ນິທານພື້ນເມືອງໄທ: ຄວາມໂກດຮ້າຍ, ການຄາດຕະກຳ ແລະ ການລົງໂທດ

ນີ້​ແມ່ນ​ນິທານ​ພື້ນ​ເມືອງ​ໜຶ່ງ​ທີ່​ມີ​ຢູ່​ຫຼາຍ​ແຫ່ງ​ໃນ​ປະ​ເທດ​ໄທ, ​ແຕ່​ໜ້າ​ເສຍ​ດາຍ​ທີ່​ຄົນ​ລຸ້ນໜຸ່ມ​ບໍ່​ຮູ້ຈັກ​ແລະ​ບໍ່​ໄດ້​ຮັບ​ຄວາມ​ຮັກ​ແພງ (ບາງ​ທີ​ອາດ​ຈະ​ບໍ່​ໝົດ, ​ໃນ​ຮ້ານ​ກາ​ເຟ​ແຫ່ງ​ໜຶ່ງ​ໄດ້​ເຮັດ​ໃຫ້​ພະນັກງານ​ໜຸ່ມ​ສາມ​ຄົນ​ຮູ້). ຄົນຮຸ່ນເກົ່າຮູ້ເກືອບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ. ເລື່ອງນີ້ຍັງໄດ້ຖືກສ້າງເປັນກາຕູນ, ເພງ, ບົດລະຄອນ ແລະຮູບເງົາ. ໃນພາສາໄທເອີ້ນວ່າ ກ่องข้าวน้อยฆ่าแม่ kòng khâaw nói khâa mâe 'basket of rice little dead mother'.

ນິທານມາຈາກຊາວອີສານ ແລະ ເລົ່າສູ່ກັນຟັງວ່າ ແມ່ນມາຈາກເຫດການທີ່ແທ້ຈິງທີ່ມີອາຍຸປະມານ 500 (?) ປີ. ມັນ​ເປັນ​ເລື່ອງ​ຫຍໍ້​ທໍ້​ຂອງ​ຄອບ​ຄົວ​ກະ​ສິ​ກໍາ​ທໍາ​ມະ​ດາ​: ແມ່​ເຕົ່າ ('ແມ່​ເຕົ່າ​)​, ລູກ​ສາວ​ຂອງ​ນາງ​ບົວ ('ດອກ​ບົວ​) ແລະ​ລູກ​ຊາຍ​ທອງ ('ຄໍາ​)​.

ດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ, ທອງໄດ້ຂ້າແມ່ເຖົ້າຂອງລາວ, ເມື່ອນາງເອົາອາຫານທ່ຽງຂອງລາວໄປທົ່ງນາຊ້າຫຼາຍ ແລະ ມີເຂົ້າໜ້ອຍຫຼາຍ. ສໍາລັບເລື່ອງເຕັມ, ອ່ານບົດສະຫຼຸບຂອງຮູບເງົາຂ້າງລຸ່ມນີ້.

ຢູ່ໃກ້ໆກັບເມືອງຢາໂສທອນມີ chedi (ແທນທີ່ຈະເປັນ: ສະຖານທີ່ເກັບຮັກສາ relics), ການແປງຂອງ chedi ຕົ້ນສະບັບທີ່ທອງໄດ້ສ້າງຂຶ້ນແລະເປັນບ່ອນທີ່ກະດູກຂອງແມ່ເຖົ້າວ່າເຂົາໄດ້ເກັບຮັກສາໄວ້ (ເບິ່ງຮູບຂ້າງເທິງ).

ຄໍາຄິດເຫັນທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນກ່ຽວກັບກະຕັນຍູ katanjoe: 'ຄວາມກະຕັນຍູ', ເປັນຄໍາສໍາຄັນໃນພາສາໄທ, ປົກກະຕິແລ້ວເດັກນ້ອຍມີຕໍ່ພໍ່ແມ່. ບາງຄົນມີຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຫຼາຍຂື້ນ ແລະອ້າງເຖິງຊີວິດທີ່ລຳບາກຂອງຊາວກະສິກອນຊາວອີສານ, ພະຍາດຕ່າງໆ ແລະ ອາຫານທີ່ບໍ່ດີເປັນສາເຫດຂອງການຮຸກຮານຂອງທ້າວທອງຢ່າງກະທັນຫັນ. ຂ້າ​ພະ​ເຈົ້າ​ຄິດ​ວ່າ​ທອງ​ໄດ້​ມີ​ຄວາມ​ເຈັບ​ປວດ​ຈິດ​ໃຈ​, ບາງ​ທີ​ອາດ​ຈະ​ຮ່ວມ​ກັບ​ການ​ເປັນ​ພະ​ຍາດ​ຮ້ອນ​ໃນ​ລະ​ຫວ່າງ​ການ​ພໍ​ໃຈ​ສຸດ​ທ້າຍ​ຂອງ​ຕົນ​ຂອງ​ຄວາມ​ໂກດ​ແຄ້ນ​.

ຮູບເງົາກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ຈາກ 1983

ຮູບເງົາແມ່ນເປັນພາສາໄທທັງຫມົດແຕ່ມີສາຍຕາຫຼາຍຢູ່ໃນຈັງຫວະທີ່ຊ້າໆແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງເປັນເລື່ອງງ່າຍທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມຮູບເງົາທີ່ງຽບສະຫງົບໃນຕອນຕົ້ນຂອງສະຕະວັດທີ່ຜ່ານມາ. ຄຸ້ມຄ່າຫຼາຍທີ່ຈະໄດ້ສຳຜັດກັບຊີວິດການກະເສດໃນສະໄໝນັ້ນ. ຂ້ອຍຈະໃຫ້ບົດສະຫຼຸບສັ້ນໆ:

ຮູບເງົາເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍງານລ້ຽງໃນບ້ານ. ພ້ອມກັບສຽງດົນຕີຈາກ 'ຂະເໝນ', ກຸ່ມເດັກຍິງ ແລະ ເດັກຊາຍ ເຕັ້ນໄປຫາກັນ, ຢອກ ແລະ ທ້າທາຍກັນ. ນັ້ນແມ່ນຕົ້ນ ກຳ ເນີດຂອງເຕັ້ນ 'ram'. ຜູ້ຊາຍສອງຄົນຮ້ອງໃສ່ກັນຄືກັບຄວາຍທີ່ມີນໍ້າຮອນ ແລະທຸກຢ່າງຈົບລົງໃນການຕໍ່ສູ້ສັ້ນໆດ້ວຍການປອງດອງກັນໃນຕອນທ້າຍ.

ແລ້ວ​ເຮົາ​ກໍ​ເຫັນ​ຊີວິດ​ຢູ່​ໃນ​ບ້ານ​ແລະ​ອອກ​ແຮງ​ງານ​ໃນ​ທົ່ງນາ. ທອງ​ໄດ້​ເຈັບ​ປ່ວຍ​ແລະ​ມີ​ການ​ເອີ້ນ​ວ່າ 'khwǎn' (ວິນ​ຍານ​, ຈິດ​ວິນ​ຍານ​) ເພື່ອ​ຊ່ວຍ​ໃຫ້​ເຂົາ​ໄດ້​ຮັບ​ການ​ກໍາ​ຈັດ​ມັນ​. ທອງ ວອດ ບົວ ແລະ ເຂົາ ເຈົ້າ . Bua ຮູ້ວິທີປ້ອງກັນຜູ້ອື່ນ.

ເຂົາເຈົ້າສ້າງຄວາມຮັກ, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ອ້າຍທອງໃຈຮ້າຍ, ແຕ່ເມື່ອ ບົວ ແລະ ທອງ ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ກັນ, ທຸກຄົນກໍຕົກລົງທີ່ຈະຈັດງານແຕ່ງດອງທີ່ຈັດຂຶ້ນໃນເວລາຕໍ່ມາ. ທອງເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ມີຄ່າ ແລະໃຈດີ ແລະເປັນລູກເຂີຍ.

ມື້ໜຶ່ງ, ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ມີການຜິດຖຽງກັນລະຫວ່າງທອງ ແລະ ແມ່ເຖົ້າຂອງລາວ. ດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ, ທອງໄດ້ຈັບສະໂມສອນ ແລະ ຕີໄຫນ້ຳ. ລາວກອດຫົວຂອງລາວ ແລະຮັບຮູ້ທັນທີວ່າລາວຜິດ.

ລະດູຝົນເລີ່ມຕົ້ນ. Bua ຖືພາ ແລະນາງມັກຈະເຈັບປ່ວຍ ແລະອ່ອນເພຍ. ໃນຄືນຫນຶ່ງນາງຝັນວ່າແມ່ຂອງນາງຕາຍ: ນາງປະກົດວ່າຜີຢູ່ໃນຄວາມຝັນຂອງນາງ.

ທອງເລີ່ມໄຖນາຢ່າງໜັກໜ່ວງໃນທົ່ງນາ. ມັນ​ຮ້ອນ​ແລະ​ຕາ​ເວັນ​ພັດ​ລົງ​ຢ່າງ​ບໍ່​ມີ​ຄວາມ​ເມດ​ຕາ, ບາງ​ຄັ້ງ​ມັນ​ຕົກ​ໃຈ. ຂະນະທີ່ຄວາຍຂອງລາວໄປບໍ່ໄດ້ອີກ ແລະ ລາວກໍ່ໃຈຮ້າຍຖິ້ມໄຖລົງ, ລາວເຫັນແມ່ເຖົ້າຂອງລາວແລ່ນມາ. ນາງມາຊ້າຫຼາຍເພາະຢູ່ວັດ ແລະເມື່ອມາຮອດບ້ານກໍພົບເຫັນນາງບົວທີ່ເຈັບປ່ວຍບໍ່ສາມາດເອົາອາຫານໄປໃຫ້ຜົວໄດ້.

ທອງ​ຮ້ອງ​ໃສ່​ແມ່​ເຖົ້າ​ວ່າ “ເຈົ້າ​ມາ​ຊ້າ​ແລ້ວ!” ແລະ ເມື່ອ​ລາວ​ເຫັນ​ກະຕ່າ​ເຂົ້າ​ນ້ອຍ, ລາວ​ຈຶ່ງ​ເອົາ​ໄມ້​ຕີ້​ໃສ່​ຫົວ​ແມ່​ເຖົ້າ. ນາງລົ້ມລົງ. ທອງ​ເຮັດ​ບຸນ​ຢູ່​ໃນ​ສະ​ບຽງ​ອາ​ຫານ​. ລາວ​ຕື່ນ​ຕົວ​ຂຶ້ນ​ເລັກ​ນ້ອຍ, ຫລຽວ​ໄປ​ອ້ອມ​ຂ້າງ​ແລະ​ເຫັນ​ແມ່​ເຖົ້າ​ນອນ​ຢູ່​ພື້ນ. ນາງຕາຍແລ້ວ. ລາວເອົານາງຢູ່ໃນແຂນຂອງລາວແລະນໍານາງໄປຫາບ້ານບ່ອນທີ່ນາຍບ້ານເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນໃຈຮ້າຍ.

ທ່ານທອງ ປາກົດຕົວຢູ່ໃນສານ ບ່ອນທີ່ລາວຖືກຕັດສິນລົງໂທດຕັດຫົວ. ພະອົງ​ຂໍ​ຄວາມ​ໂປດ​ປານ​ກັບ​ຜູ້​ພິພາກສາ​ວ່າ: ລາວ​ຢາກ​ສ້າງ​ວິຫານ​ກ່ອນ​ການ​ປະຫານ​ຊີວິດ​ເພື່ອ​ເປັນ​ເຄື່ອງ​ບູຊາ​ໃຫ້​ແມ່​ເຖົ້າ. ຫຼັງຈາກລັງເລບາງອັນ, ນີ້ໄດ້ຖືກອະນຸມັດ.

ທອງສ້າງ chedi ກັບ Bua ເປັນປົກກະຕິເອົາອາຫານໃຫ້. ທອງ​ແມ່ນ​ພາ​ລະ​ຄວາມ​ໂສກ​ເສົ້າ​ແລະ​ຄວາມ​ຜິດ​. ພະສົງໄດ້ເປີດຕົວ chedi ແລະພະຍາຍາມປອບໂຍນທອງດ້ວຍຂໍ້ຄວາມຂອງພຸດທະສາດສະຫນາຂອງ impermanence. ແຕ່ທອງແມ່ນ inconsolable.

ໃນ scene ສຸດ​ທ້າຍ​ພວກ​ເຮົາ​ເຫັນ​ການ​ຕັດ​ຫົວ. ທອງຖືກອະນຸຍາດໃຫ້ເວົ້າລາກັບເມຍຂອງລາວວ່າ, "ດູແລລູກຂອງພວກເຮົາໃຫ້ດີ," ລາວເວົ້າ. Bua clings ກັບສະມາຊິກຄອບຄົວຂອງນາງ, ຮ້ອງໄຫ້. ກ່ອນ​ດາບ​ຕົກ, ລາວ​ເຫັນ​ຜີ​ຂອງ​ແມ່​ເຖົ້າ​ຂອງ​ຕົນ​ຕໍ່​ກັບ​ພື້ນ​ຖານ​ຂອງ​ຫໍ​ໄຕ.

ນີ້ແມ່ນເພງມໍລະກົດທີ່ແທ້ຈິງກ່ຽວກັບເຫດການນີ້:

ຫຼືອັນທີ່ທັນສະໄໝກວ່ານີ້: