ໄພພິບັດ tsunami ເປັນຮູບເງົາຄຸນນະສົມບັດ
ຮູບເງົາເລື່ອງໜຶ່ງໄດ້ຖືກສາຍເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ໃນງານເທດສະການຮູບເງົາສາກົນທີ່ໂຕກຽວ, ເຊິ່ງພັນລະນາເຖິງລະຄອນຂີ້ຮ້າຍຂອງໄພພິບັດຊູນາມິປີ 2004 ໃນພາກໃຕ້ຂອງຍີ່ປຸ່ນໃນແບບທີ່ໜ້າຢ້ານກົວ ແລະເປັນຈິງ. ປະເທດໄທ ການສະແດງ.
ຢູ່ໃນໜ້າຈໍ, ຄື້ນຟອງອັນມະຫາສານກໍດັງຂຶ້ນ, ຕີຝັ່ງຄືກັບຟ້າຮ້ອງຂອງແຫຼວ. ຄອບຄົວຫນຸ່ມນ້ອຍ, ພໍ່, ແມ່ແລະລູກຊາຍສາມຄົນ, ເບິ່ງດ້ວຍຄວາມຕົກໃຈໃນຄວາມຮຸນແຮງຂອງນ້ໍາ, ເຊິ່ງຫຼັງຈາກນັ້ນຕີພວກເຂົາຄືກັບລູກປືນ Titanic. ພວກເຂົາເຈົ້າຖືກພັດໄປດ້ວຍສາຍນ້ຳທີ່ບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ, ເຮັດໃຫ້ຊີວິດນ້ອຍໆທີ່ສະຫງົບສຸກຂອງເຂົາເຈົ້າແຕກຫັກ, ຊຶ່ງປ່ຽນໄປຢ່າງກະທັນຫັນ ແລະຕະຫຼອດໄປ. ມັນເປັນເລື່ອງຕະຫຼົກຂອງຝັນຮ້າຍທີ່ເກີດຂື້ນໃນຄອບຄົວນີ້, ເຊິ່ງຜູ້ສ້າງບໍ່ພຽງແຕ່ພະຍາຍາມສ້າງຊູນາມິຄືນໃຫມ່, ແຕ່ຍັງຕ້ອງການສະແດງຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ມະນຸດ, ເຊິ່ງໃນສະຖານະການອັນຕະລາຍເຖິງຊີວິດຍັງສືບຕໍ່ຮັກສາຄວາມຫວັງແລະຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະ ການຢູ່ລອດແມ່ນບາງຄັ້ງ invincible.
'ເປັນໄປບໍ່ໄດ້'
ນັກວິຈານໜັງສືພິມບາງກອກໂພສໄດ້ເຫັນຮູບເງົາເລື່ອງ “The Impossible” ແລະຄິດວ່າມັນເປັນເລື່ອງແປກທີ່ເຫັນຄື້ນທີ່ຜະລິດດ້ວຍຄອມພີວເຕີໃນໜ້າຈໍ ຫຼັງຈາກໄດ້ເຫັນຄື້ນຟອງຍັກຍັກສຸນາມິທາງພາກຕາເວັນອອກສຽງເໜືອຂອງຍີ່ປຸ່ນເມື່ອ 24 ເດືອນກ່ອນ ເຊິ່ງໄດ້ອ້າງວ່າ ຊີວິດຂອງປະຊາຊົນຫຼາຍສິບພັນຄົນ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ການສະແດງຮູບເງົານີ້ແມ່ນການທົດສອບ, ເພາະວ່າດ້ວຍເຫດຜົນທີ່ຊັດເຈນ, ຮູບເງົານີ້ອາດຈະມີຄວາມອ່ອນໄຫວຕໍ່ຜູ້ຊົມຍີ່ປຸ່ນ. ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ມີການອະນຸຍາດໃຫ້ແຈກຢາຍຮູບເງົາໃນປະເທດຍີ່ປຸ່ນ.
ເພື່ອລົບລ້າງຄວາມສົງໃສ, ຮູບເງົາເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການປະກາດວ່າເລື່ອງດັ່ງກ່າວເປັນຄວາມຈິງ. ແນ່ນອນວ່າພວກເຮົາຮູ້ວ່າໄພພິບັດໃນປີ 2004 ເກີດຂຶ້ນແທ້ໆ, ແຕ່ຢ່າງຈິງໃຈຫນຶ່ງຕ້ອງການທີ່ຈະເວົ້າວ່າເລື່ອງຂອງຄອບຄົວຫ້າຄົນໄດ້ເກີດຂຶ້ນຈິງ. ໃນຊີວິດຈິງ, ມັນແມ່ນກ່ຽວກັບຄອບຄົວແອສປາໂຍນແລະທີ່ອະທິບາຍວ່າເປັນຫຍັງຮູບເງົາແມ່ນກໍາກັບໂດຍຊາວສະເປນ, Juan Antonio Bayona. ຮູບເງົາໄດ້ premiered ກ່ອນຫນ້ານັ້ນໃນ Toronto, ບ່ອນທີ່ protagonists ພາສາອັງກິດໄດ້ພົບກັບຄອບຄົວທີ່ແທ້ຈິງ, ຊຶ່ງໃນຕົວຈິງແມ່ນ portrayed. ຮູບເງົາປະຕິບັດຕາມ Bennets - Henry, Maria ແລະລູກຊາຍສາມຄົນຂອງພວກເຂົາ Lucas, Simon ແລະ Thomas - ໃນຄວາມລໍາບາກຂອງພວກເຂົາກ່ອນ, ໃນລະຫວ່າງແລະຫຼັງຈາກໄພພິບັດ. ເຫັນນ້ໍາມາ, ລອດຊີວິດໃນຄວາມຮຸນແຮງນ້ໍານີ້ແລະ horrors ທາງດ້ານຈິດໃຈຫຼັງຈາກນັ້ນ.
ພັກຜ່ອນວັນຄຣິດສະມາດ
ໜັງເລື່ອງນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບຄອບຄົວໜຶ່ງທີ່ໄປຮອດຣີສອດແຫ່ງໜຶ່ງໃນເມືອງເຂົາຫຼັກທາງພາກໃຕ້ຂອງປະເທດໄທເພື່ອວັນພັກບຸນຄຣິສມາສທີ່ດີ ແລະແນ່ນອນ - ບໍ່ຄືກັບຜູ້ເບິ່ງ - ບໍ່ຮູ້ເຖິງຄວາມພິນາດທີ່ຈະມາເຖິງ. ສອງມື້ຫຼັງຈາກທີ່ເຂົາເຈົ້າມາເຖິງ, ຄອບຄົວໄດ້ມ່ວນຊື່ນຢູ່ແຄມສະລອຍນ້ຳໃນຂະນະທີ່ແຜ່ນດິນໄຫວ, ນ້ຳທະເລອັນດາມັນດັງຂຶ້ນແລະກຳແພງນ້ຳພັງລົງ.
Bayona recreates ຈາກປະຈັກພະຍານເຖິງຄວາມສັບສົນອັນຮ້າຍແຮງຂອງສົບ, ທີ່ຖືກຫມຸນໄປຮອບໆຄືກັບວ່າຢູ່ໃນເຄື່ອງຊັກຜ້າ turbo, ໄດ້ຮັບບາດເຈັບຈາກການຍ່າງເລື່ອຍໄມ້ແລະໂລຫະແລະສຸດທ້າຍກາຍເປັນສຸສານຂະຫນາດໃຫຍ່. ເຈົ້າເຫັນຕົວລະຄອນຕົວລະຄອນລອຍນ້ຳໃສ່ລູກຊາຍກົກຂອງນາງ, ທັງສອງຖືກຂີ້ຕົມຢ່າງມະຫາສານ, ແຕ່ໄດ້ຍຶດຕິດກັບລຳຕົ້ນ ແລະ ຕົກລົງມາເທິງຊາກຫັກພັງ ແລະ ຂີ້ຕົມປົກຄຸມ. ຫາດຊາຍ ຈະຖືກຖິ້ມ. ຮູບເງົາສ່ວນທີ່ເຫຼືອສະແດງໃຫ້ເຫັນຄວາມວຸ່ນວາຍຢູ່ໃນໂຮງຫມໍແລະທີ່ພັກອາໄສໃນຂະນະທີ່ Lucas ພະຍາຍາມຊອກຫາພໍ່ແລະອ້າຍນ້ອງສອງຄົນຂອງລາວ, ໃນຂະນະທີ່ Maria ໄດ້ຮັບການຜ່າຕັດທີ່ຈໍາເປັນກ່ຽວກັບຫນ້າເອິກແລະຂາຂອງນາງ.
ຂ້ອຍເອງໄດ້ປະສົບກັບຄື້ນສຶນາມິຈາກທາງໄກເທົ່ານັ້ນ. ແມ່ນແລ້ວ, ຂ້ອຍໄດ້ຊ່ວຍລະດົມເງິນ ແລະ ສິນຄ້າໃຫ້ແກ່ຜູ້ປະສົບໄພຢູ່ Pattaya ແລະຕິດຕາມທຸກເລື່ອງໃນໂທລະພາບ ແລະ ໜັງສືພິມ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງບໍ່ເປັນແຟນຂອງຮູບເງົາໄພພິບັດ, ແຕ່ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ຄວາມເປັນຈິງຂອງຮູບເງົາເລື່ອງນີ້ຍັງສາມາດເປັນພອນໃຫ້ແກ່ຜູ້ລອດຊີວິດແລະຫມູ່ເພື່ອນແລະຄົນຮູ້ຈັກຂອງຜູ້ເຄາະຮ້າຍ. ບາງທີອາດເປັນຄໍາສາບແຊ່ງທີ່ເຫັນຄວາມທຸກໂສກຂອງເວລານັ້ນເກີດຂຶ້ນອີກ. ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້, ຂ້ອຍມີຄວາມສົງໃສຂອງຂ້ອຍ. ແນວໃດກໍ່ຕາມ, ປາກົດວ່າປະເທດໄທບໍ່ມີຄວາມສົງໃສດັ່ງກ່າວ, ເພາະວ່າຮູບເງົາສາມາດເຂົ້າເບິ່ງໃນໂຮງຮູບເງົາໄດ້ຕັ້ງແຕ່ວັນທີ 29 ພະຈິກ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ປະສົບກັບມັນໃນອີກທາງຫນຶ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຍັງມີຄວາມສົງໃສກ່ຽວກັບຄວາມຈິງທີ່ວ່າປະຊາຊົນບໍ່ໄດ້ຮັບການເຕືອນໃນເວລາ.
ມື້ນັ້ນຂ້ອຍຕ້ອງຂ້າມໄປ Myamar ເພື່ອຂໍວີຊາຢູ່ Ranong.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າກັບປະຊາຊົນຈາກ Phuket ບ່ອນທີ່, ອີງຕາມພວກເຂົາ, ມັນເກີດຂຶ້ນແລ້ວເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາໄດ້ຂັບລົດຢ່າງຫນ້ອຍ 400 ກິໂລແມັດ.
ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຂ້າມແມ່ນ້ຳເພາະຄາດວ່າຈະໄດ້ຮັບການພັດທະນາຢູ່ເມືອງ Ranong.
ແທ້ຈິງແລ້ວ, ມັນເປັນເລື່ອງແປກທີ່ທັນທີທັນໃດຂ້າພະເຈົ້າສາມາດເຫັນລຸ່ມຂອງແມ່ນ້ໍາພາຍໃນວິນາທີ.
1 ສຽງດັງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍຟ້າວໄປຫາລົດຂອງຂ້ອຍ ແລະອອກໄປຢ່າງໄວວາ, ໃນລະຫວ່າງທາງກັບບ້ານ ພວກເຮົາໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າ Ranong ໄດ້ຮັບບາດເຈັບຄືກັນ.
ຫຼັງຈາກ 3 ມື້ພວກເຮົາໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ແລ່ນເຮືອ, ແນ່ນອນພວກເຮົາຕ້ອງຈ່າຍຄ່າ overstay.
ກັບຄືນໄປ 200 ບາດຕໍ່ມື້, ດຽວນີ້ເຈົ້າສາມາດເຂົ້າຄຸກໄດ້, ຖ້າເຈົ້າມາຊ້າ 1 ມື້.
ແມ່ນຫຍັງ - ເທົ່າທີ່ຂ້ອຍຮູ້, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ທຸກຢ່າງ - ຍັງຕ້ອງເຮັດຄືການຕັ້ງລະບົບເຕືອນໄພ. ນັ້ນແມ່ນຄວາມຕັ້ງໃຈອັນສັກສິດຂອງທ່ານທັກສິນໃນເວລານັ້ນ. ນີ້, ແນ່ນອນ, ໃນສາກົນ, ຫຼືຢ່າງຫນ້ອຍອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ຂະຫນາດ, ແລະຖ້າຫາກວ່າມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້, ປະເທດໄທຈະຕ້ອງໄປ solo, ແຕ່ລະບົບເຕືອນໄພອັດຕະໂນມັດຈະຕ້ອງແລະຈະໄດ້ຮັບການນໍາສະເຫນີ. ດຽວນີ້ເປັນແນວໃດ? ຫຼາຍປະເທດໃນທົ່ວປາຊີຟິກມີລະບົບດັ່ງກ່າວ. ນີ້ປະກອບດ້ວຍອຸປະກອນທີ່ລົງທະບຽນການເຄື່ອນໄຫວຂອງທະເລແລະສາມາດເບິ່ງເຫັນ (ເຊື່ອມຕໍ່ກັບຄອມພິວເຕີ) ບໍ່ວ່າຈະເປັນ tsunami ຫຼືບໍ່. ມັນເປັນເລື່ອງທີ່ບ້າໆທີ່ເກາະສຸມາຕຼາໄດ້ຮັບເຄາະຮ້າຍແລ້ວ ແລະ ຄື້ນສຶນາມິໄດ້ໃຊ້ເວລາຫຼາຍຊົ່ວໂມງເພື່ອໄປຮອດພູເກັດ (ແລະອີກຫຼາຍຊົ່ວໂມງຢູ່ຝັ່ງທະເລອື່ນໆຂອງມະຫາສະໝຸດອິນເດຍ), ປະຊາຊົນໃນເມືອງ Puket, ສີລັງກາ ແລະ ແມ້ແຕ່ອາຟຣິກາຕາເວັນອອກກໍ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຈາກຄື້ນສຶນາມິ.
ເນື່ອງຈາກວ່າພວກເຮົາໄປຢ້ຽມຢາມປະເທດໄທຢ່າງຫນ້ອຍຫນຶ່ງຄັ້ງຕໍ່ປີ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານ blog ປະເທດໄທເປັນປະຈໍາ. ເລື່ອງນີ້ໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຂອງຂ້ອຍເພາະວ່າຄອບຄົວ, ພັນລະຍາແລະລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍ (1 ປີໃນເວລານັ້ນ) ແລະຂ້ອຍບໍ່ພຽງແຕ່ປະສົບກັບຄື້ນຟອງຊູນາມິເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຫຼາຍກວ່ານັ້ນແມ່ນຍ້ອນເນື້ອໃນຂອງຊິ້ນສ່ວນ. ນັກຂຽນຫຼາຍຫຼືຫນ້ອຍຖາມວ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນຈິງ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງບໍ່ທັນໄດ້ເບິ່ງຮູບເງົາແລະພຽງແຕ່ອີງໃສ່ສິ່ງທີ່ນັກຂຽນຊີ້ບອກແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າສັງເກດເຫັນຫຼາຍໆຢ່າງທີ່ຄ້າຍຄືກັບສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ປະສົບ. ພວກເຮົາຍັງໄດ້ໄປເຖິງເຂົາຫຼັກໃນວັນທີ 6 ທັນວາ 23. ພວກເຮົາຍັງຢູ່ເຂົາຫຼັກໃນຕອນເຊົ້າຂອງວັນທີ 2004 ທັນວາ 26 ແລະນັ່ງຢູ່ແຄມຂອງສະນຸກເກີທີ່ຮ້ານອາຫານ. ພວກເຮົາຍັງໄດ້ເຫັນເສັ້ນທາງສີຂາວມາ, ທຳອິດມັນງຽບສະຫງົບ, ນ້ຳທະເລໄດ້ຖອຍຫລັງ ແລະຈາກນັ້ນກໍມີສຽງແກ. ພວກເຮົາຍັງແລ່ນຫນີ. ລູກຊາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລະຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຫນີກໍາແພງນ້ໍາທັງຫມົດ. ຂ້ອຍຍັງພະຍາຍາມປົກປ້ອງລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍຈາກມວນນ້ໍາ. ຂ້າພະເຈົ້າຜ່ານໄປຊົ່ວຄາວແລະສູນເສຍລູກຊາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈາກແຂນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ. ລາວແລະຂ້ອຍຖືກລາກຫຼາຍຮ້ອຍແມັດ. ລາວຍັງຈັດການດຶງຕົວເອງຂຶ້ນເທິງຕົ້ນໄມ້. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງອະທິບາຍການຕໍ່ສູ້ໃນນ້ໍາເປັນຖ້າຫາກວ່າຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ໃນເຄື່ອງຊັກຜ້າ. ຂ້າພະເຈົ້າຄືກັນຖືກລາກຜ່ານຂີ້ຕົມທີ່ໃຫຍ່ຫຼວງແລະໄດ້ຮັບບາດເຈັບໂດຍໄມ້ແລະ / ຫຼືໂລຫະ. ຂ້ອຍຍັງໄປຊອກຫາລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍໃນເວລາຕໍ່ມາ ແລະມາຮອດໂຮງໝໍຊະນິດໜຶ່ງທາງທິດເໜືອຂອງເມືອງລາວ ແລະເຫັນຄວາມວຸ່ນວາຍ ແລະສິ່ງທີ່ໜ້າຢ້ານທີ່ສຸດຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ໃນທາງໄປໂຮງໝໍໃກ້ກັບບ້ານບາງນຽງ ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ເຫັນຜູ້ເຄາະຮ້າຍຫລາຍຄົນແລະຊ່ວຍເຫຼືອຄົນເຫຼົ່ານີ້ໃຫ້ຟື້ນຕົວໄດ້, ເລື່ອງນີ້ເປັນຄວາມຈິງ, ແຕ່ຄອບຄົວອາດຈະບໍ່ແມ່ນຊາວແອສປາໂຍນ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຽນເລື່ອງຂອງຂ້ອຍໃນເວລານັ້ນແລະຂ້ອຍເຊື່ອວ່າມັນຍັງສາມາດພົບໄດ້ຢູ່ໃນບົດລາຍງານຂອງພະຍານ NOS ຫຼືຖ້າທ່ານ Google ຊື່ຂອງຂ້ອຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດພິສູດມັນແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມສົງໃສຂອງຂ້າພະເຈົ້າກ່ຽວກັບຄອບຄົວສະເປນທີ່ຍັງປະສົບການນີ້. ນັ້ນຈະເປັນການບັງເອີນຫຼາຍ. ແລະຄວາມບັງເອີນບໍ່ມີຢູ່.
Jaap van Loenen 7 ພະຈິກ 2012
Jaap ທີ່ຮັກແພງ,
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານເລື່ອງຂອງເຈົ້າຢູ່ໃນ tisei.org ແລະສັງເກດເຫັນວ່າມັນມາໃກ້ກັບສະຖານະການຂອງ The Impossible. ຜູ້ອໍານວຍການແມ່ນແອສປາໂຍນ, ດັ່ງນັ້ນມັນເບິ່ງຄືວ່າດີສໍາລັບການສົ່ງເສີມການເປັນຄອບຄົວແອສປາໂຍນ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຊອກຫາວ່າເລື່ອງຂອງທ່ານຍັງໄດ້ຖືກແປເປັນພາສາອັງກິດຫຼືແອສປາໂຍນເພື່ອໃຫ້ຜູ້ອໍານວຍການແນວຄວາມຄິດ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າທ່ານສາມາດເຮັດຫຍັງກ່ຽວກັບມັນແລະແມ້ແຕ່ຫນ້ອຍສິ່ງທີ່ທ່ານຈະບັນລຸໄດ້ກັບມັນ.
ກັບມາເລົ່າເລື່ອງຂອງເຈົ້າ, ມັນໜ້າປະທັບໃຈຫຼາຍ, ຂ້ອຍຫວັງວ່າພາຍຫຼັງຫຼາຍປີມານີ້ ເຈົ້າມີຊີວິດທີ່ "ປົກກະຕິ" ອີກຄັ້ງ ແລະ ໄພພິບັດບໍ່ໄດ້ສົ່ງຜົນສະທ້ອນທີ່ບໍ່ດີຫຼາຍຕໍ່ເຈົ້າ ແລະ ຄອບຄົວຂອງເຈົ້າ.
ດ້ວຍການອະນຸຍາດຂອງທ່ານ, ຂ້າພະເຈົ້າສະເຫນີໃຫ້ບັນນາທິການຂອງ thailandblog.nl ໂພດເລື່ອງຂອງທ່ານຈາກ tisei.org ກ່ຽວກັບ blog ໄດ້.
ຄວາມປາດຖະຫນາທີ່ດີທີ່ສຸດ!
ສະບາຍດີຕອນເຊົ້າ Gringo,
ແມ່ນແລ້ວ, ເລື່ອງໄດ້ຖືກແປເປັນພາສາອັງກິດແລະເຍຍລະມັນແລະວາງໄວ້ໃນສະຖານທີ່ຕ່າງໆ, ລວມທັງສະຖານທີ່ຕ່າງປະເທດ. ຂ້າພະເຈົ້າຕົກລົງເຫັນດີກັບທ່ານ, ນອກຈາກສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້ກ່ຽວກັບມັນ, ມັນຍັງເປັນສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດບັນລຸໄດ້ກັບມັນ.
ພວກເຮົາສາມາດເອົາຊີວິດຂອງພວກເຮົາໄດ້ຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນຫຼັງຈາກປະສົບການຂອງພວກເຮົາ, ແນ່ນອນວ່າມັນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງງ່າຍ, ແນ່ນອນບໍ່ແມ່ນໃນຕອນຕົ້ນ, ແຕ່ຍັງຢູ່ໃນຈຸດທີ່ພວກເຮົາກໍາລັງຢູ່ໃນການລະນຶກເຖິງວັນທີ 26 ທັນວາ. ແຕ່ທ່ານບໍ່ພຽງແຕ່ເອົາປະສົບການທາງລົບກັບທ່ານຢູ່ໃນກະເປົ໋າຂອງທ່ານ. ຊີວິດສັ້ນແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນພີ່ນ້ອງໃນເງື່ອນໄຂທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ.
ແນ່ນອນຂ້ອຍບໍ່ມີຂໍ້ຄັດຄ້ານໃດໆ ຖ້າເຈົ້າຂຽນເລື່ອງລາວລົງໃນ blog thailand.
ດ້ວຍຄວາມນັບຖື,
Jaap van Loenen