Lao Folktales ແມ່ນສິ່ງພິມທີ່ເປັນພາສາອັງກິດ, ມີນິທານພື້ນເມືອງລາວປະມານ 20 ເລື່ອງ ບັນທຶກໂດຍນັກສຶກສາລາວ. ຕົ້ນກໍາເນີດຂອງພວກມັນແມ່ນຢູ່ໃນເລື່ອງຈາກປະເທດອິນເດຍ: ປາñchatantra (ຍັງເອີ້ນວ່າ Pañcatantra) ເລື່ອງປະມານຍຸກ, ແລະເລື່ອງ Jataka ກ່ຽວກັບຊີວິດທີ່ຜ່ານມາຂອງພຣະພຸດທະເຈົ້າໃນເວລາທີ່ພຣະອົງຍັງ bodhisatva.
ອີກຢ່າງໜຶ່ງ, ເຈົ້າມາຕໍ່ຕ້ານຊາຍໜຸ່ມຊຽງໝ້ຽງ, ເຊິ່ງຕົວ X ແມ່ນອອກສຽງເປັນ CH ໃນພາສານັ້ນ. ໜຸ່ມຄົນນີ້ເປັນຄົນຂີ້ຄ້ານ, ຂີ້ຄ້ານ, ຂີ້ຄ້ານຫຼິ້ນກົນອຸບາຍຕໍ່ກະສັດ. ປຽບທຽບລາວກັບຕົວລະຄອນ Dik Trom ໂດຍນັກຂຽນ Johan Kievit, ກັບ Tijl Uilenspiegel ຈາກນິທານພື້ນເມືອງຊາວໂຮນລັງ - ເຢຍລະມັນ, ແລະກັບຄົນໄທຄົນຮ້າຍ Sri Thanonchai.
ເລື່ອງເລົ່ານີ້ຖືກນຳໃຊ້ເພື່ອໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ໃນສະໄໝຕໍ່ສູ້ກູ້ຊາດຂອງພັກກອມມູນິດລາວ (1950-1975), ພັກກອມມູນິດລາວ. ເພື່ອຄວາມປອດໄພ, ຂ້າພະເຈົ້າບອກຜູ້ອ່ານວ່າ: ຢ່າເອົາໃຈໃສ່ເກີນໄປ ...
ຊຽງຂວາງເຂັ້ມງວດປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງ!
ໃນລາວ, ຄົນມັກກິນໝາກເຜັດ. ເຖິງແມ່ນວ່າໃນປັດຈຸບັນ. ນັ້ນບໍ່ແມ່ນຄືກັບການ chewing gum; ຄວນກະກຽມແກ່ນໝາກຫຸ່ງດ້ວຍສ່ວນປະສົມ ແລະ ເຄື່ອງມືເກັບຮັກສາໄວ້ໃນຖົງຢາງ. ແລະຖ້າເຈົ້າເປັນກະສັດ ເຈົ້າກໍມີຫີບຄຳຫຼືເງິນແພງ ແລະມັນຖືກສານເອົາໄປໃນກະຕ່າຂອງພະເຢໂຫວາ.
ສະນັ້ນ ກະສັດຈຶ່ງເວົ້າກັບຊຽງໝຽນວ່າ ‘ວັນນີ້ຂ້ອຍຈະໄປແຂ່ງມ້າ; ເຈົ້າເອົາກະຕ່າຂອງພໍ່ມາຕາມຂ້ອຍ.' "ພວກເຮົາຈະໄປທີ່ນັ້ນໄດ້ແນວໃດ?" ຊຽງຂວາງຖາມ. "ຂ້ອຍຈະຂີ່ມ້າຂາວຂອງຂ້ອຍແລະເຈົ້າຈະຍ່າງຕາມ." "ແມ່ນແລ້ວ, ຂ້ອຍຕິດຕາມເຈົ້າ," Xieng Mieng ເວົ້າ. 'ແນ່ນອນ!' ກະສັດກ່າວ.
ກະສັດໄດ້ຂີ່ມ້າໄປ, ຊຽງໝ້ຽງກໍຍ່າງຜ່ານທົ່ງນາ. ລາວຂີ່ລົດໄວຍ້ອນມີມ້າທີ່ແຂງແຮງ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຊຽງໝ້ຽງຍ່າງຊ້າໆຍ້ອນມັກກິ່ນດອກໄມ້ ແລະ ນັ່ງຢູ່ໃນຮົ່ມຕົ້ນໄມ້ໄລຍະໜຶ່ງ. ລາວຍັງໄດ້ໄປນອນຫລັບ ...
ເຈົ້າຢູ່ໃສ?
ກະສັດໄດ້ມາເຖິງການແຂ່ງມ້າ. ລາວເບິ່ງການແຂ່ງຂັນຄັ້ງທໍາອິດ. ແລະເບິ່ງທີສອງ. ລາວຮູ້ສຶກຢາກກິນໝາກຖົ່ວ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ທີສາມແລະສີ່ແລະ ... ສຸດທ້າຍແລະພຽງແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນ Xiengmieng ມາຮອດກັບກະຕ່າຂອງຕົນ.
“ຊຽງໝ້ຽງ! ເຈົ້າໄປຢູ່ໃສມາ? ຂ້ອຍກຳລັງລໍຖ້າກະຕ່າຂອງຂ້ອຍຢູ່!' 'ຂໍອະໄພ, ພຣະອົງເຈົ້າ. ເຈົ້າບອກຂ້ອຍໃຫ້ຕິດຕາມເຈົ້າແລະຂ້ອຍກໍ່ເຮັດ. ຂ້ອຍຢູ່ນີ້.' ກະສັດຈື່ໄດ້ວ່າ. “ຖືກຕ້ອງແລ້ວ, ຊຽງຂວາງ. ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າວ່າປະຕິບັດຕາມ. ຂ້ອຍຈະໄປແຂ່ງອີກຄັ້ງໃນອາທິດໜ້າ. ຈາກນັ້ນເຈົ້າກໍເອົາກະຕ່າຂອງຂ້ອຍໄປຕາມຂ້ອຍໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້. ເຈົ້າເຂົ້າໃຈ?' “ແມ່ນແລ້ວ,” ຊຽງໝ້ຽງເວົ້າວ່າ, “ຂ້ອຍຈະຕິດຕາມເຈົ້າໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້.” 'ແນ່ນອນ!' ກະສັດກ່າວ.
ໃນອາທິດຕໍ່ມາ ກະສັດກໍຂຶ້ນມ້າອີກເທື່ອໜຶ່ງ ແລະຂີ່ເຮືອອອກໄປສູ່ການແຂ່ງຂັນ. ຊຽງໝ້ຽງແລ່ນຕາມລາວໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້. ລາວແລ່ນໄວຈົນກະຕ່າກະຕ່າປີ້ນ ແລະໝາກມ່ວງກໍຕົກ. ຊຽງໝ້ຽງຢຸດຊົ່ວຄາວເພື່ອເກັບໝາກຖົ່ວ ແຕ່ເລີ່ມຫົວຂວັນແລ້ວແລ່ນຕາມກະສັດອີກຄັ້ງ.
ໃນການແຂ່ງຂັນຄັ້ງທຳອິດ, ຊຽງໝ້ຽງມາຍ່າງຂຶ້ນຂັ້ນໄດ, ຮ້ອງໂຮ. “ດີຫຼາຍ, ຊຽງຂວາງ, ຂ້ອຍເຫັນເຈົ້າມາໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້. ບັດນີ້ເອົາກະຕ່າມາໃຫ້ຂ້ອຍ.' ກະສັດໄດ້ເອື້ອມເຂົ້າໄປໃນກະຕ່າ. 'ບໍ່ມີເມັດ. ພວກເຂົາຢູ່ໃສ?' "ຂ້ອຍຖິ້ມພວກເຂົາ." 'ເຈົ້າຖິ້ມພວກເຂົາບໍ? ແຕ່ເປັນຫຍັງເຈົ້າບໍ່ເອົາພວກມັນຂຶ້ນ, ໂງ່?' 'ເພາະວ່າ, ກະສັດຂອງເຈົ້າ, ຂ້ອຍຕ້ອງຕິດຕາມເຈົ້າໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້. ຖ້າຂ້ອຍເກັບໝາກຖົ່ວ ຂ້ອຍຄົງຈະຊ້າເກີນໄປດຽວນີ້.'
ກະສັດຈື່ຄຳເວົ້າຂອງເພິ່ນ. “ເຈົ້າເວົ້າຖືກ, ຊຽງຂວາງ. ຂ້ອຍເວົ້າວ່າຕິດຕາມຂ້ອຍໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້. ອາທິດໜ້າຂ້ອຍຈະໄປແຂ່ງອີກ. ຈາກນັ້ນເຈົ້າເອົາກະຕ່າຂອງຂ້ອຍໄປຕາມຂ້ອຍໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້, ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງເກັບເອົາທຸກສິ່ງທີ່ຕົກ. ເຈົ້າເຂົ້າໃຈບໍ່?' “ແມ່ນແລ້ວ,” ຊຽງໝ້ຽງເວົ້າ. "ຂ້ອຍຈະຕິດຕາມເຈົ້າໄວເທົ່າທີ່ຈະເຮັດໄດ້ແລະເກັບເອົາສິ່ງທີ່ຕົກ." 'ແນ່ນອນ!' ກະສັດກ່າວ.
ອາທິດຕໍ່ມາ ກະສັດໄດ້ຂີ່ລົດໄປແຂ່ງອີກຄັ້ງ ແລະ ຊຽງໝ້ຽງກໍຕາມໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້. ແລະແນ່ນອນ, ກະຕ່າໄດ້ຖີບໃສ່ອີກເທື່ອໜຶ່ງ ແລະໝາກເຫຼ່ນກໍ່ວາງຢູ່ເທິງຖະໜົນ. ຊຽງໝ້ຽງຈັບພວກເຂົາໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້ ແລະຟ້າວໄປຈັບກະສັດ. ແຕ່ລາວໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າມີຂີ້ເຫຍື້ອທີ່ຕົກຈາກກົ້ນມ້າໃນຂະນະທີ່ລາວຍ່າງ. ຊຽງໝ້ຽງຫົວ. ລາວໄດ້ເກັບເອົາຂີ້ເຫຍື້ອທັງໝົດມາໃສ່ໃນກະຕ່າຂອງພະເຢໂຫວາ. ລາວໄດ້ໄປເຖິງກະສັດຄັ້ງທຳອິດໃນລະຫວ່າງການແຂ່ງຂັນຄັ້ງທີສອງ.
“ຊຽງໝ້ຽງ, ຂ້ອຍບໍ່ມັກຜິດຫວັງ. ຢູ່ໃນກະຕ່າຂອງຂ້ອຍມີເຫຼັ້ມບໍ?' "ແທ້ຈິງແລ້ວ, ກະສັດຂອງເຈົ້າ." ກະສັດໄດ້ເອື້ອມມືເຂົ້າກະຕ່າສຳລັບເອົາເຄື່ອງຂອງຕົນ ແຕ່ຮູ້ສຶກເຖິງນ້ຳທີ່ອົບອຸ່ນ… 'ແມ່ນຫຍັງ? ນີ້ແມ່ນຂີ້ເຫຍື້ອ!' 'ແນ່ນອນ!' ຊຽງໝ້ຽງ ຕອບ. "ແລະເປັນຫຍັງຈິ່ງມີຂີ້ເຫຍື່ອຢູ່ໃນກະຕ່າຂອງຂ້ອຍ?" 'ເຈົ້າບໍ່ຈື່ຄຳເວົ້າຂອງເຈົ້າບໍ? ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປະຕິບັດຕາມທ່ານໄວເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້ແລະເອົາເຖິງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຫຼຸດລົງ. ພວງໄດ້ຫຼຸດລົງແລະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເອົາມັນຂຶ້ນ. ຝຸ່ນໄດ້ຫຼຸດລົງແລະຂ້າພະເຈົ້າເກັບເອົາມັນ. ຂ້ອຍເຮັດຕາມທີ່ເຈົ້າເວົ້າ...'
ທີ່ມາ: Lao Folktales (1995). ການແປພາສາແລະການແກ້ໄຂ Erik Kuijpers