"ນັກທ່ອງທ່ຽວຈີນກໍາລັງຖ້ວມປະເທດໄທ," ບາງຄັ້ງເຈົ້າໄດ້ອ່ານຢູ່ໃນຫນັງສືພິມ. ແຕ່ວ່າບໍ່ມີຫຍັງໃຫມ່, ມັນໄດ້ເກີດຂຶ້ນສອງສັດຕະວັດແລ້ວ. ເປັນທີ່ຮູ້ກັນວ່າ, ຈີນໄດ້ມີບົດບາດສຳຄັນໃນການພັດທະນາຂອງໄທໃນຫຼາຍຂົງເຂດ. ປະຊາຄົມນີ້ເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັບການຫັນເປັນທັນສະໄໝແລະການພັດທະນາຂອງໄທ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນໂດຍບໍ່ມີການຕໍ່ສູ້.
ພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນກຸ່ມຄົນຈີນທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຢູ່ນອກປະເທດຕົ້ນກຳເນີດຂອງເຂົາເຈົ້າ ແລະຍັງເປັນປະຊາຄົມລວມທີ່ສຸດເມື່ອທຽບໃສ່ປະເທດອາຊີຕາເວັນອອກສ່ຽງໃຕ້ອື່ນໆ. ສ່ວນໃຫຍ່ໃນປັດຈຸບັນລະບຸວ່າເປັນຄົນໄທ. ຊົນເຜົ່າສ່ວນໜ້ອຍແຕ່ເຕີບໃຫຍ່ຮັກສາຮີດຄອງປະເພນີຂອງຈີນແລະເວົ້າພາສາລາວ.
ເຄິ່ງໜຶ່ງຂອງນາຍົກລັດຖະມົນຕີ ແລະສະມາຊິກລັດຖະສະພາໃນປະເທດໄທ ແລະ ແປດສິບເປີເຊັນຂອງນັກທຸລະກິດໃຫຍ່ມີພື້ນຖານພາສາຈີນ. ການຄາດຄະເນທີ່ດີກ່າວວ່ານີ້ໃຊ້ໄດ້ກັບສິບສີ່ເປີເຊັນຂອງປະຊາກອນໄທໂດຍທົ່ວໄປ. ກະສັດໄທຍັງສະແດງຮູບພາບນີ້, ແຕ່ໃນລະດັບສູງກວ່າ. ຕົວຢ່າງ: ພໍ່ຂອງກະສັດ Taksin (ປົກຄອງ 1767-1782) ເປັນຄົນຈີນເຂົ້າເມືອງແລະເກັບພາສີແລະລາວໄດ້ເຮັດວຽກກັບຈີນຢ່າງກວ້າງຂວາງ. ກະສັດຣາມາທີ XNUMX ແລະ ຣາມາທີ VI ເປັນຊາວຈີນເຄິ່ງໜຶ່ງ ແລະ ກະສັດພູມິພົນ (ຣາມາ IX) ເຄິ່ງໜຶ່ງ.
ການເຄື່ອນຍ້າຍຂອງຊາວຈີນໄປໄທ
ໃນສະໄໝອາຍຸຍະທຳ (1350 – 1767) ມີການພົວພັນດ້ານການຄ້າທີ່ສະໜິດສະໜົມກັບຈີນກັບປະຊາຄົມຊາວຈີນນ້ອຍ. ໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງຂອງການປົກຄອງຂອງ King Taksin (1767 - 1782) ການຄ້າແລະກິດຈະກໍາເສດຖະກິດອື່ນໆໃນສິ່ງທີ່ Siam ເພີ່ມຂື້ນຢ່າງໄວວາ. ນີ້ແມ່ນກໍລະນີໂດຍສະເພາະໃນໄລຍະແລະຫຼັງຈາກການປົກຄອງຂອງກະສັດມົງກຸດ (1851-1868), ຜູ້ທີ່ໄດ້ສິ້ນສຸດລົງສົນທິສັນຍາ Bowring ກັບອັງກິດແລະຕໍ່ມາກັບປະເທດອື່ນໆທີ່ຄົນຕ່າງປະເທດໄດ້ຮັບສິດທິພິເສດການຄ້າຫຼາຍ. ປະຊາຄົມຈີນກໍໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກເລື່ອງນີ້.
ເພາະຄົນໄທຍັງຕິດຢູ່ ນາພອຍ ລະບົບ (lord-serf) – ທີ່ຂັດຂວາງການໃຊ້ແຮງງານຂອງເຂົາເຈົ້າ – ກະແສການເຄື່ອນຍ້າຍຂອງຊາວຈີນເປັນຈໍານວນຫຼວງຫຼາຍໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນ, ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນມາຈາກບັນດາແຂວງແຄມທະເລທາງຕາເວັນອອກສຽງໃຕ້. ພວກເຂົາເຈົ້າແມ່ນລາຄາຖືກ, pliable ແລະອຸຕຸນິຍົມ. ໃນລະຫວ່າງປີ 1825 ຫາ 1932, ຊາວຈີນ 1900 ລ້ານຄົນໄດ້ເດີນທາງມາປະເທດໄທເປັນແຮງງານເຄື່ອນຍ້າຍ, ຫຼາຍຄົນໄດ້ກັບຄືນໄປຈີນ, ແຕ່ຢ່າງນ້ອຍຫຼາຍລ້ານຄົນໄດ້ຢູ່. ປະມານປີ 1900, ເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງປະຊາກອນຂອງບາງກອກໄດ້ຖືກກ່າວວ່າປະກອບດ້ວຍຊາວຈີນ. ໃນຕອນທໍາອິດມີຜູ້ຊາຍພຽງແຕ່ມາ, ຍ້ອນຄວາມທຸກຍາກແລະສົງຄາມຢູ່ໃນປະເທດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ປົກກະຕິແລ້ວຄວາມທຸກຍາກແລະມັກຈະເຈັບປ່ວຍ, ແຕ່ຫຼັງຈາກ XNUMX ແມ່ຍິງຈໍານວນຫຼາຍຍັງມາ.
ກິດຈະກໍາທໍາອິດຂອງພວກເຂົາ
ຊາວຈີນຕ່າງດ້າວໄປເຮັດວຽກເປັນກຳມະກອນກໍ່ສ້າງ, ໃນຮ້ານກຳປັ່ນ ແລະ ເປັນລູກຄ້າ; ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ຂຸດຄອງຄອງ, ຕໍ່ມາໄດ້ເຮັດວຽກກ່ຽວກັບທາງລົດໄຟ, ແລະການປົກຄອງຂອງ sam-los (ລົດແທັກຊີ່ລົດຖີບ). ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດວຽກເປັນຊ່າງຫັດຖະກໍາໃນການຟອກ, ແລະຈໍານວນນ້ອຍກາຍເປັນພໍ່ຄ້າ, ຜູ້ປະກອບການ ຫຼືຄົນເກັບພາສີ. ບາງຄົນກາຍເປັນຄົນຮັ່ງມີແລະມີອໍານາດ.
ການຄ້າເຂົ້າສານ, ມາຮອດປະຈຸບັນ, ຜະລິດຕະພັນການສົ່ງອອກຕົ້ນຕໍໃນເວລານັ້ນໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເປັນ 1850 ປັດໄຈໃນລະຫວ່າງປີ 1950 ຫາ 15. ຊາວຈີນໄດ້ຂີ່ເຮືອຕາມຄອງໄປຊື້ເຂົ້າ, ໄດ້ສ້າງໂຮງສີເຂົ້າ (ຖະໜົນເຂົ້າສານທີ່ມີຊື່ສຽງໝາຍເຖິງ 'ຖະໜົນປອກເປືອກ'), ແລະຮ່ວມກັນຄຸ້ມຄອງການເງິນ.
ສິນເຊື່ອບັນນາທິການ: SAHACHATZ / Shutterstock.com
ເພີ່ມຄວາມຮັ່ງມີແລະຄວາມຜູກພັນກັບລາຊະວົງ, 1800-1900
ການເຊື່ອມຕໍ່ການຄ້າຂອງເຂົາເຈົ້າໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດກັບຊຸມຊົນຈີນອື່ນໆໃນພາກສ່ວນທີ່ເຫຼືອຂອງອາຊີ. ຜູ້ທີ່ເຮັດໄຮ່ນາເປັນຢ່າງດີແລະໄດ້ມາຄວາມຮັ່ງມີໄດ້ສ້າງຄວາມສຳພັນກັບລາຊະວົງ, ໄດ້ຮັບຕຳແໜ່ງ, ແລະ ໃນບາງຄາວກໍໄດ້ມອບລູກສາວຂອງຕົນໃຫ້ແກ່ເຈົ້າຊີວິດມົງກຸດແລະຈຸລາລົງກອນ. ມີຄວາມສົນໃຈເຊິ່ງກັນແລະກັນລະຫວ່າງລາຊະວົງແລະປະຊາຄົມຊາວຈີນຮັ່ງມີ. ສອງຕົວຢ່າງ.
'ກວາວຊູ້ຈ່າງແມ່ນຜູ້ກໍ່ຕັ້ງບັນດາຄອບຄົວທີ່ສູງສົ່ງ 'ນາຮາໂນນ'. ໃນປີ 1854, ເມື່ອອາຍຸໄດ້ຊາວຫ້າປີ, ລາວໄດ້ມາຮອດ Penang, ປະເທດມາເລເຊຍ, ບ່ອນທີ່ລາວເຮັດວຽກເປັນແຮງງານໄລຍະສັ້ນ. ລາວໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ເມືອງລະນອງ, ປະເທດໄທ, ບ່ອນທີ່ລາວເຮັດວຽກເປັນນັກເກັບພາສີໃນອຸດສາຫະກໍາກົ່ວຂອງ Ranong, Chumphon ແລະ Krabi. ລາວໄດ້ນຳເອົາຄົນງານຈີນເຂົ້າມາເພີ່ມຂຶ້ນ, ມີຄວາມຮັ່ງມີແລະກຽດສັກສີ, ກະສັດໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນເຈົ້າແຂວງຈັງຫວັດລະນອງ. ລູກຊາຍທັງຫົກຄົນຂອງລາວຈະເປັນເຈົ້າແຂວງພາກໃຕ້.
Jin Teng ຫຼື Akorn Teng, ເກີດໃນປີ 1842, ເປັນບັນພະບຸລຸດຂອງຄອບຄົວ Sophanodon. ອາຍຸສິບແປດປີລາວໄດ້ມາຮອດບາງກອກ, ລາວໄດ້ເຮັດວຽກຢູ່ໃນໂຮງງານຜະລິດເຮືອແລະເປັນພໍ່ຄົວ. ຕໍ່ມາລາວໄດ້ສຸມໃສ່ການຄ້າແລະການກູ້ຢືມເງິນ. ລາວໄດ້ໄປຊຽງໃໝ່ ບ່ອນທີ່ທ່ານໄດ້ແຕ່ງງານກັບຜູ້ຍິງຄົນນຶ່ງຈາກ Tak ທີ່ມີຄວາມສໍາພັນກັບພະລາຊະວັງ. ລາວໄດ້ກາຍເປັນຄົນເກັບພາສີຂອງທຸລະກິດໃນການປູກຝິ່ນ, ໄມ້ສັກ, ໂສເພນີແລະການຫຼີ້ນການພະນັນ, ເປັນແຫຼ່ງລາຍຮັບຕົ້ນຕໍຂອງລັດໃນເວລານັ້ນ. ປີ 1893 ລາວໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ບາງກອກ ບ່ອນທີ່ລາວເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງໂຮງສີເຂົ້າ XNUMX ແຫ່ງ, ໂຮງເລື່ອຍ, ໂຮງເຮືອ ແລະຫ້ອງການເກັບພາສີ. ລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ເຂົ້າໄປໃນທະນາຄານ.
ແຕ່ວ່າມັນບໍ່ແມ່ນການແລ່ນລຽບທັງຫມົດ: ໃນ 19e ສະຕະວັດ, ມີການສູ້ຮົບຫຼາຍຄັ້ງລະຫວ່າງທະຫານໄທກັບກຸ່ມນັກທຸລະກິດຈີນທີ່ອ້າງເອົາຜູ້ບາດເຈັບເຖິງ 3.000 ຄົນເຊັ່ນ: ຣາຊະບູລີໃນປີ 1848 ແລະບ່ອນອື່ນໆຕໍ່ມາໃນປີ 1878. ສັງຄົມລັບຂອງຈີນເອີ້ນວ່າ ang-yi (ຍັງເອີ້ນວ່າ Triads ຫຼື guanxi) ຄັດຄ້ານ. ເຈົ້າໜ້າທີ່ລັດຖະບານ ແລະຂ້າບາງຄົນ. ບາງຄັ້ງຍັງມີຄວາມເຄັ່ງຕຶງ ແລະຄວາມຮຸນແຮງລະຫວ່າງກຸ່ມຄົນຈີນຕ່າງກັນຄື: ຊາວເຕໂຈວ, ແຮກກາ, ໄຫໜານ ແລະ ຮຸກເກຍ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ກົດຫມາຍວ່າດ້ວຍສະມາຄົມລັບໃນປີ 1897, ເຊິ່ງໄດ້ຫ້າມສະມາຄົມລັບເຫຼົ່ານີ້. ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພວກເຂົາເຈົ້າຈະຍັງຄົງມີອິດທິພົນຕໍ່ທຸກມື້ນີ້.
Chinatown
ການຕໍ່ຕ້ານແລະການກົດຂີ່, 1900 – 1950
ຊຸມປີຫຼັງຈາກປີ 1900 ຈົນເຖິງປີ 1950 ໂດຍສະເພາະແມ່ນສະແດງໃຫ້ເຫັນໂດຍການຕໍ່ຕ້ານທີ່ພົ້ນເດັ່ນຂື້ນກັບອິດທິພົນຂອງຈີນ, ປະກອບດ້ວຍການເຊື່ອມໂຍງກັບຕ່ໍາເພີ່ມຂຶ້ນ.
ກະສັດ Chulalongkorn (Rama V, reigned 1868-1910) ຄ່ອຍໆຍົກເລີກການເປັນຂ້າທາດແລະລະບົບ sakdina lord-serf, ແລະໃນຕອນທ້າຍຂອງການປົກຄອງຂອງພຣະອົງ, ຊາວໄທຈໍານວນຫຼາຍໄດ້ຖືກປົດປ່ອຍຜູ້ທີ່ແຂ່ງຂັນກັບແຮງງານທີ່ມີຈົນກ່ວານັ້ນປະກອບດ້ວຍຈີນເກືອບທັງຫມົດ.
ກະສັດ ວໍຊີຣາវុធ (ຣາຊການ ມໍ 1910 ປົກຄອງ 1926-XNUMX) ໄດ້ຮູ້ເລື່ອງນີ້. ກ່ອນທີ່ເພິ່ນຈະຂຶ້ນຄອງບັນລັງ, ເພິ່ນໄດ້ປະສົບກັບການປະທ້ວງຂອງຄົນງານຈີນຢູ່ບາງກອກ ເຮັດໃຫ້ເມືອງເປັນອຳມະພາດເກືອບໝົດສິ້ນ, ເປັນອຳມະພາດທາງການຄ້າ ແລະຂັດຂວາງການສະໜອງອາຫານ.
Vajiravudh, ຕົນເອງເປັນເຄິ່ງຈີນ, ໄດ້ຂຽນຕໍ່ໄປນີ້ໃນຫນັງສືຂອງລາວ 'ຊາວຢິວຂອງຕາເວັນອອກ' ປະມານ 1915:
“ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າມີຫລາຍຄົນທີ່ຕ້ອນຮັບຄົນເຂົ້າເມືອງຈີນຍ້ອນວ່າເຂົາເຈົ້າຊ່ວຍເພີ່ມປະຊາກອນແລະພັດທະນາຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງຂອງປະເທດນີ້. ແຕ່ພວກເຂົາເບິ່ງຄືວ່າຈະລືມອີກດ້ານຫນຶ່ງຂອງບັນຫານີ້: ຄົນຈີນບໍ່ແມ່ນຜູ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານຖາວອນ, ແລະພວກເຂົາດື້ດຶງປະຕິເສດທີ່ຈະປັບຕົວແລະເປັນຄົນແປກຫນ້າ. ບາງຄົນຕ້ອງການ, ແຕ່ຜູ້ນໍາລັບຂອງພວກເຂົາຢຸດພວກເຂົາ. ພວກເຂົາສ້າງຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ແຕ່ຈີນໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດຈາກນີ້ຫຼາຍກ່ວາປະເທດໄທ. ຊາວຊົ່ວຄາວເຫຼົ່ານີ້ໄດ້ລະບາຍຊັບພະຍາກອນຂອງແຜ່ນດິນຄືກັບ vampires ດູດເລືອດຂອງຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍທີ່ໂຊກຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ."
ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ, ການປົດຕໍາແໜ່ງຈັກກະພັດຈີນ (1911) ແລະວຽກງານສາທາລະນະລັດຂອງ Sun Yat-Sen ໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນອັນຕະລາຍ. ປຶ້ມຂອງລາວຖືກຫ້າມ. ການກ່າວຫາວ່າຊາວຈີນມີຄວາມເຊື່ອຖືກອມມູນິດເປັນເລື່ອງທຳມະດາ. ທຸງຊາດຈີນແລະສັນລະເສີນ'ປະເທດຊາດຈີນ'ໄດ້ເສີມຂະຫຍາຍການຮັກຊາດໄທ. ໜັງສືພິມສະບັບໜຶ່ງໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຊື່ວ່າ 'ໄທເທ', ເປັນພາສາໄທແທ້.
ເຈົ້າຈັກກະພັດໄດ້ໃຊ້ມາດຕະການຕ່າງໆເພື່ອສະກັດກັ້ນອິດທິພົນແລະການເຊື່ອມໂຍງຂອງຈີນ. ການພົວພັນທີ່ສະໜິດສະໜົມແລະຕ່າງຝ່າຍຕ່າງມີຜົນປະໂຫຍດລະຫວ່າງສານແລະນັກທຸລະກິດຈີນໃນເມື່ອກ່ອນຖືກຕັດຂາດ. ຄົນຈີນຖືກສະແດງວ່າເປັນ 'ຄົນຕ່າງປະເທດ', ກໍາໄລແລະຮ້າຍແຮງກວ່າເກົ່າ. ທ່ານຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຊາວຈີນທັງໝົດຕ້ອງເອົານາມສະກຸນຂອງໄທ. (ນາມສະກຸນເຫຼົ່ານີ້ມັກຈະຖືກຮັບຮູ້ຕາມຄວາມຍາວຂອງພວກມັນ, ໂດຍປົກກະຕິແລ້ວມີຫຼາຍກວ່າ 4 ພະຍາງ.) ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງຍອມຈຳນົນ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ມີບົດບາດທາງດ້ານການເມືອງ. ກ່ອນອື່ນໝົດເຂົາເຈົ້າຕ້ອງປະຖິ້ມເອກະລັກຈີນ. ນະໂຍບາຍຂອງການບັງຄັບໃຫ້ປະສົມ, ກົດຂີ່ທາງວັດທະນະທໍາແລະການປົກຄອງສັງຄົມ imposed ໄດ້ແກ່ຍາວເຖິງປະມານ 1950.
ການໂຈມຕີທີ່ຈັດຂຶ້ນໂດຍສະຫະພັນການຄ້າຈີນເຊັ່ນໃນອຸດສາຫະກໍາກົ່ວ (1921), ລົດລາງ (1922), ຄົນງານທ່າເຮືອ (1925) ແລະໃນໂຮງງານຜະລິດເຄື່ອງນຸ່ງ (1928), ຍັງໄດ້ເຮັດໃຫ້ເກີດການປະເມີນທາງລົບຂອງຊຸມຊົນຈີນ. .
ໃນເວລານີ້ ເຈົ້າຊາຍຈຸລາຈັກກະພັດ ໄດ້ກ່າວວ່າ: "ແມ່ນຍ້ອນການມີປະເທດຂອງຈີນທີ່ພວກເຮົາຕ້ອງການປ້ອງກັນປະເທດບໍ່ພຽງແຕ່ຕ້ານໄພອັນຕະລາຍຂອງຕ່າງປະເທດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງແກ້ໄຂບັນຫາພາຍໃນປະເທດ".
ຕໍ່ມາລັດຖະບານໄທໄດ້ຈຳກັດການສຶກສາຂອງຈີນ ແລະຫ້າມໜັງສືພິມຈີນ. ໂຮງຮຽນພາສາຈີນຢ່າງເຕັມສ່ວນແມ່ນບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດອີກຕໍ່ໄປແລະບົດຮຽນໃນພາສາຈີນໄດ້ຖືກຈໍາກັດພຽງແຕ່ 2 ຊົ່ວໂມງຕໍ່ອາທິດ.
ມູນນິທິ Thumkatunyoo with blue sky background, Bangkok,
ການເຊື່ອມໂຍງ
ນີ້ສ່ວນໃຫຍ່ແມ່ນເກີດຂຶ້ນຈາກສົງຄາມໂລກຄັ້ງທີສອງເປັນຕົ້ນມາ. ປັດໄຈທີ່ສໍາຄັນແມ່ນຄວາມເປັນໄປໄດ້ຂ້ອນຂ້າງງ່າຍດາຍທີ່ຈະໄດ້ຮັບສັນຊາດໄທ. ພາຍໃຕ້ກົດໝາຍໄທ ຈົນຮອດຊຸມປີ XNUMX, ຜູ້ໃດທີ່ເກີດໃນດິນໄທ ສາມາດໄດ້ສັນຊາດໄທດ້ວຍຄວາມພະຍາຍາມ ແລະເງິນຈຳນວນໜຶ່ງ.
ສ່ວນໃຫຍ່ກໍເຮັດແນວນັ້ນເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາເຈົ້າຈົ່ມກ່ຽວກັບລະບົບການປົກຄອງຂອງໄທ. Botan ອະທິບາຍການລວມຕົວເທື່ອລະກ້າວໃນລັກສະນະທີ່ດີເລີດໃນຫນັງສືຂອງນາງ 'ຈົດຫມາຍຈາກປະເທດໄທ' (1969). ຕົວລະຄອນຫຼັກໃນປຶ້ມນັ້ນ, ຄົນຈີນທີ່ເຂົ້າເມືອງລຸ້ນທຳອິດ, ບໍ່ເຂົ້າໃຈຊາວໄທແທ້ໆ ແລະນິໄສ ແລະຮີດຄອງປະເພນີຂອງເຂົາເຈົ້າ. ລາວເຫັນວ່າພວກເຂົາຂີ້ຄ້ານ ແລະ ສິ້ນເປືອງ, ແຕ່ໃນຕອນທ້າຍຂອງປຶ້ມ ລາວຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຊື່ນຊົມກັບພວກເຂົາເມື່ອລາວພົບກັບລູກເຂີຍໄທທີ່ດຸໝັ່ນໃນໄວໆນີ້. ເດັກນ້ອຍຂອງລາວ, ໃນຄວາມຜິດຫວັງໃນເບື້ອງຕົ້ນ, ປະພຶດຕົວຄືກັບຊາວໄທແລະປະຕິບັດຕາມຄົນອັບເດດ: ຫລ້າສຸດ.
ປີ 1950, ການເຂົ້າເມືອງຂອງຈີນໄດ້ຢຸດເຊົາຢ່າງສິ້ນເຊີງ. ມາດຕະການສະເພາະຕໍ່ອິດທິພົນຂອງຈີນບໍ່ໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຕໍ່ມາ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ບາງເທື່ອຄວາມຂັດແຍ້ງເກົ່າທີ່ຍັງເຫຼືອຢູ່ຕໍ່ຊາວຈີນຍັງມີຢູ່. ໃນຊຸມປີ XNUMX, ໃນໄລຍະຂອງການຕໍ່ສູ້ຕ້ານຄອມມິວນິດສາດ, ໂປດສະເຕີໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນ (ຄອມມິວນິດ) ການປົກຄອງຂອງຈີນກ່ຽວກັບຊາວກະສິກອນທີ່ທຸກຍາກແລະທຸກຍາກລໍາບາກ.
ພວກເຮົາສາມາດເວົ້າໄດ້ຢ່າງປອດໄພວ່າ ໃນທຸກມື້ນີ້ ປະຊາຄົມຊາວຈີນໃນອະດີດໄດ້ເຊື່ອມຕົວເຂົ້າກັບສະພາບແວດລ້ອມຂອງໄທເກືອບໝົດແລ້ວ, ແລະໄດ້ຮັບເອົາເອກະລັກດັ່ງກ່າວເກືອບໝົດ.
ແລ້ວຄຳຖາມທີ່ວ່າ: ເຖິງແມ່ນວ່າມີຫຼືຍ້ອນມາດຕະການຕ້ານຈີນໃນອະດີດທີ່ໄດ້ບັນລຸການເຊື່ອມໂຍງເຂົ້າກັນເກືອບຄົບຖ້ວນຂອງຄົນເຊື້ອສາຍຈີນ? ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ຊາວຈີນ-ໄທ, ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາຍັງຖືກເອີ້ນຢູ່ເລື້ອຍໆ, ເລີ່ມມີຄວາມຮູ້ສຶກແລະພຶດຕິກໍາ 'ໄທ' ຫຼາຍກວ່າຊາວໄທເດີມ.
ແຫຼ່ງຂໍ້ມູນ:
- ປາສຸກ ພົງໄພຈິດ, Chris Baker, ປະເທດໄທ, ເສດຖະກິດ ແລະ ການເມືອງ, 1995
- ຂໍ້ມູນຈາກຫໍພິພິທະພັນແຮງງານໃນບາງກອກ, ຂໍອານຸຍາດຈາກ Rob V.
- ວິກິພີເດຍ ໄທ ຈີນ
- Botan, ຈົດໝາຍຈາກປະເທດໄທ, 1969
- Jeffrey Sng, Pimpraphai Bisalputra, ປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງໄທ-ຈີນ, ປີ 2015
ວິດີໂອກ່ຽວກັບຊຸມຊົນຈີນໃນປະເທດໄທ, ເນັ້ນຫນັກໃສ່ແຮງງານຂອງເຂົາເຈົ້າ. ຮູບພາບທີ່ສວຍງາມແຕ່ເສຍດາຍເປັນພາສາໄທເທົ່ານັ້ນ.
ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍແປກໃຈສະເໝີເມື່ອຂ້ອຍເຈາະເລິກໃນປະຫວັດສາດຂອງໄທກໍຄືການລຸກຮືຂຶ້ນ, ການປະທ້ວງ, ຄວາມບໍ່ສະຫງົບ, ການຕໍ່ຕ້ານ, ການປະທະກັນ, ຄວາມຄິດເຫັນ ແລະການສົນທະນາ, ໃນປຶ້ມ, ໜັງສືພິມ, ປຶ້ມປົກຄຸມ ແລະຕາມຖະໜົນຫົນທາງ. ກ່ຽວກັບແຮງງານ, ການເມືອງ ແລະບັນຫາທາງເພດ. ອັນນີ້ບໍ່ຄ່ອຍຖືກກ່າວເຖິງໃນປະຫວັດສາດທາງການ. ໃນທີ່ນັ້ນຮູບພາບຂອງປະຊາຊົນທີ່ເປັນເອກະພາບພາຍໃຕ້ການເປັນກະສັດພໍ່ຜູ້ທີ່ປະເຊີນຫນ້າກັບອະນາຄົດອັນຮຸ່ງໂລດຮ່ວມກັນ.
ທີ່ຮັກແພງ Tina
ນັ້ນບໍ່ແປກໃຈຂ້ອຍ. ນັ້ນອາດຈະເປັນຍ້ອນວ່າຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າ (ຄືກັນກັບ Petervz ຂຽນເມື່ອໄວໆມານີ້) ວ່າປະເທດໄທຍັງເປັນປະເທດ feudal ແລະຍັງມີເສັ້ນທາງທີ່ຍາວໄກທີ່ຈະກ້າວໄປສູ່ປະຊາທິປະໄຕໃນຮູບແບບໃດກໍ່ຕາມ (ໂດຍຂ້ອຍຫມາຍເຖິງຫຼາຍກວ່າການເລືອກຕັ້ງເທົ່ານັ້ນ). ແລະບໍ່ຫຼາຍປານໃດຍ້ອນຕໍາແຫນ່ງຂອງກອງທັບແຕ່ຍ້ອນທັດສະນະຄະຕິທາງດ້ານສັງຄົມ, ການທະຫານ, ວັດທະນະທໍາແລະທາງດ້ານການເມືອງໃນປະເທດນີ້ຕໍ່ກັບບັນຫາຈໍານວນຫລາຍ.
ແຕ່ໃນຫຼາຍປະເທດໃນທົ່ວໂລກມັນເປັນແລະບໍ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼາຍ. ໃນຊຸມປີ 70 ທີ່ວຸ້ນວາຍ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເປັນສະມາຊິກຂອງການເຄື່ອນໄຫວນັກສຶກສາຝ່າຍຊ້າຍ. ແລະການຕໍ່ສູ້ເພື່ອການເຂົ້າຮ່ວມຂອງນັກສຶກສາໃນລະດັບມະຫາວິທະຍາໄລຍັງມີການປະກອບອາຊີບ, ການຕໍ່ສູ້, ການແຫ່ຂະບວນປະທ້ວງ ແລະ ການຈັບກຸມຢູ່ປະເທດຝຣັ່ງ, ເຢຍລະມັນ ແລະ ໂຮນລັງ. ເຖິງແມ່ນວ່າຫຼັງຈາກນັ້ນ, ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນອໍານາດ (ລວມທັງ PvdA) ບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງນັກຮຽນ.
ຫນ້າສີດໍາບໍ່ເຄີຍຖືກກ່າວເຖິງໃນປື້ມປະຫວັດສາດ. ແທ້ຈິງແລ້ວ, ປະເທດໄທມີຈໍານວນຫຼາຍຂອງພວກເຂົາ. ແຕ່ປຶ້ມປະຫວັດສາດຂອງໂຮນລັງບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງຊື່ສຽງຂອງພວກເຮົາໃນຖານະເປັນພໍ່ຄ້າຂ້າທາດ ແລະບົດບາດຂອງພວກເຮົາໃນການຕໍ່ສູ້ເພື່ອເອກະລາດຂອງອິນໂດເນເຊຍ ແລະຕຳແໜ່ງຂອງນັກໂທດສົງຄາມຊາວໂຮນລັງຢູ່ໃນຄ້າຍຍີ່ປຸ່ນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ຂໍໂທດ Chris, ແຕ່ເມື່ອໃດທີ່ 'ເຈົ້າ/ພວກເຮົາເຮັດຄືກັນ!' ການໂຕ້ຖຽງທີ່ຖືກຕ້ອງ?!
ແລະສິ່ງທີ່ທ່ານຂຽນບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ເນເທີແລນເອົາໃຈໃສ່ກັບຫນ້າສີດໍາ, ຕົວຢ່າງເຊັ່ນການເປັນຂ້າທາດ, ເອກະລາດຂອງອິນໂດເນເຊຍ (ແລະ "ການກະທໍາຂອງຕໍາຫຼວດ"). ແລະແມ່ນແລ້ວ, ແນ່ນອນ, ຈະມີຄໍາວິພາກວິຈານຢູ່ສະເຫມີວ່າມັນບໍ່ພຽງພໍ, ເປັນໄປໄດ້ຫຼາຍກວ່ານັ້ນ, ດ້ວຍຫົວຂໍ້ທີ່ກວ້າງຂວາງ, ຄົນເຮົາບໍ່ສາມາດເຂົ້າໄປໃນຄວາມເລິກຂອງສິ່ງໃດ, ຍົກເວັ້ນປີສອບເສັງທີ່ຫນຶ່ງຊູມເຂົ້າສອງ. ຫົວຂໍ້.
https://www.nrc.nl/nieuws/2015/07/01/de-slavernij-in-nederlandse-schoolboeken-1513342-a977834
ປື້ມປະຫວັດສາດ (ເຖິງລະດັບວິຊາການ) ແມ່ນສີພຽງແຕ່ຢູ່ໃນປະເທດໄທ. ແລະເຖິງແມ່ນວ່າສິ່ງທີ່ຄົນຮູ້ຕົວຈິງແມ່ນມີຄວາມອ່ອນໄຫວ. ສໍາລັບຕົວຢ່າງ, ເນື້ອໃນຂອງແຜນທີ່ສະຫຍາມ (ກ່ຽວກັບຂະຫນາດຂອງສະຫຍາມ / ປະເທດໄທ) ບໍ່ໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງໂດຍທຸກຄົນ, ເດັກນ້ອຍໄດ້ຮຽນຮູ້ຢູ່ໃນໂຮງຮຽນກ່ຽວກັບອານາຈັກຂະຫນາດໃຫຍ່ທີ່ມີການຂະຫຍາຍອອກໄປໃນກໍາປູເຈຍ, ຫວຽດນາມ, ລາວ, ມຽນມາແລະມາເລເຊຍ. ບໍ່ໄດ້ກ່າວເຖິງວ່າໃຜເປັນແລະບໍ່ໄດ້ຖືກເຫັນວ່າເປັນ ('ຈິງ') ໄທ (ຂ້ອຍມີແຜນການກ່ຽວກັບເລື່ອງນັ້ນ).
ວິດີໂອທີ່ໄດ້ກ່າວມາຂ້າງເທິງ (ເບິ່ງ! ຫນ້າສົນໃຈຫຼາຍ!) ມີຫົວຂໍ້ວ່າ 'Sweat ຂອງຫ້ອງຮຽນແຮງງານ'.
ວິດີໂອທີ່ແທ້ຈິງແມ່ນຕົກເປັນມູນຄ່າການເບິ່ງ. ບໍ່ແມ່ນກ່ຽວກັບຊາວຈີນສະເພາະ, ແຕ່ແມ່ນກ່ຽວກັບການຕໍ່ສູ້ຂອງຄົນງານ.
ແມ່ນແລ້ວ, ແນ່ນອນ, ແຕ່ຂ້ອຍພາດຄໍາບັນຍາຍ, ເຖິງແມ່ນວ່າຄໍາວ່າ 'reng-ngaan' (ແຮງງານ) ຈະຖືກກ່າວເຖິງທຸກໆ 10 ວິນາທີ, ດັ່ງນັ້ນມັນເຫັນໄດ້ຊັດເຈນວ່າມັນແມ່ນກ່ຽວກັບຄົນງານ. ແຕ່ວິດີໂອດັ່ງກ່າວຍັງຢູ່ໃນຊ່ອງຂອງຄົນງານແລະຢູ່ໃນເວັບໄຊຂອງຫໍພິພິທະພັນແຮງງານໄທ.
ທີ່ຮັກແພງ Tina,
ປະຫວັດສາດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງປະເທດໄທ!, ຊຶ່ງຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຄິດວ່າຊາວໄທຫຼາຍຄົນຮູ້ຈັກເຄິ່ງຫນຶ່ງ.
ເຖິງແມ່ນຂ້ອຍຮູ້ພຽງແຕ່ 70%. ຂ້ອຍເກີດໃນປີ 1950 ແລະເປັນນັກສຶກສາປີດຽວກັນກັບ ເທຣຍຸດ ບຸນມີ ແລະ ເສກສັນ ຢ້ຽມຢາມກຸນ (ເດັກໃນວີດີໂອ) ເຊິ່ງຕ້ອງໜີໄປປະເທດເນເທີແລນໃນປີ 1978. ຂ້ອຍເອງໄດ້ອອກໄປປະເທດເນເທີແລນໃນປີ 1975.
ວິດີໂອແມ່ນແທ້ຈິງທີ່ດີຫຼາຍ, ຂໍ້ມູນແລະເຮັດໄດ້ຂ້ອນຂ້າງບໍ່ດົນມານີ້ (2559=2016). ໃນອະນາຄົດຫວັງວ່າຈະມີການແປພາສາສໍາລັບຜົນປະໂຫຍດຂອງຊາວຕ່າງປະເທດ.
ຂອບໃຈຫຼາຍໆ ແລະຄຳຍ້ອງຍໍຈາກຄົນໄທ 75% (555).
ຈຳລັດ.
ຮ້າງຊຽງໃໝ່
ເຫັນດີນໍາທີ່ຮັກແພງ Chamrat.
ສຳລັບໃຜທີ່ຢາກຮູ້ຈັກປະຫວັດສາດຂອງໄທຢ່າງແທ້ຈິງ, ປື້ມເຫຼົ່ານີ້ຕ້ອງ:
ປະຫວັດຄວາມເປັນມາຂອງປະເທດໄທ (ສະບັບທີສາມ)
ໂດຍ Chris Baker ແລະ Pasuk Phongpaichit
ແມ່ຍິງ, ຜູ້ຊາຍ, ບາງກອກ, ຄວາມຮັກ, ເພດ, ແລະວັດທະນະທໍາທີ່ນິຍົມໃນປະເທດໄທ
Scot Barme
Thailand Unhinged: ການຕາຍຂອງປະຊາທິປະໄຕແບບໄທ (ສະບັບທີ 2)
Federico Ferrara
ການພັດທະນາການເມືອງຂອງປະເທດໄທທັນສະໄຫມ
Federico Ferrara
ກະສັດບໍ່ເຄີຍຍິ້ມ (ຖືກຫ້າມໃນປະເທດໄທ)
Paul M. Handley
ໄທ, ເສດຖະກິດ ແລະ ນະໂຍບາຍ
ປາສຸກ ພົງໄພຈິດ ແລະ ຄຣິສ ເບເກີ
ປະເທດໄທທີ່ບໍ່ສະເໝີພາບ, ດ້ານລາຍຮັບ, ຄວາມຮັ່ງມີ ແລະ ອຳນາດ
ປາສຸກ ພົງໄພຈິດ ແລະ ຄຣິສ ເບເກີ
ການສໍ້ລາດບັງຫຼວງ ແລະປະຊາທິປະໄຕໃນປະເທດໄທ
ປາສຸກ ພົງໄພຈິດ ແລະ ແສງສິດ ພິລິຍະວົງສາ
ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນມີບາງປຶ້ມທີ່ຄວນອ່ານຕໍ່ມາ (Siam Mapped, ຄວາມຈິງໃນການທົດລອງ, ຊອກຫາສຽງຂອງພວກເຂົາ: ຊາວບ້ານຕາເວັນອອກສຽງເຫນືອແລະລັດໄທ, ສະພາຜູ້ທຸກຍາກໃນປະເທດໄທ, ຈາກການຕໍ່ສູ້ທ້ອງຖິ່ນຈົນເຖິງການເຄື່ອນໄຫວປະທ້ວງແຫ່ງຊາດ, ປະເທດໄທ: ການເມືອງ ຂອງ despotic paternalism ແລະອື່ນໆ.
ໂຊກດີ, Tino ໄດ້ຂຽນຫຼາຍບົດແລ້ວເພື່ອໃຫ້ຜູ້ອ່ານທີ່ອົດທົນຫນ້ອຍລົງຫຼືຜູ້ອ່ານທີ່ມີງົບປະມານຫນ້ອຍລົງ, ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງເຂົ້າໃຈຫນັງສືຫຼາຍສິບຫົວ.
ແລະດຽວນີ້ຂ້ອຍຢູ່ທີ່ນີ້, ແລະຫໍພິພິທະພັນແຮງງານໄທໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງຫຼາຍຄັ້ງໂດຍຊື່, ເບິ່ງ:
https://www.thailandblog.nl/achtergrond/het-thaise-arbeidsmuseum/
ຂໍຂອບໃຈທ່ານ (ມາດາມ?) Chamrat. ມາ, ເອົາລົງ, ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຍິນພຽງພໍຂອງສຽງຂອງຊາວໄທເອງ. ຂ້ອຍພະຍາຍາມເຮັດແນວນັ້ນ ແຕ່ທັດສະນະຂອງເຈົ້າຈະຖືກຍົກຍ້ອງຫຼາຍ.
75% ໄທ? ແລ້ວເຈົ້າເປັນໄທຫຼາຍກວ່າກະສັດໄທຫຼາຍ. ແຕ່ເຈົ້າຍັງເປັນຊາວໂຮນລັງ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ອ່ານຢູ່ໃນເອກະສານຂອງສະພາຜູ້ຕາງຫນ້າຂອງວັນທີ 3 ຕຸລາ 1984. ພາສາທີ່ສວຍງາມເປັນພາສາໄທ:
ຕໍ່ສະພາຜູ້ແທນທົ່ວປະເທດ
ພວກເຮົາຍັງສະເຫນີໃຫ້ທ່ານພິຈາລະນາການສະເຫນີສໍາລັບກົດຫມາຍວ່າດ້ວຍທໍາມະຊາດໂດຍ Jozef Adamczyk ແລະອີກ 34 ຄົນ (ທ່ານກໍ່ຢູ່ໃນນັ້ນ! Tino). ບົດບັນທຶກຄໍາອະທິບາຍ (ແລະເອກະສານຊ້ອນທ້າຍ), ເຊິ່ງມາພ້ອມກັບບັນຊີລາຍການ, ປະກອບດ້ວຍພື້ນຖານທີ່ມັນອີງໃສ່. ແລະພວກເຮົາຂໍຍົກຍ້ອງທ່ານຕໍ່ກັບການປົກປ້ອງອັນສັກສິດຂອງພຣະເຈົ້າ.
The Hague, 3 ຕຸລາ 1984 Beatrix
ບໍ່. 2 ກົດໝາຍການສະເໜີ
ພວກເຮົາ Beatrix, ໂດຍພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າ, Queen of the Netherlands, Princess of Orange-Nassau, ແລະອື່ນໆແລະອື່ນໆ.
ເຖິງທຸກຄົນທີ່ຈະເຫັນ ຫຼືໄດ້ຍິນອ່ານນີ້, ຂໍຊົມເຊີຍ! do to know: ເນື່ອງຈາກພວກເຮົາໄດ້ພິຈາລະນາວ່າມີເຫດຜົນສໍາລັບການສັນຊາດຂອງ Adamczyk, Jozef ແລະ 34 ຄົນອື່ນໆ, ສໍາລັບການຮ້ອງຂໍຂອງພວກເຮົາໄດ້ຖືກເຮັດ, ດ້ວຍການຍື່ນສະເຫນີ, ໃນຂອບເຂດທີ່ຈໍາເປັນ, ຂອງເອກະສານສະຫນັບສະຫນູນອ້າງອີງໃນມາດຕາ 3 ຂອງ. ກົດໝາຍວ່າດ້ວຍສັນຊາດໂຮນລັງ ແລະທີ່ຢູ່ອາໄສ (Stb. 1892,268); ດັ່ງນັ້ນ, ພວກເຮົາ, ເມື່ອໄດ້ຍິນສະພາແຫ່ງລັດ, ແລະປຶກສາຫາລືກັບລັດທົ່ວໄປ, ໄດ້ອະນຸມັດແລະເຂົ້າໃຈ, ດັ່ງທີ່ພວກເຮົາອະນຸມັດແລະເຂົ້າໃຈນີ້:
ບົດຄວາມ