ການລະນຶກເຖິງຄື້ນສຶນາມິ 26 ທັນວາ 2004
ມື້ນີ້ແມ່ນເມື່ອ 10 ປີກ່ອນທີ່ໂລກໄດ້ຖືກໄພທຳມະຊາດຄັ້ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດ.
ຕອນເຊົ້າວັນທີ 26 ທັນວາ 2004, ພາກຕາເວັນຕົກຂອງອິນໂດເນເຊຍໄດ້ເກີດແຜ່ນດິນໄຫວຢ່າງແຮງ. ເຫດນີ້ໄດ້ພາໃຫ້ເກີດຄື້ນທະເລເປັນເທື່ອລະກ້າວທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມພິນາດຢູ່ຫຼາຍເກາະແລະຝັ່ງທະເລຂອງຫຼາຍປະເທດໃນອາຊີ, ລວມທັງອິນໂດເນເຊຍ, ອິນເດຍ, ສີລັງກາແລະໄທ. ໂດຍ tsunami ຢ່າງໜ້ອຍ 220.000 ຄົນຈາກ 14 ປະເທດໄດ້ເສຍຊີວິດ, ໃນນັ້ນມີຊາວໂຮນລັງ 26 ຄົນ. ເກືອບ 5.400 ຄົນໄດ້ເສຍຊີວິດຢູ່ໃນປະເທດໄທ.
ຊູນາມິໃນປະເທດໄທ
ສ່ວນຢູ່ໄທ, ເຂດທະເລຕາເວັນຕົກຂອງປະເທດໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຕົ້ນຕໍຄື: ແຂວງລະນອງ, ພັງງາ, ພູເກັດ, ກະບີ່, ຈຽງ ແລະ ສະຕູນ. ແຜ່ນດິນໄຫວຕົວເອງໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ສຶກໄກເຖິງບາງກອກ. ແຂວງຜົ້ງສາລີເປັນແຂວງທີ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບໜັກທີ່ສຸດໃນເວລານັ້ນ. ມີຜູ້ເສຍຊີວິດໄປແລ້ວ 700 ກວ່າຄົນ ໃນເຂດໃກ້ກັບເມືອງເຂົາຫຼັກແຫ່ງດຽວ. ນອກຈາກນັ້ນ, ແຂວງ Phuket (ໂດຍສະເພາະຝັ່ງຕາເວັນຕົກຂອງເກາະ Phuket ທີ່ມີສະຖານທີ່ພັກຜ່ອນທີ່ນິຍົມ Patong), ເກາະ Phi Phi ແລະ Resort ແຄມທະເລຂອງ Ao Nang, ສຸດທ້າຍທັງສອງແຂວງ Krabi ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຢ່າງຮ້າຍແຮງ.
ສອງມື້ຫຼັງຈາກໄພພິບັດ, ສື່ມວນຊົນໄທລາຍງານວ່າມີ 918 ຄົນເສຍຊີວິດແລະບາດເຈັບຫຼາຍຄົນແລະປະມານ 1000 ຄົນຫາຍສາບສູນ. ໃນເວລານັ້ນ, ຊາວໂຮນລັງ 13 ຄົນຍັງຫາຍສາບສູນຢູ່ພູເກັດ. ວັນທີ 1 ມັງກອນປີ 2005, ຈຳນວນຜູ້ເສຍຊີວິດຢູ່ໄທມີປະມານ 4500 ຄົນ, ໃນນັ້ນມີ 5395 ຄົນເສຍຊີວິດຢູ່ໄທ.
ການລະນຶກ
ມື້ນີ້ມີການລະນຶກເຖິງພູເກັດສໍາລັບຜູ້ເຄາະຮ້າຍຊາວໂຮນລັງຢູ່ທີ່ຫ້ອງ Kamala 1 ຂອງ Hyatt Regency Phuket Resort. ເອກອັກຄະລັດຖະທູດໂຮນລັງ ປະຈຳໄທ ທ່ານ Joan Boer ຈະວາງພວງມາລາຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ເວລາ 17.00:813 ໂມງ ຕາມເວລາທ້ອງຖິ່ນ, ຈະໄດ້ມີພິທີແຫ່ຂະບວນແຫ່ “ເຮືອຕຳຫຼວດ TXNUMX” ຢູ່ເມືອງລາວຫຼັກ, ແຂວງຜົ້ງສາລີ.
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ: Wikipedia, ແລະອື່ນໆ
ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ ມັນເປັນການຖືກຕ້ອງທີ່ປະເທດເນເທີແລນລະນຶກເຖິງຜູ້ເຄາະຮ້າຍຈາກຄື້ນສຶນາມິປີ 2004 ຜ່ານການວາງພວງມາລາໂດຍເອກອັກຄະລັດຖະທູດຂອງພວກເຮົາ.
ມັນເປັນໄພພິບັດທີ່ຂ້ອຍຈະບໍ່ມີວັນລືມ. ຂ້ອຍເຄີຍຢູ່ Pattaya ແລ້ວ ແລະ ສາມາດຊ່ວຍຫາເງິນ ແລະ ສິນຄ້າໄດ້.
ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ຫຼາຍກວ່າເກົ່າ, ແຕ່ຍັງຢູ່ໃນເວລາທີ່ຜູ້ຄົນສົນທະນາກ່ຽວກັບຄື້ນຊູນາມິ, ຮູບພາບທີ່ຫນ້າຢ້ານຂອງໄພພິບັດມາເຖິງ.
ຕອນນັ້ນຂ້ອຍຍັງຢູ່ປະເທດໄທ ແລະພ້ອມກັບແຟນສາວ Sue, ຂ້ອຍໄດ້ຈັດສົ່ງເຄື່ອງນຸ່ງ ແລະເງິນໃຫ້. ບໍ່ສາມາດຈິນຕະນາການໄດ້; ຂ້ອຍຄິດວ່າຂ້ອຍສາມາດຢູ່ລອດບາງສິ່ງບາງຢ່າງເຊັ່ນນັ້ນ, ເພາະວ່າຂ້ອຍສາມາດລອຍໄດ້. ຈົນກ່ວາຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຮູບພາບໃນໂທລະພາບ. ເຈົ້າກຳລັງລອຍຢູ່ໃນຝູງທີ່ລອຍຢູ່ນັ້ນ ແລະເຈົ້າຖືກຕີຢູ່ໜ້າເຮືອນ... ບໍ່ໜ້າເຊື່ອ, ເຈົ້າຕ້ອງເປັນນັກລອຍນໍ້າທີ່ດີເພື່ອຈະລອດຊີວິດແບບນັ້ນໄດ້. ບໍ່ຄືກັນ!!
Gerrie, ຄັ້ງຫນຶ່ງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມລອຍກັບກະແສນ້ໍານອກຊາຍຝັ່ງຂອງ Rio de Janeiro. ຕ້ອງຍອມແພ້ເພາະບໍ່ສາມາດຕໍ່ສູ້ກັບມັນ ແລະໄດ້ມີ surfer ຊ່ວຍເຫຼືອຂ້າພະເຈົ້າ ແລະໃນທີ່ສຸດກໍຖືກເອົາອອກຈາກທະເລໂດຍເຮລິຄອບເຕີກູ້ໄພ. ໃຈເຈົ້າ, ຂ້ອຍເປັນນັກລອຍນໍ້າທີ່ດີ!
ກະແສຄື້ນຊູນາມິແມ່ນແຮງກວ່າກະແສນ້ຳມະຫາສະໝຸດຫຼາຍເທົ່າທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ. ເຈົ້າຕ້ອງໂຊກດີຫຼາຍທີ່ຈະຢູ່ລອດໄດ້. ໂອກາດແມ່ນກະທັດຮັດຫຼາຍ.
ໂດຍວິທີທາງການ, ຂ້ອຍຢູ່ບາງກອກສອງອາທິດກ່ອນຄື້ນສຶນາມິ (ຍ້ອນວຽກຂອງຂ້ອຍ) ແລະມີເພື່ອນຮ່ວມງານສອງຄົນຢູ່ເທິງເຮືອທີ່ຈະໄປທ່ຽວພູເກັດ. ຕໍ່ມາຂ້ອຍໄດ້ຮັບການບອກເລົ່າວ່າສອງຄົນນີ້ເປັນຕົວຢ່າງທີ່ດີ, ເພາະວ່າເຂົາເຈົ້າກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນເວລາເກີດຄື້ນສຶນາມິ ແລະໄດ້ຊ່ວຍຜູ້ປະສົບເຄາະຮ້າຍຫຼາຍຄົນໃນເວລາຕໍ່ມາ. ຍັງດີທີ່ຈະໄດ້ຍິນ.
ມື້ນີ້ພວກເຮົາໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມການລະນຶກເຖິງເຫດການຄື້ນສຶນາມິຢູ່ເກາະ Phi Phi ທີ່ໂຮງແຮມ Phi Phi Princess. ມີຄະນະຜູ້ແທນລັດຖະບານພ້ອມທັງທີມກ້ອງຖ່າຍຮູບຈຳນວນໜຶ່ງ. ປະທັບໃຈຫຼາຍ. ເຖິງແມ່ນວ່າໂຊກດີທີ່ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ສູນເສຍຄົນຮູ້ຈັກໃນໄພພິບັດ, ພວກເຮົາສູນເສຍຈຸດປະສົງຕົ້ນຕໍຂອງການເດີນທາງຂອງພວກເຮົາໄປ Koh Phi Phi. ເມື່ອ 5 ປີກ່ອນ ພວກເຮົາມາຊ້າພຽງແຕ່ບໍ່ເທົ່າໃດມື້ສຳລັບການລະນຶກເຖິງ ແລະກໍຕັ້ງເປົ້າໝາຍທີ່ຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນ XNUMX ປີຕໍ່ມາ. Phi Phi ມີການປ່ຽນແປງຫຼາຍໃນ XNUMX ປີຜ່ານມາ ແລະຍັງດຳເນີນຄວາມພະຍາຍາມເພື່ອໃຫ້ການປົກປ້ອງທີ່ດີຂຶ້ນເທົ່າທີ່ຈະເປັນໄປໄດ້ໃນເກາະດັ່ງກ່າວ. Gabions ທີ່ມີ petroglyphs ແມ່ນຖືກຈັດໃສ່ຢູ່ໃກ້ກັບທ່າເຮືອເພື່ອໃຫ້ເວລາເພີ່ມເຕີມເລັກນ້ອຍເພື່ອຫລົບຫນີໃນກໍລະນີທີ່ມີການເກີດຂື້ນ. ເປັນທີ່ໜ້າຕື່ນເຕັ້ນທີ່ປ້າຍ “ເສັ້ນທາງອົບພະຍົບຊູນາມິ” ທີ່ຍັງຖືກສະແດງຢ່າງເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍເມື່ອຫ້າປີກ່ອນນັ້ນ ໄດ້ຖືກທຳລາຍແລ້ວ. ແນ່ນອນ, ແນ່ນອນ, ພາສາໄທແລະຄໍາຖາມແມ່ນວ່າສິ່ງໃດຈະເຮັດກັບມັນ. ໃນກໍລະນີໃດກໍ່ຕາມ, ຄວາມເຂັ້ມແຂງຈາກຝ່າຍພວກເຮົາໄປຫາທຸກໆຄົນທີ່ໄດ້ສູນເສຍຄົນທີ່ເຂົາເຈົ້າຮູ້ຈັກໃນໄພພິບັດທີ່ຮ້າຍແຮງນີ້.
ພິທີລະນຶກເຖິງການຈັດຕັ້ງໂດຍສະຖານທູດໂຮນລັງ ປະຈຳພູເກັດ ປະເທດໄທ ຕົ້ນຕໍແມ່ນມີ “ລັກສະນະທີ່ອົບອຸ່ນແລະເປັນມະນຸດ”, ທ່ານເອກອັກຄະລັດຖະທູດ Joan Boer ກ່າວຫລັງກອງປະຊຸມໃນວັນສຸກວານນີ້.
ປະຊາຊົນຊາວໂຮນລັງປະມານເຈັດສິບຫາແປດສິບຄົນໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ໃນໂຮງແຮມໃນພູເກັດ. “ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນຢູ່ ແລະເຮັດວຽກຢູ່ໃກ້ໆ. ພວກເຂົາເຈົ້າປະສົບໄພພິບັດແລະໄລຍະເວລາທັງຫມົດຫຼັງຈາກນັ້ນ, "Boer ເວົ້າ.
ຕາມທ່ານແລ້ວ, ກອງປະຊຸມບໍ່ພຽງແຕ່ແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມທຸກທໍລະມານເທົ່ານັ້ນ, ພິເສດແມ່ນກ່ຽວກັບຄວາມພະຍາຍາມຂອງປະຊາຊົນໃນທັນທີຫຼັງໄພຄື້ນຊູນາມີ. “ເລື່ອງລາວທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ຖືກບອກກ່ຽວກັບຜູ້ທີ່ມາຊ່ວຍເຫຼືອທັນທີຫຼັງຈາກໄພພິບັດ. ກ່ຽວກັບຄົນທີ່ເຮັດວຽກແປພາສາ, ພາຄົນໄປໂຮງໝໍດ້ວຍຜ້າເຊັດໜ້າແລະລ້າງເຮືອນຄົວເພື່ອຮັບແຂກທ່ອງທ່ຽວທີ່ສັບສົນ.”
Boer ຍັງຈະເຂົ້າຮ່ວມງານລະລຶກແຫ່ງຊາດຢູ່ໄທໃນມື້ຕໍ່ມາ. ມັນມີຂະຫນາດໃຫຍ່ກວ່າການລະນຶກເຖິງຊາວໂຮນລັງແລະຈະມີການເຂົ້າຮ່ວມຂອງເອກອັກຄະລັດຖະທູດທັງຫມົດຂອງ 54 ປະເທດທີ່ສູນເສຍຄົນໃນໄພພິບັດ. ຍາດຕິພີ່ນ້ອງຊາວໂຮນລັງຍັງຈະເຂົ້າຮ່ວມການລະນຶກເຖິງ, ເຊິ່ງຈະມີການຖ່າຍທອດສົດທາງໂທລະພາບ.
ທີ່ມາ: Nu.nl
ມື້ນີ້ເປັນວັນຄົບຮອບ 10 ປີທີ່ປະເທດໄທໄດ້ຖືກຄື້ນຊູນາມິ ວັນເດືອນປີເກີດຂອງຂ້ອຍແມ່ນວັນຄຣິສມາສ. ຢາກໄປສະເຫຼີມສະຫຼອງນີ້ຢູ່ປະເທດໄທ, ແຜນຂອງພວກເຮົາແມ່ນຈະໄປຢ້ຽມຢາມພາກໃຕ້. ໂຊກດີ (ໃນການຫວນຄືນ) ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດອອກວັນຄຣິດສະມາດໃນປີນັ້ນ. ແລ້ວພວກເຮົາກໍອອກໄປປະເທດໄທອີກນຶ່ງອາທິດຕໍ່ມາ. ເມື່ອມາຮອດປະເທດໄທ, ຄຳແນະນຳຄື: ຢ່າໄປໃຕ້. ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດແນວນັ້ນໃນປີນັ້ນ. ມື້ທຳອິດທີ່ພວກເຮົາພັກຢູ່ຖະໜົນເຂົ້າສານ (ຖະໜົນໃນບາງກອກ)
ຖະ ໜົນ / ເຂດນີ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີ, ໃນບັນດາສິ່ງອື່ນໆ, ນັກທ່ອງທ່ຽວ backpacking ຫຼາຍຄົນ. ມີສິ່ງກີດຂວາງຢູ່ທາງເຂົ້າຖະໜົນແຫ່ງນີ້, ເຊິ່ງຖືກປົກຫຸ້ມດ້ວຍແຜ່ນ A4 ທີ່ມີຊື່/ຮູບພາບຂອງຜູ້ຫາຍສາບສູນຫລາຍພັນຄົນ. ນີ້ສ້າງຄວາມປະທັບໃຈອັນໃຫຍ່ຫຼວງຕໍ່ຂ້ອຍ. ໄພພິບັດນີ້ບໍ່ຄວນຖືກລືມ. ໃນຈໍານວນທັງຫມົດ, ມີຫຼາຍກວ່າ 230.000 ຄົນເສຍຊີວິດຢູ່ທີ່ນັ້ນ. R.I.P.
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຕອບສະຫນອງຕໍ່ຂໍ້ຄວາມ / ການເຊື້ອເຊີນຈາກສະຖານທູດໂຮນລັງສໍາລັບການລະນຶກວັນທີ 26 ທັນວາ. ພວກເຮົາມາໄທກັບຄອບຄົວຂອງພວກເຮົາໃນວັນທີ 6 ທັນວາເພື່ອລະນຶກເຖິງລູກສາວຂອງພວກເຮົາທີ່ໄດ້ເສຍຊີວິດທີ່ເຂົາລັກໃນວັນທີ 26 ທັນວາ 2004. ເມື່ອໄປຮອດປະເທດໄທ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໂທລະສັບໄປຫາສະຖານທູດເພື່ອຖາມວ່າ ຈະມີການລະນຶກເຖິງບໍ່. ຄໍາຕອບທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮັບແມ່ນ:”
ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງກ່ຽວກັບການລະນຶກ.” ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ້າງເຖິງບົດຄວາມໃນ Bankok Post ກ່ຽວກັບພິທີລະນຶກຢ່າງເປັນທາງການໃນ Khao Lak. ຜູ້ປະກອບການບອກວ່າຂ້ອຍຄວນກວດສອບກັບໂຮງແຮມ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ການສົນທະນາໄດ້ສິ້ນສຸດລົງໂດຍການວາງສາຍ. ບັດນີ້ພວກເຮົາເຫັນວ່າຄຳເຊີນດັ່ງກ່າວໄດ້ປະກາດໂດຍສະຖານທູດໃນວັນທີ 10 ທັນວານີ້. ການລະນຶກເຖິງຂອງພວກເຮົາ, ທີ່ພວກເຮົາມາໂດຍສະເພາະ, ໄດ້ຕົກລົງໄປໃນນ້ໍາ. ພວກເຮົາໄດ້ຖືກຊຸກເຂົ້າໄປໃນແຖວສຸດທ້າຍ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາບໍ່ສາມາດເບິ່ງຫຍັງຂອງເຫດການ. ພວກເຮົາກັບຄືນໄປໂຮງແຮມຂອງພວກເຮົາໄວ. ມັນໄດ້ເຕືອນພວກເຮົາກ່ຽວກັບການໂທຫາໂທລະສັບຄັ້ງທໍາອິດຂອງພວກເຮົາຫຼັງຈາກຄື້ນສຶນາມິໃນເວລາທີ່ພວກເຮົາຢູ່ໃນໂຮງຫມໍໃນແຂວງຜົ້ງສາລີ. ມີໂທລະສັບມືຖືຫນຶ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ມີການສົນທະນາຫນຶ່ງນາທີ. ພວກເຮົາເລືອກສະຖານທູດ. ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮັບພະນັກງານຕ້ອນຮັບທີ່ເວົ້າພາສາອັງກິດເປົ່າ, ຫຼັງຈາກນັ້ນ 'ກະລຸນາລໍຖ້າ' ແລະນັ້ນແມ່ນມັນ. ໂທລະສັບໄປຫາຄອບຄົວໃນເວລານັ້ນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.
ໂສກເສົ້າ, ໂດຍສະເພາະໃນເວລາທີ່ທ່ານສັງເກດເຫັນໃນວັນທີ 26 (ແລະມື້ຕໍ່ມາ) ວ່າຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍຂອງປະເທດອື່ນໆມີສ່ວນຮ່ວມໂດຍຜ່ານສະຖານທູດຂອງພວກເຂົາ.
ນັ້ນແມ່ນການກະທຳທີ່ຫຍາບຄາຍແລະບໍ່ຖືກຕ້ອງທີ່ສຸດ ທີ່ມີຜົນສະທ້ອນທີ່ເຈັບປວດຫຼາຍ. ພິທີສະເຫຼີມສະຫຼອງດັ່ງກ່າວໄດ້ປະກາດໃນວັນທີ 8 ທັນວາຜ່ານທາງເວັບໄຊຂອງສະຖານທູດ, ທາງເຟສບຸກຂອງສະຖານທູດແລະແນ່ນອນຢູ່ທີ່ນີ້ກ່ຽວກັບພະຍາດວັນນະໂລກ.
ເບິ່ງ: http://thailand.nlambassade.org/nieuws/2014/12/uitnodiging-herdenking-tsunami.html
ຜູ້ປະກອບການອາດຈະໄດ້ປະຕິບັດຢ່າງຈິງຈັງວ່າບໍ່ມີຫຍັງຈະເຮັດຢູ່ໄປສະນີຕົວມັນເອງ (ກົງກັນຂ້າມກັບບົດລາຍງານທີ່ຜ່ານມາ, ອີງຕາມສະຖານທູດ). ໃນປັດຈຸບັນ, ສິ່ງທີ່ເຮັດແມ່ນບໍ່ເຄີຍລືມ, ແຕ່ທ່ານອາດຈະຕ້ອງການແບ່ງປັນປະສົບການໂທລະສັບທີ່ໂສກເສົ້າຂອງທ່ານກັບພະນັກງານຊາວໂຮນລັງ (e-mail, ຈົດຫມາຍຫຼືອີກເທື່ອຫນຶ່ງທາງໂທລະສັບແລະພະຍາຍາມເອົາຄົນໂຮນລັງຢູ່ໃນໂທລະສັບ), ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດຮຽນຮູ້ຈາກ. ມັນ. ເພາະແນ່ນອນ ຄົງຈະບໍ່ຕັ້ງໃຈ! ໂຊກດີແລະຄວາມສໍາເລັດ.