ສຸສານສົງຄາມຂອງໂຮນລັງຢູ່ Kanchanaburi
ການຢ້ຽມຢາມ ຈະນະບຸລີ ສຸສານສົງຄາມ ເປັນປະສົບການທີ່ໜ້າຈັບໃຈ. ໃນແສງສະຫວ່າງທີ່ສົດໃສຂອງຂີ້ທອງແດງທີ່ລຸກຂຶ້ນຢູ່ເທິງຫົວຢ່າງບໍ່ມີຄວາມເມດຕາ, ມັນເບິ່ງຄືວ່າແຖວນັ້ນຢູ່ແຖວນັ້ນຂອງເຄື່ອງແບບທີ່ສະອາດເປັນແຖວ. ຂຸມຝັງສົບ ຢູ່ໃນສະຫນາມຫຍ້າທີ່ຖືກຕັດອອກໄປຫາ millimeter ທີ່ໃກ້ທີ່ສຸດ, ໄປຮອດຂອບຟ້າ. ເຖິງວ່າຈະມີການສັນຈອນຢູ່ໃນຖະຫນົນທີ່ຢູ່ໃກ້ຄຽງ, ບາງຄັ້ງມັນກໍ່ງຽບສະຫງົບຫຼາຍ. ແລະມັນດີຫຼາຍເພາະວ່ານີ້ແມ່ນບ່ອນທີ່ຄວາມຊົງຈໍາຊ້າໆແຕ່ແນ່ນອນປ່ຽນເປັນປະຫວັດສາດ ...
ສວນແຫ່ງຄວາມຕາຍທີ່ມີພູມສັນຖານທີ່ສວຍງາມນີ້ແມ່ນສະຖານທີ່ທີ່, ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມຮ້ອນ, ຊຸກຍູ້ການສະທ້ອນ. ຫຼັງຈາກທີ່ທັງຫມົດ, ຂຸມຝັງສົບຂອງທະຫານບໍ່ພຽງແຕ່ 'Lieux de Memoire ແຕ່ຍັງແລະເຫນືອສິ່ງທັງຫມົດ, ດັ່ງທີ່ Albert Schweitzer ເຄີຍໃສ່ມັນທີ່ສວຍງາມ, 'ຜູ້ສະຫນັບສະຫນູນທີ່ດີທີ່ສຸດສໍາລັບສັນຕິພາບ'...
ໃນຈຳນວນນັກໂທດສົງຄາມຊາວໂຮນລັງ 17.990 ຄົນທີ່ກອງທັບຍີ່ປຸ່ນໄດ້ສົ່ງໄປໃນລະຫວ່າງເດືອນມິຖຸນາປີ 1942 ຫາເດືອນພະຈິກປີ 1943 ໃນການກໍ່ສ້າງແລະການຮັກສາຕໍ່ມາ. ທາງລົດໄຟໄທ-ມຽນມາ ເກືອບ 3.000 ຄົນໄດ້ເສຍຊີວິດກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ເກີດຂຶ້ນ. ຜູ້ເຄາະຮ້າຍຊາວໂຮນລັງ 2.210 ຄົນໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ເປັນບ່ອນພັກເຊົາຄັ້ງສຸດທ້າຍຢູ່ສຸສານທະຫານ XNUMX ແຫ່ງໃນປະເທດໄທ ໃກ້ກັບນະຄອນກາຊາບູຣີ: ສຸສານສົງຄາມ Chungkai en ສຸສານສົງຄາມ Kanchanaburi. ຫຼັງຈາກສົງຄາມ, ຜູ້ເຄາະຮ້າຍຊາວໂຮນລັງ 621 ຄົນໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນທາງລົດໄຟຂອງມຽນມາ ສຸສານສົງຄາມ Thanbyuzayat.
ສຸສານສົງຄາມ ຈົງໄກ – Yongkiet Jitwattanatam / Shutterstock.com
Op ສຸສານສົງຄາມ Kanchanaburi, (GPS 14.03195 – 99.52582) ເຊິ່ງແມ່ນປະມານເຄິ່ງທາງລະຫວ່າງສະຖານທີ່ທີ່ມີຊື່ດຽວກັນກັບຂົວທີ່ມີຊື່ສຽງຂອງ Kwai, 6.982 ຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍຈາກສົງຄາມໄດ້ຖືກລະນຶກເຖິງ. ໃນບັນດາພວກເຂົາ, ຊາວອັງກິດ, ທີ່ມີ 3.585 ຖືກຂ້າຕາຍໃນການປະຕິບັດ, ເປັນກຸ່ມທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ. ແຕ່ຍັງ ຄົນໂຮນລັງ ແລະຊາວອົດສະຕຣາລີທີ່ມີການເສຍຊີວິດທາງທະຫານ 1.896 ແລະ 1.362 ຕາມລໍາດັບແມ່ນເປັນຕົວແທນທີ່ດີຢູ່ໃນເວັບໄຊທ໌ນີ້. ແຍກຕ່າງຫາກ ອະນຸສອນ ແມ່ນຊື່ຂອງ 11 ຜູ້ຊາຍຂອງ ກອງທັບອິນເດຍ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການໃຫ້ສະຖານທີ່ພັກຜ່ອນສຸດທ້າຍໃນສຸສານ Muslim ໃກ້ຄຽງ. ມັນ ກອງທັບອິນເດຍ ຢູ່ໃນ 18e ສະຕະວັດຈາກກອງທັບເອກະຊົນຂອງອັງກິດ East India Company, ຄູ່ຮ່ວມມືຂອງ VOC ໂຮນລັງ, ແລະໄດ້ຮັບການຕັ້ງແຕ່ປີ 19e ສະຕະວັດທີ່ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງກໍາລັງປະກອບອາວຸດອັງກິດ. ເຄື່ອງຫມາຍຝັງສົບ, ແຜ່ນປ້າຍຊື່ເຫຼັກອອກຕາມລວງນອນຢູ່ເທິງຖານຫີນ granite, ມີຄວາມເປັນເອກະພາບແລະມີຂະຫນາດດຽວກັນ. ຄວາມເປັນເອກະພາບນີ້ຫມາຍເຖິງຄວາມຄິດທີ່ວ່າຜູ້ທີ່ລົ້ມລົງທັງຫມົດໄດ້ເສຍສະລະດຽວກັນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຕໍາແຫນ່ງຫຼືຕໍາແຫນ່ງ. ໃນຄວາມຕາຍທຸກຄົນມີຄວາມເທົ່າທຽມກັນ. ດັ້ງເດີມມີຂຸມຝັງສົບໄມ້ສີຂາວຢູ່ທີ່ນີ້, ແຕ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກປ່ຽນແທນດ້ວຍຫລຸມຝັງສົບໃນຕອນທ້າຍຂອງສັດຕະວັດທີຫ້າສິບຫາຫົກສິບປີ.
ສຸສານສົງຄາມ Kanchanaburi
ຂຸມຝັງສົບລວມສອງບ່ອນບັນຈຸຂີ້ເຖົ່າຂອງຜູ້ຊາຍ 300 ຄົນທີ່ຖືກຝັງໄວ້ໃນລະຫວ່າງການລະບາດຂອງພະຍາດອະຫິວາລະບາດໃນເດືອນພຶດສະພາຫາເດືອນມິຖຸນາ 1943 ໃນ Nieke Camp. ຊື່ຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງໃນຫມູ່ຄະນະໃນ pavilion ໃນເວັບໄຊນີ້. ການອອກແບບຄືນໃຫມ່ຫຼັງສົງຄາມ ແລະການອອກແບບທີ່ເຄັ່ງຄັດຂອງເວັບໄຊ - ເປັນການສະແດງອອກເຖິງຄວາມໂສກເສົ້າທີ່ບໍ່ສະແດງເຖິງຄວາມໂສກເສົ້າ - ໄດ້ຖືກມອງເຫັນໂດຍສະຖາປະນິກ CWGC Colin St. Clair Oakes, ນັກຮົບເກົ່າຊາວເວນ, ເຊິ່ງໃນເດືອນທັນວາ 1945, ພ້ອມກັບ Colonel Harry Naismith Hobbard, ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຄະນະກໍາມະ. ທີ່ໄດ້ສ້າງສາງຂອງຂຸມຝັງສົບສົງຄາມຢູ່ໃນບັນດາປະເທດລວມທັງອິນເດຍ, ມຽນມາ, ໄທ, Ceylon ແລະມາເລເຊຍແລະຕັດສິນໃຈວ່າຈະສ້າງສຸສານລວມ.
ສຸສານສົງຄາມ Kanchanaburi ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໂດຍຊາວອັງກິດໃນທ້າຍປີ 1945 ເປັນສຸສານລວມ. ສະຖານທີ່ດັ່ງກ່າວບໍ່ໄກຈາກສະຖານທີ່ຕັ້ງຄ້າຍ Kanburi ເຊິ່ງເປັນຄ້າຍຖານທັບທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດແຫ່ງໜຶ່ງຂອງຍີ່ປຸ່ນ, ບ່ອນທີ່ນັກໂທດສົງຄາມຂອງພັນທະມິດເກືອບທຸກຄົນຖືກສົ່ງກັບທາງລົດໄຟຜ່ານໄປກ່ອນ. ສ່ວນໃຫຍ່ຂອງຊາວໂຮນລັງທີ່ຖືກແຊກແຊງຢູ່ໃນຈຸດນີ້ໄດ້ຮັບໃຊ້ຢູ່ໃນກອງທັບ, 1.734 ທີ່ແນ່ນອນ. ເຂົາເຈົ້າສ່ວນຫຼາຍແມ່ນມາຈາກກອງທັບລາດຊະວົງຕາເວັນອອກຂອງໂຮນລັງ (KNIL).
ທະຫານໂຮນລັງອັນດັບສູງສຸດທີ່ໄດ້ຖືກແຊກແຊງຢູ່ທີ່ນີ້ແມ່ນນາຍພົນ Arie Gottschal. ລາວເກີດໃນວັນທີ 30 ກໍລະກົດ 1897 ໃນ Nieuwenhoorn. ນາຍພົນ KNIL ຄົນນີ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 5 ມີນາ 1944 ທີ່ເມືອງ Tamarkan. ລາວໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນ VII C 51. ຂຸມຝັງສົບທີ່ຫນ້າສົນໃຈອີກອັນຫນຶ່ງແມ່ນຂອງ Count Wilhelm Ferdinand von Ranzow. ຜູ້ສູງອາຍຸຄົນນີ້ເກີດໃນວັນທີ 17 ເດືອນເມສາປີ 1913 ໃນ Pamekasan. ພໍ່ຕູ້ຂອງລາວ, Imperial Count Ferdinand Heinrich von Ranzow ມີຊາວເຢຍລະມັນເຫນືອ ຮາກ ແລະໄດ້ເຮັດວຽກເປັນພະນັກງານອາວຸໂສໃນໂຮນລັງຕາເວັນອອກ Indies ບ່ອນທີ່ທ່ານຢູ່ໃນ Djokjakarta ລະຫວ່າງ 1868 ແລະ 1873. ໃນປີ 1872 ຄອບຄົວໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າຢູ່ໃນຊັ້ນສູງຂອງໂຮນລັງຢູ່ທີ່ KB ດ້ວຍຫົວຂໍ້ມໍລະດົກ. Wilhelm Ferdinand ເປັນອາສາສະຫມັກມືອາຊີບໃນ KNIL ແລະໄດ້ຮັບຜິດຊອບເປັນ brigadier / ກົນຈັກໃນ 3.e ກອງພັນຂອງວິສະວະກອນ. ລາວໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 7 ກັນຍາ 1944 ໃນ Camp Nompladuk I.
ໃນບັນດາຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການພັກຜ່ອນສຸດທ້າຍຢູ່ທີ່ນີ້ແລະທີ່ນັ້ນ, ພວກເຮົາຊອກຫາພີ່ນ້ອງຂອງກັນແລະກັນຢູ່ທີ່ນັ້ນ. Johan Frederik Kops ອາຍຸ 24 ປີຈາກ Klaten ເປັນນາຍປືນໃຫຍ່ໃນ KNIL ເມື່ອລາວເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 4 ພະຈິກ 1943 ໃນ Kamp Tamarkan II. ລາວໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບ VII A 57. ພໍ່ຂອງລາວ, ອາຍຸ 55 ປີ, Casper Adolf Kops, ເປັນ sergeant ໃນ KNIL, ລາວໄດ້ເສຍຊີວິດໃນ Kinsayok ໃນວັນທີ 8 ກຸມພາ 1943. ຈໍານວນຜູ້ເສຍຊີວິດຂອງຊາວໂຮນລັງໃນ Kinsayok ແມ່ນສູງຫຼາຍ: ຢູ່ທີ່ ຢ່າງນ້ອຍ 175 POWs ໂຮນລັງເສຍຊີວິດຢູ່ທີ່ນັ້ນ. Casper Kops ໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບ VII M 66. ຄູ່ອ້າຍຫຼາຍຄູ່ຍັງຖືກຝັງຢູ່ໃນເວັບໄຊທ໌ນີ້. ນີ້ແມ່ນບາງສ່ວນຂອງພວກເຂົາ: Jan Kloek ອາຍຸ 35 ປີຈາກ Apeldoorn, ຄືກັນກັບນ້ອງຊາຍສອງປີຂອງລາວ Teunis, ເປັນ infantryman ໃນ KNIL Jan ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 28 ເດືອນມິຖຸນາ 1943 ໃນໂຮງຫມໍ improvised ໃນ Kinsayok, ອາດຈະເປັນຜູ້ເຄາະຮ້າຍ. ຈາກການລະບາດຂອງພະຍາດອະຫິວາທີ່ສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນຢູ່ໃນຄ້າຍຕ່າງໆຕາມເສັ້ນທາງລົດໄຟ. ລາວໄດ້ຮັບສະຖານທີ່ພັກຜ່ອນສຸດທ້າຍໃນຂຸມຝັງສົບ VB 73-74. Teunis ຈະຍອມແພ້ສອງສາມເດືອນຕໍ່ມາ, ໃນວັນທີ 1 ຕຸລາ 1943 ໃນ Takanon. ລາວໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນ VII H 2.
Gerrit Willem Kessing ແລະນ້ອງຊາຍສາມປີຂອງລາວ Frans Adolf ເກີດຢູ່ໃນ Surabaya. ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນທະຫານຢູ່ໃນ infantry KNIL. Gerrit Willem (collective grave VC 6-7) ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 10 ກໍລະກົດ 1943 ໃນ Kinsayok, Frans Adolf succumbed ໃນເດືອນກັນຍາ 29, 1943 ໃນ Kamp Takanon (grave VII K 9). George Charles Stadelman ເກີດໃນວັນທີ 11 ສິງຫາ 1913 ໃນ Yogyakarta. ລາວເປັນ sergeant ໃນ KNIL ແລະເສຍຊີວິດໃນເດືອນມິຖຸນາ 27, 1943 ໃນ Kuima. ລາວໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບ VA 69. ນ້ອງຊາຍຂອງລາວ Jacques Pierre Stadelman ເກີດໃນວັນທີ 12 ກໍລະກົດ 1916 ໃນ Djokjakarta. ຜູ້ເຝົ້າຍາມຄົນນີ້ຢູ່ໃນປືນໃຫຍ່ KNIL ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 17 ເດືອນທັນວາປີ 1944 ທີ່ເມືອງ Tamarkan. ຢ່າງນ້ອຍ 42 ນັກໂທດສົງຄາມຊາວໂຮນລັງໄດ້ເສຍຊີວິດຢູ່ໃນຄ້າຍສຸດທ້າຍນີ້. Jacques Stadelman ຖືກຝັງຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບ VII C 54. ອ້າຍນ້ອງ Stephanos ແລະ Walter Artem Tatewossianz ເກີດໃນ Baku ໃນ Azerbaijan, ເຊິ່ງໃນເວລານັ້ນຍັງເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງອານາຈັກ tsarist ລັດເຊຍ. Stephanos ອາຍຸ 33 ປີ (VC 45) ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 12 ເດືອນເມສາປີ 1943 ໃນ Rintin. ຢ່າງນ້ອຍ 44 ຄົນໃນໂຮນລັງໄດ້ເສຍຊີວິດຢູ່ໃນຄ້າຍແຫ່ງນີ້. ອ້າຍ Walter Aertem ອາຍຸ 29 ປີຂອງລາວ (III A 62) ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 13 ສິງຫາ 1943 ໃນ Kuie. ຊາວໂຮນລັງ 124 ຄົນຈະເສຍຊີວິດຢູ່ໃນຄ້າຍສຸດທ້າຍນີ້…
ໃນຫຼາຍຫນ້ອຍໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມ ສຸສານສົງຄາມ Chungkai (GPS 14.00583 – 99.51513) ທະຫານ 1.693 ຄົນຖືກຝັງໄວ້. ຊາວອັງກິດ 1.373 ຄົນ, ໂຮນລັງ 314 ຄົນ ແລະ ຜູ້ຊາຍ 6 ຄົນ ກອງທັບອິນເດຍ. ປ່າຊ້າຢູ່ບໍ່ໄກຈາກບ່ອນທີ່ແມ່ນ້ຳກວາຍແບ່ງອອກເປັນແມ່ຄອງ ແລະ ກວາຍນ້ອຍ. ສຸສານແຫ່ງນີ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນປີ 1942 ຖັດຈາກຄ້າຍນັກໂທດສົງຄາມ Chungkai, ເຊິ່ງໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນໜຶ່ງໃນຖານທີ່ໝັ້ນໃນໄລຍະການກໍ່ສ້າງທາງລົດໄຟ. ໂຮງໝໍພາກສະຫນາມລະຫວ່າງພັນທະມິດຂັ້ນພື້ນຖານໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຢູ່ໃນ camp ນີ້ແລະນັກໂທດສ່ວນໃຫຍ່ທີ່ໄດ້ເສຍຊີວິດຢູ່ທີ່ນີ້ໄດ້ຮັບການ interred ຢູ່ໃນເວັບໄຊນີ້. ຄືກັນກັບໃນ ສຸສານສົງຄາມ Kanchanaburi ສະຖາປະນິກ CWGC Colin St. Clair Oakes ຍັງໄດ້ຮັບຜິດຊອບການອອກແບບສຸສານນີ້.
ໃນຈໍານວນຊາວໂຮນລັງທີ່ໄດ້ຮັບສະຖານທີ່ພັກຜ່ອນສຸດທ້າຍຢູ່ທີ່ນີ້, 278 ເປັນຂອງກອງທັບ (ຕົ້ນຕໍແມ່ນ KNIL), 30 ກອງທັບເຮືອແລະ 2 ກອງທັບອາກາດ. ທະຫານຊາວໂຮນລັງອາຍຸນ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ຖືກຝັງຢູ່ທີ່ນີ້ແມ່ນ Theodorus Moria ອາຍຸ 17 ປີ. ລາວເກີດໃນວັນທີ 10 ສິງຫາ 1927 ທີ່ເມືອງ Bandung ແລະເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 12 ມີນາ 1945 ຢູ່ໂຮງໝໍເມືອງຈຸງໄກ. ນີ້ Marine 3e ຫ້ອງຮຽນໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບ III A 2. ເທົ່າທີ່ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດກວດສອບໄດ້, ນາຍພົນ Anton Christiaan Vrieze ແລະ Willem Frederik Laeijendecker ໃນຂຸມຝັງສົບ IX A 8 ແລະ XI G 1, ໃນອາຍຸ 55 ປີ, ແມ່ນທະຫານທີ່ເກົ່າແກ່ທີ່ສຸດທີ່ລົ້ມລົງ. ສຸສານສົງຄາມ Chungkai.
ທະຫານໂຮນລັງທີ່ມີລະດັບສູງສຸດສອງຄົນໃນເວລາຕາຍແມ່ນນາຍທະຫານສອງຄົນ. Henri Willem Savalle ເກີດໃນວັນທີ 29 ກຸມພາ 1896 ໃນ Voorburg. ພະນັກງານອາຊີບນີ້ແມ່ນເປັນນາຍທະຫານປືນໃຫຍ່ໃນ KNIL ເມື່ອລາວເສຍຊີວິດຍ້ອນໂຣກອະຫິວາໃນວັນທີ 9 ເດືອນມິຖຸນາ 1943 ໃນໂຮງຫມໍ camp ໃນ Chungkai. ລາວໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ໃນ VII E 10. Wilhelm Heinrich Hetzel ເກີດໃນວັນທີ 22 ເດືອນຕຸລາປີ 1894 ໃນ The Hague. ໃນຊີວິດພົນລະເຮືອນ, ລາວເປັນທ່ານຫມໍຂອງວິສະວະກໍາຂຸດຄົ້ນບໍ່ແຮ່ແລະວິສະວະກອນ. ກ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າອອກໄປອິນດີ້ຕາເວັນອອກຂອງໂຮນລັງ, ລາວໄດ້ແຕ່ງງານກັບ Johanna Helena van Heusden ໃນວັນທີ 19 ຕຸລາ 1923 ໃນ Middelburg. ນາຍເຮືອສະຫງວນຄົນນີ້ຢູ່ໃນກອງປືນໃຫຍ່ KNIL ໄດ້ເສຍຊີວິດໄປຍັງ Beri-Beri ໃນວັນທີ 2 ສິງຫາ 1943 ຢູ່ໂຮງໝໍຄ້າຍ Chungkai. ດຽວນີ້ລາວຖືກຝັງຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບ VM 8.
ຢ່າງໜ້ອຍມີພະນັກງານທີ່ບໍ່ແມ່ນທະຫານ 71 ຄົນຖືກຝັງຢູ່ໃນບ່ອນນີ້. ພົນລະເມືອງໂຮນລັງ JW Drinhuijzen ເສຍຊີວິດໃນອາຍຸ 10 ປີໃນວັນທີ 1945 ພຶດສະພາ 4 ໃນ Nakompathon. ເພື່ອນຮ່ວມຊາດຂອງລາວ Agnes Mathilde Mende ໄດ້ເສຍຊີວິດໃນວັນທີ 1946 ເດືອນເມສາປີ 2 ທີ່ເມືອງ Nakompathon. Agnes Mende ຖືກຈ້າງເປັນ XNUMXe commies ຂອງ NIS ແລະເກີດໃນວັນທີ 5 ເດືອນເມສາປີ 1921 ໃນ Djokjakarta. Matthijs Willem Karel Schaap ຍັງໄດ້ເຫັນແສງສະຫວ່າງຂອງມື້ຢູ່ໃນອິນເດຍຕາເວັນອອກຂອງໂຮນລັງ. ລາວເກີດໃນວັນທີ 4 ເດືອນເມສາປີ 1879 ທີ່ເມືອງ Bodjonegoro ແລະເສຍຊີວິດ 71 ປີຕໍ່ມາໃນວັນທີ 19 ເດືອນເມສາປີ 1946 ທີ່ຊັດເຈນໃນ Nakompathon. ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກຝັງຢູ່ຂ້າງກັນໃນຂຸມຝັງສົບໃນດິນຕອນ X, ແຖວ E, ຂຸມຝັງສົບ 7, 8 ແລະ 9.
ທັງສອງສະຖານທີ່ຖືກຄຸ້ມຄອງໂດຍ ຄະນະກໍາມະການຝັງສົບສົງຄາມ Commonwealth (CWGC), ຜູ້ສືບທອດຂອງ ຄະນະກຳມາທິການ Imperial War Graves (IWGC) ທີ່ໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນລະຫວ່າງສົງຄາມໂລກຄັ້ງທໍາອິດເພື່ອໃຫ້ສະຖານທີ່ພັກຜ່ອນສຸດທ້າຍທີ່ມີກຽດກັບການຫຼຸດລົງຂອງປະຊາຄົມອັງກິດ. ການຮັກສາຂຸມຝັງສົບຊາວໂຮນລັງຢູ່ໃນຂົງເຂດກຽດສັກສີຂອງພວກເຂົາຍັງໄດ້ຮັບການເບິ່ງແຍງໂດຍອົງການຈັດຕັ້ງນີ້ໃນການປຶກສາຫາລືກັບມູນນິທິສົງຄາມ Dutch War Graves. ນອກນັ້ນ, ຍັງມີສຸສານທະຫານ ແລະພົນລະເຮືອນຂອງໂຮນລັງອີກ 13 ແຫ່ງໃນເອເຊຍ. ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນຢູ່ໃນອິນໂດເນເຊຍ, ແຕ່ຍັງຢູ່ໃນ, ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ຮົງກົງ, ສິງກະໂປແລະ Tanggok ເກົາຫຼີໃຕ້.
ອະທິບາຍຢ່າງກວ້າງຂວາງແລະລະມັດລະວັງ, ມັນຕ້ອງເປັນການສຶກສາ. ເພີ່ມຮູບພາບທີ່ສວຍງາມ.
ໃນປັດຈຸບັນປະຫວັດສາດ, ແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນຄວາມເປັນຈິງດິບ. ຂໍໃຫ້ຜູ້ຊາຍທີ່ລົ້ມລົງແລະຍິງໂສດໄດ້ຢູ່ໃນຄວາມສະຫງົບ.
ແລະຄໍາຖາມກ່ຽວກັບຫີນຂອງ Count Von Ranzow, ມັນເວົ້າວ່າ Brig. ກລ. ນີ້ບໍ່ໄດ້ຢືນຢູ່ສໍາລັບນາຍພົນ Brigadier? ນີ້ເບິ່ງຄືວ່າສອດຄ່ອງກັບຕໍາແຫນ່ງອັນສູງສົ່ງຂອງລາວຫຼາຍກວ່າ sergeant / ຊ່າງກົນ.
ທ່ານ Piotrpatong ທີ່ຮັກແພງ,
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສົງໄສນີ້ດ້ວຍຕົນເອງ, ແຕ່ນາຍພົນກອງໃຫຍ່ພຽງເລັກນ້ອຍຂອງ 31, ບໍ່ວ່າຈະມີຕໍາແຫນ່ງຫຼືບໍ່, ຍັງອ່ອນຫຼາຍ ... ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານໃນລະດັບໂຮນລັງໃນໄລຍະ WWII ຫຼື KNIL, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າຕໍາແຫນ່ງຂອງ Brigadier ໄດ້ນໍາສະເຫນີ. ຫຼັງຈາກ WWII (ການເຊື່ອມຕໍ່ອັງກິດ Princess Irene Brigade ... ) ແລະບໍ່ໄດ້ຖືກນໍາໃຊ້ຕໍ່ໄປອີກແລ້ວ ... ເພື່ອໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເອົາບັດດັດສະນີຂອງລາວຢູ່ທີ່ War Graves Foundation ແລະອັນດັບຂອງລາວແມ່ນລະບຸໄວ້ດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: Brigadier Gi ແລະດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ແມ່ນ Gl. . (ອາດຈະເປັນ Gi ແມ່ນຕົວຫຍໍ້ສໍາລັບ genius ... ) ບັດດັດຊະນີຕົ້ນສະບັບຂອງລາວເປັນນັກໂທດສົງຄາມຂອງຍີ່ປຸ່ນເກັບຮັກສາໄວ້ໃນກະຊວງພາຍໃນ - Stichting Administratie Indische Pensioenen ລາຍຊື່ຊັ້ນເປັນຊ່າງກົນ brigadier ໃນກອງພັນທີ 3 ຂອງວິສະວະກອນຂອງ KNIL. ... ຢູ່ໃນຫົວຂອງກອງພັນ KNIL ດີທີ່ສຸດແມ່ນພັນເອກແຕ່ແນ່ນອນວ່າບໍ່ແມ່ນນາຍພົນໃຫຍ່ ...
ຢ່າລືມວ່າມີຄໍາສັ່ງຂອງຍີ່ປຸ່ນໃຫ້ຂ້ານັກໂທດທັງຫມົດ. ໂຊກດີທີ່ລູກລະເບີດປະລະມານູ 2 ລູກຖິ້ມໃສ່ ຍີ່ປຸ່ນ ໄດ້ເລັ່ງການຍອມຈຳນົນ, ເຖິງແມ່ນວ່າໃນວັນທີ 9 ສິງຫາ ຍີ່ປຸ່ນບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມເຮັດແນວນັ້ນກໍຕາມ. ຄາດວ່າພາຍຸໂຊວຽດໄດ້ພັດຜ່ານເກາະແມນຈູເລຍໃນວັນທີ 10 ສິງຫານີ້, ໂດຍບັງເອີນໄດ້ສືບຕໍ່ໄປຈົນຮອດການລົງນາມໃນວັນທີ 2 ຕຸລານີ້. ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພື້ນທີ່ທັງຫມົດຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຂອງເຂົາເຈົ້າສໍາລັບໃນຂະນະທີ່, ຈຸດສຸດທ້າຍຂອງການ capitulation.
ເບິ່ງກັບ Google: "ຄໍາສັ່ງຂອງຍີ່ປຸ່ນທີ່ຈະຂ້ານັກໂທດທັງຫມົດເດືອນກັນຍາ 1945"
ຂ້ອຍຮູ້, ບົດຄວາມນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບສຸສານຂອງໂຮນລັງ.
ມີຄົນງານເອເຊຍ 200.000 ຫາ 300.000 ຄົນ ຢູ່ໃນທາງລົດໄຟ ມີຄວາມສົນໃຈໜ້ອຍ ແລະໜ້ອຍລົງ, ໃນນັ້ນມີສ່ວນຮ້ອຍຫຼາຍກວ່າເກົ່າ ທີ່ສູນເສຍຊີວິດຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຫຼາຍຄົນມາຈາກມາເລເຊຍ, ມຽນມາ, Ceylon ແລະ Java. ເຂົາເຈົ້າຈື່ໄດ້ຍາກ. ນີ້ແມ່ນໄດ້ກ່າວໃນບົດຄວາມນີ້ໃນ New York Times:
https://www.nytimes.com/2008/03/10/world/asia/10iht-thai.1.10867656.html
ອ້າງອີງ:
Worawut Suwannarit, ອາຈານປະຫວັດສາດຂອງມະຫາວິທະຍາໄລ Rajabhat Kanchanaburi ທີ່ໄດ້ໃຊ້ເວລາຫຼາຍທົດສະວັດເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບການຮັບຮູ້ຫຼາຍສໍາລັບຄົນງານອາຊີ, ໄດ້ມີການສະຫຼຸບທີ່ເຄັ່ງຄັດແລະຂົມຂື່ນ.
ທ່ານກ່າວວ່າ, “ອັນນີ້ຈຶ່ງຖືກເອີ້ນວ່າປະເທດທີ່ຍັງບໍ່ທັນພັດທະນາ – ປະເທດໂລກທີສາມ,” "ພວກເຂົາບໍ່ສົນໃຈປະຊາຊົນຂອງພວກເຂົາ."
ຄົນອື່ນໄດ້ຖິ້ມໂທດໃສ່ອັງກິດ, ຜູ້ປົກຄອງອານານິຄົມກ່ອນແລະຫຼັງສົງຄາມໃນທັງມຽນມາແລະມາລາຢາ, ສອງປະເທດທີ່ສົ່ງຄົນງານຫຼາຍທີ່ສຸດໄປທາງລົດໄຟ, ສໍາລັບການບໍ່ໄດ້ດໍາເນີນການຫຼາຍກ່ວາເພື່ອກຽດສັກສີຜູ້ຕາຍ.
ລັດຖະບານໄທມີແຮງຈູງໃຈພຽງເລັກນ້ອຍເພື່ອໃຫ້ກຽດແກ່ຜູ້ເສຍຊີວິດຍ້ອນວ່າມີຊາວໄທບໍ່ໜ້ອຍທີ່ເຮັດວຽກໃນທາງລົດໄຟ.
ບໍ່.. ລັດຖະບານໄທບໍ່ຢາກໄດ້ຮັບການເຕືອນກ່ຽວກັບທັດສະນະຂອງໄທຕໍ່ຊາວຍີ່ປຸ່ນ. ປະຊາຊົນຈໍານວນຫຼາຍທີ່ອາໄສຢູ່ໃນປະເທດໄທ, ໂດຍສະເພາະຊາວຈີນ, ໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກຢູ່ທີ່ນີ້ແລະເສຍຊີວິດ. ເບິ່ງໃນ thailandblog, ວັນທີ 10 ກຸມພາ. 2019: https://www.thailandblog.nl/achtergrond/de-onbekende-railway-of-death/
ທີ່ຮັກແພງ Tina,
ປຶ້ມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດວຽກມາເປັນເວລາສອງສາມປີແລ້ວ ແລະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ສະຫຼຸບແມ່ນໄດ້ສຸມໃສ່ທັງໝົດກ່ຽວກັບ Romusha, “ຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍ” ຂອງຊາວເອເຊຍ ທີ່ຫຼົງລືມໃນລະຫວ່າງການກໍ່ສ້າງເສັ້ນທາງລົດໄຟຂອງຍີ່ປຸ່ນສອງສາຍລະຫວ່າງໄທ ແລະມຽນມາ. ເອກະສານທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈັດການໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຊາວອາຊີຫຼາຍຄົນໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໂຄງການເຫຼົ່ານີ້, ດ້ວຍຄວາມສະໝັກໃຈ ຫຼືຖືກບັງຄັບ, ຫຼາຍກວ່າທີ່ຄິດໄວ້ກ່ອນໜ້ານີ້. ຈໍານວນຜູ້ເສຍຊີວິດຂອງຜູ້ເຄາະຮ້າຍໃນອາຊີ 90.000 ທີ່ໄດ້ຄາດຄະເນໄວ້ເປັນເວລາຫລາຍປີຍັງຕ້ອງໄດ້ຮັບການປັບຕົວຢ່າງຮີບດ່ວນເປັນຢ່າງຫນ້ອຍ 125.000 ... ຂ້າພະເຈົ້າຍັງໄດ້ - ບໍ່ໄດ້ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກບາງຢ່າງ - ໄດ້ພົບເຫັນອຸປະກອນທີ່ເຮັດໃຫ້ມີແສງສະຫວ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫມົດກ່ຽວກັບການມີສ່ວນຮ່ວມຂອງໄທ. ໃນປື້ມຂອງຂ້ອຍຂ້ອຍຈະສົນທະນາ, ໃນບັນດາສິ່ງອື່ນໆ, ຊະຕາກໍາທີ່ບໍ່ຫນ້າເຊື່ອຂອງກຸ່ມຊົນເຜົ່າຈີນທີ່ບໍ່ສໍາຄັນໃນປະເທດໄທທີ່ຖືກ 'ບີບບັງຄັບຢ່າງອ່ອນໂຍນ' ເຮັດວຽກກ່ຽວກັບທາງລົດໄຟເຫຼົ່ານີ້, ແຕ່ຍັງ, ຕົວຢ່າງ, ກ່ຽວກັບຄວາມຈິງທີ່ວ່າໄດ້ຖືກປິດບັງຢ່າງຈິງຈັງໃນ. ໄທວ່າໃນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີ 491 ລັດຖະບານໄທໄດ້ປ່ອຍເງິນກູ້ XNUMX ລ້ານບາດໃຫ້ແກ່ຍີ່ປຸ່ນເພື່ອໃຫ້ແກ່ການກໍ່ສ້າງທາງລົດໄຟ....
ດີຫຼາຍທີ່ເຈົ້າຂຽນປຶ້ມຫົວນີ້. ໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ວ່າມັນອອກມາເມື່ອໃດແລະສາມາດສັ່ງໄດ້ແນວໃດ.
A romoesja (ພາສາຍີ່ປຸ່ນ: 労務者, rōmusha: "ຄົນງານ") ເປັນແຮງງານ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນມາຈາກ Java, ຜູ້ທີ່ຕ້ອງໄດ້ເຮັດວຽກໃຫ້ຜູ້ຍຶດຄອງຍີ່ປຸ່ນພາຍໃຕ້ເງື່ອນໄຂທີ່ມີຊາຍແດນຕິດກັບການເປັນທາດໃນສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງ. ອີງຕາມການຄາດຄະເນຂອງຫໍສະຫມຸດສະຫະລັດ, ລະຫວ່າງ 4 ຫາ 10 ລ້ານ romushas ໄດ້ຮັບການຈ້າງງານໂດຍຊາວຍີ່ປຸ່ນ.
Jan ວຽກເຮັດງານທໍາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ແທ້ຈິງແລ້ວພວກເຮົາບໍ່ຄວນພຽງແຕ່ຢູ່ໃນ "ຂອງພວກເຮົາ" ຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍແລະ horrors ທັງຫມົດທີ່ປະຊາຊົນ (ພົນລະເຮືອນແລະທະຫານ) ໄດ້ປະສົບ.
ຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນປີ 1977. ຈາກນັ້ນກໍ່ສົງໄສວ່າຄົນເຮົາສາມາດຊັງກັນຫຼາຍຈົນຂ້າກັນຂ້າກັນ. ເນື່ອງຈາກວ່ານັ້ນແມ່ນສິ່ງທີ່ສົງຄາມ. ການຄາດຕະກຳທີ່ຖືກກົດໝາຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນອາທິດທີ່ຜ່ານມາແລະໃຫ້ຄໍາເຫັນວ່າປ້າຍຊື່ໃນຂຸມຝັງສົບຂອງໂຮນລັງຢູ່ໃນສະພາບທີ່ຮ້າຍແຮງກວ່າພາສາອັງກິດ. ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມປະທັບໃຈທີ່ພາສາອັງກິດເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍຂຶ້ນຂອງສຸສານທະຫານຂອງເຂົາເຈົ້າຢູ່ຕ່າງປະເທດ
ຢູ່ທາງຫລັງຂອງສຸສານແມ່ນໂບດກາໂຕລິກທີ່ສວຍງາມທີ່ມີຊື່ Beata Mundi Regina ຈາກປີ 1955. ໂບດນີ້ເປັນບ່ອນລະນຶກສົງຄາມແມ່ນການລິເລີ່ມຂອງ Joseph Welsing, ເຊິ່ງເປັນເອກອັກຄະລັດຖະທູດໂຮນລັງປະຈໍາມຽນມາ. ສິ່ງທີ່ໜ້າສັງເກດແມ່ນຮູບຂອງກະສັດໄທຢູ່ຂ້າງແທ່ນບູຊາ.
ຖ້າທ່ານຢູ່ໃນເຂດດັ່ງກ່າວ, ການໄປຢ້ຽມຢາມພິພິທະພັນທີ່ຕັ້ງຢູ່ໃກ້ກັບສຸສານກໍ່ເປັນມູນຄ່າການຢ້ຽມຢາມ.
ອະນຸສອນສະຖານ Hellfire Pass Memorial, ສູນອະນຸສອນສະຖານທີ່ສ້າງຂຶ້ນໂດຍອົດສະຕາລີ ແລະ ໄທ, ກໍ່ເປັນທີ່ປະທັບໃຈ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນແລະມັນກໍ່ເປັນທີ່ຫນ້າປະທັບໃຈ. ຖ້າຫາກວ່າທ່ານເບິ່ງໃນຂຸມຝັງສົບ, ດັ່ງນັ້ນໄວຫນຸ່ມຈໍານວນຫຼາຍທີ່ໄດ້ເສຍຊີວິດທີ່ນັ້ນ. ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາບໍ່ເຄີຍລືມ!
ຫຼັງຈາກທີ່ທ່ານໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມສຸສານແລະພິພິທະພັນ, ທ່ານຍັງຕ້ອງເຮັດໃຫ້ການເດີນທາງລົດໄຟ. ພຽງແຕ່ຫຼັງຈາກນັ້ນເຈົ້າຈະເຂົ້າໃຈເລື່ອງທັງຫມົດດີຂຶ້ນ. ຕາຍໄປຫຼາຍແລ້ວ, ເຈົ້າເຫັນວຽກທີ່ເຂົາເຈົ້າເຮັດ, ເຈົ້າຮູ້ສຶກເຈັບປວດ ແລະໂສກເສົ້າຢູ່ໃນໃຈຂອງເຈົ້າເມື່ອເຈົ້າຂັບລົດໄປຕາມເສັ້ນທາງ.
ແລະຍັງໃຫ້ກຽດແກ່ຊາວໄທທີ່ໄດ້ຊ່ວຍເຫຼືອຄົນງານທີ່ຖືກບັງຄັບຢູ່ເທິງລົດໄຟໄທ-ມຽນມາ. ເປັນຫຍັງອັນນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ຄ່ອຍເຮັດ?
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/boon-pong-de-thaise-held-die-hulp-verleende-aan-de-krijgsgevangenen-bij-de-dodenspoorlijn/
ໃນລະຫວ່າງການພັກຢູ່ໃນລະດູໜາວຂອງພວກເຮົາໃນປີ 2014, ພວກເຮົາໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມກາຊະນະບູລີສອງສາມມື້ ແລະໄດ້ໄປຢ້ຽມຢາມອະນຸສອນ, ເຊິ່ງເປັນທີ່ປະທັບໃຈທີ່ສຸດ ແລະສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຖືກຮັກສາໄວ້ແມ່ນໄດ້ຮັບການຮັກສາໄວ້ຢ່າງດີ ແລະພວກເຮົາໄດ້ພົບເຫັນຊື່ຂອງໂຮນລັງ.
ນັບຖືຫຼາຍ..