ທ້າວ ຢ້າງ ແລະ ທ້າວ ຄຳ, ຊາວນາຂະໜາດນ້ອຍ, ໄດ້ຊື້ເຄື່ອງໄຖຢູ່ໝູ່ບ້ານລິງຮ່າ ແລະ ຂາຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເງິນພິເສດ. ກ່ອນຈະຂຶ້ນລົດເມຢູ່ຊຽງໃໝ່, ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນໃຈຊື້ເຫຼັກເສດຈາກບັນດາບໍລິສັດທີ່ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າມາ.
ເຂົາເຈົ້າມາໂຮງງານນ້ຳກ້ອນ. ພໍ່ເຖົ້າແມ່ເຖົ້າໄປຖາມເລື່ອງເຫຼັກເສດ ແລະຕອນນັ້ນລຸງຄຳຈະເລີ່ມລັກຂະໜົມ. ເຈົ້າຂອງໂຮງງານຄົນຈີນໄດ້ເກັບນ້ຳກ້ອນໄວ້ໃຕ້ຂີ້ເລື່ອຍຢູ່ຫຼັງວັດ ແລະຂາຍເປັນກ້ອນ. ໃນຂະນະທີ່ຢາເກິ່ງຊື້ເຫລັກເກົ່າ, ທ້າວຄຳໄດ້ລັກເອົາກ້ອນໜຶ່ງ….
ເມື່ອໄດ້ພົບກັນອີກ, ຢ້າວເວົ້າວ່າ, "ເອົານ້ຳກ້ອນໃສ່ຜ້າຝ້າຍຢູ່ເທິງຫຼັງ." 'ຢ່າກັງວົນ; ຄົງຈະດີ,' ທ້າວຄຳເວົ້າ, ຫໍ່ນ້ຳກ້ອນໃສ່ຜ້າຜືນໜຶ່ງແລ້ວມັດໃສ່ກັບໄມ້ທີ່ຕົນແບກບ່າ. ບໍ່ດົນເຂົາເຈົ້າກໍພົບລົດເມ, ຂຶ້ນໄປແລະຂັບລົດກັບບ້ານ.
ເຂົາເຈົ້າໄດ້ອອກໄປ ແລະ ເຢືອງຖາມວ່າ, "ຄຳ, ກະແລມຢູ່ໃສ?" "ນີ້, ກົງກັບຈຸດ." "ຂ້ອຍໄດ້ເບິ່ງ, ບໍ່ມີຫຍັງ." 'ແມ່ນແລ້ວ.' "ດີ, ເບິ່ງຕົວທ່ານເອງ." Kham ເອງເບິ່ງແລ້ວເວົ້າວ່າ 'ເຈົ້າເວົ້າຖືກ, ມັນບໍ່ຢູ່ນີ້.'
ໝາກຂາມແຊບໆ
'ເຈົ້າເອົາກະແລມໄປໃສ, Kham? ຂ້ອຍມີໝາກນາວຢູ່ທີ່ນີ້ ແລະຂ້ອຍຢາກກິນກັບນ້ຳກ້ອນ.' 'ແຕ່, ຂ້ອຍບໍ່ມີກະແລມໃດ. ຂ້ອຍເອົາທຸກຢ່າງໄວ້ໃນຜ້າກັ້ງນີ້.' “ຊາຍໜຸ່ມ, ຢ່າຂ້າຂ້ອຍ! ຈົ່ງຟັງ, ເອົານໍ້າກ້ອນໃຫ້ຂ້ອຍ ແລະຂ້ອຍຈະເອົາໝາກພິລາໃຫ້ເຈົ້າກິນ.' Yaeng ກ່າວ.
'ຢ້າງ! ເອົາເບິ່ງດີ! ຜ້າກັ້ງນັ້ນປຽກຊຸ່ມແລ້ວ ເຈົ້າເວົ້າຕໍ່ໄປຄືບ້າ.' ເຈົ້າຈະໂງ່ໄດ້ແນວໃດ? Yaeng ຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈ. ເຂົາເຈົ້າກັບບ້ານ. Yaeng ໃຈຮ້າຍໂຍນເຫຼັກເສດລົງ ແລະມາຖາມຄຳຄືນອີກເພື່ອເອົານ້ຳກ້ອນ.
“ເຢືອງ, ຂ້ອຍບອກເຈົ້າແລ້ວ. ຜ້າກັ້ງນັ້ນປຽກ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ເບິ່ງສໍາລັບຕົວທ່ານເອງ. ທຸກຢ່າງປຽກ,' Kham weirly ເວົ້າ. Yaeng ໃຈຮ້າຍ. 'ເຈົ້າເບື່ອ! ເຈົ້າເວົ້າຫຍັງ! ເຈົ້າເຊື່ອງກະແລມນັ້ນຢູ່ໃສ? ເອົາມັນມາທີ່ນີ້.'
ແລະດັ່ງນັ້ນມັນໄດ້ດໍາເນີນຕໍ່ໄປສໍາລັບຊົ່ວໂມງ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດໃຫ້ເຂົ້າ. ຜູ້ຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ພົບທັງຫມົດເວົ້າວ່າ 'ແມ່ນແລ້ວ, ກ້ອນ melts, ທ່ານຮູ້. ຮັກສາມັນໄວ້ໃຕ້ຂີ້ເລື່ອຍ ແລະມັນຈະບໍ່ລະລາຍ, ແຕ່ຫໍ່ມັນໄວ້ໃນສິ້ນຂອງຜ້າແລ້ວມັນຈະລະລາຍ.'
ສຸດທ້າຍ, ພໍ່ຕູ້ເຢືອງໄດ້ກັບຄືນໄປຈີນ. "ມັນເປັນຄວາມຈິງທີ່ວ່າກ້ອນ melts?" ແລະມັນຈະແຈ້ງວ່າ: 'ແມ່ນແລ້ວ, ແນ່ນອນມັນລະລາຍ. ມັນເປັນນ້ໍາທີ່ແທ້ຈິງ, ເຈົ້າຮູ້. ຖ້າມັນເຂົ້າໄປສຳພັດກັບອາກາດທີ່ອົບອຸ່ນ, ມັນຈະລະລາຍ.'
ກັບເມືອບ້ານ, ຢ້າງເວົ້າກັບຄຳວ່າ 'ແມ່ນແທ້, ຂີ້ຄ້ານ! ເຈົ້າເວົ້າຖືກ, Kim. ນ້ຳກ້ອນລະລາຍແທ້ໆ!'
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
ນິທານທີ່ເປັນຕາຢ້ານຈາກພາກເໜືອຂອງປະເທດໄທ. ປຶ້ມ Lotus ຂາວ, ປະເທດໄທ. ແປຈາກພາສາອັງກິດ ແລະດັດແກ້ໂດຍ Erik Kuijpers.
ຜູ້ຂຽນແມ່ນ Viggo Brun (1943) ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ກັບຄອບຄົວຂອງລາວໃນເຂດລໍາພູນໃນຊຸມປີ 1970. ລາວເຄີຍເປັນອາຈານສອນພາສາໄທຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລໂຄເປນເຮເກນ.
ເລື່ອງນີ້ຍັງມາຈາກປະເພນີປາກເວົ້າໃນພາກເຫນືອຂອງປະເທດໄທ. ສໍາລັບຂໍ້ມູນເພີ່ມເຕີມ, ເບິ່ງບ່ອນອື່ນໃນ blog ນີ້.