'ມີຫຼາຍກວ່າລະຫວ່າງສະຫວັນແລະແຜ່ນດິນໂລກ' ເລື່ອງສັ້ນໂດຍ Makut Onrüdi
ພວກ ປຸຍບາອານ ຢ້ານຄອມມູນິດ. ແຕ່ຍັງໃຊ້ໃນທຸກມື້ນີ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄົນໄທຢ້ານ.
Kampan ໄດ້ຫາຍໄປຈາກບ້ານ. ຫຼາຍຄົນຄິດວ່າກຳແພງຈ້າງຕົນເອງເປັນທະຫານຮັບຈ້າງແລະສູ້ຮົບຢູ່ບ່ອນໃດບ່ອນໜຶ່ງ. ບໍ່ມີຮ່ອງຮອຍຂອງ Kampan ໄດ້ຖືກພົບເຫັນຫຼັງຈາກການຫາຍຕົວຂອງລາວ. ແມ່ນແຕ່ເມຍແລະລູກຂອງລາວທີ່ມີອາຍຸສອງແລະສີ່ກໍບໍ່ສາມາດຕອບຄຳຖາມດຽວໄດ້.
'ຖ້າລາວເຮັດວຽກເປັນທະຫານຢູ່ໃນປ່າແທ້ໆ, ລາວສາມາດສົ່ງເງິນໄດ້. ປະຊາຊົນເວົ້າວ່າຊາວອາເມຣິກັນຈ່າຍເງິນໄດ້ດີ,' ເຈົ້າຫນ້າທີ່ພົນລະເຮືອນ, phuyabaan ກ່າວ. “ບາງທີລາວມີເມຍອີກຄົນໜຶ່ງ,” ນາງພຽນຮ້ອງຂຶ້ນ. 'ຫຼືລາວຕາຍແລ້ວ. ຖ້າລາວຍັງມີຊີວິດຢູ່ ລາວຈະບໍ່ລືມເມຍແລະລູກຂອງລາວບໍ?' ເພີ່ມ Pun ເກົ່າ.
ເມຍຂອງກຳແພງຕ້ອງຢູ່ກັບພີນ, ແມ່ຂອງນາງຄືກັນກັບກ່ອນແຕ່ງດອງ. ນາງບໍ່ເຄີຍເວົ້າຄໍາຄິດເຫັນທີ່ບໍ່ດີກ່ຽວກັບຜົວຂອງນາງໃນຄໍາດຽວ. ນາງໄດ້ອຸທິດຄວາມເອົາໃຈໃສ່ທັງໝົດໃນການລ້ຽງດູລູກຂອງນາງ ແລະ ຊ່ວຍແມ່ໃນວຽກງານ. ຄອບຄົວບໍ່ມີທີ່ດິນ. ເຂົາເຈົ້າສາມາດຢູ່ລອດໄດ້ 1 ປີ ໃນການເກັບກ່ຽວເຂົ້າ, ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາເຈົ້າຕ້ອງມອບສ່ວນໜຶ່ງໃຫ້ຜູ້ເຊົ່າ. ແຕ່ບໍ່ມີຫຍັງເຫຼືອທີ່ສາມາດຂາຍໄດ້.
ດຽວນີ້ໄດ້ 1 ປີແລ້ວທີ່ Kampan ໄດ້ອອກຈາກບ້ານ. ລາວອອກຈາກເຮືອນທັນທີທີ່ແສງແດດກາງແສງທຳອິດສຳພັດກັບຕົ້ນໄມ້. Kampan ເປັນ janitor ຢູ່ໂຮງຮຽນບ້ານ. ຫຼັງຈາກເອົາງົວໂຕດຽວອອກໄປລ້ຽງຫຍ້າແລ້ວ, ລາວກໍຂີ່ລົດຖີບໄປໂຮງຮຽນ, ຫ່າງຈາກສອງກິໂລແມັດ. ແຕ່ໃນມື້ນັ້ນ, Kampan ໄດ້ອອກໄປກ່ອນຫນ້ານັ້ນເປັນປົກກະຕິແລະຍ່າງໄປ. ເມຍຂອງລາວຍັງຈື່ມື້ນັ້ນຢ່າງຈະແຈ້ງ. 'ເອົາກ່ອງຢາກັບເຈົ້າໃນທາງກັບຄືນໄປບ່ອນ; ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ໄປ,' ນາງໄດ້ຮ້ອງຕາມເຂົາ.
ອາຈານໃຫຍ່ມາເຮືອນຂອງກຳແພງຄັ້ງໜຶ່ງເພື່ອຊອກຫາລາວ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜເວົ້າໄດ້ຫຼາຍກວ່າວ່າ Kampan ພຽງແຕ່ຫາຍໄປຈາກເຮືອນຂອງລາວ. "ນັ້ນເປັນທີ່ໂດດເດັ່ນ," ອາຈານເວົ້າກັບ phuybaan. 'ດີ, ແປກຫຼືບໍ່, ລາວຫາຍໄປ. ບໍ່ມີໃຜໄດ້ຍິນຈາກລາວ, ແມ່ນແຕ່ເມຍຂອງຕົນເອງ.' 'ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ເຫັນວ່າເມຍຂອງລາວ Rieng ໂສກເສົ້າກັບລາວ. ນາງບໍ່ໄດ້ຮ້ອງໄຫ້,” ຄູອາຈານໄດ້ສະແດງສຽງຈອງຂອງຕົນ.
ແລະທັນທີທັນໃດ Kampan ຢູ່ທີ່ນັ້ນອີກເທື່ອຫນຶ່ງ
ລາວກັບຄືນມາຢ່າງງຽບໆ. ມັນເປັນພຽງແຕ່ມື້ນີ້ເທົ່ານັ້ນທີ່ພັນລະຍາຂອງລາວໄດ້ສູນເສຍນ້ໍາຕາ, ໃນຂະນະທີ່ກ່ອນຫນ້ານັ້ນນາງບໍ່ໄດ້້ໍາຕາຫນຶ່ງ. ນາງອາດຈະເອົາຊະນະດ້ວຍຄວາມຍິນດີ. ເດັກນ້ອຍສອງຄົນຢູ່ທີ່ນັ້ນຄືກັນ, ຫ້ອຍຂາຂອງພໍ່. ແມ່ເຖົ້າຂອງລາວຫລຽວເບິ່ງລາວຄືກັບວ່າລາວເຫັນຜີ.
Kampan ນັ່ງລົງກັບພື້ນ, ເມື່ອຍລ້າ. ລາວສັ່ງເມຍຂອງລາວວ່າ "ເອົາພູຢາບານມາທີ່ນີ້." "ແລະຢ່າບອກລາວເທື່ອ." ນາງລຽນກໍຟ້າວກັບຄືນມາບໍ່ດົນ, ຫາຍໃຈອອກຈາກທາງການ.
'ພຣະອົງເຈົ້າທີ່ດີ!' ບີບມັນອອກເມື່ອລາວເຫັນ Kampan. "ສະບາຍດີ, ສະຫາຍ!" Kampan ທັກທາຍລາວ. "ບອກຂ້ອຍ, ເຈົ້າໂງ່, ຂ້ອຍຢູ່ໃນເງື່ອນໄຂເທົ່າທຽມກັນກັບພໍ່ຂອງເຈົ້າ, ແຕ່ບໍ່ເຄີຍຢູ່ກັບເຈົ້າ," ພູຢາບານເວົ້າຢ່າງບໍ່ພໍໃຈ. "ກະລຸນານັ່ງລົງກ່ອນ, phuyaban," Kampan ເວົ້າ.
“ສອງປີນັ້ນ ເຈົ້າຢູ່ໃສ?” ເຈົ້າໜ້າທີ່ຖາມ ໃນຂະນະທີ່ລາວນັ່ງຢູ່ກົງກັນຂ້າມກັບກຳແພງ. "ມັນພຽງແຕ່ຫນຶ່ງປີ," Kampan ແກ້ໄຂລາວ. 'ແມ່ນແລ້ວ, ຕົກລົງ, ໃຜຮູ້ແທ້? ແຕ່ບອກຂ້ອຍວ່າ ເຈົ້າເຄີຍໄປໃສມາຕະຫຼອດ?' 'ຢູ່ຕ່າງປະເທດ.'
'ເຈົ້າ, ຕ່າງປະເທດແມ່ນຫຍັງ? ມັນບໍ່ມີຢູ່ບໍ?' shouted the phuyaban. 'ພຽງແຕ່ເວົ້າວ່າເຈົ້າເຄີຍຢູ່ໃນຄຸກ, ຂ້ອຍຢາກເຊື່ອມັນ. ຜູ້ຊາຍ, ມີພຽງແຕ່ຄົນຮັ່ງມີແລະເປັນຄູຊັດເຈນມາຢູ່ຕ່າງປະເທດ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜຄືເຈົ້າ. ຫຼືເຈົ້າສະໝັກເປັນທະຫານເຮືອບໍ?' "ຂ້ອຍຢູ່ຕ່າງປະເທດແທ້ໆ, ເພື່ອນ." 'ມາແລ້ວ, ບອກຂ້າພະເຈົ້າ. ຂ້ອຍຈະພາເຈົ້າໄປເຮືອນບ້າຕອນບ່າຍນີ້.'
'ຈົ່ງຟັງໃຫ້ດີ! ດຽວນີ້ຂ້ອຍຈິງຈັງ! ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເວົ້າຫຼິ້ນຊູ້!' Kampan ແນມເບິ່ງຊາຍຄົນນັ້ນຢ່າງຕັ້ງໃຈ. ເດັກນ້ອຍສອງຄົນ, ເມຍຂອງກຳແພງ ແລະ ແມ່ເຖົ້າໄດ້ຟັງຢ່າງງຽບໆ, ປະຫລາດໃຈຢ່າງສິ້ນເຊີງ ເພາະ Kampan ບໍ່ແມ່ນຜູ້ຊາຍຄົນດຽວກັນ. ລາວບໍ່ເຄີຍເວົ້າຢ່າງສົມກຽດກັບຄົນຊັ້ນສູງ. 'ຕົກລົງ. ຂ້ອຍ ກຳ ລັງຟັງຢູ່,” ເຈົ້າ ໜ້າ ທີ່ເວົ້າເມື່ອລາວເຫັນວ່າ Kampan ຮ້າຍແຮງປານໃດ.
'ຂ້ອຍຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ. ເສັ້ນທາງທີ່ນັ້ນໄດ້ຜ່ານລາວແລະກໍາປູເຈຍ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນສະຫາຍຫລາຍຄົນທີ່ໄດ້ອອກຈາກບ້ານຂອງພວກເຮົາເມື່ອ 4 ຫາ 5 ປີກ່ອນ. ມີຄົນໄທຫຼາຍຄົນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.” Kampan ເວົ້າຢ່າງໝັ້ນໃຈ. 'ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດຫຍັງຢູ່ທີ່ນັ້ນ? ເຂົາເຈົ້າມີບໍລິສັດຫຼືບາງສິ່ງບາງຢ່າງບໍ?' ພູຢາບານຖາມດ້ວຍຄວາມແປກໃຈ. ລາວບໍ່ຮູ້ວ່າຕົວຈິງແມ່ນຮ່າໂນ້ຍຢູ່ໃສ.
'ຟັງ! ຂ້ອຍໄດ້ຮຽນຮູ້ການໃຊ້ອາວຸດໃນລາວ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຝຶກອົບຮົມວຽກງານສືບລັບຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ 4 ເດືອນ, ໄປຝຶກຊ້ອມຢູ່ກຳປູເຈຍ, ແລ້ວຢູ່ຮ່າໂນ້ຍ ໄດ້ຖອດຖອນບົດຮຽນດ້ານຈິດໃຈ ແລະ ຍຸດທະສາດສົງຄາມປ້ອງກັນຄວາມສະຫງົບ. ໃນສັ້ນ, ພວກເຮົາຖືກສົ່ງໄປໂຮງຮຽນແລະໃຫ້ປື້ມອ່ານ." 'ເຈົ້າຍັງຕ້ອງຮຽນຫຍັງໃນອາຍຸຂອງເຈົ້າ? ວຽກເຮັດງານທໍາຂອງເຈົ້າເປັນນັກອະນາໄມບໍ່ດີພໍບໍ?' ທາງການໄດ້ຂັດຂວາງ Kampan.
“ຜູ້ຊາຍ, ພຽງແຕ່ຟັງ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮຽນຮູ້ຄໍາສອນຂອງການເຄື່ອນໄຫວປົດປ່ອຍປະຊາຊົນ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າຕໍາແຫນ່ງຂອງທະຫານປົດປ່ອຍປະຊາຊົນ. ຫນ້າທີ່ຕົ້ນຕໍຂອງຂ້ອຍແມ່ນການຈ້າງງານແລະການໂຄສະນາເຜີຍແຜ່ເພາະວ່າຂ້ອຍມີຄວາມຮູ້ມາກ່ອນກ່ຽວກັບວຽກງານນີ້. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຢູ່ທີ່ນີ້ໃນໂຮງຮຽນວິທີການຂະບວນການຮັບສະຫມັກໄດ້ໄປເພື່ອໃຫ້ເດັກນ້ອຍໃນໂຮງຮຽນມີຄວາມສົນໃຈໃນຫນັງສື.
ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ມີຫຼາຍກ່ຽວກັບອາວຸດ. ແຕ່ໃນໄລຍະສອງແມັດຂ້ອຍສາມາດຕີເຄື່ອງຫມາຍໄດ້. ຂ້າພະເຈົ້າກໍໄດ້ຮັບເງິນເດືອນຄືກັນກັບນາຍທະຫານຢູ່ໄທ. ຂ້ອຍຈະບອກເຈົ້າວ່າ, ພູຢາບານ, ເປັນຫຍັງຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ສົ່ງເງິນໃຫ້ເມຍແລະລູກຂອງຂ້ອຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າເງິນນີ້ຈະໄດ້ຮັບການເສຍສະລະທີ່ດີກວ່າສໍາລັບການເຮັດວຽກຂອງການເຄື່ອນໄຫວ. ສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງເງິນຄືນໃຫ້ກອງທັບເພື່ອວ່າຈະໄດ້ໃຊ້ຈ່າຍໃນຈຸດປະສົງອື່ນໆ. ເຈົ້າຢາກໃຊ້ຫຍັງຢູ່ໃນປ່າດຽວນີ້? ມີອາຫານໃຫ້ກິນຫຼາຍພໍສົມຄວນ ແລະຕອນແລງເຈົ້າໄປນອນ. ເຖິງແມ່ນວ່າໃນປັດຈຸບັນຂ້າພະເຈົ້າຍັງເປັນພະນັກງານຂອງກອງທັບປົດປ່ອຍປະຊາຊົນ. ໜ້າທີ່ຂອງຂ້ອຍແມ່ນຮັບສະໝັກຄົນຢູ່ທີ່ນີ້, ໃນໝູ່ບ້ານຂອງພວກເຮົາ, ເພື່ອສົ່ງພວກເຂົາໄປຕ່າງປະເທດເພື່ອການຝຶກອົບຮົມ ແລະ ການສຶກສາດ້ານອາວຸດ.
ພວກເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການຊາຍຫນຸ່ມທີ່ເຂັ້ມແຂງ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນເດັກຊາຍເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ຕ້ອງໄດ້ເຂົ້າໄປເປັນທະຫານຍ້ອນການເປັນທະຫານ. ເມື່ອເຂົາເຈົ້າໄປເປັນທະຫານກອງທັບກໍໄປຢູ່ຕ່າງປະເທດຄືກັບຂ້ອຍ. ຂ້ອຍເອງໄດ້ຮູ້ຈັກສາມປະເທດໃຫມ່. ປະເທດເຫຼົ່ານັ້ນແຕກຕ່າງຈາກພວກເຮົາ ແລະມັນດີກວ່າຢູ່ບ່ອນນີ້...'
"ມັນງາມຄືກັບບາງກອກ, ຜູ້ຊາຍບໍ?" ນາງລຽນໄດ້ຖາມຜົວຢ່າງກ້າຫານ. Kampan ເບິ່ງເມຍຫນຸ່ມຂອງລາວແລະຫົວເລາະ. 'ຂ້ອຍບໍ່ເຄີຍເຫັນບາງກອກ. ຂ້ອຍຄວນຮູ້ໄດ້ແນວໃດ? ໃນກໍລະນີໃດກໍ່ຕາມ, ເຈົ້າສາມາດອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນດີກວ່າຢູ່ໃນບ້ານຂອງພວກເຮົາ.
“ເອີ, ພູຢາບານ, ເຈົ້າຄິດແນວໃດ? ຂ້າພະເຈົ້າຈະເລີ່ມຕົ້ນຊັກຊວນເດັກຊາຍຈາກບ້ານຂອງພວກເຮົາໄປທີ່ນັ້ນ. ແລະຫລັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນເຂົາເຈົ້າກໍກັບມາທີ່ນີ້ອີກຄັ້ງ.'
ສະນັ້ນເຈົ້າເປັນຄອມມິວນິດ...
"ຖ້າຂ້ອຍເຂົ້າໃຈຖືກຕ້ອງ, ເຈົ້າເປັນຄອມມິວນິດ," ຜູ້ເຖົ້າເວົ້າຢ່າງຮີບດ່ວນ. 'ຂ້ອນຂ້າງຫຼາຍ. ແຕ່ພວກເຮົາເອີ້ນຕົນເອງວ່າກອງທັບປົດປ່ອຍປະຊາຊົນ.' 'ບໍ່. ຂ້ອຍຫ້າມເຈົ້າ, ເຈົ້າຈະບໍ່ທໍລະຍົດປະເທດຂອງເຈົ້າ. ມັນບໍ່ດີພໍທີ່ເຈົ້າຂາຍຕົວເອງ. ຂ້ອຍຈະເອົາປືນຂອງຂ້ອຍດຽວນີ້ ແລະຈັບເຈົ້າເປັນຄອມມິວນິດ.' ພູຢາບານຢືນຂຶ້ນ.
'ອ້າວ, ຢ່າໃຈຮ້ອນ. ເຈົ້າໝາຍເຖິງຫຍັງຮັບປືນຂອງເຈົ້າ? ຂ້ອຍສາມາດຍິງເຈົ້າໄດ້ກ່ອນທີ່ເຈົ້າຈະເຖິງຂັ້ນໄດ. ເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າຂ້ອຍມີປືນຢູ່ກັບຂ້ອຍບໍ?' Kampan ຍ້າຍມືຂອງຕົນພາຍໃຕ້ເສື້ອ jacket ຂອງລາວແຕ່ບໍ່ໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນຫຍັງ. 'ຂ້າພະເຈົ້າເສຍສະລະຊີວິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ເຮົາຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ເຈົ້າທໍລະຍົດບ້ານເກີດເມືອງນອນ.'
'ພູຍາບານ,' Kampan ເວົ້າວ່າ, 'ມັນກ່ຽວກັບຄວາມຮັກຕໍ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງເຈົ້າ. ປະເທດຕ້ອງການພົນລະເມືອງທີ່ມີຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະເສຍສະລະ. ຄວາມວຸ້ນວາຍຢູ່ໃນປະເທດຂອງພວກເຮົາທຸກມື້ນີ້ແມ່ນຍ້ອນວ່າພວກເຮົາມີພົນລະເມືອງທີ່ເຫັນແກ່ຕົວຫລາຍ. ປະຊາຊົນເຊັ່ນທ່ານຕົວຢ່າງທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດສໍາລັບປະເທດ. ເຈົ້ານອນຢູ່ເທິງຫລັງຂອງເຈົ້າ ໝົດ ມື້ແລະລໍຖ້າຈົນກ່ວາເວລາເກັບກ່ຽວມາຮອດແລະຫຼັງຈາກນັ້ນເກັບກ່ຽວສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຊາວກະສິກອນ. ເຈົ້າອາໄສຢູ່ໃນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງແຮງງານຂອງຄົນອື່ນ. ນັ້ນຄືການຂູດຮີດ.'
“ເຈົ້າໝິ່ນປະໝາດຂ້ອຍ, ຜູ້ຊາຍ,” ພູຍາບານຮ້ອງຂຶ້ນດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ ແຕ່ບໍ່ກ້າເຮັດຫຍັງກັບກຳແພງ. ເນື່ອງຈາກວ່າ Kampan ມີປືນຢູ່ກັບລາວແລະສາມາດຂ້າລາວໂດຍບໍ່ມີການຍິງ. ທັງຫມົດທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດແມ່ນເອົາປືນແລະຕີເຂົາທີ່ຫົວ. ເຈົ້າຫນ້າທີ່ບໍ່ແມ່ນຄົນທີ່ມີໃຈອ່ອນເພຍແຕ່ຮູ້ວ່າເຈົ້າຕ້ອງພິສູດຄວາມກ້າຫານແລະເວລາໃດ. 'ໂອ້, ເຈົ້າຫມາຍຄວາມວ່າການສາບານ? ຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ບອກຄວາມຈິງ. ຫຼືເຈົ້າຄິດວ່າຂ້ອຍເວົ້າຕົວະ? ຕະຫລອດເວລານີ້ ເຈົ້າໄດ້ລ່ວງລະເມີດແຮງງານຂອງເພື່ອນຮ່ວມຊາດຂອງເຈົ້າ. ເຊັ່ນດຽວກັບຄົນຫຼອກລວງ, ເຈົ້າກຳລັງຈີກຄົນອອກ. ອັນນັ້ນເອີ້ນວ່າການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ. ເຈົ້າຢາກປະຕິເສດເລື່ອງນີ້ບໍ, ເວົ້າວ່າມັນບໍ່ຖືກຕ້ອງບໍ?'
ພູຢາບຽນຍອມແພ້ໂດຍການຫົວຫົວ. ລາວບໍ່ເວົ້າຫຍັງ ເພາະວ່າການກ່າວຫາຂອງ Kampan ເບິ່ງຄືວ່າຄຸ້ນເຄີຍກັບລາວເກີນໄປ, ເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ມີໃຜເວົ້າຫຍັງເລີຍ. "ຂ້ອຍເຕັມໃຈທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພເຈົ້າຖ້າທ່ານປ່ຽນຊີວິດຂອງເຈົ້າ." 'ເຈົ້າຕ້ອງການຫຍັງຈາກຂ້ອຍ?' ພູຢາບຽນຖາມດ້ວຍຄວາມອາຍ ແລະດ້ວຍຄວາມກຽດຊັງ. ຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ຊີວິດຂອງລາວມີຫຼາຍເທົ່າກັບຄວາມປາຖະໜາຢາກໄດ້ເງິນເພື່ອຊື້ລົດບັນທຸກນ້ອຍ. ມັນຕ້ອງເຫມາະສົມທີ່ຈະຮັບໃຊ້ເປັນ taxi ເພາະວ່າຖ້າທ່ານມີລົດ, ແຫຼ່ງລາຍຮັບອື່ນໆຈະເຂົ້າມາໃກ້.
'ເຈົ້າຕ້ອງເລີ່ມເຮັດວຽກທີ່ແຕກຕ່າງກັນແລະບໍ່ໂກງແລະຂູດຮີດຊາວກະສິກອນທີ່ໄດ້ເຊົ່າຈາກເຈົ້າ ແລະຄົນທີ່ຢືມເງິນຈາກເຈົ້າ. ເຈົ້າຕ້ອງປະຕິບັດຕໍ່ທຸກໆຄົນຢ່າງຍຸດຕິທຳ ລວມທັງຄົນເຊັ່ນຂ້ອຍ!' 'ຖ້າເຈົ້າຕ້ອງການ….' ພູຢາບຽນເວົ້າວ່າ ແລະຢາກລຸກຂຶ້ນ ແຕ່ Kampan ຍູ້ລາວກັບຄືນ. 'ເຈົ້າ, Rieng, ເຈົ້າຍ່າງໄປເຮືອນຂອງລາວແລະເອົາປາກກາແລະເຈ້ຍ. ລາວຕ້ອງເອົາຄໍາສັນຍາຂອງລາວເປັນລາຍລັກອັກສອນ. ຢ່າບອກໃຜບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ເຈົ້າກໍຈະຕາຍຄືກັນ. ລູກປືນຂອງຂ້ອຍບໍ່ຢ້ານໃຜ.”
ພັນລະຍາຂອງລາວກັບຄືນມາຢ່າງໄວວາດ້ວຍປາກກາແລະເຈ້ຍ. ບໍ່ມີໃຜສົນໃຈນາງເລີຍ. Kampan ຂຽນຖະແຫຼງການຂອງ phuyaibaan ໃນຮູບແບບຂອງການຕົກລົງ. ພະອົງເຮັດໃຫ້ຜູ້ເຖົ້າແກ່ອ່ານແລະລົງນາມ. ພູຢາບຽນເຊື່ອຟັງດ້ວຍມືທີ່ສັ່ນສະເທືອນ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, Kampan ຍັງໄດ້ລົງນາມ, ແລະພັນລະຍາແລະແມ່ເຖົ້າຂອງລາວເປັນພະຍານ.
ຕໍ່ມາ
"ຂ້ອຍໄປບາງກອກ," Kampan ບອກຄອບຄົວຂອງລາວ. ຄິດວ່າເຈົ້າສາມາດຫາເງິນໄດ້ຫຼາຍກວ່າຢູ່ບາງກອກແລະວ່າຂ້ອຍຈະບໍ່ຕ້ອງມີຊີວິດເປັນນັກອະນາໄມຕະຫຼອດໄປ. ຂ້ອຍຢາກຫາເງິນຢູ່ບ່ອນນັ້ນເພື່ອຊື້ທົ່ງນາທີ່ຢືມມາຈາກພູຢາບຽນ. ຂ້ອຍເຮັດວຽກໜັກແທ້ໆ, ມື້ແລ້ວມື້ໜຶ່ງ. ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຈັດການຫາເງິນຫຼາຍ. ຂ້ອຍບໍ່ມີເງິນເຊັນກັບຂ້ອຍ.
“ສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບອກຊາວພູຢາບານແມ່ນການຜະລິດທີ່ບໍລິສຸດ. ຂ້ອຍໄດ້ມາຈາກປຶ້ມທີ່ເຈົ້າສາມາດຊື້ໄດ້ຢູ່ບາງກອກ. ແລະ ຮ່າໂນ້ຍ? ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າ. ແຕ່ມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງໃຫຍ່, ແມ່ນບໍ, ທີ່ຈະນໍາເອົາຄວາມຍຸຕິທໍາມາໃຫ້ເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຮົາບໍ?' ຄວາມສຸກກັບຄືນມາສູ່ໃບຫນ້າຂອງພວກເຂົາ, ເປັນຄັ້ງທໍາອິດໃນປີຫຼັງຈາກ Kampan ຈາກໄປ.
ທີ່ມາ: Kurzgeschichten aus Thailand (1982). ການແປພາສາແລະການແກ້ໄຂ Erik Kuijpers. ເລື່ອງໄດ້ຖືກຫຍໍ້.
ຜູ້ຂຽນ Makut Onrüdi (1950), ໃນພາສາໄທ ມກຸດ ອໍລະດີ. ການສຶກສາ ແລະ ນັກຂຽນກ່ຽວກັບບັນຫາຊາວບ້ານທີ່ດ້ອຍໂອກາດທາງດ້ານສັງຄົມ-ວັດທະນະທໍາຢູ່ພາກໃຕ້ຂອງໄທ.
ຂອບໃຈສໍາລັບເລື່ອງນີ້, Erik. ຂ້ອຍໄດ້ແປ 13 ແລ້ວ, ພວກເຮົາຈະຈັດພິມປື້ມເລື່ອງລາວຮ່ວມກັນບໍ? ຢູ່ Arbeiderspers?
ພຽງແຕ່ສັ້ນໆກ່ຽວກັບຊື່ຂອງນັກຂຽນ ມກຸດອອນຣູດີ Makut Onrüdi. Makut ຫມາຍຄວາມວ່າ 'ມົງກຸດ' ຄືກັບ 'ມົງກຸດເຈົ້າຊາຍ', ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຊອກຫາຄວາມຫມາຍຂອງນາມສະກຸນໄດ້.
ຄອມມິວນິດ... 'ແຕ່ມັນຍັງຖືກໃຊ້ໃນທຸກວັນນີ້ ເພື່ອຢ້ານຄົນໄທ.'
ແທ້ຈິງແລ້ວ, ແລະມີຕົ້ນກໍາເນີດມາໃນໄລຍະສົງຄາມຫວຽດນາມ, ເວົ້າວ່າ 1960 ຫາ 1975. ໃຜກໍ່ຕາມທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບຄໍາສັ່ງທີ່ຖືກສ້າງຕັ້ງຂື້ນເລັກນ້ອຍກໍ່ຕ້ອງເປັນຄອມມິວນິດ. ໂດຍສະເພາະໃນລັດຖະບານຂອງ dictator Sarit Thanarat b (1958-1963) ມີການລ່າສັດແມ່ມົດສໍາລັບ "ສົງໃສ" ບຸກຄົນ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກປະຫານຢ່າງທັນການຫຼືເຜົາໄຫມ້ໃນຖັງນ້ໍາມັນ.
https://www.thailandblog.nl/geschiedenis/red-drum-moorden-phatthalung/
ບາງຄັ້ງພຣະສົງຍັງຖືກກ່າວຫາວ່າ 'ຄອມມິວນິດ' ເຊັ່ນ: ພຣະພຸດທະເຈົ້າແລະພະພິມົນລະທາ, ແລະນີ້ໃຊ້ໃນຂອບເຂດທີ່ໃຫຍ່ກວ່າຕໍ່ການພະສົງຢູ່ໃນປ່າຈໍານວນຫຼາຍທີ່ປະເທດໄທຍັງມີຢູ່ໃນເວລານັ້ນ.
ຕົວຢ່າງ, ພະສົງທີ່ຫຼົງໄຫຼ Juan ໄດ້ຖືກໄປຢ້ຽມຢາມໂດຍຕໍາຫຼວດລາດຕະເວນຊາຍແດນໃນປີ 1962 ເພື່ອເບິ່ງວ່າລາວເປັນຄອມມິວນິດ.
"ຄອມມິວນິດແມ່ນຫຍັງ?" ພຣະສົງຖາມເຈົ້າຫນ້າທີ່.
'ຄອມມິວນິດບໍ່ມີສາສະ ໜາ, ບໍ່ມີການທົດລອງຄວາມທຸກຍາກແລະບໍ່ມີຄົນຮັ່ງມີ. ທຸກຄົນແມ່ນເທົ່າທຽມກັນ. ບໍ່ມີຊັບສິນສ່ວນຕົວ. ພຽງແຕ່ຊັບສິນທົ່ວໄປ,” ຕໍາຫຼວດຕອບ.
'ເຂົາເຈົ້ານຸ່ງເສື້ອແບບໃດ? ພວກເຂົາກິນຫຍັງ? ເຂົາເຈົ້າມີເມຍຫຼືລູກບໍ?' ພຣະສົງຖາມ.
'ແມ່ນແລ້ວ, ພວກເຂົາມີຄອບຄົວ. ພວກເຂົາກິນຕາມປົກກະຕິ. ເຂົາເຈົ້າໃສ່ເສື້ອ ແລະ ໂສ້ງ, ຄືກັນກັບຊາວບ້ານ.
'ເຂົາເຈົ້າກິນເລື້ອຍໆສໍ່າໃດ?' ພຣະສົງຖາມ.
'ສາມເທື່ອຕໍ່ມື້.'
"ພວກເຂົາໂກນຫົວບໍ?"
'ບໍ່.'
“ດີ,” ພຣະສົງສັງເກດເຫັນວ່າ, “ຖ້າພວກຄອມມູນິດມີເມຍ ແລະລູກ, ນຸ່ງເສື້ອເສື້ອ, ໂສ້ງ, ບໍ່ໂກນຜົມ ແລະຖືປືນ, ຂ້ອຍຈະເປັນຄອມມູນິດໄດ້ແນວໃດ? ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີເມຍຫຼືລູກ, ກິນອາຫານພຽງແຕ່ມື້ຫນຶ່ງ, shave ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ການນຸ່ງຖືແລະບໍ່ມີອາວຸດ. ແລ້ວຂ້ອຍຈະເປັນຄອມມູນິດໄດ້ແນວໃດ?'
ເຈົ້າຫນ້າທີ່ບໍ່ສາມາດຮັບມືກັບເຫດຜົນນັ້ນ.
Tino, ນັ້ນຈະເປັນຫນັງສືເຕັມເພາະວ່າຫຼັງຈາກນັ້ນພວກເຮົາຈະລວມເອົາ 'ການຜະລິດ' ຂອງ Rob V. ແລ້ວເຮົາກໍຈະຮັ່ງມີເໝືອນນາລົກໃນອາຍຸຂອງເຮົາ! ຫຼືວ່າບໍ່ມີຫຼາຍຄົນລໍຖ້າວັນນະຄະດີໄທ?
ຂ້າພະເຈົ້າຊອກຫາຫນັງສືໂດຍນັກຂຽນໄທແລະຫຼັງຈາກນັ້ນໃນພາສາອັງກິດຫຼືເຍຍລະມັນແລະສືບຕໍ່ການແປພາສາ. ການແປພາສາໄທບໍ່ແມ່ນແທ້ສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າແລະພາສາຝຣັ່ງເປັນພາສາທີ່ຍາກເນື່ອງຈາກວ່າ subjonctif…. ຕອນນີ້ເປັນເວລາ 56 ປີແລ້ວນັບຕັ້ງແຕ່ HBS ແລະຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ພາສາຝຣັ່ງ.
ຂ້າພະເຈົ້າມີຫນັງສືຝຣັ່ງຂະຫນາດນ້ອຍຈາກປີ 1960 ທີ່ມີ 15 ເລື່ອງຈາກປະເທດໄທ. 'Contes et Légendes de Thailande' ໂດຍ Madame Jit-Kasem ສີບຸນເຮືອງ. ນາງເປັນອາຈານສອນພາສາຝຣັ່ງຢູ່ມະຫາວິທະຍາໄລຈຸລາລົງກອນໃນບາງກອກ. ສໍາລັບຜູ້ທີ່ມັກ!
ບໍ່ແມ່ນການໂຄ່ນລົ້ມລະບອບທ້ອງຖິ່ນໃນທີ່ສຸດ? ຈະ ເປັນ ແນວ ໃດ letdown. 😉
ເລື່ອງນີ້ແມ່ນມາຈາກປີ 1982, ສະນັ້ນມັນສາມາດໄດ້ຮັບການດົນໃຈຈາກໄລຍະ 73-76 ໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ. ໄລຍະທີ່ນັກສຶກສາແນ່ນອນໄດ້ແຮງບັນດານໃຈໂດຍ ຈິດ ພູມີສັກ (1930-1966). ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບວັນນະຄະດີ Marxist ຜ່ານປະເທດຈີນ, ໃນບັນດາສະຖານທີ່ອື່ນໆ. ອັນຕະລາຍ, ການອ່ານດັ່ງກ່າວ ...
Rob, ນັກຂ່າວແລະນັກຂຽນຫຼາຍຄົນຈາກປະເທດໄທໄດ້ຫລົບໜີອອກຈາກລັດຖະບານນັບແຕ່ຊຸມປີ 70 ແລະອາໄສຢູ່ໃນຊຸມຊົນໄທອ້ອມຮອບເມືອງ San Francisco, ໃນບັນດາບ່ອນອື່ນໆ. ສື່ພາສາໄທ/ອັງກິດ ປາກົດຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.
ສຽງວິພາກວິຈານແມ່ນ (ແລະດີໃຈ) ທີ່ຈະຖືກມິດງຽບໂດຍລັດຖະບານທີ່ນຳໃຊ້ວິທີທາງຂວາສຸດ ຫຼື ຊ້າຍສຸດ ຫຼື ທາງທະຫານ. ຜູ້ຄົນທີ່ພັກເຊົາໄດ້ຮ້ອງການປະທ້ວງຂອງເຂົາເຈົ້າ 'ຢູ່ລະຫວ່າງເສັ້ນ' ແລະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ແປບາງເລື່ອງເຫຼົ່ານັ້ນ. ພວກເຂົາເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການປຶກສາຫາລືຢູ່ທີ່ນີ້ໃນ blog ນີ້.