ສະຫຍາມແລະສະຖານະພາບສັງຄົມສູງຂອງແມ່ຍິງ, 1850-1950
ໜັງສືຂອງ Kamala Tyavanich, The Buddha in the Jungle, ມີບັນດາເລື່ອງລາວຂອງຕ່າງປະເທດ ແລະ ສະຫຍາມທີ່ພັນລະນາເຖິງຊີວິດ ແລະ ຄວາມຄິດຢ່າງແຈ່ມແຈ້ງໃນທ້າຍປີ 19 ສະຫຍາມ.e ແລະຕົ້ນ 20se ສະຕະວັດ. ນິທານສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຕັ້ງຢູ່ໃນສະພາວະທາງພຸດທະສາສະໜາຄື: ພະສົງໃນບ້ານພົບງູໃຫຍ່, ພະສົງເປັນຜູ້ປິ່ນປົວ ແລະ ຊ່າງທາສີ, ຜູ້ສອນສາດສະໜາຖືກຊ້າງຂ້າ, ແຕ່ຍັງມີພວກໂຈນ ແລະ ຄົນຂີ່ເຮືອ, ໝໍຕຳແຍ ແລະ ແນ່ນອນ, ຜີ. ມັນເຮັດໃຫ້ເກີດຮູບພາບຂອງໂລກທີ່ສູນເສຍໄປ, ຄວາມແຕກຕ່າງກັບຝ່າຍຕາເວັນຕົກແລະຕໍ່ມາທັນສະໄຫມໂດຍບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຄວາມເຫມາະສົມໃນອະດີດ. ມັນເປັນການສະເຫຼີມສະຫຼອງຂອງຄວາມຊົງຈໍາ.
ນາງໄດ້ຮັບຂໍ້ມູນຫຼາຍຢ່າງຂອງນາງຈາກອັນທີ່ເອີ້ນວ່າປື້ມຝັງສົບທີ່ອະທິບາຍຊີວິດຂອງຜູ້ຕາຍ, ແລະຈາກຊີວະປະຫວັດແລະຫນັງສືເດີນທາງຂອງຊາວຕ່າງປະເທດ. ມັນແປກໃຈສໍາລັບຂ້ອຍຫຼາຍປານໃດທີ່ຖືກຂຽນໃນສະໄຫມນັ້ນ.
ບົດທີ 43 ມີຫົວຂໍ້ວ່າ 'ຖອຍຫຼັງ ຫຼື ຄວາມສະຫວ່າງ?' ແລະສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບບົດບາດຂອງແມ່ຍິງໃນ Siam (ແລະທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບມຽນມາ) ໃນເວລາທີ່ຮັບຮູ້ຂອງນັກທ່ອງທ່ຽວຕ່າງປະເທດ. ນັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ບົດຄວາມນີ້ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບ.
ສິ່ງທີ່ຄົນຕ່າງປະເທດເວົ້າເຖິງຕໍາແຫນ່ງຂອງແມ່ຍິງໃນສະຍາມແລະພະມ້າປະມານ 1850-1950
ນັກທ່ອງທ່ຽວຝ່າຍຕາເວັນຕົກໃນສະຫະພັນສະຫະພັນສັດຕະວັດທີ XIX, ຜູ້ທີ່ຍັງໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມອິນເດຍ, ຈີນຫຼືຍີ່ປຸ່ນ, ໂດຍສະເພາະແມ່ນການປະຕິບັດທາງສັງຄົມສູງຂອງແມ່ຍິງໃນເຂດທີ່ເອີ້ນວ່າອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້.
ອະທິການ Bigandet, ປະໂລຫິດ Roman Catholic ຝຣັ່ງຜູ້ທີ່ໄດ້ໃຊ້ເວລາ XNUMX ປີຢູ່ໃນລັດ Shan (ພາກເຫນືອຂອງມຽນມາ), ໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງຕໍາແຫນ່ງສູງທີ່ແມ່ຍິງມັກແລະຖືວ່າມັນຖືສາສະຫນາພຸດ. ລາວຂຽນວ່າ: 'ແມ່ຍິງແລະຜູ້ຊາຍເກືອບເທົ່າທຽມກັນ, ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກປິດລ້ອມຢູ່ໃນເຮືອນຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ຍ່າງເລື້ອຍໃນຖະຫນົນ, ຄຸ້ມຄອງຮ້ານຄ້າແລະຕະຫຼາດ. ພວກເຂົາເປັນເພື່ອນຮ່ວມກັນ ແລະບໍ່ແມ່ນທາດຂອງມະນຸດ. ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມພາກພຽນ ແລະປະກອບສ່ວນຢ່າງເຕັມສ່ວນເຂົ້າໃນການບໍາລຸງລ້ຽງຄອບຄົວ.'
James George Scott (1851-1935) ຂຽນໃນບົດບັນທຶກໃນ 1926 ວ່າ 'ແມ່ຍິງມຽນມາໄດ້ຮັບສິດທິຫຼາຍທີ່ເອື້ອຍນ້ອງຊາວເອີຣົບຂອງພວກເຂົາຍັງຕໍ່ສູ້ເພື່ອ.'
ແມ່ຍິງເຮັດວຽກດຽວກັນ (ໜັກ) ຄືກັບຜູ້ຊາຍ. ໃນບາງສ່ວນ, ອັນນີ້ຕ້ອງຖືເປັນການປ່ຽນວຽກສີ່ເດືອນທີ່ເອົາຜູ້ຊາຍອອກຈາກບ້ານ. John Crawford ໃນປີ 1822 ໄດ້ເຫັນຜູ້ຍິງອອກແຮງງານທຸກປະເພດເຊັ່ນການແບກຫາບພາລະໜັກ, ຂີ່ເຮືອ, ໄຖນາ, ຫວ່ານແລະກ່ຽວ, ບໍ່ຄືກັບຜູ້ຊາຍ. ແຕ່ຜູ້ຊາຍທັງຫມົດໄປລ່າສັດ.
ນັກທໍລະນີສາດ, H. Warrington Smyth, ຜູ້ທີ່ອາໃສຢູ່ໃນພາກເຫນືອຂອງສະຫຍາມລະຫວ່າງປີ 1891 ແລະ 1896, ໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດວ່າແມ່ຍິງເປັນແຮງງານ, ແລະບໍ່ມີຫຍັງສາມາດເຮັດໄດ້ໂດຍບໍ່ມີການປຶກສາພັນລະຍາຫຼືລູກສາວ.
ປະມານປີ 1920, ນັກທ່ອງທ່ຽວຊາວເດນມາກ Ebbe Kornerup ແລະຜູ້ຊ່ວຍຂອງລາວໄດ້ເດີນທາງເຮືອຢູ່ເທິງ Ping, ເປັນແມ່ນ້ໍາທີ່ມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງ. ລາວຂຽນວ່າ: “ຫຼັງຈາກຝົນຕົກມາ ແມ່ນໍ້າກໍກວ້າງ ແຕ່ບາງເທື່ອກໍຕື້ນຈົນຕ້ອງຍ່າງຜ່ານນໍ້າ. rower ເປັນ ແມ່ ຍິງ plump ແລະ ສຸກ ທີ່ ມີ ຜົມ ສັ້ນ. ນາງໄດ້ນຸ່ງເສື້ອກາງເກງແລະສະຫຍາມ ພູນັງ ແລະໃບຊາຂອງນາງທີ່ກິນແລ້ວນັ້ນກໍປ່ຽນເປັນສີແດງເຂັ້ມ. ນາງຫົວເຍາະເຍີ້ຍຢ່າງມີຄວາມສຸກຂະນະທີ່ນ້ຳໄດ້ໄຫລລົງໃສ່ໂສ້ງຂອງນາງ. ນາງໄດ້ໂອ້ລົມ ແລະສືບຕໍ່ກັບຜູ້ຄຸມງານຂອງນາງ.
ໃນປີ 1880 ວິສະວະກອນອັງກິດ Holt Hallett (Erik Kuijpers ຂຽນເລື່ອງມະຫັດສະຈັນກ່ຽວກັບການເດີນທາງຂອງລາວ) ໄດ້ເດີນທາງຈາກ Moulmein ໃນມຽນມາໄປຊຽງໃຫມ່ເພື່ອສືບສວນເສັ້ນທາງສໍາລັບເສັ້ນທາງລົດໄຟ. ລາວໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າ 'ແມ່ຍິງໄດ້ຖືກປະຕິບັດຢ່າງດີຈາກຊາວຊານ (ຄົນໃນພາກເຫນືອຂອງໄທ, ເອີ້ນວ່າຊາວລາວຫຼືຢວນ). ນີ້ແມ່ນສັງເກດເຫັນໂດຍສະເພາະໃນກໍລະນີຂອງແມ່ຍິງຕໍ່ກັບຜູ້ຊາຍທີ່ປະຈັກພະຍານຂອງແມ່ຍິງຖືກເຫັນວ່າເປັນຫຼັກຖານທີ່ບໍ່ສາມາດໂຕ້ຖຽງໄດ້. ການແຕ່ງງານຂອງເດັກນ້ອຍບໍ່ມີ, ການແຕ່ງງານເປັນເລື່ອງຂອງການເລືອກສ່ວນບຸກຄົນແລະບໍ່ແມ່ນການຄ້າ'.
ແນວໃດກໍ່ຕາມ, Lillian Curtis, ຖືວ່າຕຳແໜ່ງສູງຂອງແມ່ຍິງໃນລາວ ແລະ ສະຫຍາມບໍ່ແມ່ນຂອງພຸດທະສາສະນິກະຊົນ, ແຕ່ມີຮາກວັດທະນະທຳທີ່ຍາວກວ່າ. ນີ້ແມ່ນຫຼັກຖານສະແດງໂດຍພົງສາວະດານບູຮານແລະຄວາມຈິງທີ່ວ່າແມ່ຍິງຍຶດຄອງສະຖານທີ່ສໍາຄັນໃນຊົນເຜົ່າເຫຼົ່ານັ້ນທີ່ບໍ່ເຄີຍປ່ຽນມາເປັນພຸດທະສາດສະຫນາ. ຜູ້ຍິງມີອິດສະລະທີ່ຈະເລືອກຄູ່ແຕ່ງງານ ແລະ ການແຕ່ງງານບໍ່ແມ່ນພິທີທາງສາສະໜາ. ຜູ້ຊາຍຍ້າຍໄປຢູ່ກັບຄອບຄົວຂອງພັນລະຍາຂອງລາວເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງຊັບສິນທັງຫມົດ. ການຢ່າຮ້າງເປັນເລື່ອງງ່າຍ ແຕ່ຫາຍາກ ແລະມັກຈະເປັນທີ່ພໍໃຈຂອງຜູ້ຍິງ.
ນັກຂຽນອີກສອງຄົນຍັງໄດ້ຍ້ອງຍໍຄວາມເປັນເອກະລາດຂອງແມ່ຍິງໃນເງື່ອນໄຂທີ່ຄ້າຍຄືກັນ: ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ອີງໃສ່ການຢືນຢັນຫຼືການຊ່ວຍເຫຼືອຂອງຜູ້ຊາຍ. ເດັກນ້ອຍເຕີບໂຕຂຶ້ນກັບແມ່, ບໍ່ແມ່ນພໍ່, ຜູ້ທີ່ຄຸ້ມຄອງການເງິນ.
ການປ່ຽນແປງໃນຕອນຕົ້ນຂອງສະຕະວັດ twentieth ໄດ້
ກະສັດ Chulalongkorn, Rama V, ຍັງຖືກເອີ້ນວ່າຜູ້ທີ່ທັນສະໄຫມທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່. ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ King Vajiravuth, Rama VI (ປົກຄອງ 1910-1925), ໄດ້ສືບຕໍ່ນະໂຍບາຍນັ້ນ. ພະອົງເປັນເຈົ້າຈັກກະພັດສະຫຍາມຄົນທຳອິດ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນອົງສຸດທ້າຍທີ່ໄດ້ໄປສຶກສາຢູ່ຕ່າງປະເທດ ແລະ ອາດຈະໄດ້ມາຈາກບາງແນວຄວາມຄິດຂອງລາວຈາກປະສົບການນັ້ນ. ປີ 1913 ລາວໄດ້ອອກກົດໝາຍສະບັບໃໝ່ທີ່ກຳນົດໃຫ້ຊາວໄທທຸກຄົນຕ້ອງເອົານາມສະກຸນ. ເມຍ ແລະ ລູກຄວນເອົານາມສະກຸນຂອງຜົວ ແລະ ພໍ່. ເມື່ອກ່ອນໜ້ານີ້ເພດຍິງມັກເປັນສາຍພົວພັນເພດຍິງ, ປະຊາຄົມໄທຄ່ອຍໆກ້າວໄປສູ່ລະບອບປະເທດຊາດ. ອັນນີ້ແນ່ນອນວ່າສ່ວນໜຶ່ງແມ່ນຍ້ອນຄວາມຈິງທີ່ວ່າພວກຊົນຊັ້ນສູງມີທັດສະນະທີ່ແຕກຕ່າງກັນຢ່າງສິ້ນເຊີງກ່ຽວກັບຄວາມສຳພັນລະຫວ່າງຊາຍ-ຍິງຫຼາຍກວ່າຄົນອື່ນໆ. ໃນຊັ້ນສູງ, ຜູ້ຊາຍແມ່ນດີກວ່າແລະແມ່ຍິງໄດ້ຖືກກັກຂັງຢູ່ໃນພະລາຊະວັງ. ດັ່ງນັ້ນການເສື່ອມໂຊມຂອງສາຍລາຊະວົງໄດ້ຖືກປ້ອງກັນ.
ຕາມຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ແມ່ນສອງສາຍເຫດນີ້, ການເພີ່ມຂຶ້ນຂອງອິດທິພົນຂອງລາຊະວັງ ແລະ ບັນດາຜູ້ມີກຽດໃນທົ່ວປະເທດສະຫຍາມ (ປະຈຸບັນຍັງຢູ່ເຂດຫ່າງໄກສອກຫຼີກຫຼາຍກວ່າ) ແລະ ອິດທິພົນຂອງຝ່າຍຕາເວັນຕົກທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ, ໄດ້ມີອິດທິພົນໃນຖານະຂອງແມ່ຍິງນັບແຕ່ຕົ້ນມາ. ສະຕະວັດທີ 20.e ສະຕະວັດ undermined. ການປ່ຽນແປງຈາກພຸດທະສາສະໜາບ້ານໄປເປັນພຸດທະສາສະໜາຂອງລັດບາງກອກແມ່ນເປັນອີກປັດໄຈໜຶ່ງ.
ປະຈັກພະຍານຂອງ Carle Zimmerman
Zimmerman ນັກສັງຄົມວິທະຍາສາດການສຶກສາ Harvard ໄດ້ດໍາເນີນການຄົ້ນຄວ້າຢ່າງກວ້າງຂວາງໃນຊົນນະບົດ, ພາກກາງແລະເຂດນອກຂອງໄທໃນປີ 1930-31. ທ່ານໄດ້ໃຫ້ຂໍ້ສັງເກດກ່ຽວກັບສະພາບເສດຖະກິດ, ສະພາບສຸຂະພາບ, ລະດັບການສຶກສາ ແລະ ອື່ນໆອີກກ່ຽວກັບສະພາບການຂອງປະຊາຊົນທີ່ຍັງມີຊາວກະສິກອນຕົ້ນຕໍ.
ໃຫ້ຂ້ອຍອ້າງເຖິງລາວ:
'ຊາວສະຫຍາມມີຊີວິດທາງດ້ານຈິດໃຈສູງ, ບໍ່ແມ່ນວັດຖຸ. ໃນສະຫຍາມທ່ານຈະບໍ່ພົບການຄ້າເດັກນ້ອຍແລະການແຕ່ງງານເດັກນ້ອຍບໍ່ມີ. ໂດຍທົ່ວໄປແລ້ວ ເຂົາເຈົ້າບໍ່ໂລບມາກ ກ່ອນທີ່ເສດຖະກິດຈະຂະຫຍາຍຕົວໃນປີ 1960. ທ່ານກ່າວຕື່ມວ່າ: 'ຊາວສະຫຍາມໄດ້ຮັບການພັດທະນາຢ່າງສູງໃນດ້ານສິລະປະ, ການແກະສະຫຼັກ, ເຄື່ອງເງິນ, ເຄື່ອງເງິນ, ການທໍຜ້າໄໝ ແລະຝ້າຍ, ເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ ແລະອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງເຖິງການສະແດງສິລະປະ. ແມ້ແຕ່ຢູ່ໃນຊຸມຊົນທີ່ດັ້ງເດີມທີ່ສຸດ, ຄົນເຮົາສາມາດພົບເຫັນປະຕູແກະສະຫຼັກທີ່ສວຍງາມ, ເຄື່ອງປັ້ນດິນເຜົາ, ຜ້າທໍທີ່ມີສິລະປະແລະແກະສະຫຼັກຢູ່ດ້ານຫຼັງຂອງរទេះງົວ. '
ໂດຍສ່ວນຕົວແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດເພີ່ມໄດ້ວ່າມີປະເພນີວັນນະຄະດີທີ່ມີຊີວິດຊີວາ ແລະ ຕື່ນຕາຕື່ນໃຈ ເຊິ່ງເລື່ອງລາວຕ່າງໆໄດ້ຖືກເລົ່າສູ່ກັນຟັງເປັນປະຈຳໃນໝູ່ບ້ານສ່ວນໃຫຍ່, ມັກຈະສະແດງດ້ວຍດົນຕີ ແລະ ການຟ້ອນ. 'ມະຫາໄຊ', 'ຂຸນຊ້າງ ຂຸນພົນ' ແລະ 'ສີທົນ' ເປັນສາມຕົວຢ່າງ.
Frank Exell, ຜູ້ທີ່ໃຊ້ເວລາດົນນານ (1922-1936) ໃນສະຫຍາມເປັນຄູສອນແລະທະນາຄານ, ຮູ້ສຶກເສຍໃຈໃນບົດບັນທຶກຂອງລາວ. Siam Tapestry (1963) ທີ່ສະຫຍາມໄດ້ສູນເສຍສະເຫນ່ຂອງຕົນເປັນ 'ພື້ນທີ່ລືມ' ('backwater') ແລະໄດ້ກາຍເປັນດິນແດນຂອງ 'ຄວາມກ້າວຫນ້າ'. ໃນປື້ມຂອງລາວ ສະຫຍາມບໍລິການ (1967), ເມື່ອໄທຖືກປົກຄອງໂດຍທະຫານທີ່ຟັງຊາວອາເມລິກາ, ເພິ່ນໄດ້ຖອນຕົວອອກຈາກຄວາມຫວັງວ່າ, “ພວກເຮົາພຽງແຕ່ຫວັງວ່າປະເທດຈະສາມາດຊອກຫາຜູ້ນຳທີ່ດີ”.
ຜູ້ອ່ານທີ່ຮັກແພງໃຫ້ຄະແນນສະຖານະພາບຂອງແມ່ຍິງໃນປະເທດໄທໃນມື້ນີ້ແນວໃດ?
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ
- Kamala Tiyavanich, ພຣະພຸດທະເຈົ້າໃນປ່າ, Silkworm Books, 2003
- Carle C. Zimmerman, Siam Rural Economic Survey, 1930-31, White Lotus Press, 1999
ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ເຈົ້າຍັງສາມາດເຫັນສິ່ງນັ້ນຫຼາຍອັນຢູ່ໃນພື້ນທີ່ຂອງຂ້ອຍ.
ແມ່ຍິງຍັງປະຕິບັດການອອກແຮງງານທັງຫມົດ, ເຖິງແມ່ນວ່າວຽກຫນັກ.
ມັນມັກຈະເປັນຜູ້ຍິງທີ່ 'ນຸ່ງໂສ້ງ' ຢູ່ເຮືອນ - ແຕ່ມີຄວາມອົດທົນຫຼາຍຕໍ່ຜົວຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ປົກກະຕິແລ້ວພວກເຂົາຍັງຄຸ້ມຄອງການເງິນ.
ການແຕ່ງງານແມ່ນໂດຍການຍິນຍອມຂອງ lady, ສະນັ້ນບໍ່ມີການບີບບັງຄັບ. ການຢ່າຮ້າງແມ່ນປົກກະຕິ 50/50.
ແທ້ຈິງແລ້ວແລະນັ້ນແມ່ນຄວາມແຕກຕ່າງອັນໃຫຍ່ຫຼວງກັບສິ່ງທີ່ຂ້ອຍມັກເອີ້ນວ່າວັດທະນະທໍາທີ່ເປັນທາງການທີ່ເດັ່ນຊັດໂດຍ 'ກຸງເທບ'. ທ່ານເຫັນວ່າຢູ່ໃນປື້ມໂຮງຮຽນ, ແລະອື່ນໆ. 'ການຮ່ວມເພດທີ່ອ່ອນແອ'. ຄວາມເປັນຈິງແມ່ນແຕກຕ່າງກັນ, ໂດຍສະເພາະໃນພາກຕາເວັນອອກແລະພາກເຫນືອ.
ເຈົ້າບໍ່ເຫັນທຸກຢ່າງ, ແມ້ແຕ່ຢູ່ໃນອີສານ.
ຂ້ອຍຈະມັກມັນແທ້ໆຖ້າແມ່ຍິງເລີ່ມຍ່າງດ້ວຍນົມເປົ່າອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.
ຂ້ອຍສາມາດຢູ່ທີ່ນີ້ໃນ Pattaya, ເຈົ້າຮູ້!
ຜູ້ຊາຍຄືກັນ!
ທີ່ຮັກແພງ Tina,
ການປະກອບສ່ວນທີ່ຫນ້າສົນໃຈຫຼາຍອີກອັນຫນຶ່ງ.
ຂອບໃຈທີ່ຈິງໃຈຂອງຂ້ອຍ.
ດ້ວຍຄວາມນັບຖື, Roger
ວຽກງານຫຼາຍແມ່ນດໍາເນີນໂດຍແມ່ຍິງໄທ, ໃນຂະແຫນງການເຊັ່ນດຽວກັນກັບການກໍ່ສ້າງ, ແມ່ຍິງຈໍານວນຫຼາຍເບິ່ງແຍງເລື່ອງເງິນ, ຜູ້ຊາຍຫຼາຍຄົນເຄົາລົບພັນລະຍາຂອງເຂົາເຈົ້າຢ່າງສົມເຫດສົມຜົນ, ແຕ່ໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້າພະເຈົ້າແມ່ນແລະມັກຈະເປັນກໍລະນີ. ຜູ້ຊາຍໄທຫຼາຍຄົນບໍ່ສັດຊື່ແລະຖືວ່າຜູ້ຍິງເປັນຊັບສິນຂອງຕົນເມື່ອໄດ້ຄອບຄອງຜູ້ຍິງ. ຜູ້ຊາຍຫຼາຍຄົນຍັງໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງທາງຮ່າງກາຍກັບເມຍ, ຜູ້ຍິງກໍ່ຕອບໂຕ້ທຸກເລື່ອງໂດຍການເອົາຜູ້ຊາຍອື່ນໄປຖ້າມີໂອກາດ, ຜູ້ຍິງຫຼາຍຄົນໃນໄທກໍ່ຫຼອກລວງ ແລະບໍ່ພຽງແຕ່ຢູ່ໄທເທົ່ານັ້ນ, ເຫດການນີ້ເກີດຂຶ້ນຫຼາຍຢູ່ປະເທດເນເທີແລນ, ທຳອິດ. ຜູ້ຊາຍແມ່ນຜູ້ຫລົບຫນີຈາກປະເທດໄທ, ບໍ່ໄດ້ອີງໃສ່ຄວາມສໍາພັນທີ່ມີຄຸນຄ່າທາງດ້ານຈິດໃຈ, ທາງເລືອກທີ 2 ມັກຈະອີງໃສ່ການເຊື່ອມຕໍ່ທາງດ້ານຈິດໃຈ. ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍສັງເກດຢູ່ທີ່ນີ້ແມ່ນອີງໃສ່ການສັງເກດຂອງຂ້ອຍເອງຈາກຜູ້ໃກ້ຊິດແລະນໍາມາໃຫ້ຂ້ອຍໂດຍແມ່ຍິງໄທໃນປະເທດໄທແລະເນເທີແລນ.
ການສະຫລຸບຂອງຂ້ອຍໂດຍອີງໃສ່ຂໍ້ເທັດຈິງແມ່ນເພາະສະນັ້ນ, ແມ່ຍິງໃນອະດີດແມ່ນດີກ່ວາພວກເຂົາໃນປັດຈຸບັນ, ແຕ່ແມ່ນແລ້ວ ... ການປະຕິບັດຕາມ apes ຂອງຕາເວັນຕົກຫມາຍເຖິງຄວາມທັນສະໄຫມ, ໂດຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງກຽດສັກສີແລະຕໍາແຫນ່ງຂອງແມ່ຍິງ.
NicoB
ໂອ້ ແມ່ນແລ້ວ, ຮູບທຳອິດນັ້ນຖືກຖ່າຍໃນປີ 1923 ຢູ່ຊຽງໃໝ່: ຜູ້ຍິງຍ່າງໄປຕະຫຼາດ
ຂອບໃຈສໍາລັບການປະກອບສ່ວນອັນດີງາມຂອງປະຫວັດສາດຂອງປະເທດໄທ.
ໃນຫຼາຍໆບ່ອນມັນເບິ່ງຄືວ່າ Time ໄດ້ຢືນຢູ່ໃນພາກຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ເພາະວ່າເລື່ອງລາວຍັງຖືກຮັບຮູ້ຫຼາຍໃນຂົງເຂດນີ້ໃນພາກຕາເວັນອອກແລະ, ຄືກັບ Inquisitor, ຊີວິດນີ້ໄດ້ເພີ່ມຄວາມຮັບຮູ້ຂອງເລື່ອງຂອງເຈົ້າ.
ຫວັງວ່າມັນຈະຄົງຢູ່ແບບນັ້ນໄປດົນນານ, ເພາະບາງຄົນມັນຄືເຫດຜົນວ່າເປັນຫຍັງເຂົາເຈົ້າຈຶ່ງເລືອກຊາວອີສານໃຫ້ຫາຍໃຈຄັ້ງສຸດທ້າຍ.
ເລື່ອງງາມ Tony.
ດ້ວຍຄວາມນັບຖືຈາກ Danny
ຕາມປົກກະຕິ, ການປະກອບສ່ວນທີ່ສາມາດອ່ານໄດ້ຫຼາຍຈາກ Tino Kuis.
ບໍ່ພຽງແຕ່ຄວາມຄິດເຫັນ, ແຕ່ເປັນເລື່ອງທີ່ເປັນຫຼັກຖານ.
ຂ້າພະເຈົ້າແນ່ນອນຈະກວດເບິ່ງບາງແຫຼ່ງອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ແຕ່ສໍາລັບໃນປັດຈຸບັນຂ້າພະເຈົ້າພຽງແຕ່ຢາກຊີ້ໃຫ້ເຫັນເປັນ curiosity ວ່າຜົນສະທ້ອນຂອງສິດທິໃນການຮັບຮອງເອົານາມສະກຸນໃນວັດທະນະທໍາຂອງພວກເຮົາແມ່ນສັງເກດເຫັນໂດຍຜ່ານການຍົກເລີກການເປັນຂ້າທາດ, ຈາກຄວາມຊົງຈໍາໃນ 1863. ຖ້າຫາກວ່ານາມສະກຸນຂອງໃຜຜູ້ຫນຶ່ງ. ແມ່ນ 'Seinpaal', ທ່ານສາມາດເກືອບແນ່ນອນວ່າບັນພະບຸລຸດແລະ foremothers ຂອງເຂົາເຈົ້າ (?), ມາຈາກອາຟຣິກາໂດຍຜ່ານ Suriname.
ນາມສະກຸນດັ່ງກ່າວມີຢູ່ໃນປະເທດໄທຕັ້ງແຕ່ປີ 1913 ບໍ?
ຊາວຊູຣິນາມີຫຼາຍຄົນລົງມາຈາກຄວາມສໍາພັນລະຫວ່າງເຈົ້າຂອງສໍາລອງແລະສໍາລອງຍິງ. ຈາກນັ້ນເຈົ້າຂອງທາດເຫຼົ່ານັ້ນໄດ້ຕັ້ງຊື່ຕະຫລົກໃຫ້ກັບເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານັ້ນ. ໃນການປະຕິບັດຂອງຂ້ອຍເຈົ້າມີຄອບຄົວ 'Nooitmeer' ແລະ 'Goedvolk'. ຜູ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າ 'Madretsma' ແລະຖາມຂ້ອຍວ່າມັນຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ. ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້, ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງເບິ່ງມັນ!
ຂ້າພະເຈົ້າເອງເປັນລູກຫລານຂອງຊາວອົບພະຍົບ. ສອງຮ້ອຍຫ້າສິບປີກ່ອນ, ກາໂຕລິກຈາກ Nordrhein-Westphalen (ໃກ້ກັບ Twente) ໄດ້ຫລົບຫນີຈາກພວກປະທ້ວງ Prussians ທີ່ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ. ພໍ່ຕູ້ຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຂ້ອຍ, Bernardus Keuss, ໄດ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ໃນ Uithuizen ປະມານປີ 1778.
ຂ້ອຍພະຍາຍາມເຂົ້າໃຈຊື່ໄທຢູ່ສະເໝີ. ນີ້ແມ່ນສິ້ນ. https://www.thailandblog.nl/achtergrond/thaise-namen-lang/
ລູກຊາຍຂອງແຟນ ເອີ້ນວ່າ ລະວິພອນ ວັນນະພົງສາກຸນ ຫຼື ráwíephohn wánaaphongsǎakoen. Rawie ແມ່ນ 'ແສງຕາເວັນ', phohn ແມ່ນ 'ພອນ', wanaa ແມ່ນ 'ປ່າ' ແລະ phongsakoen ແມ່ນ 'ຄອບຄົວ, ເຊື້ອສາຍ, ເຊື້ອສາຍ'.
ພໍ່ຕູ້ຂອງນາງເປັນຊາວຈີນທີ່ເຂົ້າເມືອງເປັນຊາວເຕໂຈວ. 'ໄດ້ຮັບພອນຈາກແສງແດດ' 'ລູກຫລານຂອງປ່າ', ງາມ, ບໍ່ແມ່ນບໍ?
ນາມສະກຸນທີ່ມີຫ້າພະຍາງ ຫຼືຫຼາຍກວ່ານັ້ນແມ່ນເກືອບສະເໝີຂອງບັນພະບຸລຸດຈີນ. ນາມສະກຸນອື່ນແມ່ນພົບເຫັນຢູ່ໃນບາງຊົນເຜົ່າເທົ່ານັ້ນ. ນາມສະກຸນຂອງແມ່ຂອງລູກຊາຍຂ້ອຍແມ່ນ 'hǒmnaan', 'ຫອມຍາວ' ແລະມາຈາກກຸ່ມໄທລື້.
ໃນການແຕ່ງງານຂອງໄທ, ການປຽບທຽບກັບຊ້າງແມ່ນມັກຈະ, ໃນທີ່ຜູ້ຍິງແມ່ນພາກສ່ວນຫລັງຂອງຊ້າງແລະຜູ້ຊາຍແມ່ນສ່ວນຫນ້າ. ຊ້າງສາມາດຢືນຢູ່ຂາຫລັງຂອງມັນ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນຂາຫນ້າຂອງມັນ……….
ຂໍສະແດງຄວາມຍິນດີ
ອີງຕາມການສຳຫຼວດຂອງຜູ້ຊາຍໄທ 1.617 ຄົນທີ່ມີອາຍຸລະຫວ່າງ 20 ຫາ 35 ປີ, ສ່ວນສາມເຫັນວ່າເມຍຂອງຕົນເປັນຊັບສິນຂອງເຂົາເຈົ້າ: 'ໜຶ່ງສ່ວນສາມຂອງຜູ້ຕອບຮັບເຊື່ອວ່າແມ່ຍິງທີ່ແຕ່ງງານແລ້ວເປັນຂອງຜົວແລະຕ້ອງມີຄວາມຮັບຜິດຊອບ. ວຽກບ້ານ ແລະເບິ່ງແຍງຄອບຄົວ.'
ດຽວນີ້ຂ້ອຍບໍ່ຮັບຮູ້ຮູບພາບນັ້ນຈາກສະພາບແວດລ້ອມຂອງຂ້ອຍເອງ, ຜູ້ຊາຍແລະຜູ້ຍິງທີ່ຂ້ອຍເວົ້າມີແນວຄວາມຄິດທີ່ຕັ້ງແຕ່ 'ຄວາມສະເຫມີພາບຂອງຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງ, ທັງເຮັດວຽກແລະທັງສອງຕ້ອງເຮັດວຽກບ້ານ' ຈົນເຖິງແລະລວມທັງບາງຢ່າງ. ຮູບພາບຄລາສສິກທີ່ແມ່ຍິງເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບຕົ້ນຕໍສໍາລັບຄົວເຮືອນແລະຜູ້ຊາຍຕົ້ນຕໍສໍາລັບລາຍຮັບ. ແຕ່ໃນທຸກກໍລະນີ, ການພົວພັນລະຫວ່າງຜູ້ຊາຍແລະແມ່ຍິງແມ່ນເທົ່າທຽມກັນຫຼືຄ້າຍຄືກັນ. ແຕ່ຮູບພາບນັ້ນອາດຈະຖືກບິດເບືອນເພາະວ່າເທົ່າທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າພວກເຂົາທັງຫມົດມີການສຶກສາແລະວຽກເຮັດງານທໍາທີ່ເຫມາະສົມ, ຄອບຄົວຊັ້ນກາງຫຼືຄູ່ຜົວເມຍລະຫວ່າງ 20s ຫາ 30s ປາຍ. ໃຜຮູ້, ມີກຸ່ມທີ່ຮູບພາບ 'ຜູ້ຊາຍຮັບຜິດຊອບຂອງແມ່ຍິງ. ' ແມ່ນຢູ່ໃນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍ, ດັ່ງນັ້ນໂດຍສະເລ່ຍທ່ານສິ້ນສຸດລົງດ້ວຍຕົວເລກທີ່ຂ້ອນຂ້າງສູງຂອງ 1/3. ໃຜເວົ້າ? ຂ້ອຍບໍ່ກ້າທີ່ຈະເອົາບົດສະຫຼຸບໃດໆໂດຍບໍ່ມີການຄົ້ນຄ້ວາຢ່າງກວ້າງຂວາງ.
ອີງຕາມແຫຼ່ງຂໍ້ມູນດຽວກັນ, 45% ຂອງຜູ້ຊາຍຍອມຮັບການໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງທາງຮ່າງກາຍກັບເມຍຫຼືແຟນຂອງເຂົາເຈົ້າໃນເວລາທີ່ເຂົາເຈົ້າດື່ມເຫຼົ້າ. ແຕ່ຫນ້າເສຍດາຍ, ບໍ່ມີຕົວເລກໃດໆກ່ຽວກັບຄວາມຮຸນແຮງຢູ່ໃນສະພາບທີ່ງຽບສະຫງົບ. ອີງຕາມແຫຼ່ງທີສອງ, 30,8% ລາຍງານຄວາມຮຸນແຮງໃນປີ 2012. ຕົວເລກເຫຼົ່ານີ້ກົງກັນຂ້າມກັບການສໍາຫຼວດໃນປີ 2009 ຂອງສູນສະຖິຕິແຫ່ງຊາດທີ່ລາຍງານ 2,9% ຂອງແມ່ຍິງລາຍງານຄວາມຮຸນແຮງ, ອັດຕາສ່ວນສູງສຸດແມ່ນ 6,3% ສໍາລັບເດັກນ້ອຍອາຍຸ 15-19 ປີແລະຕໍ່າສຸດ. ເປັນ 0,6% ສໍາລັບແມ່ຍິງທີ່ມີລະດັບປະລິນຍາຕີຫຼືສູງກວ່າ. ດ້ວຍບາງ googling ເຈົ້າຍັງຈະໄດ້ພົບກັບບົດເລື່ອງໜຶ່ງ “ພຶດຕິກຳຄວາມຮຸນແຮງພາຍໃນຄອບຄົວລະຫວ່າງຜົວ/ເມຍໃນປະເທດໄທ” ແຕ່ນັ້ນກ່າວເຖິງພຽງສອງສາມຕົວເລກຂອງປະມານໜຶ່ງພັນບົດລາຍງານ (ເຊິ່ງເບິ່ງຄືວ່າຕໍ່າຫຼາຍສຳລັບຂ້ອຍສຳລັບປະຊາກອນທັງໝົດ…).
ໂດຍບໍ່ຄໍານຶງເຖິງຕົວເລກ, ການສະຫລຸບເບິ່ງຄືວ່າ, ຕາມທີ່ທ່ານສາມາດຄາດຫວັງ, ໃນກໍລະນີທີ່ມີຄວາມຮຸນແຮງຊ້ໍາກັນ, ຄວາມສໍາພັນຈະແຕກຫັກແລະ / ຫຼືລາຍງານຕໍ່ຕໍາຫຼວດແມ່ນສືບຕໍ່. ດັ່ງນັ້ນຜູ້ຍິງຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ຕົນເອງຖືກຂົ່ມເຫັງ ຫຼືຖືກຂົ່ມເຫັງເທື່ອແລ້ວຊໍ້າອີກ. ມັນເບິ່ງຄືວ່າຂ້ອຍເປັນປະຕິກິລິຍາຂອງມະນຸດປົກກະຕິ: ຄວາມຮຸນແຮງທີ່ເກີດຂື້ນເລື້ອຍໆສາມາດປົກຄຸມດ້ວຍຜ້າຄຸມຄວາມຮັກ, ແຕ່ຖ້າຄູ່ນອນຂອງເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຕິດຕາມຢ່າງຈະແຈ້ງ, ເຈົ້າຈະອອກຈາກລາວ.
ທີ່ມາ 1: http://m.bangkokpost.com/learning/advanced/1141484/survey-70-of-20-35yr-old-thai-men-admit-to-multiple-sex-relationships
ທີ່ມາ 2: http://www.dw.com/en/violence-against-thai-women-escalating/a-17273095
ທີ່ມາ 3: 'Thailand Random' ISBN 9789814385268.
ທີ່ມາ 4: http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.681.5904&rep=rep1&type=pdf
ຂ້າງເທິງນີ້ແມ່ນການຕອບສະຫນອງຕໍ່ NicoB.
ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມຄິດເຫັນພຽງເລັກນ້ອຍກ່ຽວກັບສິ້ນຕົວມັນເອງ. ຂອບໃຈ Tino. ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນດີວ່າ ແມ່ຍິງໃນພາກພື້ນໄດ້ມີບົດບາດ ແລະ ສືບຕໍ່ມີບົດບາດສຳຄັນເປັນເວລາດົນນານ. ມັນເປັນທີ່ຊັດເຈນວ່າພວກເຂົາເຮັດວຽກທຸກປະເພດ, ບໍ່ພຽງແຕ່ຢູ່ອ້ອມເຮືອນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຢູ່ນອກ. ບາງສ່ວນຂອງຄວາມຈໍາເປັນ, ໃນຍຸກກ່ອນອຸດສາຫະກໍາທີ່ເຈົ້າຕ້ອງການທຸກມືມີ, ດັ່ງນັ້ນແມ່ຍິງແລະເດັກນ້ອຍຕ້ອງໄດ້ເຮັດວຽກຫນັກ, ຕົວຢ່າງເຊັ່ນການເກັບກ່ຽວແລະປຸງແຕ່ງການເກັບກ່ຽວໃຫ້ທັນເວລາ. ເພື່ອເຮັດໃຫ້ການປຽບທຽບທີ່ຍຸຕິທໍາລະຫວ່າງແມ່ຍິງໄທໃນສະຕະວັດທີ 19, ຕົວຈິງແລ້ວທ່ານຄວນເອົາແມ່ຍິງຊາວເອີຣົບຈາກສະຕະວັດທີ 18. ເຈົ້າສາມາດຄາດຫວັງວ່າແມ່ຍິງຫຼາຍຄົນຈະປະກອບສ່ວນໃນຫຼາຍດ້ານແລະວ່າມີການແຕ່ງງານເລັກນ້ອຍໃນບັນດາຊາວກະສິກອນ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ສຸດທ້າຍແມ່ນກ່ຽວກັບການຮັກສາຫຼືການໄດ້ຮັບຊັບສິນ, ບາງສິ່ງບາງຢ່າງສໍາລັບຊັ້ນສູງ (ຜູ້ສູງອາຍຸ, ແລະອື່ນໆ) ແລະບໍ່ແມ່ນສໍາລັບຊາວກະສິກອນທີ່ບໍ່ແມ່ນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ.
“ໃນສະຕະວັດທີສິບຫົກ ມັນເປັນສິດ ແລະໜ້າທີ່ຂອງພໍ່ແມ່ທີ່ຈະຊອກຫາຄູ່ແຕ່ງງານທີ່ເໝາະສົມກັບລູກສາວຂອງເຂົາເຈົ້າ. ໃນສະຕະວັດທີສິບເຈັດ, ມາດຕະຖານທີ່ລະອຽດອ່ອນກວ່າໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້. ພໍ່ແມ່ບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ບັງຄັບລູກຂອງເຂົາເຈົ້າແຕ່ງງານທີ່ເຂົາເຈົ້າບໍ່ມັກ, ແຕ່ເດັກນ້ອຍຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນສະຫະພັນທີ່ພໍ່ແມ່ໄດ້ເວົ້າອອກມາ. ”
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ: http://www.dbnl.org/tekst/_won001wond01_01/_won001wond01_01_0005.php
ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍເຫັນການຖິ້ມ spanner ໃນວຽກງານສໍາລັບແມ່ຍິງໃນເອີຣົບແມ່ນໂບດ, ເຊິ່ງ, ໃນບັນດາສິ່ງອື່ນໆ, ສະຫນັບສະຫນູນຮູບພາບທີ່ແມ່ຍິງຕ່ໍາກວ່າຜູ້ຊາຍ. ແລະ, ແນ່ນອນ, ການຢ່າຮ້າງ. ຈາກຄວາມຊົງຈໍາ, ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ວ່າພວກເຂົາພົບທົ່ວໄປໃນປະເທດໄທຫຼາຍກ່ວາພວກເຮົາໃນພາກຕາເວັນຕົກ. ເບິ່ງ ao:
https://www.historischnieuwsblad.nl/nl/artikel/5795/liefde-en-huwelijk-in-nederland.html
ແຕ່ຂ້ອຍຜິດຫວັງ. ສະຖານະພາບຂອງແມ່ຍິງໃນປະເທດໄທໃນມື້ນີ້ແມ່ນຢູ່ໄກຈາກບໍ່ດີ. ປະເທດໄທອາດຈະໄດ້ຮັບຮອງເອົາປະເພນີ (ປະຈຸບັນລ້າສະໄຫມ) ທີ່ຜູ້ຊາຍໂອນຊື່ຄອບຄົວໃຫ້ກັບເດັກນ້ອຍ, ແຕ່ໂຊກດີທີ່ທັງປະເທດເນເທີແລນແລະໄທພວກເຮົາກັບຄືນສູ່ຄວາມສະເຫມີພາບທາງເພດຫຼາຍຂຶ້ນ. ໃນຄອບຄົວທຳມະດາ, ແມ່ຍິງກໍດີ ແລະຜູ້ຊາຍກໍຄືກັນ, ບໍ່ມີຄົນຕີ ຫຼືຮ້ອງໂຮ ແລະຜູ້ຍິງກໍບໍ່ຍອມໃຫ້ຕົນເອງຖືກຍ່າງຂ້າມ. ຄົນນອກມັກຈະສັບສົນວ່າ 'ການຕົບແຕ່ງເລັບ' (ເຊັ່ນ: ຕັດເລັບຜູ້ຊາຍ) ເປັນການຍອມ, ແຕ່ຂ້ອຍຍັງບໍ່ທັນໄດ້ພົບກັບຄູ່ບ່າວສາວໄທ-ໄທ ຫຼື ໄທ-ຕາເວັນຕົກ ຄູ່ທຳອິດທີ່ຜູ້ຍິງຍອມຈຳນົນ, ໄປຜ່ານຂີ້ຝຸ່ນ ຫຼື 'ສະຖານທີ່ຂອງເຈົ້າ'' ຮູ້. .
ແຕ່ແນ່ນອນຂ້າພະເຈົ້າຍັງຮັບຮູ້ວ່າບໍ່ແມ່ນທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນ cake ແລະໄຂ່. ມີບັນຫາ, ມີກຸ່ມຢູ່ໃນສັງຄົມທີ່ປະສົບກັບຄວາມຮຸນແຮງແລະຄ້າຍຄືກັນ. ວຽກງານທີ່ຕ້ອງເຮັດໃນເລື່ອງນີ້: ກົດຫມາຍທີ່ດີກວ່າແລະການປະຕິບັດທີ່ດີກວ່າກ່ຽວກັບຄ່າລ້ຽງດູ, ການເຂົ້າເຖິງການປະກາດຫຼາຍຂື້ນ, ຄວາມປອດໄພທາງສັງຄົມເພື່ອໃຫ້ພົນລະເມືອງ (ຜູ້ຊາຍຫຼືແມ່ຍິງ) ມີຄວາມປອດໄພຫຼືການສະຫນັບສະຫນູນບາງຢ່າງກ່ຽວກັບລາຍໄດ້. ນີ້ເພື່ອວ່າທ່ານບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຢູ່ກັບຄູ່ຮ່ວມງານຂອງທ່ານອອກຈາກຄວາມຈໍາເປັນສໍາລັບເຂົ້າ shelf ແລະ / ຫຼືມຸງເທິງຫົວຂອງທ່ານ. ນັ້ນຫມາຍຄວາມວ່າພາສີເພີ່ມເຕີມສໍາລັບສິ່ງອໍານວຍຄວາມສະດວກທີ່ດີກວ່າ. ສິ່ງນັ້ນ ແລະເຮັດໃຫ້ມັນເປີດກວ້າງເພື່ອປຶກສາຫາລືກ່ຽວກັບວິທີຮັບມືກັບຄວາມຮຸນແຮງໃນຄອບຄົວ ພຽງແຕ່ປັບປຸງທ່າທີທີ່ດີຂອງຜູ້ຊາຍ ແລະແມ່ຍິງພາຍໃນສາຍພົວພັນ/ຄອບຄົວ.
ແຕ່ເພື່ອຄວາມຊື່ສັດ, ນີ້ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຄວາມປະທັບໃຈທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັບຈາກການເບິ່ງຮອບໆ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ກ້າເອົາມືຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນໄຟສໍາລັບການສະຫຼຸບທີ່ຍາກແທ້, ທີ່ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການສືບສວນເລື້ອຍໆທີ່ສາມາດສະແດງໃຫ້ເຫັນ snaffle.