ການແຕ່ງງານກັບແດນມາກ, ເລື່ອງຂອງ Aphinya
Aphinya Jatuparisakul ເປັນຈິດຕະນາການທາງດ້ານສາຍຕາແລະນັກຂຽນທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃນ Copenhagen. ໃນຖານະເປັນການນໍາສະເຫນີເລື່ອງຕໍ່ໄປນີ້ນາງໄດ້ກ່າວດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້:
ນີ້ແມ່ນການແກ້ໄຂທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂຽນຕອບສະຫນອງກັບຮູບເງົາໄດ້ 'ຫົວໃຈໂດຍ Sine Plambech ແລະ Janus Metz, ເຊິ່ງເນັ້ນໃສ່ການແຕ່ງງານແບບໄທ-ເດນມາກ ແລະການເຄື່ອນຍ້າຍຂອງແມ່ຍິງໄທ. ຮູບເງົາສະແດງໃຫ້ເຫັນດ້ານທີ່ແຕກຕ່າງກັນຂອງການເຄື່ອນຍ້າຍການແຕ່ງງານ, ການຮ່ວມເພດແລະການເຮັດວຽກຫຼາຍກ່ວາປົກກະຕິໃນສື່ມວນຊົນຕາເວັນຕົກ, ບ່ອນທີ່ມັນຖືກສະແດງເກືອບທັງຫມົດໃນແງ່ລົບ. ການເຄື່ອນຍ້າຍແບບນີ້ຍັງຖືກດູຖູກໂດຍຊາວໄທທີ່ມີສິດທິພິເສດ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ເຄີຍມີທາງເລືອກທີ່ແມ່ຂອງຂ້ອຍຫຼືແມ່ຍິງໃນຮູບເງົາໄດ້ປະເຊີນ. 'ຫົວໃຈຜູກມັດ' ສະແດງປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງຂ້ອຍເອງ ແລະຄອບຄົວໃນລັກສະນະທີ່ແປກປະຫຼາດ ແລະເປັນມະນຸດ, ບໍ່ມີນິໄສ ແລະອະຄະຕິທີ່ປົກກະຕິແລ້ວຈະລີ້ຢູ່ໃຕ້ພື້ນຜິວເມື່ອມີການກ່າວເຖິງການເຄື່ອນຍ້າຍການແຕ່ງງານ.
ເລື່ອງຂອງ Aphinya
ຂ້ອຍຈື່ມັນຄືກັບມື້ວານນີ້. ໃນລະດູຫນາວຂອງປີ 2008, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນັ່ງຢູ່ເທິງຕຽງຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂາຂອງຂ້າພະເຈົ້າຂ້າມ, ຊ່ອງທາງທີ່ຈະລົບກວນຕົນເອງຈາກຄວາມໂດດດ່ຽວທີ່ມາພ້ອມກັບການເປັນເດັກຍິງອາຍຸ 16 ປີອາຍຸຫຼາຍພັນກິໂລແມັດຈາກບ້ານ. ຂ້າພະເຈົ້າຈື່ໄດ້ຕາຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບຜູ້ຍິງທີ່ຢູ່ໃນຫນ້າຈໍ. ຜູ້ຍິງທີ່ເບິ່ງຂ້ອຍເບິ່ງຄືກັບແມ່ຂອງຂ້ອຍ. ນາງເບິ່ງຄືກັບຜູ້ຍິງທີ່ຂ້ອຍເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ອີສານ, ເຂດທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດຂອງໄທ. ເລື່ອງຂອງນາງແມ່ນເລື່ອງຂອງແມ່ແລະຫມູ່ເພື່ອນຂອງນາງ. ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ມາຢູ່ເດນມາກເພື່ອແຕ່ງງານກັບຊາຍຂາວ.
ກະເພາະອາຫານຂອງຂ້ອຍເຈັບ. ປະເພດຂອງຄວາມເຈັບປວດທີ່ແຜ່ລາມອອກຈາກກະເພາະອາຫານຂອງເຈົ້າໄປສູ່ສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງຮ່າງກາຍຂອງເຈົ້າເມື່ອທ່ານຮູ້ວ່າບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ບໍ່ດີແມ່ນຢູ່ຮອບໆ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າບໍ່ມີເຫດຜົນທີ່ຈະເບິ່ງຕື່ມອີກເພາະວ່າຂ້ອຍຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ກໍາລັງຈະມາເຖິງ. ແມ່ຍິງຈະໄດ້ຮັບການສະແດງໃຫ້ເຫັນເປັນຍອມຮັບ, ອ່ອນແອແລະໂງ່. ບາງຄົນທີ່ມາຈາກປະເທດທີ່ທຸກຍາກແລະບໍ່ຮູ້ດີກວ່າແຕ່ງງານກັບຜູ້ສູນເສຍສີຂາວທີ່ຕ້ອງການແມ່ຍິງໄທຫນຸ່ມ, ອ່ອນໂຍນ. ເປັນແມ່ບ້ານທີ່ມີຊີວິດ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນແລະໄດ້ເຫັນເລື່ອງດັ່ງກ່າວໄດ້ອອກມານັບບໍ່ຖ້ວນໃນສື່ມວນຊົນນັບຕັ້ງແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໄປເຖິງປະເທດເດັນມາກເປັນຫ້າປີ. ບໍ່ມີເທື່ອທີ່ຜູ້ຍິງແລະຜູ້ຊາຍໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນດ້ວຍກຽດສັກສີ, ຄວາມຢາກຮູ້ຢາກເຫັນແລະຄວາມເຄົາລົບ. ບໍ່ມີເທື່ອທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຂົ້າໃກ້ໜ້າຄອບຄົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ຫຼືເລື່ອງການອົບພະຍົບຂອງແມ່.
ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາປະເທດເດັນມາກເປັນຄົນຍົກຍ້າຍຖິ່ນຖານການແຕ່ງງານ. ນາງໄດ້ຮັບວີຊານັກທ່ອງທ່ຽວໃນປະເທດໄທ, ມາຢູ່ເດນມາກແລະວາງໂຄສະນາໃນຫນັງສືພິມທ້ອງຖິ່ນທີ່ມີຫົວຂໍ້ "ຊອກຫາແມ່ຍິງໄທ". ຜູ້ຊາຍທີ່ໄດ້ກາຍເປັນພໍ່ລ້ຽງຂອງຂ້ອຍຕອບໂຄສະນາ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງງານແລະບໍ່ດົນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາປະເທດເດັນມາກເພື່ອຢູ່ກັບເຂົາເຈົ້າ. ຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາໄດ້ເບີກບານຕາມເວລາ. ມັນແມ່ນຮູບແບບຂອງຄວາມຮັກທີ່ຕະຫຼອດປີຂອງຂ້ອຍໃນເດນມາກຂ້ອຍໄດ້ຍິນພຽງແຕ່ເອີ້ນວ່າເປັນຮູບແບບຄວາມຮັກທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ. ຜູ້ຄົນໄດ້ເບິ່ງແຍງແມ່ຂອງຂ້ອຍສະເໝີ ຫຼືຮູ້ສຶກເສຍໃຈກັບລາວ. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຕັດສິນລົງໂທດພໍ່ລ້ຽງຂອງຂ້ອຍ. ແລະເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮູ້ສຶກເຫັນອົກເຫັນໃຈທີ່ຜິດພາດສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າ.
ມີຄວາມບໍ່ສະຫງົບທີ່ແນ່ນອນທີ່ຈະດໍາລົງຊີວິດເປັນເດັກນ້ອຍອົບພະຍົບທີ່ໂຮມກັນຢູ່ໃນໂລກຕາເວັນຕົກ, ເພາະວ່າພວກເຮົາເປັນເດັກນ້ອຍອົບພະຍົບໃນທີ່ສຸດກໍໃຫຍ່ຂຶ້ນ. ພວກເຮົາເປັນລຸ້ນລູກທັງໝົດທີ່ໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັບແມ່ຂອງພວກເຮົາໃນຊຸມປີ 1990. ພວກເຮົາໄດ້ໃຫຍ່ຂຶ້ນໃນປັດຈຸບັນແລະດໍາລົງຊີວິດຂອງຕົນເອງໃນປະເທດເດັນມາກ, ຫ່າງໄກຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກທຸກມື້.
ຂ້ອຍຮູ້ວ່າຂ້ອຍໂຊກດີໃນຫຼາຍດ້ານ. ຂ້ອຍໄດ້ໃຊ້ໂອກາດທຸກຢ່າງເພື່ອສ້າງຊີວິດຂອງຕົນເອງ ເພາະແມ່ໄດ້ຕັດສິນໃຈທີ່ຈະເດີນທາງໄປປະເທດເດັນມາກ ແລະຊອກຫາຜົວ. ຂ້ອຍຮູ້ສຶກຂອບໃຈສໍາລັບທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ແມ່ຂອງຂ້ອຍເສຍສະລະເພື່ອຂ້ອຍ. ແຕ່ການເປັນ 'ຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກ', ຜູ້ທີ່ປະຖິ້ມຄວາມທຸກຍາກສໍາລັບໂອກາດໃນປະເທດທີ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ຍັງມີລາຄາຂອງມັນ.
ການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານແລະການເປັນແມ່ແມ່ນ intertwined ສໍາລັບແມ່ຍິງຂອງພາກຕາເວັນອອກ
ຂ້ອຍຄິດຮອດໄທແລະພໍ່ຕູ້ຂອງຂ້ອຍທຸກໆມື້. ບາງມື້ຄວາມປາຖະຫນາແມ່ນທາງດ້ານຮ່າງກາຍ. ຫນ້າເອິກຂອງຂ້ອຍເຈັບປວດແລະຮູ້ສຶກວ່າຂ້ອຍຖືກຕິດຢູ່ໃຕ້ນ້ໍາແລະຄ່ອຍໆຈົມນ້ໍາ. ຂ້ອຍຄິດຮອດພໍ່ເຖົ້າແມ່ເຖົ້າແມ່ນແຕ່ຕອນຂ້ອຍກັບບ້ານຢູ່ໝູ່ບ້ານ, ເພາະວ່າພາສາແມ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ຄ່ອຍໆຈາງລົງພາຍຫຼັງຫຼາຍປີໃນພາກຕາເວັນຕົກ. ຂ້ອຍພົບວ່າຕົນເອງເຂົ້າເຖິງຄຳສັບສະເພາະ ແລະຄຳສັບຕ່າງໆ ຄືກັບວ່າພວກມັນເປັນລາຍການຢູ່ເທິງຊັ້ນວາງເທິງຂອງຮ້ານຂາຍເຄື່ອງຍ່ອຍ, ໃກ້ຈະເຂົ້າໃກ້ໆຢ່າງເຈັບປວດ.
ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເຮັດແນວໃດກັບຄວາມປາຖະຫນາດັ່ງກ່າວ. ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊື້ຂາຍຊີວິດແລະຄອບຄົວຂອງຕົນເພື່ອອະນາຄົດທີ່ດີກວ່າແລະບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າເປັນຫຍັງຂ້າພະເຈົ້າຄວນຈະມີຊີວິດທີ່ນາງປະໄວ້ທາງຫລັງ. ໃນຖານະເປັນລູກຂອງຄົນອົບພະຍົບ, ທ່ານ hover somewhere ໃນລະຫວ່າງ, ຈັບໄດ້ລະຫວ່າງຄວາມກະຕັນຍູແລະຄວາມປາຖະຫນາ, ລະຫວ່າງຄອບຄົວຂອງທ່ານຄາດຫວັງສໍາລັບການສະຫນັບສະຫນູນດ້ານວັດຖຸ ແລະຄວາມຝັນແລະຄວາມຫວັງຂອງຕາເວັນຕົກຂອງທ່ານເອງ. ແມ່ຍິງລຸ້ນແມ່ຂອງຂ້ອຍມີເປົ້າໝາຍພຽງຢ່າງດຽວຄື: ຍ້າຍຖິ່ນຖານ ແລະ ສ້າງຊີວິດທີ່ດີກວ່າໃຫ້ລູກ. ເຈົ້າຈະອະທິບາຍໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໄດ້ແນວໃດວ່າເຈົ້າ, ໃນຖານະທີ່ເປັນໄວໜຸ່ມຢູ່ທາງທິດຕາເວັນຕົກ, ມີຄວາມຫວັງ ແລະຄວາມຝັນທີ່ແຕກຕ່າງ ໂດຍບໍ່ຟັງສຽງທີ່ເສື່ອມເສຍ ແລະບໍ່ຮູ້ເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດເພື່ອເຈົ້າ?
ໝູ່ເພື່ອນຕາເວັນຕົກຂອງຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າມັນຍາກສໍ່າໃດທີ່ທາງເລືອກໃນຊີວິດ ແລະ ຜົນສະທ້ອນຂອງເຈົ້າແມ່ນເຮັດໂດຍຄົນອື່ນ. ດ້ວຍເຫດຜົນທີ່ດີທີ່ສຸດ, ດ້ວຍຄວາມຫວັງ, ຄວາມຮັກ ແລະຄວາມພະຍາຍາມທີ່ບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວເພື່ອໃຫ້ລູກຂອງເຈົ້າມີໂອກາດດີກ່ວາເຂົາເຈົ້າມີ. ແຕ່ເຈົ້າຍັງເຫຼືອຢູ່ກັບຄວາມປາຖະໜາອັນເຕັມທີ່ທຸກວັນ.
ການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານແລະການເປັນແມ່ແມ່ນ intertwined ສໍາລັບແມ່ຍິງຂອງພາກຕາເວັນອອກ. ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດຢຸດຄິດກ່ຽວກັບຄວາມໂສກເສົ້າຮ່ວມກັນຫຼາຍປານໃດທີ່ພວກເຮົາປະສົບກັບການສະແຫວງຫາຊີວິດທີ່ດີກວ່າ. ເຮັດແນວໃດແມ່ຈຶ່ງບໍ່ສາມາດລ້ຽງລູກໄດ້ ເພາະເຂົາເຈົ້າຕ້ອງອອກໄປຊອກຫາວຽກເຮັດ. ແມ່ຂອງຂ້ອຍເຮັດວຽກຢູ່ໃນໂຮງງານຫຼາຍແຫ່ງໃນເຂດຊານເມືອງຂອງບາງກອກກ່ອນທີ່ຈະໄປປະເທດເດັນມາກ, ດັ່ງນັ້ນພໍ່ເຖົ້າແມ່ເຖົ້າຂອງຂ້ອຍໄດ້ດູແລຂ້ອຍເຖິງແມ່ນວ່າເປັນເດັກນ້ອຍ. ດົນນານມາແລ້ວ ຂ້ອຍຄິດວ່າເຂົາເຈົ້າເປັນພໍ່ແມ່ແທ້ໆ ເພາະຂ້ອຍເຫັນແມ່ໜ້ອຍຫຼາຍ. ເມື່ອນາງມາຫາຂ້າພະເຈົ້າຫຼັງຈາກແຕ່ງງານກັບຊາຍແດນມາກ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຮັບຮູ້ນາງໄດ້ອີກ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ແລະຮ້ອງໄຫ້ພໍ່ຕູ້ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນຂະນະທີ່ນາງໄດ້ລາກຂ້າພະເຈົ້າຜ່ານດອນເມືອງ, ສະຫນາມບິນສາກົນເກົ່າໃນບາງກອກ. ຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່ານາງເປັນແມ່ຂອງຂ້ອຍ.
ຖ້າແມ່ຂອງຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຂົ້າເມືອງຈາກໄທ, ຂ້ອຍຄົງຈະຢູ່ອີສານທຸກມື້ນີ້. ຂ້ອຍຈະມີລູກສອງຫາສາມຄົນ ແລະເຮັດວຽກເຮັດໄຮ່ເຮັດນາຂອງຄອບຄົວ, ຢູ່ໃນໂຮງງານ, ຫຼືມີອາຊີບອື່ນທີ່ມີຄ່າຈ້າງຕໍ່າ. ບາງທີຂ້ອຍຄວນອົບພະຍົບໄປບາງກອກເພື່ອເຮັດວຽກທີ່ບໍ່ມີທັກສະໃນໂຮງງານ, ປ່ອຍໃຫ້ລູກຂອງຂ້ອຍຢູ່ໃນການດູແລຂອງພໍ່ເຖົ້າແມ່ເຖົ້າໃນຊ່ວງເດືອນນັ້ນເມື່ອບໍ່ມີວຽກເຮັດນາ. ບາງທີຂ້ອຍຄວນໄປເຮັດວຽກໃນອຸດສາຫະກໍາທາງເພດຢູ່ Pattaya ແລະສົ່ງເງິນໃຫ້ລູກແລະແມ່ຂອງຂ້ອຍ, ເພາະວ່າວຽກທາງເພດແມ່ນການຄ້າທີ່ເຈົ້າມີລາຍໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດໃນຖານະເປັນແຮງງານຍິງທີ່ບໍ່ມີທັກສະ.
ພາຍໃຕ້ສາຍຕາສາທາລະນະ
ຕອນຂ້ອຍເປັນເດັກນ້ອຍຂ້ອຍມີຄວາມລະອາຍກັບວິທີທີ່ພວກເຮົາມາຮອດເດນມາກ. ຢູ່ໃນແດນມາກທີ່ຂ້ອຍເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ ຂ້ອຍໄດ້ຍິນຄົນເອີ້ນແມ່ຂ້ອຍວ່າ ‘ແມ່ຍິງທາງໄປສະນີ’. ຂ້ອຍເປັນລູກສາວຂອງຜູ້ຍິງທີ່ສັ່ງທາງໄປສະນີ. ຂ້ອຍເລີ່ມເບິ່ງຕົວເອງຈາກພາຍນອກ, ຄືກັບຄົນແປກໜ້າ. ດ້ວຍຄວາມສົງສານແລະຄວາມຄຽດແຄ້ນ. ຕອນຂ້ອຍເປັນໄວລຸ້ນ, ແມ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ຂໍໃຫ້ຂ້ອຍຊ່ວຍປ້າຊາວໄທທີ່ມີເວັບໄຊທ໌ນັດພົບເພື່ອໃຫ້ລາວສາມາດເອົາຜູ້ຊາຍຊາວເດັນມາກໄດ້. ຂ້ອຍຖາມແມ່ວ່າລາວບໍ່ມີຄວາມນັບຖືຕົນເອງບໍ? ໃນການຕອບໂຕ້, ນາງໄດ້ຖາມຂ້ອຍວ່າເປັນຫຍັງຂ້ອຍບໍ່ຢາກໃຫ້ປ້າຂອງຂ້ອຍມີຊີວິດທີ່ດີກວ່າ.
ເມື່ອເຈົ້າເຕີບໃຫຍ່ເປັນລູກຂອງຜູ້ອົບພະຍົບຈາກອາຊີຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້, ເຈົ້າຮູ້ບໍ່ດົນວ່າມີການຈັດລໍາດັບຂັ້ນລະຫວ່າງການຍ້າຍຖິ່ນຖານ ແລະ ລຳດັບລະຫວ່າງຄົນ. ມັນຖືວ່າເປັນກຽດສັກສີຫຼາຍກວ່າການຍ້າຍໄປເຮັດວຽກຫຼາຍກວ່າການແຕ່ງງານ. ການບໍ່ເຫັນດີແລະການກ່າວປະນາມແມ່ນມາຈາກຊົນກຸ່ມນ້ອຍອື່ນໆ, ລວມທັງຊາວເອເຊຍອື່ນໆ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຜູ້ຍິງທີ່ຄວນຈະເປັນພັນທະມິດ, ແມ່ຍິງທີ່ຮູ້ວ່າມັນເປັນແນວໃດທີ່ຈະປະສົບການອະຄະຕິ racist ແລະ sexist ແຕ່ຜູ້ທີ່ໂອ້ອວດວ່າພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຍ້າຍອອກແບບນັ້ນ. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງງານກັບຊາວຕາເວັນຕົກຈາກຄວາມຮັກທີ່ບໍລິສຸດ, 'ທີ່ແທ້ຈິງ' ແລະບໍ່ແມ່ນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາເຫັນວ່າການແຕ່ງງານພຽງແຕ່ເປັນວິທີການຂອງການເຄື່ອນຍ້າຍ. ຂ້ອຍເຄີຍໄດ້ຍິນຜູ້ຍິງໄທຄົນອື່ນໆເນັ້ນວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ແມ່ນຜູ້ຍິງຊາວອີສານເຫຼົ່ານັ້ນ, ແລະແນ່ນອນວ່າເຂົາເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ຮ້ານກິນດື່ມໃນ Pattaya - ຄືກັບວ່າເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ.
ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍົກຄອບຄົວທັງຫມົດຂອງພວກເຮົາອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກດ້ວຍການສົ່ງເງິນໄປບ້ານຂອງພວກເຮົາ, ແຕ່ນາງໄດ້ຖາມຂ້າພະເຈົ້າວ່າຂ້າພະເຈົ້າອາຍທີ່ຈະເຮັດວຽກຂອງນາງ.
ເປັນຫຍັງຜູ້ຍິງທີ່ປ່ຽນຊີວິດໂດຍການຂາຍເພດສຳພັນຫຼືແຕ່ງດອງຈຶ່ງຖືກດູຖູກຫຼາຍ? ເປັນຫຍັງຫຼາຍຄົນ, ລວມທັງຄົນອົບພະຍົບ, ເຫັນວ່າມັນເປັນຂັ້ນໄດຕໍ່າສຸດ? ເປັນຫຍັງພວກເຮົາຈຶ່ງດູຖູກຜູ້ຍິງທີ່ສວຍໂອກາດທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບ? ບໍ່ມີທາງທີ່ຖືກຕ້ອງຫຼືຜິດໃນການເຄື່ອນຍ້າຍ. ມີພຽງແຕ່ແມ່ຍິງທີ່ພະຍາຍາມສ້າງຊີວິດທີ່ດີກວ່າສໍາລັບຕົນເອງແລະລູກຂອງພວກເຂົາໃນທຸກວິທີທາງທີ່ເຂົາເຈົ້າສາມາດເຮັດໄດ້.
ໃນກໍລະນີໃດກໍ່ຕາມ, ການເຄື່ອນຍ້າຍສໍາລັບການແຕ່ງງານກໍ່ແມ່ນການເຄື່ອນຍ້າຍສໍາລັບການເຮັດວຽກ. ນອກເໜືອໄປຈາກວຽກງານຮັກສາເຮືອນແລ້ວ, ແມ່ຍິງໄທຢູ່ແດນມາກມັກເຮັດວຽກທາງດ້ານການບໍລິການທາງດ້ານການບໍລິການ ຫຼືເປັນຄົນທຳຄວາມສະອາດເພື່ອສົ່ງເງິນໄປໃຫ້ຄອບຄົວ.
ແມ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ເຮັດວຽກເປັນຜູ້ເຮັດຄວາມສະອາດຫຼືຢູ່ໃນໂຮງງານຕັ້ງແຕ່ກາງຊຸມປີ XNUMX. ດຽວນີ້ນາງເປັນຜູ້ທຳຄວາມສະອາດຢູ່ສະໜາມບິນ Kasstrup. ຂ້ອຍຄິດຮອດລາວຕອນຕື່ນນອນຕອນກາງຄືນ ແລະນອນບໍ່ຫຼັບ, ສົງໄສວ່າລາວໂດດດ່ຽວໃນວຽກກາງຄືນ ຫຼື ຮ່າງກາຍຂອງລາວຍັງສາມາດຮັບມືກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງວຽກໄດ້. ແຕ່ສ່ວນຫຼາຍແລ້ວ, ຂ້ອຍຄິດເຖິງຄວາມໂສກເສົ້າທີ່ນາງມາຢາມ, ກະວົນກະວາຍເມື່ອຖາມວ່າຂ້ອຍອາຍນາງບໍ, ອາຍທີ່ເຫັນ ເພາະນາງນຸ່ງເຄື່ອງແບບທີ່ຮ້ອງໃຫ້ຊາວໂລກຮູ້ວ່ານາງເປັນຜູ້ຍິງອະນາໄມ. ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍົກຄອບຄົວທັງຫມົດຂອງພວກເຮົາອອກຈາກຄວາມທຸກຍາກດ້ວຍການໂອນເງິນທີ່ນາງໄດ້ສົ່ງໄປບ້ານຂອງພວກເຮົາ. ນາງເປັນຫນຶ່ງໃນແມ່ຍິງທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກ. ແຕ່ນາງຖາມຂ້ອຍວ່າຂ້ອຍມີຄວາມລະອາຍໃນການເຮັດວຽກຂອງນາງບໍ?
ດູແລຄອບຄົວ, ລຸ້ນສູ່ລຸ້ນ
ແມ່ຍິງໃນລຸ້ນແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າທີ່ອົບພະຍົບແຕ່ງງານໃນປັດຈຸບັນມີອາຍຸ 50 ຫາ 60 ປີ. ວຽກເຮັດງານທໍາຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບຄວາມເສຍຫາຍກ່ຽວກັບຮ່າງກາຍຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນກັບຄວາມຮັ່ງມີທີ່ແມ່ຂອງຂ້ອຍເອົາໄປປະເທດໄທເມື່ອລາວບໍ່ສາມາດເຮັດວຽກໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າມັນຈະເປັນຫນ້າທີ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໃນການດູແລຄອບຄົວທັງຫມົດໃນປະເທດໄທ. ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າໃນທີ່ສຸດຄວາມຮັບຜິດຊອບນັ້ນຈະໄປສູ່ລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
ຂ້ອຍໄດ້ກາຍເປັນແມ່ຕົວເອງ. ຂ້ອຍມີລູກສາວຂອງຂ້ອຍຫນຶ່ງເດືອນກ່ອນຫນ້ານີ້. ນາງຈະໃຫຍ່ຂຶ້ນທັງພໍ່ແລະແມ່ຂອງນາງ. ພໍ່ແມ່ທັງສອງຂອງນາງບໍ່ຕ້ອງເດີນທາງໄກເພື່ອຫາເງິນ.
ດຽວນີ້ຂ້ອຍເຂົ້າໃຈແມ່ຂອງຂ້ອຍໃນທາງທີ່ແຕກຕ່າງ. ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍ້າຍອອກເພື່ອຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງ. ແມ່ໄດ້ປະຂ້ອຍໄວ້ກັບພໍ່ແມ່ ເພື່ອວ່າຂ້ອຍຈະບໍ່ຕ້ອງປະລູກສາວຢູ່ກັບພໍ່ແມ່. ລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າເປັນເດັກນ້ອຍແລະຄູ່ຮ່ວມງານຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລະຂ້າພະເຈົ້າຍັງອ່ອນ. ໃນເວລານີ້ພວກເຮົາໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງໂດຍໄວຫນຸ່ມຂອງພວກເຮົາ, ແຕ່ວ່າການປົກປ້ອງນັ້ນຍັງມີວັນຫມົດອາຍຸ. ຂ້າພະເຈົ້າສົງໄສວ່າຜູ້ຄົນຈະເບິ່ງລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າແລະພໍ່ຂອງນາງໃນເວລາທີ່ນາງມີ 15 ປີແລະເຂົາແມ່ນ 45? ເຂົາເຈົ້າຈະຖາມລາວວ່າລາວເປັນເມຍຂອງພໍ່ຄືກັບຄົນຖາມຂ້ອຍກັບພໍ່ລ້ຽງຕອນຂ້ອຍອາຍຸ 12 ປີບໍ?
ນອກ ເໜືອ ຈາກລູກສາວຂອງຂ້ອຍ, ແມ່ຂອງຂ້ອຍແມ່ນຄອບຄົວຊີວະສາດຂອງຂ້ອຍດຽວໃນປະເທດເດັນມາກແລະຂ້ອຍຢ້ານວ່າຄວາມປາຖະ ໜາ ຂອງລາວໃນປະເທດໄທໃນມື້ ໜຶ່ງ ຈະຍິ່ງໃຫຍ່ເກີນໄປທີ່ລາວຈະກັບບ້ານ. ຄົນອົບພະຍົບສະເຫມີເວົ້າກ່ຽວກັບ De Dag ເມື່ອພວກເຂົາກັບຄືນບ້ານ. ແມ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບມັນຕັ້ງແຕ່ຂ້ອຍມາຮອດເດນມາກ. ຕັ້ງແຕ່ອາຍຸ XNUMX ປີຂ້ອຍໄດ້ຍິນແມ່ຂອງຂ້ອຍເວົ້າກ່ຽວກັບ The Day ແລະວິທີທີ່ລາວຫວັງວ່າຈະກັບບ້ານເມື່ອຂ້ອຍອາຍຸພໍທີ່ຈະລ້ຽງຕົວເອງ. ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າມື້ນັ້ນຈະມາຮອດແມ່ຂອງຂ້ອຍ, ແລະຂ້ອຍສົງໄສວ່າມື້ນັ້ນຈະມາຮອດຂ້ອຍບໍ? ບາງຄັ້ງຄວາມປາຖະໜາເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍແຕກແຍກ, ແຕ່ໃນໃຈຂ້ອຍຮູ້ວ່າຂ້ອຍຈະບໍ່ມີວັນຮູ້ສຶກກັບບ້ານໃນປະເທດໄທຢ່າງສົມບູນ.
ແປຈາກບົດຄວາມໃນບັນທຶກອີສານ: isaanrecord.com/
ຊັບພະຍາກອນ ແລະ ບົດຄວາມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ:
ຄໍາອະທິບາຍໂດຍ Maartje ໃນຮູບເງົາ Heartbound 'ເລື່ອງຄວາມຮັກທີ່ແຕກຕ່າງກັນ'
ຂອບໃຈ Tino ທີ່ແບ່ງປັນເລື່ອງນີ້. ທີ່ສວຍງາມ, ຈັບໃຈກັບ 'Heartbound'. ຂ້ອຍຄິດວ່າມັນເປັນສາລະຄະດີພິເສດທີ່ຄຸ້ມຄ່າກວ່າເວລາຂອງເຈົ້າ.
ເປັນເລື່ອງທີ່ສວຍງາມ, ຈັບມື ແລະເຂົ້າໃຈງ່າຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າເປັນເລື່ອງແປກ. ຜູ້ຍິງໄທຍ໌ເອງ!! ຈອງປີ້ໄປເດນມາກ, ບໍ່ເວົ້າຄຳໃດຂ້າມຊາຍແດນແລ້ວໃສ່ໂຄສະນາຢູ່ນັ້ນວ່າ: "ຜູ້ຊາຍຕ້ອງການ".
ມັນບໍ່ສໍາຄັນ, ແຕ່ມັນເບິ່ງຄືວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້ສໍາລັບຂ້ອຍຖ້າທ່ານເຮັດວຽກຢູ່ໃນໂຮງງານໃນບາງກອກເປັນຊາວອີສານ.
ພັນລະຍາປະຈຸບັນຂອງຂ້ອຍພຽງແຕ່ເຮັດວຽກຢູ່ແຖບ, ຊອກຫາຜູ້ຊາຍຊາວເອີຣົບງາມເພື່ອຊ່ວຍນາງອອກຈາກຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງນາງ. 11 ປີ ແລະ ລູກຊາຍອາຍຸ 1 ປີ ທີ່ມີສຸຂະພາບດີ 10 ຄົນ ຕໍ່ມາ, ພວກເຮົາຈຶ່ງໄດ້ເຂົ້າມາປະເທດເນເທີແລນ. ຫຼັງຈາກ 3 ເດືອນໃນເນເທີແລນ, ລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍບອກຂ້ອຍວ່າລາວບໍ່ເຄີຍຢາກກັບໄປປະເທດໄທ, ຍົກເວັ້ນວັນພັກ. ພັນລະຍາຂອງຂ້ອຍເບິ່ງຂ້ອຍດ້ວຍຄວາມແປກໃຈເມື່ອຂ້ອຍຖາມລາວວ່ານາງຢາກຈະກັບຄືນໄປປະເທດໄທຫຼັງຈາກການເສຍຊີວິດຂອງຂ້ອຍ (ໂດຍມີເງິນບໍານານທີ່ດີ). "ສໍາລັບວັນພັກ, ບາງທີ, ແຕ່ Holland ແມ່ນປະເທດຂອງຂ້ອຍໃນປັດຈຸບັນຕະຫຼອດໄປ," ແມ່ນຄໍາຕອບຂອງນາງ.
ບາງທີຄວາມແຕກຕ່າງກັນແມ່ນວ່າພວກເຮົາອາໄສຢູ່ໃນ Amsterdam, ບ່ອນທີ່ຂ້ອຍ, ໃນຖານະທີ່ເປັນຊາວໂຮນລັງທີ່ມີເລືອດເຕັມທີ່, ໂດດເດັ່ນກວ່າພັນລະຍາຫຼືລູກຊາຍຂອງຂ້ອຍ, ແຕ່ Copenhagen ບໍ່ແມ່ນເມືອງນອກ.
ທັງພັນລະຍາຂອງຂ້ອຍ ແລະຂ້ອຍບໍ່ເຂົ້າໃຈວິທີການຂອງຜູ້ຍິງໜຸ່ມ (ອາຍຸ 28 ປີ) ຄົນນີ້ທີ່ບອກວ່າລາວຮັກຄວາມປາຖະໜາອັນແຮງກ້າຕໍ່ປະເທດໄທ, ແລະທຸກຢ່າງທີ່ລາວສູນເສຍໄປເລື້ອຍໆ.
ບາງທີນາງຄວນຈະໄປອາໄສຢູ່ໃນຊາວອີສານກັບພໍ່ຕູ້ແມ່ຕູ້ເປັນເວລາ 2 ປີ ໂດຍບໍ່ມີທາງຍຸຕິທໍາ ເຂົ້າໃຈດີກວ່າ.
ເລື່ອງຂ້າງເທິງນີ້ເປັນການເສີມຂອງສາລະຄະດີ. ບາງທີເຈົ້າຄວນເບິ່ງມັນກ່ອນເພື່ອເຂົ້າໃຈແລະຕັດສິນຂ້າງເທິງ.
ແນ່ນອນຂ້ອຍເບິ່ງມັນ. ບຸກຄົນທຸກຄົນມີປະຕິກິລິຍາແຕກຕ່າງກັນ, ແນ່ນອນ, ແມ່ຍິງໃນຮູບເງົາປະກອບເປັນຊຸມຊົນຂອງຕົນເອງ, ໃກ້ຊິດ, ເຊິ່ງພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ແປວໄຟ Isan ມີຊີວິດຢູ່ - ເຊິ່ງສ່ວນຫຼາຍອາດຈະເປັນອິດທິພົນຕໍ່ລູກສາວ.
ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ທັດສະນະຄະຕິຂອງຍິງໜຸ່ມນັ້ນເບິ່ງຄືວ່າເປັນຕາຕົກໃຈຂອງຕາເວັນຕົກສຳລັບຂ້ອຍ. ພວກເຮົາທຸກຄົນພາດບາງສິ່ງບາງຢ່າງໃນຊີວິດ. ໃນທີ່ສຸດ, ມັນເປັນພຽງແຕ່ກ່ຽວກັບການຕື່ມເຂົ້າໂຖປັດສະວະ.
ຂອບໃຈ Jasper ສໍາລັບການສະແດງຄວາມປະຫລາດໃຈຂອງຂ້ອຍກ່ຽວກັບເລື່ອງ.
ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ອ່ານບ່ອນໃດທີ່ແມ່ຂອງລາວຈັດໃຫ້ ວີຊາພັກເຊົາສັ້ນຢ່າງເປັນອິດສະຫຼະ. ນາງໄດ້ຮັບວີຊາ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນບໍ່ຊັດເຈນວ່າມັນແມ່ນສໍາລັບການໄປຢ້ຽມຢາມຫມູ່ເພື່ອນ / ຄອບຄົວຫຼືສໍາລັບວັນພັກ. ມັນເປັນໄປໄດ້ຫຼາຍທີ່ສຸດທີ່ບາງຄົນໃນເດນມາກເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນ. ອາດຈະເປັນນາງສາວໄທອີກຄົນນຶ່ງ (ກັບຄູ່ຄອງແດນມາກ) ຈາກຊຸດ. ບໍ່ເປັນຫຍັງ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ທ່ານຍັງສາມາດມີແຟນມາຫຼາຍກວ່າແລະຫຼັງຈາກນັ້ນໃຊ້ເວລາ 3 ເດືອນເພື່ອຊອກຫາຄູ່ຮ່ວມງານໃນໄລຍະທີ່ຢູ່.
ການເຄື່ອນຍ້າຍຖິ່ນຖານບໍ່ແມ່ນບາດກ້າວນ້ອຍໆ, ປະມານ 20% ຂອງຜູ້ອົບພະຍົບອອກໄປອີກພາຍໃນຫນຶ່ງປີ. ຜູ້ອົບພະຍົບບາງຄົນມີຄວາມຮູ້ສຶກແທ້ໆຢູ່ເຮືອນໃນປະເທດໃຫມ່ຂອງພວກເຂົາ, ຄົນອື່ນຕ້ອງການກັບຄືນໃນມື້ຫນຶ່ງ, ແລະບາງຄົນຂອງພວກເຂົາກັບຄືນໃນໄວໆນີ້. ໃນບັນດາເດັກນ້ອຍທີ່ທ່ານຍັງສັງເກດເຫັນວ່າມີບາງຄົນທີ່ປະສົມປະສານເຂົ້າໄປໃນທັງສອງປະເທດ / ວັດທະນະທໍາ, ແຕ່ວ່າຍັງມີຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກທີ່ແທ້ຈິງກັບບ້ານຫຼືຍັງຄົງມີຄວາມຄິດວ່າຫຍ້າເປັນສີຂຽວໃນປະເທດອື່ນ. ສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າມັນລົບກວນເດັກນ້ອຍອົບພະຍົບບາງຄົນ.
ພວກເຮົາດູຖູກຄົນງານທີ່ເຮັດວຽກຢູ່ປະເທດເນເທີແລນບໍ? ຂ້ອຍບໍ່ຄິດແນວນັ້ນ ແລະຂ້ອຍຮູ້ສຶກຊື່ນຊົມອີ່ຫຼີ ເມື່ອລູກໆຂອງເຂົາເຈົ້າຄືກັບລູກຫຼານຂອງພວກເຮົາໄດ້ຮັບການສຶກສາທີ່ດີແລ້ວໄດ້ຕຳແໜ່ງທີ່ດີ. ຄົງຈະແປກໃຈຫຼາຍ ຖ້າລູກຫຼານຂອງພະນັກງານແຂກມີຄວາມຮູ້ສຶກດັ່ງທີ່ລູກສາວຂອງແມ່ຍິງໄທທີ່ຍ້າຍໄປຢູ່ແດນມາກ. ຄິດວ່າຄວາມອັບອາຍທີ່ວາງໄວ້ຜິດ ແລະຄິດຮອດບ້ານຜິດ, ອາດຈະເປັນຄວາມເໝາະສົມຂອງປີທີ່ນາງອາໄສຢູ່ໃນປະເທດໄທ.
ມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ຈະເວົ້າສໍາລັບທັງສອງເລື່ອງ. ບໍ່ມີໃຜຄືກັນ. ໂຊກດີ, ມີທາງເລືອກ, ເຖິງແມ່ນວ່ານີ້ມັກຈະບໍ່ມີອຸປະສັກ. ທ່ານພຽງແຕ່ສາມາດຕັດສິນຢ່າງຖືກຕ້ອງສໍາລັບຕົວທ່ານເອງເມື່ອທ່ານໄດ້ປະຕິບັດຂັ້ນຕອນແລະຊັ່ງນໍ້າຫນັກເຖິງຂໍ້ດີແລະຂໍ້ເສຍທັງຫມົດ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກຄົນໄທກຸ່ມໃຫຍ່ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເນເທີແລນແລະເຖິງແມ່ນວ່າໄດ້ຮັບຮອງຫຼືໄດ້ຮັບສັນຊາດໂຮນລັງ. ສໍາລັບຈໍານວນຫຼາຍ, ຫນັງສືຜ່ານແດນນັ້ນແມ່ນປະເພດຂອງຄວາມສະເຫມີພາບ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ທ່ານເປັນພົນລະເມືອງໂຮນລັງທີ່ມີສິດທິແລະພັນທະທີ່ກ່ຽວຂ້ອງ. ໃນຫົວໃຈຂອງເຈົ້າ, ມັນຈະເປັນຄວາມຈິງສໍາລັບສ່ວນໃຫຍ່ວ່າບ່ອນທີ່ເຈົ້າເຕີບໂຕຂຶ້ນມີຜົນກະທົບຫຼາຍທີ່ສຸດ. ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ຈັກເດັກນ້ອຍໄທທີ່ໃຊ້ເວລາໃນໄວເດັກຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ໃນປະເທດໄທແລະໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເນເທີແລນບາງຄັ້ງແລະໄດ້ຮັບການທໍາມະຊາດ. ທໍາອິດເຂົາເຈົ້າຮູ້ສຶກວ່າໄທແລະຫຼັງຈາກນັ້ນໂຮນລັງ, ແຕ່ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຂຶ້ນກັບສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າມີປະສົບການໃນໄລຍະປີຂອງເຂົາເຈົ້າທີ່ຢູ່ອາໄສໃນປະເທດເນເທີແລນ. ເຂົາເຈົ້າຢາກຍ້າຍໄປຢູ່ປະເທດໄທ, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າຮັບຮູ້ວ່າມັນດີກວ່າທາງດ້ານການເງິນ ແລະ ທາງເລືອກໃນການຢູ່ປະເທດເນເທີແລນ, ເຖິງວ່າຈະມີການຄິດຮອດບ້ານທີ່ແນ່ນອນວ່າເປັນປັດໃຈສໍາຄັນ. ການມີລູກຢູ່ໃນປະເທດເນເທີແລນຍັງເປັນປັດໃຈທີ່ກໍານົດ. ຂ້າພະເຈົ້າຍັງຮູ້ຈັກຄົນໄທທີ່ເຂົ້າມາປະເທດເນເທີແລນເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລະບໍ່ຢາກອອກຫຼືກັບຄືນໄປປະເທດໄທນອກເຫນືອຈາກວັນພັກ. ສະຖານະການຂອງພວກເຂົາ, ທັງໃນປະເທດໄທແລະໃນເນເທີແລນ, ແມ່ນເພື່ອຕໍານິສໍາລັບເລື່ອງນີ້. ພວກເຂົາເຈົ້າມັກຈະມີການສຶກສາທີ່ດີຫຼືມີວຽກເຮັດງານທໍາທີ່ດີທີ່ມີເງິນເດືອນທີ່ສອດຄ້ອງກັນ. ບໍ່ວ່າເຈົ້າຈະເວົ້າ ແລະອ່ານພາສາກໍ່ມີຄວາມສໍາຄັນ, ໂດຍສະເພາະພື້ນຖານຂອງເຈົ້າ. ໂດຍບໍ່ມີການສຶກສາຂັ້ນພື້ນຖານຂອງໂຮງຮຽນມັນຍາກທີ່ຈະຮຽນຮູ້ພາສາແລະເລື້ອຍໆຄົນເຫຼົ່ານັ້ນເຮັດວຽກຕະຫຼອດໂມງແລະເມື່ອຍເກີນໄປຫຼືຖືກລ້ອມຮອບດ້ວຍຄົນທີ່ຄ້າຍຄືກັນເທົ່ານັ້ນແລະຄວາມປາຖະຫນາແລະຄວາມທ້າທາຍບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ການປັບຕົວທັງຫມົດ.
ສຳລັບຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນ, ອາດຈະໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫຼືອຈາກຜູ້ອື່ນໃນການຊອກຄູ່. ນີ້ມັກຈະເກີດຂຶ້ນຂ້ອຍສາມາດແບ່ງປັນກັບເຈົ້າໄດ້. ຜູ້ຍິງຫຼາຍຄົນຍັງມາຢູ່ປະເທດເນເທີແລນເປັນເວລາ 1000 ເດືອນ, ຜູ້ທີ່ເລີ່ມເຮັດວຽກໂສເພນີ, ເພາະວ່າການເລືອກ 2000 ບາດຕໍ່ຄືນ (ຢູ່ໄທ) ຫຼື XNUMX ບາດຕໍ່ຊົ່ວໂມງເຄິ່ງ (ໃນປະເທດເນເທີແລນ) ແມ່ນໄວ. ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າມັນເປັນສິ່ງສໍາຄັນທີ່ພວກເຮົາຄວນເຄົາລົບປະຊາຊົນຕາບໃດທີ່ເສັ້ນທີ່ແນ່ນອນບໍ່ໄດ້ຂ້າມ. ໃນສາຍພົວພັນ, ການເຄົາລົບເຊິ່ງກັນແລະກັນນີ້, ໂດຍສະເພາະໃນການແປເປັນຄວາມຮັກ, ຄວນຈະສໍາຄັນ. ຄວາມສໍາພັນສາມາດເຂົ້າໄປໃນຫຼາຍທາງແລະຄວາມຮັກສາມາດເຕີບໃຫຍ່ແລະເບີກບານໄດ້ຖ້າທ່ານດໍາເນີນເສັ້ນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ. ເຖິງແມ່ນວ່າສາຍພົວພັນເຊິ່ງກັນແລະກັນສາມາດໄປໄດ້ດີຖ້າທັງສອງຄົນເຫມາະສົມກັບເລື່ອງນີ້. ສະນັ້ນ ຢ່າຕັດສິນໄວເກີນໄປ ແລະ ຫຼີກລ່ຽງການອອກຄຳເຫັນ ຖ້າເຈົ້າບໍ່ແຈ້ງດີ. ຄວາມຄິດເຫັນຂອງຕົນເອງມີພຽງແຕ່ມູນຄ່າທີ່ກ່ຽວຂ້ອງແລະບໍ່ໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງເປັນການສະແດງອອກໃນກຸ່ມປະຊາກອນຈໍານວນຫຼາຍ. ນີ້ພຽງແຕ່ເຮັດໃຫ້ເຈັບປວດ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບສະຖານະການນີ້, ກຸ່ມຄົນທີ່ແນ່ນອນທີ່ບໍ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບສິ່ງນີ້.
ເລື່ອງການຈັບກຸມ, ສາມາດເກີດຂຶ້ນໃນປະເທດເນເທີແລນໃນຄວາມຄິດເຫັນຂອງຂ້ອຍ.
ເນເທີແລນຖືກກ່າວວ່າເປັນປະເທດທີ່ມີຄວາມອົດທົນ, ບ່ອນທີ່ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນອະນຸຍາດແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນເປັນໄປໄດ້.
ໄດ້ປະສົບການນີ້ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນເວລາທີ່ພັນລະຍາແລະລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າມາ NL ໃນ 90s.
ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນອະນຸຍາດແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນເປັນໄປໄດ້, ຕາບໃດທີ່ມັນບໍ່ເກີດຂຶ້ນໃນຖະຫນົນຂອງຂ້ອຍ.
ເນເທີແລນຖືກກ່າວວ່າເປັນປະເທດທີ່ມີຄວາມອົດທົນ, ບ່ອນທີ່ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນອະນຸຍາດແລະທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນເປັນໄປໄດ້.
ໄດ້ປະສົບການນີ້ບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນໃນເວລາທີ່ພັນລະຍາແລະລູກສາວຂອງຂ້າພະເຈົ້າມາ NL ໃນ 90s.
ບອກ……ສຳຄັນທີ່ຄວນຮູ້….
ຢ່າເຮັດໃຫ້ທົ່ວໄປ! ປະຊາຊົນແມ່ນຍາກຕໍ່ກັນແລະກັນ. Indo-Dutch, Surinamese, Antilleans, Spaniards, Italians, Turks, Moroccans ເຄີຍປະສົບກັບເລື່ອງນີ້ມາກ່ອນ, ແລະໃນປີ 2019 ນີ້ໃຊ້ກັບຜູ້ຖືສະຖານະພາບແລະແນ່ນອນ, ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ. ແຕ່ຄວາມຈິງແລ້ວແມ່ນວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບການຕ້ອນຮັບສ່ວນໃຫຍ່ໃນ NL (ບາງຄົນຄິດວ່ານີ້ບໍ່ຄວນ, ປ່ອຍໃຫ້ຜູ້ດຽວໄດ້ຮັບການອະນຸຍາດ), ຫຼາຍຄົນສະຫນັບສະຫນູນພວກເຂົາ, ແລະຊ່ວຍໃຫ້ພວກເຂົາມີໂອກາດທີ່ຈະເຮັດບາງສິ່ງບາງຢ່າງ. ນີ້ຍັງໃຊ້ກັບແມ່ຍິງໄທແລະລູກຂອງພວກເຂົາທີ່ຖືກນໍາມາໂດຍຜູ້ຊາຍໂຮນລັງ. ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງໄດ້ຮັບໂອກາດແລະຄວາມເປັນໄປໄດ້ເຫຼົ່ານັ້ນ.
ຄວາມຈິງທີ່ວ່າສະພາບແວດລ້ອມທັນທີທັນໃດ, ເປັນວົງຂອງທ່ານເອງຂອງຫມູ່ເພື່ອນ, ຄອບຄົວແລະເພື່ອນຮ່ວມງານ, reacts ໃນທາງລົບແມ່ນເປັນປະກົດການລະຄາຍເຄືອງ. ຢ່າງໃດກໍຕາມ: ທ່ານເຫັນຊຸດຈາກຜ້າດຽວກັນກັບຜູ້ຊາຍ NL ທີ່ຍ້າຍໄປ TH ໃນຖານະນັກບໍານານ, ຊອກຫາທີ່ຢູ່ອາໄສຖາວອນຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຕອບສະຫນອງຄວາມກຽດຊັງຈາກ TH ຕໍ່ກັບບົດລາຍງານວ່າ NL ແມ່ນຜູ້ຊອກຫາບ່ອນລີ້ໄພ. Nota bene: ຊອກຫາ "ລີ້ໄພ" ໃນປະເທດອື່ນ.
ປາກົດຂື້ນວ່າປະຊາຊົນມີຄວາມຕ້ອງການທີ່ຈະລົບກວນເຊິ່ງກັນແລະກັນ. ຄວາມອັບອາຍ.
ເຈົ້າເຫັນຄືກັນກັບພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດ ທີ່ເຊື່ອວ່າຊາວອົບພະຍົບທາງດ້ານເສດຖະກິດຄວນຖືກສົ່ງກັບຄືນປະເທດຂອງເຂົາເຈົ້າໂດຍໄວເທົ່າທີ່ຈະໄວໄດ້, ໃນຂະນະທີ່ຕົວຈິງແລ້ວເຂົາເຈົ້າມີເມຍຊາວໄທທີ່ຫລົບໜີຈາກຄວາມທຸກຍາກໂດຍການເຂົ້າມາພົວພັນກັບເຂົາເຈົ້າ.
ເຂົ້າໃຈໄດ້ແລະບໍ່ມີຫຍັງຕໍ່ຕ້ານມັນ, ແຕ່ໂດຍເນື້ອແທ້ແລ້ວພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນບໍ່ແຕກຕ່າງຈາກ 'ທໍາມະດາ' ຊາວອົບພະຍົບເສດຖະກິດ.
ແມ່ຍິງໄທເລືອກເຟັ້ນຍາກທີ່ສຸດແລະເຮັດການຕັດສິນໃຈດຽວກັນໃນເວລາທີ່ເຂົາເຈົ້າຕັດສິນໃຈໃຫ້ຄຳໝັ້ນສັນຍາກັບຄູ່ຮ່ວມມື EU. ສາລະຄະດີ Heartbound ສະແດງໃຫ້ເຫັນເລື່ອງນີ້ຢ່າງເຂັ້ມງວດ. ພວກເຂົາເຈົ້າຫວັງວ່າລູກຂອງເຂົາເຈົ້າຈະ (ມື້ຫນຶ່ງ) ເຂົ້າໃຈແລະເຄົາລົບການເລືອກແລະການຕັດສິນໃຈນີ້, ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ແມ່ຍິງເຫຼົ່ານີ້, ທໍາອິດແລະສໍາຄັນທີ່ສຸດເປັນແມ່, ເປັນຫ່ວງລູກຂອງເຂົາເຈົ້າ. ໄດ້ຍິນແລະບາງທີອາດເຫັນວ່າສິ່ງຕ່າງໆດີຂຶ້ນຫຼາຍໃນ EU ກ່ວາໃນປະເທດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງມີຄວາມສົດໃສດ້ານຫຼາຍ.
ຄໍາຖາມຫຼັງຈາກນັ້ນແມ່ນວ່າເດັກນ້ອຍເຫຼົ່ານີ້ຈະແບ່ງປັນຄວາມຫວັງແລະຄວາມຄາດຫວັງນີ້. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຄອບຄົວ NL / TH ຖືກທໍາລາຍຢ່າງສິ້ນເຊີງ: ແມ່ທີ່ຖືກໃຊ້ໂດຍຄູ່ຮ່ວມງານຂອງ NL ເພື່ອຊ່ວຍຈ່າຍຄ່າຈໍານອງ, ລູກຊາຍຂອງນາງທີ່ໄດ້ພົວພັນກັບອາຊະຍາກໍາເລັກນ້ອຍ, ລູກສາວ TH ຜູ້ທີ່ຊອກຫາບ່ອນລີ້ໄພໃນ Amsterdam ຜ່ານຫມູ່ເພື່ອນ Facebook, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຊາວ Colombian. ຕົ້ນກໍາເນີດແລະຮັບຮອງເອົາ.
ແຕ່ຂ້ອຍຍັງໄດ້ເຫັນຄອບຄົວທີ່ລູກໄດ້ເຂົ້າມະຫາວິທະຍາໄລ, ພົບວຽກທີ່ປະເສີດ, ເປັນຄູ່ຮ່ວມງານທີ່ດີຂອງຕົນເອງ, ແລະຕັ້ງໃຈຢູ່ໃນສັງຄົມໂຮນລັງ.
ສິ່ງທີ່ສະແດງອອກໂດຍ Aphinya ແມ່ນບໍ່ເປັນເອກະລັກ: ເດັກນ້ອຍຈໍານວນຫຼາຍຂອງຜູ້ອົບພະຍົບບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກຮາກຫຼືພຽງແຕ່ເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງຮາກ. ຄວາມສິ້ນຫວັງນັ້ນແກ່ຍາວເຖິງຄົນລຸ້ນໜຶ່ງ. ລູກຂອງເຂົາເຈົ້າ “ຕັ້ງຖິ່ນຖານ” ດ້ວຍຕົນເອງໜັກແໜ້ນກວ່າ.
ຮັກ Ruud. B, ວັກສຸດທ້າຍຂອງເຈົ້າແລະຂໍ້ສຸດທ້າຍຂອງເຈົ້າເວົ້າກັບຂ້ອຍ. ການຍ້າຍຖິ່ນຖານແລະການລວມຕົວມັກຈະເຂົ້າໄປໃນທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຕົນເອງພາຍໃຕ້ຜ້າປູບ່ອນນອນ, ແບ່ງປັນໂດຍຊາວພື້ນເມືອງແລະຄົນອົບພະຍົບ.
XNUMX ວັດທະນະທຳສາມັກຄີເປັນເອກະພາບ ແລະ ຖ້າຫາກການພົວພັນໝັ້ນຄົງ, ບັນດາລູກຫຼານຈະດຳລົງຕຳແໜ່ງເປັນສ່ວນຕົວໃນສັງຄົມທີ່ພໍ່ແມ່ສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ. ປັດໄຈສິ່ງແວດລ້ອມຈະສືບຕໍ່ມີບົດບາດສຳຄັນເຊັ່ນດຽວກັບການຄ້າການຍ່າງຂອງເດັກ. ເປັນຫຍັງຄົນຫນຶ່ງຫັນຊ້າຍໃນຊີວິດແລະອີກຄົນຫນຶ່ງຫັນຂວາ, ຍາກທີ່ຈະເກັບກໍາສະຖິຕິທາງວິທະຍາສາດ.
ເອົາມາຈາກຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍ. Aphinya ສະແດງອອກໄດ້ດີຫຼາຍ, ແລະດັ່ງທີ່ເພື່ອນຂອງຂ້ອຍມັກເວົ້າວ່າ:
ທຸກຄົນບໍ່ຄືກັນ.