບໃຈ, Rocky
ອາຍຸ 17 ປີ ຂ້ອຍຢູ່ Pattaya..ເບິ່ງ ແລະຟັງເພງໄທຫຼາຍ.
ຂ້ອຍບໍ່ເບື່ອກັບເລື່ອງນັ້ນ.. ແຕ່ທຸກຄົນມີລົດຊາດຂອງຕົນເອງ.
ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຫຼິ້ນ harmonica ພຽງເລັກນ້ອຍດ້ວຍຕົນເອງ.
ຕິດຕາມການປະກວດຮ້ອງເພງທາງໂທລະພາບ.
ຖ້າຢາກຮູ້ວ່າເດັກນ້ອຍໄທ (ແລະພໍ່ເຖົ້າຊາວໂຮນລັງ) ມັກຫຍັງ, ຄົ້ນຫາໃນ Youtube ສໍາລັບ "nong-pim-fav"
ບລູໄທ……